ดนตรี....สื่อรัก

ปาดับปาดับปา ฮู้!!! เสียงฮัมป์เพลงของแตงกวาดังขึ้นเรื่อยๆเมมื่อเข้ามาในโรงเรียนตึก ตึก ตึก ตึก เสียงคนย้ำเท้ามากจากด้านหลังของแตงกวา.........แฮ้!!!! "ใครว่ะ"แตงกวาพูดด้วยความตกใจ"เฮ้ยจำไม่ได้อ๋อ ใครหันหลังมาดูเด๊ 5555555+"เสียงปริศนาของหนุ่มคนข้างหลัง"เฮ้ย ไอ้เจมส์!!เพื่อนรักเพื่อนซี้ มาตอนไหนว่ะ"แตงกวากล่าวด้วยความดีใจ แตงกวาและเจมส์คุยกันซะยาวยืดแต่ก็ต้องจบลงเพราะเนยรีบวิ่งมาไม่ดูตาม้าตาเรือวิ่งเข้ามาชนเจมส์ซะจนเจมส์เป็นแผลเนยรีบลุกเดินเพราะรีบไปทำธุระให้ อาจารย์ โน้ต โดยที่ไม่ ขอโทษ เจมส์สักคำ"วิ่งไปหน้าตาเฉยเลยหรอว่ะ เจ็บว่ะ แตง!!"55555+เสียงหัวเราะดังขึ้น "โอ้ไอเจมส์ ถ้าสำหรับคนอื่นนะไม่ว่าหรอกแต่สำหรับยัยเนยเนี้ยช่างเหอะ"แตงกวาพูดเย้ย"หูย ยัยเนยเน่า"เจมส์พูดปิดท้าย        

ถึงเวลาพักกลางวันขอโรงเรียน จ้าเห็นแตงกวาจึงเดินเข้าไปแตะไหล่แล้วรีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็วแตงกวามองหาใครเป็นคนแตะไหล่"งง จุง"เวลาเย็นเหมือนทุกๆวันจ้าจะเดินเข้าไปหาแตงกวาแต่วันนี้แตงเดินเข้าไปหาจ้าแทนแล้วแตงกวาพยายามบอกจ้าว่า"เรา......เอ่อ.................เรา.....เรา..เราไม่พูดดีกว่าไปละ"จ้างงขนานนักจึงเดินตามไปห้องเปียโนแล้วถามแตงกวาเสียงดังภายในห้องเป็ยโนที่มีเพียงแต่ จ้าและแตงกวาเท่านั้น"รักเค้ามั้ย แตง รักเค้ามั้ย"  จ้าถามด้วยน้ำเสียง สั่นคลอนเหมือนความรู้สึกของจ้าตอนนี้จ้าถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้งว่า"ที่จะพูดเมื้อกี้  เนี้ยแตงจะบอกว่าแตงรักเค้าใช่มั้ย"แตงกวาตะลึงกับคำพูดและความคิดของจ้าแต่แตงกวาไม่ได้พุดอะไรทำได้เพียงมองหน้าและจับปลายคางของจ้าขึ้นและจรดริมฝีปากของตนเองลงสู่ริมฝีปากอมชมพูจ้าทั้งสองจูบกันด้วยความรู้สึกดีๆที่มีต่อกันและไม่นานแตงกวาก็เอ่ยขึ้นมาว่า"เรารู้ว่าระหว่างเรากับจ้าของรักกันไม่ได้เพราะเราสองคนเป็นผู้หญิงเหมือนกะ"แตงกวาพูดยังไม่สุดคำจ้าก็จูบปากของแตงกวาอีกครั้งจนแตงกวาเคลิ้มเผลอพูดว่า"เรารักเธอจ้า"