[YAOI]Love lock!! ล็อคหัวใจนายตัวดี

บทที่10 ผอ.เรียกพบ

'นี่ที่กูนะ'

'เฮ้ย กูจองตรงนี้ๆ'

'กูเอาตรงนี้ ไอ้เเหลมมานั่งตรงนี้ๆ'

'นั่นโต๊ะกูๆ ไอ้เเว่นหลบไป'

เสียงคนเเย่งกันเพื่อหาที่นั่ง วุ่นวายชะมัด... 

หลังจากที่ทำกิจกรรมยามเช้าเสร็จ ทุกคนก็หาที่นั่งกันอย่างรวดเร็ว 60กว่าชีวิตในห้องนี้ดูวุ่นวายเหลือเกิน ผมได้เเต่ยืนมองเพราะไม่อยากไปเเย่งที่ใคร ให้พวกเขาเลือกกันให้เสร็จก่อนส่วนผมได้ที่ตรงไหนก็นั่งได้หมดนั่นเเหละ

"วุ่นๆ เฮ้ๆ มานี่ๆ" ต้นไหมมันยกมือขึ้น กวักเรียกผม เเล้วตบมือลงที่โต๊ะข้างๆมัน

"มานั่งนี่ดิ มัวเเต่ยืนโง่อยู่ได้ ^0^ " ต้นไหม

"ขอบคุณที่จองให้" ผมกัดฟันพูด รู้สึกเหมือนโดนมันด่ายังไงไม่รู้

"ไม่เป็นไร " ต้นไหมมันยิ้มให้ผมก่อนที่จะหันไปหยิบหนังสือนิยายที่เป็นภาษาอังกฤษขึ้นมาอ่าน เเหม่ เก่งจังเลยนะครับไอ้เชี้ยต้นไหมนึกแล้วเเอบหมั่นไส้ในท่าทางของมัน ทั้งหล่อ ทั้งดูดี หน้าตาก็ดี เเล้วยังเป็นนักกีฬาอีกครบเลย

ผมค่อยๆนั่งลงไปมองไปรอบๆห้องที่ยังวุ่นวายอยู่ ไอ้ต้นไหมมันเลือกโต๊ะที่อยู่ติดกับริมหน้าต่าง เเถวที่4นับจากข้างหน้ามา 
อื้ม~ มุมดีเเฮะ มองผ่านหน้าต่างตรงนี้ลงไป จะเห็นสนามบอลขนาดใหญ่ที่ปูด้วยพรมหญ้าสีเขียวขจี เเละข้างรั้วก็ปลูกด้วยดอกไม้สีสันสวยงามหลายชนิด อยู่ที่โรงเรียนนี้มันก็ดีอยู่เหมือนกันเเฮะ ^^

จะว่าไปผมก็ลืมนึกไปเลย ไอ้เเมมมอทมันอยู่ห้องไหนกันนะ ผมหยิบไอโฟนขึ้นมากดๆทักไลน์ไอ้เเมมไป 

line:Voon ขณะนี้
Voon:ไอ้เเมม อยู่ห้องไหนวะ

line:mam-mot ขณะนี้
mam-mot: ห้องบีว่ะ มึงอ่ะอยู่ห้องเอ กูรู้

มันรู้ได้ไงวะ เออ เรื่องนั้นช่างมันเถอะตอนนี้ภายในห้องก็เริ่มสงบลงแล้ว เมื่ออาจารย์ผู้หญิงรูปร่างอวบหน้าโหดปากเเดงเเป๊ด อื้อหือ…จะทาอะไรขนาดนั้นครับลิปสติกน่ะ ถ้าจะทาเเดงขนาดนี้ทีหลังผมว่าเอาลิปสติกมาละลายน้ำเเล้วดื่มก่อนเข้านอนทุกวันเลยดีกว่ามั้ยครับอาจารย์ 
เธอเดินเข้ามาพร้อมไม้กายสิทธิ์ที่สูงกว่าตัวของเธอเองซะอีก
(หล่อนสูงประมาณ150น่าจะได้)
อาจารย์ปากเเดงวางไม้เรียวลงบนโต๊ะขนาดใหญ่ที่อยู่ริมสุดของประตูห้อง เเล้วก็กวาดสายตามองไปทั่วๆห้อง 

เย้ย! ผมหลบสายตาอันน่ากลัวคู่นั้น =_=ทำไมขนลุกเเบบนี้ บรรยากาศในห้องทำไมเงียบนักวะ หรือว่าอาจารย์คนนี้จะโหดมาก จนไอ้พวกเสียงดังๆพวกก่อกวนทั้งหลายไม่กล้าส่งเสียงออกมา 

เเล้วถ้าผมเผลอตดออกมาจะโดนเฆี่ยนมั้ยน้า (-3-) 

แล้วทำไมผมถึงต้องคิดอะไรปัญญาอ่อนๆเเบบนี้ด้วยล่ะเนี่ย ไอ้วุ่นบ้า!

"เอาล่ะ รู้เเล้วใช่ไหมว่าห้องเรามีเด็กเข้ามาใหม่เอ้า!ออกมาเเนะนำตัว"เจ๊เเกพูดขึ้นเสียงเเหลมๆของเจ๊ดังสนั่นลั่นห้อง

อะจ๊ากกก หูกู๊!!!!เยื่อบุหูกูฉีกขาดเเน่ๆ (T^T) คนอาร๊าย เสียงเเหล๊มเเหลม! ขนาดนั่งอยู่ตรงนี้เเก้วหูก็จะระเบิดอยู่เเล้ว

เเต่เมื่อกี๊ เจ๊เเกหมายถึงผมหรอ O_O?

"ออกไปดิ เดี๋ยวเจ้เเดงเเกก็คำรามใส่หรอก" ไอ้ต้นไหมกระซิบที่ข้างหูผม ผมลุกขึ้นเเละเดินออกไปอย่างช้าๆ เมื่อถึงที่หมาย(หน้าชั้นเรียน)

ผมมองบรรยากาศรอบๆห้องที่มีทุกสายตาจ้องมองผมอยู่

"เอ๊า เเนะนำตัวสิ ยืนบื้ออะไรอยู่ได้มันเสียเวลามั้ย" จบคำสั่งเจ๊ปากเเดงผมก็เเหกปากลั่น รีบเเนะนำตัวทันที! 

"สวัสดีครับ ผมชื่อนายวรันรัตน์ พิทักษ์สร ชื่อเล่นชื่อวุ่น มาจากกรุงเทพฯครับ!!"

คิ คิ คุ คุ อิ อิ หึ หึ หุ หุ~

เสียงหัวเราะที่ดังออกมาจากคนกว่า60ชีวิตภายในห้อง ทำให้ความมั่นใจผมหดลงไปเหลือ2% 

ปัง !!

เสียงไม้เรียวกระทบกับโต๊ะอย่างดังจนตัวผมเองยังสะดุ้งไม่ต้องสงสัยฝีมือใคร
ฝีมือของอาจารย์ปากเเดงนั่นเอง
ทำให้ทุกคนเงียบทันที

"คุยอะไรกัน เอ้า! ไปนั่งที่ได้วรันรัตน์ เอาล่ะนักเรียนเราจะมาเริ่มโฮมรูมกัน…" เเล้วเจ๊เเกก็พล่ามต่อไป

ผมเดินก้มหน้างุดๆเข้ามานั่งที่

"เฮ้ หน้าเเดงนี่หว่า…" ไอ้ไหมเเซวผมเบาๆ เเซวอย่างเดียวไม่พอ มันเอามือทั้งสองข้าง ยกมาปิดเเก้มผมไว้อีก อะไรของมึงเนี่ย

"อะไรของมึงไอ้ไหม" ผมเเกะมือมันออก 

"อย่าเเกะ"

"ทำไมวะ"

"ไหมไม่อยากให้ใครเห็นหน้าวุ่น ตอนนี้…"

"เพราะ…?"

"มันน่ารัก…ให้ไหมเห็นคนเดียวพอ ^-^ " 

"ตลก! " ผมปัดมือมันออก คำพูดของมึงทำให้กูหน้าเเดงเข้าไปอีก จะพูดเพื่อ? เฮ้อ~ทำไมเช้านี้รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปนะ...

ขาดอะไรวะ....

อะไรน้า....

"เฮ้ยนั่นมันพี่เนากิ" เสียงของเด็กหลังผมคนนึงพูดขึ้น ทำให้ผมรู้สึกเเปลกๆ ทำไมได้ยินชื่อนี้เเล้วต้องดีใจด้วยวะ!!

ขณะที่ผมกำลังจะเงยหน้าขึ้นเพื่อมองหาตัวการที่ทำให้หัวใจผมเต้นไม่เป็นส่ำ เสียงอันคุ้นหูก็ดังขึ้น...

"อาจารย์ครับ ผอ.ให้มาเรียกนายวรันรัตน์ไปพบครับ" ผมมองรอยยิ้มอสูรกายบ้าพลังที่ยืนเเสยะยิ้มให้กับผมอยู่ที่หน้าประตู

"เชิญค่ะ เนากิ" ทำไมเจ๊เเกพูดเพราะ?

"ขอบคุณครับ" พูดจบไอ้พี่เนากิก็เดินเข้ามาถึงตัวผมอย่างรวดเร็ว เเล้วจับ(กระชาก)เเขนของผมให้ลุกขึ้น เเน่นอนครับ ตัวเล็กๆอย่างผมต้องลอยขึ้นตามเเรงหมีควายของไอ้พี่เนากิ โอ๊ยเเขนกูอย่าบีบสิโว๊ย เจ็บ!

"..ผมเจ็บนะ" ผมพูดขึ้นเบาๆเพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยิน เเหน่ะ! บีบเเขนกูเเล้วมาจ้องหน้ากูอีก มองไรวะ หรือจะเอา!!!! 
T_T สิ่งที่ผมทำได้ก็เเค่ด่ามันในใจเท่านั้นเเหละ ขืนด่าออกเสียงไป มีหวังได้กลายเป็นผีเฝ้าโรงเรียนเเน่ๆ คนอะไรวะ เถื่อนชะมัด

"เจ็บก็ตามมา...ไว ไว" มันพูดเน้นเสียงตรงคำว่าไวๆ เเล้วเดินนำหน้าผมออกจากห้องไป 

ผมต้องทำตามคำสั่งของมันตามระเบียบ ไม่ได้กลัวนะ เเต่มันบอกว่า ผอ.เรียกนี่หว่า ถ้าผมไม่ไปแล้วโดนไล่ออกขึ้นมา คุณพ่อกับคุณเเม่ของผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะ!! 

…ผมก็เว่อร์อีกเเล้ว จะโดนไล่ออกเพราะ ผอ.สั่งให้ไปหาเเล้วไม่ได้ไปเนี่ยนะ ปัญญาอ่อนสิ้นดี-_-