The Smile Devil นายปีศาจตัวร้ายกับยัยตัวเเสบ

Chapter XX

เพื่อนสมัยเด็ก

 

 

Chapter Of Tendo

 

วันนี้ผมแต่งตัวด้วยชุดนักเรียนของโรงเรียนเดียวกับนามิจัง ก็กะๆว่าจะไปเซอร์ไพรส์มานิจัง กับพวกเรียว แล้วก็ซากุระจังซะหน่อย คงไม่โดน รปภ. ลากออกมาซะก่อนอ่ะนะ

พอผมเดินมาถึงหน้าโรงเรียน ก็พบว่า โรงเรียนที่ผมเคยอยากเข้าเรียนเมื่อครั้งตอนเป็นเด็กๆ มันได้เปลี่ยนไปพร้อมๆกับเมืองที่ผมเกิดซะด้วย มันเปลี่ยนไปมากๆเลยล่ะ พอเดินเข้าไปในโรงเรียน ก้พบนักเรียนมากมายกำลังจัดงานอะไรบางอย่าง

เท่าที่ผมลองสังเกตดู ก็พบว่าทั้งงานประดับประดาไปด้วยฟักทอง ตุ๊กตาแม่มดภูตผีต่างๆ ไม่ต้องเดาก็รู้ได้เลยว่า มันคืองานโรงเรียนที่จัดต้อนรับวันฮัลโลวีน ตรงกับวันเกิดนามิพอดีเลยแฮะ คล้ายๆว่า ทั้งโลกกำลังจะจัดงานวันเกิดให้เธอยังไงยังงั้นแหละ

"เก็นคุง!!!"

เสียงหนึ่งตะโกนขึ้น และวิ่งตรงดึงเข้ามายังผมที่ยืนชื่นชมงานอยู่ เธอคนนั้นเรียกใครกัน เพราะผมทำได้เพียงยืนหันซ้ายหันขวา และหันหลังมอง หาคนที่น่าจะเป็นเจ้าของชื่อที่เธอคนนั้นเรียก แต่กลับไม่พบเลยสักคน

"เก็นคุง!!!"

และมีอีกหลายต่อหลายเสียงเรียกชื่อนี้อีกครั้ง คราวนี้ผมหันมามองดู ก็พบว่า เสียงของสาวๆที่จัดงานอยู่บริเวณนั้นวิ่งกรูกันเข้ามาห้อมล้อมผมกันหลายสิบคนเลยล่ะ

"เดี๋ยวๆๆๆอะไรกันครับพวกคุณ"

"เก็นคุง วันงานมาเดินเที่ยวรอบๆงานด้วยกันนะ"

"ไม่ๆ เก็นคุงต้องมาเดินกับฉันย่ะ"

และตามมาอีกหลายต่อหลายเสียง ผมก็รู้สึกดีแหละนะ ที่โดนสาวๆสวยๆพวกนี้ห้อมล้อม และแย่งกันชวนผมเป็นคู่ควงเดินเที่ยวงาน แต่สิ่งที่ผมแปลกใจก็คือ

"เอ่อ...เรารู้จักกันด้วยเหรอ?"

เสียงของผมพูดขึ้นสร้างความแปลกใจให้กับสาวๆพวกนั้น พวกเธอเงียบและมองมาที่ผมคนเดียวคำตอบของผมให้สาวๆที่ห้อมล้อมเงียบจากการทะเลาะกัน และหันตั้งคำถามกับผมแทน

"ทำไมเก็นคุงถึงพูดแบบนั้นล่ะ?"

"ประทานโทษครับ ผมไม่ได้ชื่อเก็นซะหน่อย"

"เอ๋?"

"เอ่อ...ผมชื่อ เท็นโด โซจิโระ ครับ เรียกผมเท็นโดเฉยๆก็ได้ ผมไม่ได้ชื่อเก็น"

เสียงการแนะนำตัวของผม สร้างความสงสัยมากมายให้แก่สาวๆที่มารุมล้อมผมในตอนนี้แบบสุดๆเลยล่ะ ว่าแต่ คนที่ชื่อเก็นเป็นใครกันน้า ช่างเหอะนะ

"ผมขอตัว ก่อนนะครับ"

หลังจากหลีกหนีจากพวกสาวๆมาได้ ผมเลยเดินตรงเข้าไปยังอาคารเรียนทันที แต่แปลกมาก ที่ไม่มีใครสนใจ หรือเอะใจอะไรเลย ที่คนแปลกหน้าอย่างผม เดินเข้ามาในอาคารเรียน ถึงมีคนมองบ้างแต่เขาไม่รู้สึกแปลกใจอยู่ดี

เท่าที่ผมเคยติดต่อกับพวกเรียวกับซากุระ เห็นพวกเขาบอกว่าอยู่ ม.4 ห้อง B กับนามิจัง แล้วก็ อากิจัง น่าจะอยู่ชั้นสี่ล่ะนะ

อืมม..นี่นะเหรอ โรงเรียนที่เรา เมื่อตอนเด็กๆอยากจะเข้าเรียน ก็เรียบง่ายดีนะ ไม่หรูหราแบบที่อิตาลีแฮะ แต่ช่างเหอะ ป่านนี้แล้วพวกเขาคงเข้าเรียนกันแล้วมั้ง ถ้าไม่ได้ไปจัดงานช่วยพวกข้างล่างนั้น พวกนั้นคงโดดเรียนกันอยู่ล่ะนะ

และแล้ว ผมก็เดินลากสังขารเดินขึ้นจนมาถึงชั้นสี่จนได้ และค่อยๆเดินผ่านจาก ม.4 ห้อง A และไล่ไปยังจุดหมายของผม เฮ้อ เดินขึ้นหลายชั้นโดยไม่ใช้ลิฟต์นี่ มันก็เหนื่อยเหมือนกันแฮะ ไหนๆก็มาถึงละ เข้าไปเลยดีไหมหว่า อืมม จะรบกวนการเรียนของพวกนั้นไหมน้า

"อ้าว เก็นคุง ยังไม่เข้าเรียนเหรอ มาสายเหมือนกันเหรอนี่"

เสียงของใครคนหนึ่งทักขึ้นก่อนที่ผมจะเดินไปถึงหน้าห้องเรียนของพวกนามิจัง พอผมหันไปดูก็พบว่าเป็นเสียงของ

"อากิจัง" ต้องใช่แน่ๆ จำทรงผมเธอได้ ถึงไม่ได้เจอกันเกือบสิบปีก็ตาม

"จ้าๆ รีบเข้าเรียนเหอะ สายละ พอดีฉันพึงกลับมาจากช่วยจัดงานน่ะจ๊ะ"

"เอ่อ...คือ...ฉัน..."

ยังไม่ทันที่ผมจะอธิบายว่าผมไม่ใช่คนที่อากิพูดถึงเหมือนคนอื่น ก็ดันถูกเธอลากเข้าไปยังห้องเรียนซะแล้ว

 

 

Ending Chapter Of Tendo

 

 

 

***********************************************

 

 

 

Chapter Of Ryoca

 

บรรยากาศยามเช้าของห้องเรียนที่แสนน่าเบื่อ การใช้ชีวิตไปวันของผมในรั้วโรงเรียนเพื่อรอวันสุดท้ายของชีวิตยัยน่าเบื่อนั้น เพราะภารกิจที่คุณท่านให้มาล่ะนะ ถึงยอมมาทำอะไรน่าเบื่อที่นี่น่ะ

แต่ ก็เพราะงานน่าเบื่อนี่ ฉันถึงได้เจอกับคนที่น่าหลงใหลจนได้ ถึงงานล่าสังหารจะมีกฎที่ไม่ค่อยจะมีใครทำตามคือ การมีครอบครัวก็ตาม แต่ตั้งแต่เด็กยันโตล่ะนะ ที่ฉันไม่ค่อยชอบจะยุ่งกับใครสักเท่าไหร่แต่สำหรับอากิแล้ว เธอ...

 

ครืนนน

จู่ๆเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น เรียกผมหลุดจากอาการเหม่อลอยเมื่อครู่ คนที่เดินเข้ามาคือ คนที่ผมยังคงเหม่อลอยคิดถึงเขาอยู่เมื่อครู่ รอยยิ้มที่แจ่มใสท่าทางร่าเริงของเธอ ทำให้ผมยิ้มได้ แต่ก็ต้องเก็กหน้าขรึมๆเอาไว้อยู่ดี เพราะกลัวเจ้าบ้าเก็นมันจะล้อเอา และยิ่งมันรู้ว่าฉันแอบชอบเขาอยู่ ยิ่งโดนล้อเอาง่ายๆยิ่งไปอีก

"อรุณสวัสดิ์จ้า ทุกคน"

"อากิ มาสายนะจ๊ะ เก็นคุงก็ด้วย รีบไปนั่งที่เหอะ"

เสียงของอาจารย์สอนคณิตพูดขึ้นหลังจากเห็นอากิกับ เฮ้ย!! เธอเดินจูงมือไอ้เจ้าบ้าเก็น เข้ามาในห้องเรียนด้วยสิ เจ้าปีศาจชั้นต่ำนั้น กล้าดียังไงเอามือสกปรกของมันมาจับมือถือแขนอากิจังของฉันกัน หาเรื่องตายซะแล้วสิ

 

แต่...

มันมีอะไรแปลกๆแฮะ ทำไมวันนี้เจ้าบ้านั้นมันดูแปลกๆไป แล้วก็นะ พอผมลองมองคนที่นั่งด้านข้างของยัยนามิ ที่อยู่ด้านหน้าของผม ก็พบว่า

 

มีเจ้าปีศาจบ้านั้นกำลังนั่งกวนประสาทยัยนามิอยู่ มันอะไรฟะเนี่ย ถ้าเจ้าเก็นมันอยู่นี่ แล้วนั้นมัน แล้วมัน ใครล่ะฟะ?

 

คุ้นๆแฮะ

 

"คุณเทนโด" เสียงของยัยซากุระน้องสาวของผมพูดและลุกพรวดขึ้น

"คุณเทนโด เหรอ?" พอนึกได้ว่าเข้าคือใคร ผมก็ลุกพรวด ตามยัยซากุระทันที

จริงสิ คุณเทนโด โซจิโระ หัวหน้าหน่วยที่ฉันกับยัยซากุระสังกัดอยู่ บุคคลที่มีใบหน้าคล้ายๆกับเจ้าปีศาจเก็นกิชินี่ แต่ต่างกันที่ผมของเขาสีดำเท่านั้นเอง

"เอ๋? เทนโด....หรือว่า"

อากิจัง ที่ยังคงจูงมือคุณเทนโดอยู่ ก็ค่อยๆมองใบหน้าของเขาดีๆอีกครั้ง และเริ่มเอ๊ะใจขึ้น คงจำคุณเทนโดได้อยู่บ้างล่ะมั้ง เห็นบอกว่าตอนเด็กๆพวกเขาสนิทกันนี่

"เทนโด คุง..." คราวนี้เป็นเสียงของใยตัวน่ารำคาญ นามิลุกขึ้นบ้าง

"อ่า...อืม...ครับ" เขาตอบ และมองมาที่ยัยนามิ

"เทนโดคุง...จริงๆใช่ไหม"

"ใช่ครับ นามิจัง จำผมได้ด้วยเหรอนี่ ฮะ ฮะ" เขาอมยิ้มด้วยความดีใจที่ยัยบ๊องนามิยังจำเขาได้

จากนั้นตามมาด้วยเสียงซุบซิบนินทรา อะไรก็ไม่รู้ จากพวกบ้าๆในห้อง มีทั้ง บอกว่า คุณเทนโดกับเจ้าบ้าเก็นเป็นแฝดกันรึเปล่า บ้าเหรอพวกแก ไม่ใช่ซะหน่อย แล้วก็บางคนบอกว่าเป็นพี่น้องกันบ้างล่ะ อะไรของพวกนี้ฟะ แต่ที่น่ารำคาญจริงๆ ก็คงพวกผู้หญิงในห้องที่วีดว้าย ในความสง่างามของคุณเทนโดนั้นแหละ แล้วก็

"......."

ฉันสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตจากคนในห้องได้ล่ะนะ สักสองคนได้ล่ะ แถมใกล้ๆตัวด้วย มันแผ่มาจากยัยซากุระ น้องสาวของผมที่หลงรักท่านเทนโดตั้งนมนานมาละ สูตายถวายหัวให้คุณท่านได้ตลอดเวลา ทีฉันล่ะแทบฆ่าทิ้งทุกเมื่อที่ล้อเล่น บ้าจริงๆเลย ยัยน้องคนนี้ มันแผ่ไปหายัยนามิที่ยังคงมองคุณเทนโดอย่างประหลาดใจอยู่ อย่างไม่รู้ร้อนรู้อหนาวอะไรเลย

ส่วนอีกคน มันมาจากเจ้าปีศาจเก็น เจ้าบ้านั้นจ้องคุณเทนโดเขมงเลย ยังกับจะฆ่าให้ตายให้ได้ เห็นแล้วสยองว่ะ ไม่เคยเห็นหน้าเจ้าหมอนี่เป็นแบบนี้มาก่อนเลย เป็นบ้าอะไรของมันฟะ

"นายสินะ เทนโด" เจ้าปีศาจพูด และยืนล้วงกระเป๋า วางท่าเหมือนนักเลงใส่คุณเทนโดทันที มากไปแล้วแก

"อ่ะ..ครับผมเอง แล้วคุณ..." พอคุณเทนโดเห็นหน้าเจ้าบ้าเก็นนั้น ก็ทำหน้าประหลาดใจทันที

"หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ" เสียงหัวเราะในลำคอเจ้าบ้าเก็นดังขึ้น ทำให้ยัยบ๊องนามิถึงกับตกใจหันไปมองทันที

"เป็นบ้าอะไรของนายน่ะเก็น" แทนที่จะตอบ แต่เจ้าบ้านั้นเดินตรงเข้าไปหาคุณเทนโดทันที

"ฉันชื่อเก็นคิชิ เรียกเก็นก็ได้ หึ หึ ฉันมีเรื่องอยากคุยกับนายหน่อยน่ะ ว่างป่ะ"เจ้าบ้านั้น มีอะไรจะคุยกับคุณเทนโดกัน ไม่เกรงใจใครบ้างเลยนะแก

"เอ่อ...นักเรียน นี่มันวิชาเรียนเเล้วนะ" อาจารย์สอนคณิตพูดขึ้น เเต่เจ้าบ้าเก็นก็ไม่ได้สนใจเเล้วเดินออกไป

หลังจากเจ้าบ้าเก็นเดินออกจากห้องไปโดยไม่เกรงใจใคร คุณเทนโดก็เดินตามหมอนั้นไป และยัยซากุระทำทีท่าว่าจะเดินตามไปด้วยแต่เธอก็หยุดซะก่อน เพราะยัยน้องของฉันกับคุณเทนโดมีความคิดสื่อถึงกันได้ล่ะมั้ง เลยทำให้รู้ว่าควรตามไปด้วยไหม (ว่าไปนั้น)

 

 

End Chapter Of Ryoca

 

*****************************************************

 

 

 

Chapter Of Nami

 

               "นี่ เรียว เทนโด เขามาทำอะไรที่นี่กัน บอกมานะ"

               ฉันเดินเข้าไปหาเจ้าบ้าเรียวที่นั่งลงด้านหลังฉัน แล้วยัยอากิที่ยืนทำหน้างงๆอยู่ก็รีบเดินเข้ามาหาฉันทันที

"นั้นสิเรียว เทนโดคุงหาทำไม หรือมาหาเรียว กับ ซากุระจังล่ะ อ่ะ!!!" ยัยอากิยิ้มแล้วหันมาหาฉัน "หรือว่ามาหานามิจังน้าาา"

               มันก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขามาหาฉันหรือมาหาใคร เเต่ที่แน่ๆ ฉันรู้สิกถึงรังสีอำมหิตแห่งการฆ่าฟันจากด้านหลังฉันวูบๆเลย คงมาจากคุณซากุระเเน่

               "คุณท่านเทนโดเขาก็มาทำงานของเขาแหละค่ะ แบบเดียวกับคุณพ่อของคุณนามิไงล่ะคะ เพราะอีกไม่กี่วันก็..."

               คุณซากุระพูดตอบแทนนายเรียว เเละเมินหน้าหนีออกไปมองทางหน้าต่างเเทน

               "ก็อย่างที่ซากุระพูดนั้นแหละ คุณเทนโดคงออกมาเดินดูที่ทางแถวนี้เเล้วแวะมาหาพวกเราล่ะมั้ง"

               "เเล้วเก็นคุงเขามีธุระอะไรกับเทนโดคุงเหรอ แล้วก็พวกเขาพึ่งเคยเจอกันครั้งเเรกเองนี่"

               "อันนี้ผมก็ไม่รู้นะครับคุณอากิ หวังแค่ว่า เจ้าบ้าเก็นจะไม่ทำอะไรบ้าๆกับคุณเทนโดล่ะนะ"

               "คุณเทนโดไม่เป็นอะไรไปง่ายๆหรอก แล้วก็ คุณเก็นก็ไม่ได้ปล่อยสัมผัสอะไรรุนแรงออกมาด้วย คงไม่เป็นไรหรอก"

               คุณซากุระพูดขึ้น และไม่ได้หันมามองพวกเราที่ล้อมวงกันอยู่  รู้สึกว่าคุณซากุระจะดูแปลกๆไปตั้งแต่เทนโดเข้ามาแล้วสิ เธอเป็นอะไรไปนะ

               "โธ่ นักเรียนคะ อาจารย์จะเริ่มคลาสเเล้วนะคะ นั่งที่สิคะ"

               หลังจากอาจารย์สอนคณิตพูดจบ พวกเราที่ยืนสุมหัวกัน ก็พากันเเยกย้ายไปนั่งที่ใครที่มันทันที ถึงแม้ว่าจะนั่งเรียนก็ตาม แต่ยังไม่วาย คิดถึงแต่เรื่องธุระส่วนตัวที่พวกนั้นเดินหนีออกจากห้องไปคุยกันเเบบตัวต่อตัว หวังว่านายเก็นจะไม่ทำอะไรกับเทนโดคุงนะ ทั้งๆที่พึงได้เจอหน้ากันอีกครั้งแล้วแท้ๆ แต่ยังไม่ถึงนาทีเลย เจ้าบ้านั้นดันชวนเทนโดออกไปซะได้

 

               ครืนนนน

               เสียงประตูไปเปิดออกอีกครั้ง เรียกความสนใจไปหาคนที่เปิดประตูเข้ามาระหว่างเรียนนั้นทันที ชายคนหนึ่งในชุดนักเรียนโรงเรียนฉันเดินเข้ามาในห้อง และเดินเข้าไปหาอาจารย์ที่กำลังสอนคลาสทันที

               "มีธุระอะไรเหรอคะ"

               "สวัสดีครับอาจารย์ ผมมาหาเพื่อนน่ะครับ ไม่ทราบว่า ห้องนี้มีคนชื่อ.."

               "มาหาเพื่อนงั้นเหรอชื่ออะไรล่ะคะ"

               "ฮารุนะ นามิ ครับ"