[YAOI]Love lock!! ล็อคหัวใจนายตัวดี

บทที่8  เเมมมอท

 

# (11:25)

 

2วันเเล้วที่ผมไม่ได้กลับเข้าห้องของผม(ดีนะที่เป็นวันเสาร์กับวันอาทิตย์) นั่นก็เพราะไอ้พี่เนากิเนี่ยเเหละครับ ทำไมมันถึงอยากจะกินผมตลอดเวลาขนาดนั้น -///-เหนื่อยล้าไปทั้งตัวเเล้วผมในตอนนี้

 

"ลุกมา กินข้าว"

 

"ไม่"

 

"มึงอย่าดื้อ...หรือจะเเดกอย่างอื่นเเทนข้าว" มันปรายตามองผมที่นั่งกอดผ้านวมสีขาวอยู่บนเตียง

 

"ไม่ ผมอยากกลับห้อง" ให้ผมไปหารูมเมท ให้ผมได้ติดต่อกับครอบครัวกับเพื่อนๆผมหน่อยเถอะ

 

ตั้งเเต่ได้เจอกับไอ้พี่เนากิเนี่ย ยังไม่ได้ออกไปไหนมาไหนเลยT_T เเค่จะออกไปซื้อข้าว ไอ้พี่เนากิมันก็ออกไปซื้อให้ ให้ผมอยู่เเต่บนห้อง ถึงจะกว้างกว่าห้องของผมก็เถอะ เเต่ไม่ได้พบเจอใครเลยมันก็น่าเบื่อนะ ฮึ่ม

 

"เออๆ ก็รู้ว่ามึงเบื่อไม่ต้องทำหน้าเเบบนั้นหรอก พรุ่งนี้ก็วันจันทร์มึงมีเรียนอีก" ไอ้พี่เนากิพูดขึ้นพลางเอามือเกาหัวตัวเองเเกร่กๆ นี่พูดเเบบนี้มันคงจะอนุญาติให้ผมกลับห้องได้สินะ @_@

 

"มากินข้าวก่อน เดี๋ยวลงไปส่ง"

 

เท่านั้นเเหละ ผมนั้นเเทบจะเหาะไปที่โต๊ะกินข้าวเเล้วรีบกินข้าวอย่างรวดเร็ว

 

"ชื่ออะไร" พรวดดดดด!! ข้าวที่ผมเคี้ยวอยู่เเทบจะพุ่งออกจากปาก =#= วะ...ว่าไงนะ!?

 

"เเค่กๆๆ อะไรนะ!?"

 

"เเค่ถามว่าชื่ออะไร ทำไมต้องตกใจอะไรขนาดนั้นด้วย อ่ะน้ำ"

 

"ก็..." ก็ขนาดมีอะไรกันตั้งเเล้ว2ครั้ง2ครา ยังไม่รู้จักชื่อของคนที่ตัวเองนอนกอดอยู่ทั้งคืนอีกหรือเนี่ย บ้าชะมัด

 

"ก็อะไร "

 

"ก็...เปล่า"

 

"สรุปชื่ออะไร จะได้เรียกถูก"

 

"วุ่น"

 

"อุ้บ...555555555 " -*-ขำไรวะ! ไอ้พี่เนากินั่งหัวเราะเอิ๊กๆอยู่ ก่อนจะหันมาขยี้หัวผมเล่น

 

"คนอะไรชื่อวุ่น "

 

นี่เป็นครั้งเเรกที่ผมเห็นมันยิ้มอย่างจริงใจ(หรือเปล่า) *////* หล่อชะมัด ขืนถ้าให้ไอ้พี่เนากิยิ้มเเบบนี้บ่อยๆล่ะก็ ผมอาจจะหวั่นไหวขึ้นมาก็ได้ เฮ้ย หวั่นไหวผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ! จะบ้าไปแล้ว

 

*************

 

เมื่อผมกินข้าวเเละอาบน้ำเสร็จไอ้พี่เนากิก็ลงมาส่งผมถึงหน้าห้อง วันนี้วันอาทิตย์ เเทบไม่เห็นใครออกมาเดินเพ้นพ้านเลย ก็ดีเหมือนกันเเฮะสงบดี

 

"ห้องนี้เเหละ" ผมบอก

 

"อืม "

 

อืมเเล้วทำไมยังไม่ไปล่ะครับคุณพี่

 

"นี่เเหละห้องผม" ผมย้ำอีกครั้งเพื่อให้มันรู้ว่าถึงห้องเเล้ว กลับไปได้เเล้ว

 

"เออ"

 

"ทำไมพี่เนากิยังไม่ไปอีกอ่ะ "

 

"ไล่หรอ"

 

"ก็เปล่า…ผมถึงห้องผมเเล้ว… "

 

"อืม ก็เข้าห้องดิ"

 

"ผมรู้ เเล้วพี่เนากิจะยืนเฝ้าทำไมเนี่ย"

 

"ก็..." นี่เป็นครั้งเเรกอีกเเล้วที่ผมเห็นพี่เนากิหน้าเเดงเเละพูดจาติดๆขัดๆ เป็นอะไรของเขาวะ สงสัยปวดขี้

 

เเอด.......

 

อยู่ๆประตูก็เปิดออก ไอ้น็อคที่จะเดินออกมาก็ตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นผมเเละพี่เนากิยืนอยู่

 

"อ่าว วุ่น… พี่เนากิ…" มันพูดเเละมองหน้าพี่เนากิ

 

"ส่งเเค่นี้พอเเล้ว ผมจะเข้าห้องเเล้ว" ผมบอกพี่เนากิก่อนจะเดินเข้าห้องไป

 

พรึ่บ!!

 

"อื้ออออ!!" อีกเเล้ว!!! ไอ้พี่เนากิดึงตัวผมมากอดเเละจูบต่อหน้าไอ้น็อค T_T ไอ้น็อคมันมองอย่างตกใจเล็กน้อย

 

"อือออ ...อ๊ะ" อยู่ๆร่างของผมก็ถูกดึงออกจากคนที่ยืนมองอยู่เมื่อครู่ ทำให้ปากที่ประกบปากเมื่อกี๊หลุดออกจากกัน

 

"น็อคว่าเข้าห้องกันเถอะ^^ " ว่าเเล้วไอ้น็อคก็ดึงร่างของผมลอยเข้าห้องทันที

 

"โอ้ยน็อค =_= เบาๆก็ได้ครับ เจ็บนะเว้ยทำไมต้องจั..อื้อออออ" พูดไม่ทันจบก็ถูกไอ้น็อคประกบปากผม มันเอาลิ้นสอดเข้ามาในโพรงปากเล็กๆของผมเเละควานล้วงไปทั่ว อ่าาา จะละลาย!!! เฮ้ย ไม่ใช่ละ -///- ทำไมวันนี้ผมถึงถูกผู้ชายจูบบ่อยอย่างนี้ ไม่ใช่สิถ้าจะพูดให้ถูกต้องบอกว่า ตั้งเเต่ที่เข้ามาในโรงเรียนนี้ ผมก็กลายเป็นเเมวน้อยในฝูงหมาป่า! ความเป็นชายในตัวผมมีอยู่นะ เเต่มันเเค่ถูกความเป็นชายกว่าของคนในโรงเรียนนี้บดบังอยู่เท่านั้นเอง!

 

"ปล่อยนะเว้ย!! มึงทำอะไรเนี่ยไอ้น็อค" ผมผละออกจากไอ้น็อคที่ยืนห่างจากผมไม่ถึงเมตร

 

"คิดถึง>3< " ว่าเเล้วมันก็เอาหน้าหล่อๆมาซุกไว้ที่ซอกคอผม ฮึ้ยย มันจั้กกะเดียม ออกไป๊!

 

"มาคิดถึงไรตอนนี้ แล้วก็นะ เชิญเอาหน้าออกไปด้วย" ผมดันหน้าหล่อๆของไอ้น็อคออก เเล้วเดินไปหยิบไอโฟนที่วางไว้ที่หัวเตียงมาจิ้มดูว่ามีการติดต่อจากพ่อเเม่หรือไอ้เเมมหรือเปล่า

 

นั่นไง Miss call 5รายการ มีของเเม่3ของพ่อ2 แล้วก็Line ของไอ้เเมม ผมกดเข้าไปอ่าน

 

line:mam-mot เมื่อวานนี้ เวลา18:10น. mam-mot:เฮ้ย มึงเป็นไงบ้าง ทำไรอยู่วะ

 

line:mam-mot เมื่อวานนี้ เวลา21:37น. mam-mot:กินข้าวด้วยนะมึง อย่ามัวเเต่นั่งร้องไห้ล่ะ 5555

 

line:mam-mot เมื่อวานนี้ เวลา23:55น. mam-mot:เงียบไปเลยนะไอ้ห่า กูมีเรื่องจะบอก

 

line:mam-mot เมื่อ5นาทีที่เเล้ว mam-mot: เเมมอยู่โรงเรียนเดียวกับวุ่นเเล้วนะ อยู่ห้อง1539 ชั้น11

 

ห๊ะ!!!! ผมวิ่งออกไปเพื่อไปยังห้อง1539

 

"วุ่น!" ผมไม่ได้สนใจกับเสียงไอ้น็อคที่ดังมาจากข้างหลัง

 

ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!

 

ผมเคาะประตูอย่างบ้าคลั่งเพื่อหวังว่าคนที่เปิดประตูออกมานั้นต้องเป็นไอ้เเมม

 

"ครับ...มาเเล้วครับ" เสียงดังมาจากข้างในและใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

 

เเอด......

 

"อ้าว มาหาใครหรอ" คนที่เปิดประตูไม่ใช่ไอ้เเมม เเต่เป็นใครก็ไม่รู้หน้าตาดีตาตี่ๆหน่อยสูงกว่าผมเเค่นิดเดียว เอ่อ ....ผมมองคนที่ยืนยิ้มอย่างเป็นมิตรที่หน้าประตู หนอย…ไอ้เเมม มึงหลอกกูหรอ!! -*- ไอ้เพื่อนเชี้ย

 

"ใครมาวะเคโอ"

 

"ไม่รู้สิเเมมมอท "

 

หืมม....เเมมมอท ชื่อเเบบนี้มีเเม่งคนเดียวเเน่ๆ ผมพลักประตูออกเเล้วถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องของเขา

 

"อ่ะ...ไอ้เเมม!!!" ผมแหกปากลั่น เมื่อเห็นเพื่อนสนิทนั่งกดไอ้โฟนอยู่ มันหันหน้าขึ้นมามองผมเเล้วยิ้มอย่างคุ้นเคย ผมวิ่งเข้าใส่มันจนมันหงายหลัง

 

"โอ้ย ไอ้เหี้ยกูเจ็บ…"

 

"ฮึก..ฮื่ออ" ผมอดกลั้นอารมณ์ไม่ได้ T-T บ่อน้ำตาเเตกตลอด ผมเหมือนคนขี้เเงเลยตอนนี้

 

"อย่าร้องดิ เดี๋ยวไม่หล่อนะ 55555" มันว่าเเล้วเอามือลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน