[YAOI]Love lock!! ล็อคหัวใจนายตัวดี

บทที่16  เมาเเต่ไม่ง่าย

อึก
อึก
อึก

"หมดขวด ๆ" 

อึก

อ่าาาาา ><

"เฮ้ๆๆๆ"

"เยี่ยมเลยน้องจอมวุ่น เอ๊าปรบมือ~ เฮ้ๆ" ไอ้พี่ติวยืนเชียร์ผมที่กระดกไวน์จนหมดเเก้ว

อื่ม...เเดกยังกะเป็นน้ำเปล่าเลยกู (=_=)

"เฮ้ๆๆๆ แปะๆๆๆๆๆ"

คนในห้องเเล้วเฮผม เเล้วปรบมือเสียงดัง

~ (+_+) ~

ผมเซถอยหลังไปที่โซฟาเเล้วทิ้งตัวนั่งลงไปเต็มเเรง

มึนหัวชิบ...นี่ผมซดไปกี่เเก้วเเล้ววะ

ฟุ่บ

"อ๊ะ!! " เสียงใครวะ

ผมหันไปมองข้างหลัง เเต่ภาพที่ได้กลับมามันเบลอๆ ผมหรี่ตามองใกล้ๆอย่างพินิจ
 
นี่ใครวะ=_=?

"เฮ้ น้องจอมวุ่นนั่งเต็มเเรงเเบบนี้พี่เจ็บนะครับ" อ๋อไอ้พี่ติวเตอร์นั่นเอง นึกว่าใคร

เเหน่ะ! 

มากอดเอวกูอีก 

ฮ๊าวววววว ~0~

ผมอ้าปากหาวอย่างไม่เกรงใจใคร อะไรวะก็กูง่วงอ่ะ เวลานี้ยังต้องมานั่งเกรงใจใครด

้วยหรอ คนกันเองทั้งนั้น ฮิฮิ ><

"7เเก้ว ไอ้วุ่นจัดไป7แก้วเเล้วยังไม่เมา สุดยอดดดดดดด " 

"เฮ้ยเเกง กูว่ามันไม่ไหวเเล้วมั้งน่ะ มึงดูดิ เลื้อยซะ" 

"อะโด่! ไอ้น็อคครับ ไม่ต้องห่วง ไอ้วุ่นมันอึด เชื่อผมสิคร้าบบบบ. มาๆไอ้วุ่นต่อๆๆ"

เเล้วไอ้เชี่ยเเกงบูดก็ยัดขวดวอดก้าใส่มือผม...หืม มึงจาให้กูเเดกเป็นขวดเลยหรอว๊า 


ไม่ใช่ไม่ไหวนะ เเต่กลัวติดใจอ่ะ ฮิฮิ ><

"ทำไมมองอย่างนั้น ไม่ไหวเเล้วหรือไงครับ ^^ " เสียงทุ้มนุ่มๆของคนที่ผมนั่งตักอยู่

กระซิบเข้าที่ข้างหูผม ...

พี่ติวนี่... โอ้โห ดูใกล้ๆหล่อเหมือนกันนะเนี่ย น่าอิจฉาจัง เขาหล่อกว่าผม

ด้วย...เเต่ผมว่าพี่เนากิหล่อกว่านะ

เอ๊ะ จะไปพูดถึงมันทำไม!!

"หมดขวด หมดขวด หมดขวด..." เสียงเชียร์ไอ้เเกงทำให้คนในห้องหันมาเชียร์

ตาม จนเกิดเป็นเสียงเชียร์ประสานเสียงเหมือนโอเบล่า

"เออๆ หมด..ขวดเว้ยย ><!" ผมรับคำเชียร์มาเเล้วยกขวดขึ้นดื่มน้ำในขวดลงไป

น้ำหวานๆขมๆไหลลงคอผมไป ในขณะที่เสียงเชียร์ก็ยังดังอยู่ไม่หยุด 

อึก~
อึก... อ่่าาา 

"หมดเว้ยยยยยย เฮ้!! >< " ในที่สุดผมก็ทำสำเร็จฮิ้วววว~

อ่า ทำไมรู้สึกง่วงๆมึนๆว้า~ เเต่ก็อร่อยดีแฮะ ><

"เฮ้ๆๆ อ่าวเฮ้ย!!! วุ่น...วุ่น..!!" 

ทำไม เสียงที่เรียกชื่อผมมันห่างออกไปเรื่อยๆล่ะ

ทำไมภาพในห้องมันเบลอๆล่ะ

ทำไม ทุกคนต้องทำหน้า..ตกใจ..ด้วยล่ะ 


....แล้วผมเป็นอะไรไปเนี่ย...


*************

*(( เนากิ ))*

เฮ้อ ....
สายลมเย็นๆกับท้องฟ้ามืดๆ ผมได้เเต่นั่งมองเเสงไฟของรถที่วิ่งอยู่บนโทลเวย์วิ่งผ่าน

กันไปมาอยู่อย่างนั้นเหมือนไม่มีวันสิ้นสุด ทำไมผมนึกถึงเเต่ไอ้วุ่น... มันเข้ามามี

อิทธิพลในชีวิตผมมากเกินไปแล้วนะ ตั้งเเต่วันนั้น...จนวันนี้ 

มันจะรู้หรือมั้ยนะว่าคนที่เเอบเเกล้งมันคือผม (-3-)

นั่นไง

.... Shit! ผมเฉลยออกมาจนได้ (-///-)

ก็ผมนี่เเหละที่เเอบเเกล้งเอาของมันไปซ่อน ทำไงได้อ่ะ ก็คนมันมั่นไส้นี่หว่า ก็มันชอบ

ให้คนโน้นคนนี้จับเนื้อต้องตัวอยู่ได้ ชอบไปทำตัวน่ารักใส่คนอื่นเขา ผมไม่ชอบ...เเล้ว

ที่สำคัญนะ ไอ้น็อค มันชอบทำตัวเป็นพระเอกขี่ม้าขาว คอยปกป้องไอ้วุ่น

หึ...น่าหงุดหงิดชะมัด

"โอ๊ยย ออกไปจากสมองกูซักทีสิโว้ยยย" ทนไม่ไหวเเล้ว ผมตะโกนออกไปอย่างบ้าคลั่ง(-*-)

แล้วทำไมผมต้องมานั่งเบื่ออยู่คนเดียวด้วยล่ะเนี่ย นี่ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้วุ่นอยู่นะ ผม

เข้าไปกินกับพวกมันเเล้ว 

ชิ ไม่รู้ว่าไอ้ฟันมันจะลากผมมาด้วยทำไม 

ผมต้องเจอไอ้วุ่น แล้วผมต้องเย็นชากับมัน ทั้งที่วันนี้ผมห่วงมันเเทบตาย 

ตอนที่โดนลูกบอลอัดหัวน่ะ ผมเห็นมันล้มลงไปจนข้อศอกกับหัวเข่าถลอกไปหมด เเต่

ไอ้น็อคมันก็ไม่ให้ผมเเตะไอ้วุ่น เเถมยังอุ้มมันอีก

นึกแล้วอยากจะต่อยมันซักหมัด กล้ามากที่มายุ่งกับของๆผม 

เอ่อ...ลืมไป มันยังไม่ใช่ของผมจริงๆซะทีเดียวนี่หว่า

(-*- )( -*-)(-*- )( -*-) พั่บๆๆ!

ผมส่ายหัวไปมาเพื่อเอาความคิดบ้าๆนี่ออกไป

"เป็นอะไรไปไอ้เนา ส่ายหัวยังกะคนบ้า" 

"?... อ่าว...ไอ้สอง" ผมหันไปมองไปสองที่เดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆผมเเต่ไม่ใกล้

มากนัก

มันยืนยิ้มซักพัก ผมมองอาการมันเเล้ว เหมือนคนบ้ามากกว่าผมอีกว่ะ
(-.,-)

"น่ารักชิบ..."

"อะไรของมึงไอ้สอง" ผมหันไปถามไอ้สองที่ยังยิ้มเป็นคนบ้า

"เด็กคนนั้นน่ะ ^^ "

"วุ่น?"

"เออใช่ๆ น้องวุ่นน่ะ น่ารักดีนะ"

"แล้วบอกกูทำไม" กูรู้อยู่เเล้วล่ะว่ามันน่ารัก ทุกวันนี้ก็กลุ้มใจกับเรื่องนี้อยู่เนี่ย (-*-!!)

"เมื่อวันนั้น กูเห็นมันวิ่งหนีมึง" มันหันมามองผม สายตาดูเหมือนจะเยาะเย้ยไงไม่รู้

"เออ"

"หึ...คนนี้ถ้าไม่เอาเเล้ว กูขอนะ" ว่าไงนะ?! 

ผมหันกลับไปมองมันอย่างไม่เข้าใจ 

"ทำไมไม่ตอบล่ะ หรือมึงยังอาลัยกับของเล่นเก่าๆของมึงอยู่" ไอ้เชี่ยสอง ทำหน้ากวน

ตีนยักคิ้วหลิ่วตาให้ผม

"หึ...ถ้ากูตอบว่าไม่ล่ะ"

"ก็ไม่เห็นยาก...กูก็จะเเย่งมาไง ^^"

"55555" ผมหัวเราะออกมา ไอ้สองที่ยิ้มอยู่เมื่อกี๊หุบยิ้มลง

ทำหน้างง หึหึ...

"...คิดว่าเเย่งได้ ก็ลองดิ..."

(จบการบรรยายเนากิ)
************** 
(( กลับมาที่วุ่น ))

"อ่า ..." ผมร้องอย่างเคลิ้มๆ อื้มมม~ เมื่อมีมือใหญ่มาลูบที่หน้าอกผม>///<

"ตื่นเเล้วหรอจอมวุ่น หึหึ^_^" เสียงนี้...

"พี่ติว(*-*)" เหมือนผมจะมีสติอยู่นิดหน่อย เเต่ก็ยังปวดหัวอยู่ตุบๆ

"อื้มมมม มามะขอจุ๊บหน่อยยยยย >3<"

"อย่าครับ ><" ผมพลักหน้าพี่ติวให้หันไปอีกทาง 


หืมมมม...กลิ่นไวน์หึ่งเลย พี่ติวไปต่อบ่อไวน์มาหรอครับ !!

ผมพยายามเเกะมือใหญ่ที่โอบเอวผมไว้เเน่นออก เเล้วออกห่างจากตัวพี่ติวที่ตอนนี้นั่ง

ยิ้มให้ผมอย่างมีความสุขบนโซฟาก่อนจะคอพับคออ่อนหลับไป

มีความสุขคนเดียวเถอะครับ ถ้าจะเมาเเล้วหื่นขนาดนี้

โอ้ยยยย เดินเซเลยกู 

พรึ่บ

ตุ้บบ! เเอ่ก! หน้ากู!! =#=

ผมล้มลงไปนอนกองอยู่บนตัวใครก็ไม่รู้

เพราะสะดุดกับอะไรซักอย่างที่เกะกะทางเดิน

ฮึ้บ.. ผมพยุงตัวให้ลุกขึ้น

เย้ย!! นี่มันพี่ฟันนี่หว่า ทำไมมานอนบนพื้นวะ นั่น..ไม่ใช่เเค่พี่ฟัน ยังมีพี่ข้าวร้อนอยู่

ด้วย เเล้วก็พี่โฮมอีก!! อื้อหือ...กลิ่นเหล้ากับไวน์หึ่งผสมรวมกันเป็นกลิ่นอะไรไม่รู้ท

ี่โคตรจะเหม็น

นี่พวกประธานนักเรียนเมาเเล้วเละขนาดนี้เลยหรอวะ

"อื้อ..อ่าว..น้องวุ่น ขึ้นมาทำอะไรบนตัวพี่ครับ" หยึ๋ย! พี่ฟันบรือตาขึ้นมามองหน้า

ผมที่นอนทับตัวพี่เขาอยู่ ทำไมหน้าพี่ฟันดูเบลอๆ

ผมรีบลุกแล้วผละออกจากตัวพี่ฟัน เเล้วขึ้นมานั่งบนเตียงที่อยู่ใกล้ๆ โอยยย.....กิน

มากๆมันไม่ดีอย่างนี้นี่เองเเอลกอฮอล์เนี่ย (=.=)

"ขะ...ขอโทษนะครับพี่ฟัน" 

"จริงๆจะนอนต่อก็ได้นะพี่ไม่ว่า

 วุ่นตัวเบาจัง นี่ๆเเล้วพี่ไม่ได้เมานะครับ พี่เเค่ง่วง คิคิ~ ><" เอ่อ...


ผมเชื่อครับว่าเมา ทำไมคนไม่ได้เมา ไม่ไปนอนบนเตียงดีๆล่ะ มานอนเช็ดฝุ่นอยู่บนพื้น

ทำไมครับคนไม่ได้เมา!

ปกติพี่ฟันไม่ใช่คนอย่างเน้!!

"อื้มมมม หิวน้ำจังเลยคร้าบ" เสียงใสๆของพี่โฮมที่นอนเมาเเอ๋อยู่ข้างพี่ฟัน

มือพี่โฮมควานไปทั่ว เอ่อ ผมต้องช่วยใช่มั้ย?

ผมพยุงตัวของพี่โฮมขึ้นมาอยู่ท่านั่ง โดยเอาหลังพี่โฮมไปติดกับโซฟาที่อยู่ข้างหลัง

โอ้ย มึนก็มึน ยังต้องมานั่งเอาน้ำให้คนเมากินอีกเนี่ยนะ!

"พี่โฮมครับ น้ำ" ผมยื่นน้ำเปล่าที่อยู่ข้างๆตัวผมให้พี่โฮม

"ขอบใจน้า เเฮ่ะๆ" พี่โฮมรับเเก้วน้ำในมือผมไป

ซ่าาา~ 

เสียงน้ำที่เทหกลงบนตัวของพี่โฮม อ๊ากกก!! 

"อื้มมม หนาวนะคร้าบ หรี่เเอร์ให้ผมหน่อยสิคร้าบ" ขนาดเมายังพูดเพราะเลย 

เเล้วผมจะทำยังไงดีเนี่ย ผมกึ่งยกกึ่งลากพี่โฮมขึ้นมานอนบนเตียง ทั้งๆที่ผมก็ยังเดิย

เซไปเซมาอยู่ เเอ่ก... พะ...พี่โฮมตัวหนักเหมือนกันนะเนี่ย กว่าจะลากขึ้นเตียงได้

มิใช่เรื่องง่ายเลย (+_+)

"ฮึ๊บ น็อคช่วย ^_^"ไอ้น็อคอุ้มพี่โฮมขึ้นในท่าเจ้าสาว

โอ้~ น็อคเเกมันเป็นคนที่สวรรค์สร้างมาในตอนนี้จริงๆ 

และเเล้วผมก็เคลียร์สภาพทางเดินในห้องVIPได้อย่างเรียบร้อย พี่โฮม พี่ฟัน พี่ข้าว

ร้อน นอนอยู่บนเตียงส่วนพี่ติวนอนอยู่ที่โซฟา

เเล้วไอ้เเกง

ไอ้เเกง... 

เออ จะว่าไป ไอ้เเกงหายไปไหนเเล้ว

"ไอ้น็อค ไอ้เเกงล่ะ?"

"ไม่รู้ดิ เข้าห้องน้ำมั้ง ..."

"อ๋อ...หะ หือ!?" 

อยู่ๆไอ้น็อคมันก็ยื่นหน้าเข้ามาหาผม เเล้วพลักผมจนหลังติดกับผนังห้อง

ไอ้น็อคเอาเเขนทั้งสองข้างของมันกันทางหนีของผมเอาไว้หมด 

ตึก ตึก ตึก......

ใจกูเต้นไม่เป็นส่ำเเล้วนะเว้ย อะไรเนี่ย ช่วงนี้ยิ่งรู้สึกเเปลกอยู่ เหมือนจะเป็นโรคเเพ้คน

ตัวสูง =///= (โรคเเบบนี้มีด้วยหรอ?)

"ไอ้น็อค..." 

"วุ่นน่ารักจัง"

ฟอดดดดดด >////< ไอ้น็อคก้มลงมาหอมเเก้มผมไปฟอดหนึ่งเเล้วทำหน้าตา
เซ็กส์ซี่

อ๊ากกก ออกไปนะเว้ย

"เฮ้ย น็อค...อื้อ อย่าสิ คิๆๆ ><" ผมหัวเราะออกมาเบาๆ

เอ๊ะ! อ๊ะ มันจั๊กเดียมนะเว้ย อย่าหอมซอกคอดิ

"อื้มมม...วุ่น...วุ่น"

"อ๊ะ!! " อ่าวเห้ย หยุดไมอ่ะ? กำลังฟิน เย้ย!! ไม่ใช่ละ ไอ้น็อคมันหลับไปแล้ว!! 

หลับทั้งๆที่ยืนอยู่เนี่ยนะ??

เมื่อผมออกเเรงพลักมันเบาๆ ร่างไอ้น็อคก็เอนไปข้างหลังทันที เเว๊ก!! หัวเเตก หัว

เเตกเเน่ๆ 

ฟุ่บบ~

เฮ้อ~ รอดไป ดีนะที่หลังไอ้น็อคมีโซฟาอยู่อีก ไม่งั้น ผมคงเป็นฆาตกรฆ่าคนด้วยมือ

เปล่าไปแล้วเเน่ๆ (-.,-)

แกร็ก...

หืม? ผมหันไปตามเสียง 

"พี่เนากิ..." ผมสบดเสียงเบาออกมา

ทำไม ทำไมหน้าตาของพี่เนากิถึงมีเลือดด้วยล่ะ? 

ผมได้เเต่ยืนมองพี่เนากิที่เดินมาหาผมอย่างช้าๆ...ตอนนี้หน้าตาพี่เนากิเเทบจะดูไม่ได้

ไปกัดกับหมาที่ไหนมาวะ หน้าช้ำขนาดนี้ =_=!

"มองไรมึง" 

"เอ่อ...ไม่ได้มองซะหน่อย" ผมหันหน้าหนีไอ้มนุษย์หมีควาย รู้สึกเหมือนมันจะกำลัง

อารมณ์ไม่ดี อารมณ์ไม่ดี

เเล้วทำไมต้องมาลงที่คนอื่นด้วยเล่า ไม่เข้าใจเลย 

"มึงมานี่เลย"

"โอ๊ยย ผมเจ็บนะ" ผมถูกดึงเข้าหาตัวไอ้พี่เนากิอย่างเเรง เเต่คราวนี้ผมไม่ง่ายเหมือ

นครั้งก่อนๆเเล้วนะเว้ย

งั่บ!

"เชี้ยย!!" 

ผมกัดเข้าไปที่เเขนของไอ้พี่เนากิ จนมันเผลอปล่อยมือผม หึหึ เป็นไงล่ะบอกเเล้วคราว

นี้จะได้ผมอีกครั้งน่ะ ยาก!

"กัดหรอ...คิดเเบบเด็กๆ มั่นใจมากสิมึงว่าจะสู้กูได้" ทำหน้ากวนตีนใส่กูอีก!

"ผมไม่ได้คิดจะสู้ เเต่คุณมาทำผมก่อน ผมเลยป้องกันตัวเอง"

"งั้นหรอ...มึงนี้มันไม่เข็ดจริงๆ" มันเเสยะยิ้มอย่างมีเลศนัย...

ให้ตายเหอะ คนอะไรวะน่ากลัวชะมัดเลย 

มันเดินเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ เวรละ จะหนีไปทางไหนดีวะ! 

ห้องน้ำไอ้เเกงก็ใช้อยู่

ระเบียงห้อง...

เออใช่!! ระเบียงห้อง มันมีกระจกเลื่อนอยู่ น่าจะขังตัวเองจากไอ้หมีควายเนากินี่ได้

ซักพักล่ะนะ 

เฮ้อ~ ไอ้วุ่นนี่ฉลาดเป็นกรดเลยจริงๆ ><อิอิ

ผมวิ่งไปที่ละเบียงห้องอย่างรวดเร็ว 

ฮึ๊บ!! อ๊ากกก กระจกเลื่อนทำไมมันผืดอย่างนี้วะ

"หึ จะไปไหน"


อ๋อ กูรู้ละทำไมถึงเลื่อนยาก มีเเรงของหมีควายพยายามดันไว้อยู่นี่เอง มิน่ากูถึงปิดไม่

ได้ซักที ชิ!

โหยยยย เเต่เเรงมันเยอะจริงๆนี่พ่อเเม่ให้กินข้าวกับอะไรเนี่ยทำไมเเรงมึงเหลือเฟือ

ขนาดนี้คร้าบ!

สงสัยต้องใช้ความรุนเเรงละ

พลั่ก!

"โอ๊ยย เชี้ยยย" 

ผมถีบเข้าไปที่ตัวไอ้พี่เนากิ จนมันกระเด็นออกไปจากกระจกเลื่อน เป็นไงล่ะไอ้พี่เนากิ

ไอ้วุ่นคนนี้ไม่เหมือนคนก่อนเเล้วนะโว้ย สะใจสะใจ!! ผมรีบวิ่งเเจ้นเข้ามาเเล้ว

เลื่อนประตูกระจกมาปิดอย่างเรียบร้อยเเละลงกลอนอย่างเเน่นหนา...

เฮ้ย!!! เดี๋ยวก่อนนะ =_=

ซวยแล้ว... กลอนกระจกเลื่อนอยู่ไหนวะล็อคไม่ได้เเบบนี้ ไอ้พี่เนากิก็เข้ามาได้สิวะ

อ๊ากกกกกก!!! ตายตายตาย งานนี้ไอ้วุ่นไปเป็นผีเฝ้าผับเเน่ๆ T_T

พรืดดดดด...
กระจกเลื่อนถูกเลื่อนออกอย่างเเรง จนผมรีบดึงข้อมือออกมาก่อนจะโดนกระจกเลื่อน

หนีบเอา ทำให้ผม...

เชี่ย!!

ผมเซถอยหลังไปสะดุดเข้ากับอะไรซักอย่างจนผมล้มลง

"อูยยยย" <-----เสียงผม

"อะ..โอ้ยย" <----- ?เสียงใครวะ

เสียงใครวะ!? ผมหันหลังไปมองพบว่าสิ่งที่ผมสะดุดเมื่อกี๊นั้นเป็นพี่บีสองนั่นเอง =[]=

เฮ้ย! ทำไมหน้าหล่อๆถึงได้มีรอยช้ำขนาดนี้!! ไปฟัดกับหมีควายที่ไหนมา...

เอ๊ะ...
หมีควาย...จะว่าไปพี่เนากิก็หน้าช้ำเหมือนกันนี่หว่า...

หรือว่า2คนนี้ทะเลาะกัน?

เป็นไปได้ยาก พวกประธานนักเรียน ท็อปเซเว่น เนี่ยนะจะทะเลาะกันรุนเเรงอย่างนี้

"เป็นไง เห็นสภาพไอ้สองเเล้วใช่มั้ย " 

เห็นเเล้วครับ T_T ขนาดพี่บีสองยังเป็นขนาดนี้ เเล้วถ้าเป็นผมล่ะ มันไม่บีบคอเเล้วตัด

หัวผมไปห้อยติดฝาบ้านเลยหรือไง 

ว่าเเต่พี่บีสองท่าจะอาการหนัก ช่วยหน่อยดีกว่า ยังไง พี่บีสองก็ยังนิสัยดีกว่าไอ้พี่เนา

กิอยู่

"พี่บีสอง หวะ...ไหวมั้ยครับ" ผมปลุกให้พี่บีสองรู้สึกตัว

"อืม..."

ผมรีบลุกขึ้นไปพยุงพี่บีสองขึ้นมา เอาเเขนข้างหนึ่งของพี่บีสองกอดคอผมเอาไว้ หัว

ของพี่บีสองพิงมาซบไหล่ผม 

"....." พี่เนากิมันยืนมองผม

ไอ้มนุษย์หมีควายเนากิ!! ทำไมถึงโหดร้ายอย่างนี้ ผมจะไม่ไหวเเล้วนะเว้ย!!

"เอามือออกจากมัน ...เดี๋ยวนี้" สั่งงั้นหรอ

"ไม่ ! ผมจะช่วยพี่บีสอง " ผมพยุงๆพี่บีสองให้เดินเข้ามาในห้อง 

เเหน่ะ ไอ้พี่เนากิมายืนเกะกะทางประตูห้องอีก

"(-*-)" ผมมองหน้ามันเเล้วด่ามันในใจ โถ่เว้ย!

ปึ่กก! 

ผมเดินกระเเทกไหล่พี่เนากิอย่างเเรงจนมันเซนิดๆ เเล้วค่อยๆพาพี่บีสองที่ยังพอเดินได้

บ้างเข้ามาในห้อง 

"นั่งตรงนี้ก่อนนะครับ" ผมค่อยๆเอาตัวพี่บีสองนั่งลงตรงโซฟาตัวใหญ่ที่พี่ติวนอนอยู่

เเต่มันยังว่างอยู่นิดนึง

พี่บีสองบรือตามายิ้มให้ผม ผมยิ้มกลับเเล้วค่่อยๆจัดที่นอนให้พี่บีสอง...

"....." 

หนอยไอ้พี่หมีควายเนากิ ถ้าไม่คิดจะช่วยก็ไม่ต้องมายืนมองก็ได้ ชิ

"เฮ้ย!! " ตัวผมลอยขึ้น อ๊ากกก ไม่ต้องสงสัยว่าใครยกผมขึ้น

มีมันคนเดียวเเหละเวลานี้!

"ปล่อยผม ! บอกว่าให้ปล่อยไงเล่า !!" 

"มึงตายเเน่คืนนี้..."

"ปล่อย! เเละนี่จะพาผมไปไหน"

"ไม่ต้องรู้ รู้เเค่...ว่าคืนนี้สภาพมึงจะไม่ต่างจากไอ้สองเเน่ หึ"

เลว... นอกจากจะฟันเเล้วทิ้งผมไปแล้ว ยังจะมาทำร้ายกันอีกหรอ T^T

มันลากผมออกจากห้องมาที่จอดรถ ตลอดทางที่มันลากผม ผมทำทุกอย่างที่คืดว่าจะ

หลุดจากมือปลาหมึกของไอ้พี่เนากิ เเต่เสียเเรงเปล่าๆจริงๆ ผมยิ่งดิ้น มันยิ่งบีบข้อมือ

ผมเเน่น!!

กูเจ็บนะ ถ้ามึงจะทรมานกูแบบนี้ กัดลิ้นตัวเองตายยังเจ็บน้อยกว่าT.T

"เข้าไป"

พลั่กกก 

"โอ๊ยยย อุ๊บ! " มันเอามือมาปิดปากผมไว้ อะไรวะเเค่ส่งเสียงออกมานิดเดียวก็ไม่ได้

หรอ ชั่วร้าย

"อย่าเพิ่งเเหกปากตอนนี้ รอไปร้องตอนที่เจ็บกว่านี้เหอะไอ้วุ่น"

OxO!!
มันจะทำอะไรผมอีก !!

มันเดินไปฝั่งคนขับ...จังหวะนี้เเหละผมต้องหนี 
พรึ่บ

ผมเปิดประตูรถเเล้ววิ่งไปจากที่ตรงนั้น ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับผมเเต่ผมไม่ยอมอยู่

นิ่งๆให้มันเอาไปเชือดเเบบนี้หรอก ใครก็ได้ช่วยด้วย!! 

เฮ้ยใช่! ผมต้องเรียกให้คนมาช่วย

"ช่วยด้ว..."

เฮือกกก...คำพูดของผมต้องกลืนลงคอไป เพราะไอ้พี่เนากิมันวิ่งมาตอนไหนไม่รู้ มาจับเเขนผมไว้...

อึ่ก! ผมถูกมันกระชาก จนปลิวไปติดกับรถหรูของมัน ...

"อยากหนีนักใช่มั้ยห๊ะ !" มันตะคอกใส่หน้าผมจนผมตกใจ 

อะ...ไอ้พี่เนากิ มันน่ากลัวชะมัดเลย เเต่ไม่ได้นะ ถ้ามัวเเต่กลัวเเล้วเราก็ต้องกลัวมัน

ไปตลอดสิ เราต้องสู้บ้าง!!

"เออ! อยากหนี ก็รู้นี่ ...ใครมันจะไปอยากอยู่กับคนอย่างมึงวะ" ผมไม่น้อยหน้า

ตะคอกมันไปเหมือนกัน 

เอาสิ เเบบนี้ก็เป็นการตะโกนเหมือนกัน เสียงผมกับมันดังขนาดนี้ก็ต้องมีคนได้ยินบ้าง

เเหละ...

"งั้นอย่าฝันเลย ว่าจะหนีกูได้"

ผั้วะ !!

"อึ่ก..." มันต่อยท้องผม จนผมล้มลงไปกองอยู่กับพื้น 

เลว ชั่ว มันมีสิทธิอะไรมาทำกับผมเเบบนี้ ...ผมไปทำอะไรให้มัน

"ไง ...อยากหนีอีกมั้ย" ไอ้พี่เนากิมันก้มตัวลงมาถามผม หึ...กูก็มีเเค่คำตอบเดียว

"กูจะหนี กูไม่อยากอยู่กับคนอย่างมึงหรอก..."

ผั้วะ! อีกรอบที่ผมโดนมันทำร้าย มันชกเข้าที่ท้องผมอีกครั้ง จนผมจุกเเละเจ็บ...

เเต่ผมไม่ยอมมันหรอก...