รักนายแล้วล่ะ

มิวา สาวตัวเล็กวิ่งฝ่าสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างร็วดเร็ว

''จะมาตกอะไรตอนนี้เนี่ย'' เธอบ่นกระปอดกระแปด หลังจากที่วิ่งมาหลบที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง

''เฮ้อ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ไปซื้อนมกินดีกว่า'' เธอเิดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ แอร์เย็นๆมาปะทะกับผิวที่เปียกทำให้เธอรู้สึกหนาวขึ้นมา

''อ้าว มิวามาซื้อของหรอ'' บอส เพื่อนสนิทของมิวาตั้งแต่สมัยมัธยมเดินมาเจอมิวาที่กำลังเลือกซื้อนม

''อ้าว บอส ป่าวหรอก พอดีฝนตกน่ะ เลยวิ่งมาหลบฝนแล้วก็หาอะไรกินเลยอ่ะ'' เธอพูดยิ้มๆ มิวาพยายามหลบสายตาคู่นั้นที่จ้องมองเธอ มันช่างดูมี่เสน่ห็เหลือเกิน

''แล้วกลับยังไงอ่ะ'' บอสหันมาถามมิวา

''ยังไม่รู้เลยอ่ะ'' มิวาส่ายหน้า ทำให้น้ำที่ผมของเธอก็เด็นใส่หน้าบอส  ''โทดที'' มิวายื่นผ้าเช็ดหน้าให้บอส

''งั้นกลับกับบอสก็ได้ เอารถยนต์มา''

''อืม''

หลังจากที่คิดเงินเสร็จทั้งคู่ก็เดินมาที่รถของบอส มิวากระแทกก้นลงบนเบาะนุ่มๆของบอส บอสขับรถออกไปอย่างช้าๆ จนมาถึงหน้าบ้านของหญิงสาว มิวาโบกมือล่าบอส แล้วรีบวิ่งเข้าบ้านไป เพราะฝนมันยังเทลงมาไม่ขาดสาย

~~~~~~~~~~~~

''กลับมาแล้วหรอ'' แม่ที่ยกจานข้าวผัดมาวางไว้บนโต๊ะเงยหน้ามาถามมิวา

''ค่ะ เดี๋ยวขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวค่อยลงมากินข้าว มิวารีบวิ่งไปข้างบน'' เธอโยนกระเป๋าลงบนโต๊ะ แล้วก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว

  ซ่า เสียงฝักบัวของมิวาดังขึ้น  

''มิวาเร็วๆสิ ข้าวหายร้อนแล้ว จะให้แม่ยกขึ้นมาไว้บนห้องเลยม่ะ'' แม่เธอนี่เจ้าประชดจริง

''ค่าๆ เดี๋ยวลงไป ใกล้เสร็จแล้ว''เธอรีบปิดน้ำ ทำไมมีแต่คนชอบบ่นเธอเรื่องอาบน้ำทุกทีเลย ทำไมเธออาบน้ำช้าแล้วผิดตรงไหน

~~~~~~~~~~~~

  หลังจากที่มิวากินข้าวเสร็จแล้ว เธอก็รีบวิ่งขึ้นมาบนห้องนอน เธอรีบกระโจนไปบนที่นอนอย่างแรง

  ~ติ๊ดตี่ดิ๊ด ติ๊ดตี่ ติ๊ดตี่ดิ๊ด~ ริงโทนมิวา

''โหล'' เธอควานหาโทรศัพท์ที่อยู่หัวเตียง

''ยัยมิว แกทำการบ้านยัง'' เสียงยัยเพื่อนจอมจุ้นกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ เพื่อนๆต่างก็เรียกเธอว่ามิว เพราะว่ามิวามันยากไปมั้ง ก็คงจะมีแต่บอสเท่านั้นแหละที่เรียกชื่อเต็มของเธอ

''ทำแล้วย่ะ ยัยหมาเน่า'' เธอแกล้งเรียกชื่อเพื่อนแบบผิดๆ

''มะนาวย่ะ'' 

''เออๆ ทำไม''

''พรุ่งนี้ขอลอกมั้งนะ''

''อืม แต่....'' เธอยังพูดไม่จบ อยู่ดีๆ มะนาวก็ชิงพูดไปก่อน

''มีข้อแลกเปลี่ยนคือ ต้องเลี้ยงข้าวฉันตอนเที่ยงด้วย'' มะนาวพูดอย่างหมั่นไส้

''ใช่ ไม่มีอะไรแล้วก็ไปนอนไป๊'' มิวาตะโกนใส่โทรศัพท์ แล้วกดตัดสายอย่างไว เธอล้มตัวลงนอน พอหัวถึงหมอนปุ๊บ

  ~ติ๊ดตี่ดิ๊ด ติ๊ดตี่ ติ๊ดตี่ดิ๊ด~

''ฮัลโหล อะไรอีก'' เธอชักรำคาญเลยตะคอกใส่โทรศัพท์

''มิวา'' มิวาหรอ เธอคิด จะมีใครเรียกชื่อเธอแบบนี้อีกนอกจากนายบอส

''ขอโทดทีบอส มีอะไรหรอ'' มิวาพูดอย่างเบาๆ

''ไม่เป็นไร คือพรุ่งนี้จะมีงานเต้นรำของโรงเรียนนะ มีเรียนแค่ครึ่งวันอ่ะ'' บอสพูดอย่างอ่อนหวาน

''อ๋อ จริงด้วยลืมไปเลยอ่ะ ขอบคุนนะที่โทรมาเตือน'' 

''ไม่เป็นไร แค่นี้นะ หลับฝันดี''

''อืมๆ'' เธอกดวางสายไปพร้อมกับหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ

-----------------------------

ดีจ้า กลับมาอีกครั้งในแบบฉบับนิยาย

ว่างมากมั้ง สำหรับการแต่ง ฟิคชั่นยังแต่งไม่จบเลย มาแต่งนิยายอีกแล้วเรา