wonderful secret มหัศจรรย์รักลับ

บทที่ 3

ผู้ติดตาม

                  วันเศษ ๆ แล้วที่ทุกคนในโรงเรียนปัญญาเลิศเห็นฉันตัวติดหนึบเป็นตังเมกับ พี่แมค และไวกิ้งยิ่งกว่าแฝดสยอง เอ้ย สยาม ยิ่งกระพือข่าวที่ว่า ฉันกิ๊กควบ 2 กับ 2 คนนี้  ยิ่งบางเวลาที่ทั้งสองคนว่างพร้อมกันก็จะพร้อมใจกันมาเดินขนาบข้างฉันทีเดียว และเรื่องบัดซบของชีวิตฉันก็ยังไม่จบสิ้น ยัยเค้กเพื่อนรักของฉันลาเรียนทั้งอาทิตย์เพราะ     อาป๊ากับอาม๊าซื้อทัวร์พากับไปเที่ยวฮ่องกงบ้านเกิด โอ้ววว !! และขณะนี้(ไอ้) รุ่นพี่จอมกวนก็ได้เวลายกแก๊งมาป่วนฉันตามปรกติ

        “สวัสดีน้องปั้นหยงอ้ะนี่ แมคฝากมาเดี๊ยวมันตามมา”

     พี่บาสผู้แสนดีวางข้าวกล่องที่พี่แมคอาสาจะลงไปซื้อมาให้และลากฉันมานั่งจุ่มอยู่บนโรงยิมชั้นบนสุดของตึก

 “ค่ะ”

       ฉันรับข้าวกล่อง 2 กล่องมาจากพี่บาสวางลงและทำหน้าเบื่อหน่ายหันไปหันมาเกิดอาการฟุ้งซ่านถึงขั้น  ต้องหยิบมือถือขึ้นมาฟังเพลง

         กลิ่นฉุนๆ ของบุหรี่ที่ลอยวนอยู่ปลุกให้ฉันตื่นขึ้นหลับจากเคลิ้มหลับไปซักครู่ใหญ่ ฉันได้แต่เหล่ตามองร่างสูงของพี่แมคที่นั่งสูบบุหรี่อยู่กับรุ่นน้อง ม.4 คนหนึ่ง

“ ทำไมเราไม่ขึ้นเรียนหล่ะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

 เสียงพี่แมคดังขึ้นขณะที่ดูดควันเข้าไปในปอดก่อนจะพ่นออกมาอย่างชำนาน

    “ ไม่ครับพี่ผมแค่เบื่อเฉยๆ”

“เบื่ออะไรหล่ะ อาจาร์ยสอนไม่รู้เรื่องหรอ”

 “ ประมาณนั้นแหละครับพี่ ภาษาฝรั่งเศส อาจาร์ยสอนเหมือนแม่ชี ผมแทบหลับ”

“ เรียนกับ มาดามคริสติน่าใช่ไหม เอาหล่ะนายขึ้นไปเรียนซะมีปัญหาอะไรปรึกษาพี่ได้”

    พี่แมคโยนก้นบุหรี่ที่สูบเสร็จแล้วลงไปที่พื้นก่อนใช้เท้าขยี้ๆ แล้วเดินตรงมาทางฉัน ทำให้ต้องรีบหลับตาปี๋อย่างรวดเร็ว

“ ค่อกกๆๆๆ แค่กกๆๆ “

   เสียงไอชนิดปอดสั่นของพี่แมคทำให้ฉันสดุ้งลุกขึ้นไปดูอาการเขาทันที ขวดน้ำที่ยังไม่ได้เปิดที่วางอยู่กับกล่องข้าวที่ฉันยังไม่ได้แตะถูกฉวยขึ้นไปกรอกปากทันทีที่เปิดฝาออก

“ แค่กๆๆ”

   อาการไอปอดสั่นของพี่แมคคราวนี้เพิ่มพูนเป็นชนิดปอดหลุดฉันจึงหยิบขวดน้ำที่อยู่ในกระเป๋าฉันส่งไปให้อีกขวดรอจนกระทั่งอาการไอหายไป

“ โทษทีที่พี่ทำให้เธอตื่น”

   “ไม่เป็นไรค่ะพี่โอเคใช่ไหม”

  “ โอเค กินข้าวเถอะ พี่ไปนานจนเธอหลับเลยหรอ”

   “ป่าวค่ะ เบื่อๆ พี่บาสไม่มาชวนหยงคุยเลยหลับซะ 5555”

     บทสนทนาสั้นๆที่แฝงไปด้วยความสุขของฉันจบลงด้วยการที่ฉันและพี่แมคต่างคนต่างตักข้าวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย

“ เราว่าง 2 คาบใช่ไหมวันนี้”

 พี่แมคพูดขึ้นขณะที่ฉันกำลังยัดกล่องโฟมเปล่าที่ฉันละเขาสวาปามกันไปเรียบร้อยแล้วใส่ถุงขยะ

 “ ใช่ค่ะ นับรวมคาบพักก็ 3 พอดี”

   “ดีเลยพี่ว่าง 3 เหมือนกันเดินทำรายงานเป็นเพื่อนพี่หน่อยซิ”

     พี่แมคหยิบแฟ้มที่เขียวเข้มอันป็นสัญลักษณะของโรงเรียนปัญญาเลิศ.. แต่ที่สำคัญคือแฟ้มแบนี้นักเรียนทั่วไปเขาจะไม่ใช้กันหล่ะสิ่

“อ๋อพี่ยืมเพื่อนที่เป็นกรรมการนักเรียนมาหน่ะ พอดีพี่ลืมเอาแฟ้มมา”

   พี่แมคเหมือนจะรู้สึกว่าฉันจ้องแฟ้มในมือมากเกินไปเลยอธิบายด้วยสายตาซื่อก่อนลุกขึ้นหยิบกระเป๋าหนังเดินออกไป

“พี่คะหยงช่วยถือกระเป๋าไหมพี่จะได้จดรายงานได้”

  ^^ ฉันทำแววตาใสซื่อใส่หน้าเข้มๆนั้นก่อนที่เขาจะทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนยื่นกระเป๋าหนังสีดำมาให้ฉันถือ

“ขอบใจ”

      หลังจากฉันถูกอีตา พี่แม็คลากเดินไปเดินมาในโรงเรียนอยู่หลายรอบจนเหนื่อย ฤกษ์งามยามดีก็สิ้นสุดลงเมื่อเดินล่วงเลยกันมาถึงกลุ่ม ที่ พวกพี่บาสนั่งกันอยู่ อ่อตามจริงแล้วพ่อหนุ่ม ร่วม 8 ชีวิตนี้มีชื่อกลุ่มน้ะจ๊ะ 5555 *_* ชื่อที่แสนจะน่ากลัวก็คือ BLACK DARK ซึ่งแปลว่าความดำมืด สมาชิกกลุ่มหลักๆก็คือ

1. พี่แม็กซั่ม  2. พี่บาส  3 .พี่ ไฮไลท์  4. พี่สงคราม(ชื่อแอบเหมือนฝ่ายปกครอง) 5.พี่ทะเล  6.พี่ร็อคกี้

 7. พี่โทมัส และสุดท้ายเด็ดดวงแซ่บเว่อร์แวะเวียนมาแกล้งฉันประจำ พี่โจชัว เมื่อมีคนเริ่มแกล้งก็จะมีคนแกล้งตามหลังจากนั้นก็จะมีคนห้ามอีกที ดั่งเช่นวันนี้

    “ โอ๊ยยยย พี่โจชัวฉันเจ็บน้ะ !! ”    ว่าแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นหลังจากมีพี่โจชัวเป็นผู้เปิดศึกดึงผมเปีย 2 ข้างที่ฉันอุตรินั่งถักบนโรงยิมอย่างแรงทำให้ 7 สหายที่รอท่าอยู่แล้วกระโดดลงมาร่วมวงทันที

“ว๊ากกกก ผมยัยนี่โคตรยาวเลยหว่ะ” >> พี่ไฮไลท์

      “ ยาวกว่าแฟนฉันอีกหมั่นไส้ ” >>พี่ทะเล

“ พจมานนี่หว่าต้องดึง” >> พี่สงคราม

“พวกเอ็งแกล้งน้องเขาทำไมมานี่ข้าช่วย” >> พี่บาส

  “ กรี๊ดดดด เจ็บ โอ๊ยยย” >> ฉัน

“ไหนดูสิ่เจ็บแค่ไหนพี่ช่วยดู” >> พี่ร๊อคกี้

“เอ็งดึงน้องเขาข้างเดียวได้ไงต้องอีกข้างข้าช่วย” >> พี่โทมัส

“พอหยุดแยกๆ เดี๊ยวอาจาร์ยสงครามเดินมาก็กระบานแยกกันหรอก เขาให้ข้าดูแลน้องน้ะเว่ยหยุดๆ”

>> พี่แม็กซั่ม

       และสงครามครั้งนี้ก็บ่งบอกถึงการที่ฉันพ่ายแพ้ 7 สหายที่จ้องจะทำร้ายฉันอย่างราบคาบหลังจากที่พี่แม็กซั่มช่วยแยกฉันออกมานั่งหัวกระเซิงและร้องไห้กระซิกๆอยู่คนเดียว

“ นี่ยัยเพิ้งฉันขอโทดนะ เจ็บไหมมาๆฉันหวีผมใหม่ให้”

        พี่โจชัวที่สำนึกผิดแล้ว(เหรอ)เดินหน้าเศร้าสลดเข้ามาหาฉันก่อนจะวางหวีสีม่วงอันใหม่ที่พี่แกลงทุนวิ่งไปสหกรณ์เพื่อซื้อมาวางลงบนตักฉัน

“ ขอบคุณแต่ไม่ต้อง ! ฉันไม่หวีด้วยปล่อยเลย”

   “มานี่มาหวีให้เร็วๆ”

       ฉันสะบัดสบิ้งได้ไม่นานอยู่ ๆ7 สหายจอมซนก็วิ่งมาล็อคตัวฉันโดยมีพี่โจชัวเป็นคนแกะผมและมัดผมให้ฉันใหม่อีกรอบ โดยมีสายตาสมน้ำหน้า เอ้ย ห่วงใย จากพี่แม็กซั่มส่งมาเป็นระยะๆ และคลอไปด้วยเสียงร้องอันเจ็บปวดของฉัน ปั้นหยงที่หน้าสงสาร กับ 7 สหายจอมซน

       5 นาทีหลังจาก 7 สหายจอมซนช่วยกันคนล้ะไม้คนล้ะมือทรงผมที่สวยงามของฉันก็กลับมาอีกครั้ง โดยมีพี่โจชัวยืนยิ้มอย่างพึงพอใจ

“ค่อยดูเป็นผู้เป็นคนหน่อยปั้นหยงของพี่ 555555”

    พี่ไฮไลท์พูดจบก็ตามด้วยเสียงหัวเราะของทุกคนและก็มีคนเปิดวงสนทนาขึ้นมาอีกครั้ง

“ ยัยนี่ก็สวยเหมือนกันน้ะถ้ามองดีๆเนี่ย”

    พี่สงครามเดินวนรอบตัวฉันอ่างพิจารณามองตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า และ ปลายเท้าไล่ถึงศรีษะ

เอิ่มพี่ค้ะ -..-

“ ก็ดีไม่งั้นไอ้แมคไม่ ...”

   “เห้ยเดี๊ยวข้าพาน้องเขาไปส่งที่ห้องก่อนน้ะได้เวลาเรียนแล้วไปปั้นหยงเคมีตึก 3 ชั้น 2”

      เมื่อพี่บาสกำลังจะต่อบทสนทนาของพี่สงครามที่วางระเบิดขึ้นมาเรียบร้อยทำให้พี่แม็กซั่มรีบฉุดให้ฉันเดินตามออกไปเรียนทันที

 “เอาหล่ะ เธอเลิกเรียน 4 โมงตรง พี่เลิกเรียน3โมงครึ่งเดี๊ยวพี่มารับห้ามเถลไถลโอเค๊”

     พอถึงหน้าห้องแลปเคมีพี่แม็กซั่มคนที่พูดน้อยเมื่อ 5 นาทีก่อนก็หายไปเหลือไว้เพียงแต่ตาลุงขี้บ่นที่สาธยายกิจวัตของฉันอย่างละเอียดยิบไว้

“ เจ้าค่ะคุณพ่อแมค อิฉันรับทราบค่ะ”

       ฉันย่อตัวลงและดึงกระโปรงให้บานเหมือนกำลังย่อคำนับอะไรเทือกๆนั้นและรีบวิ่งไปถอดรองเท้าวิ่งเข้าห้องอย่างรวดเร็ว           ก่อนที่กำปั้นของพี่แม็กซั่มจะลงมาประทับบนหัวกระบานอันสวยงามของฉัน

“ พี่แม็กซ์มาส่งหรอหยง”

    นังบู้บี้ หรือ นังบู เพศชายหัวใจสาวเพื่อนร่วมห้องของฉันถามขึ้นขณะที่ฉันกำลังนั่งแปลชีทภาษาอังกฤษสมดุลปฏิกิริยาเคมีอยู่ด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น

     “ ใช่”

“แกกับพี่เค้าคบกันตามข่าวหรอ”

    “เปล่า”

“แล้ว...”

  “เปล่า”

  อาการถามคำตอบคำของฉันทำให้นังบูยอมพ่ายแพ้และถอยร่นกับไปนังแอ๊บสาวอยู่ที่โต๊ะเงียบๆ

16.00 น. (4โมงตรงเป๊ะ)

         ฉันเดินสโหลสเหลออกมานอกห้องวิชาเคมี 2 คาบติดนี่มันทำฉันตึ้บจริงๆ

         ร่างสูงๆของพี่แม็กซั่มยืนพิงเสาอยู่อย่างทอดอารมณ์ (สุกยังค้ะ) พอเห็นฉันเดินออกมาเขาก็ยิ้มน้อยๆให้ก็แบมือขอกระเป๋านักเรียนแบบสะพายของฉันไปถือให้ ซึ่งฉันก็ต้องส่งให้แบบจำใจ อ๋อยยย เขินจัง

 “วันนี้เดียวพี่ขี่รถไปส่งพี่เอามอ’ไซต์มา”

     “ค่ะ”

 ฉันได้แต่จำใจตกลงกับทุกสิ่งที่แม็กซั่มยัดเยียดมาให้เพราะคิดว่าเถียงไปยังไงก็ไม่ชนะ

“ กินข้าวไหม”

“ แล้วแต่ค่ะพี่”

“ดีๆ ไปกินข้าวกัน ไปเถอะ !!”

และเป็นอีกวันที่หน้าโรงเรียนคลาคล่ำไปด้วยผู้คนแต่วันนี้พิเศษขึ้นมาหน่อยมีแมงกะไซต์กลุ่มใหญ่ต่างขนาด ต่างสี จอดเรียงรายกันอยู่ มีบุรุษหน้าตาหล่อเหลาทั้ง 8 คนเป็นเจ้าของ เรียกเสียงกรี๊ดมากมายได้จากสาวๆที่คลั่งไคล้ ใช่เลย !! พวกเขาคือ BLACK DARK 8 สิ่งมหัศจรรย์ของโรงเรียนปัญญาเลิศนั่นเอง

      หลังจากเย็นวันนี้ที่ BLACK DARK พาฉันตะลอนๆ กินๆ เที่ยวตลอดทั้งเย็น  8 แมงกะไซต์ก็ได้ฤกษ์มาเยี่ยมเยียนหน้าบ้านฉันซักที

“ บ้านอยู่ซอยนี้นานแล้วหรอยัยเพิ้ง” 

     พี่โจชัวที่สงบปากสงบคำไปซักพักใหญ่ๆเริ่มก่อนกวนฉันขึ้นมาอีก หลังจากถึงหน้าบ้าน ภายในซอย แสนสุข ของฉัน

 “ ก็ตั้งแต่เกิดค่ะพี่โจ.. ชั่ว”

    คำว่าชั่วคำสุดท้ายฉันพูดเบาๆแต่ก็แอบมีคนหูดีได้ยินหัวเราะคิกๆกันเป็นแถบ หนอยยย ไอ้สิ่งมหัศจรรย์ทั้ง 8

“แล้วเธออยู่กับใครหล่ะปั้นหยง”

     พี่โจ.. ชั่วยังคงถามต่อพร้อมกับ หลายๆคนเริ่มแยกย้ายกันหาที่นั่งขอบถนนบ้าง ม้าหินหน้าบ้านบ้างตามแต่จะมี

 “ อยู่กับพี่ชายพ่อแม่ทำงานอยุ่ที่เชียงใหม่”

  พูดยังไม่ทันขาดคำพี่ชายฉัน .. เอ่อพี่กำปั้นน่ะน้ะขับรถเก๋งอีแก่คู่ใจเข้ามา ตายยากจริ๊งงงง

“ หยงเฮียจะไปเฟรชมาทอ้ะกินไรไหม”

  เฮียกำปั้นเดินแทรกเข้ามากลางวงทำเหมือนพวก 8 มหัศจรรย์เป็นธาตุอากาศและฝอยๆกับฉันโดยมีสีหน้าถอดสีของหลายคนส่งมาด้วย

“ ไม่อ้ะ เฮียซื้อไรก็ซื้อมาเถอะแวะเซเว่นซื้อโค้กมาด้วยน้ะ”

“เออๆ ได้”

     มาไวไปไวยิ่งกว่าประกันภัย ... ก็น้ะเฮียปั้นไปแล้วหล่ะ !! วงสนทนาหน้าบ้านเลยกลับมาครึ้กครื้นอีกครั้ง .... โดยมีพี่โจชัวเป็นคนเปิดประเด็นหลายๆเรื่องและพี่บาสพี่ไฮไลท์คอยชงส่งต่อๆกัน