Remember me?

    ณ สนามบิน ฉันกำลังนั่งรอ คนสำคัญของฉันอยู่บนเก้าอี้สีเหลืองนวลตา กับพี่เนปจูน พี่สาวสุดฮอตของโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งใน กทม. ฉันดีใจนะ อย่างน้อยๆ ฉันก็ได้ความสวย(อันน้อยนิด)มาจากพี่สาวฉันบ้าง >/////< เอิ่ม.. ฉันว่าฉันชมพี่สาวตัวเองมากเกินไปแล้วหล่ะ แต่ซันเซอร์เมื่อไหร่จะมานะ อีกครึ่งชั่วโมง เครื่องก็จะออกแล้ว นี่จะไม่มาส่งฉันจริงๆหรอ TTOTT
    `เฮ้ๆๆ วีนัสสสส ผมมาแล้วววว^Δ^'
    (หืมมถ้าไม่นะ คอยดูเถอะ 0-0)
    `ซันเซอร์ ฉันนึกว่านายจะไม่มาซะแล้วว TToTT ฮือๆ'
    `ไม่มาไม่ไ้ด้หรอก แฟนผมทั้งคนนะคร้าบบบ อิอิ
    `>/////<'
เมื่อถึงเวลาที่จะต้องจากครอบครัวอันเป็นที่รักยิ่ง น้ำตาฉันทำไมมันถึงได้ดื้อขนาดนี้นะ ทั้งที่อุตส่าห์จะไม่ร้องไห้ ทำให้ ครอบครัวลำบากใจแล้วเชียว πΔπ
ฉันกอดลาพี่สาวที่น่ารัก พ่อ แม่และอีตาซันเซอร์ด้วยความเสียใจสุดๆ แต่จะทำยังไงได้ อนาคตของฉันมันมีทางเรื่องไม่มากหรอกนะ เราต้องคว้าเอาไว้ ก่อนที่ฉันจะขึ้นเครื่อง ซึ่งมีซันเซอร์มาส่งเนื่องจาก ครอบครัวติดภารกิจ ต้องรีบกลับ ฉันถือโอกาสนี้กอดลาเขาอีกรอบ ซึ่งในเวลา 4 ปีข้างหน้านี้ ฉันจะไม่ได้กอดเขาแล้วอ่ะสิ เขาบอกกับฉันก่อนไปว่า
    `อย่าลืมที่สัญญากันเอาไว้นะที่ร้ากกกกก πΔπ'
ใครที่บอกว่าผู้ชายใจแข็ง ฉันคัดค้านน เพราะอีตานี่ร้องไห้ยิ่งกว่าฉันเสียอีก หื้มม..
    `แน่นอน หากวันนั้นฉันยังรักนายและนายยังรักฉันเราจะไปพบกันที่ที่เราพบกันครั้งแรกเวลาบ่าย 2'
    `อ้ากกกกก πΔπ ฮือออออออออออ '
    `นี่ๆคูณแฟนสุดที่รักคะ แฟนสาวสุดสวยคนนี้แค่ไปเรียนนะคะ ไม่ได้ไปตายยยยย ชิส์ '
ถึงฉันจะพูดแบบนั้นออกไป แต่ในใจนี่สิ ลำบากจังเลย บ้ะบายยยยยนะ ซันเซอร์ ฉันและเขาโผลเข้ากอดกันอีกครั้งก่อนที่ฉันจะไปจริงๆ รักนะ ซันเซอร์