Code Blade รหัสคนบาป

  ระหว่างช่วงการตามหาพี่รหัสสายวันหนึ่งของการเปิดภาคเรียนของ นศ.ปี1 วันนี้ก็มีนักศึกษาจากวิทยาลัยในกลุ่มของEasterเข้ามาเรียนชั่วคราวในห้องของเด็กปี3 เขาคนนั้นคือ เฟรซ เป็นนักศึกษาจากวิทยาลัย เซลูส ที่ถูกส่งตัวมาเป็นตัวแทนการทำสัญญาพันธมิตรระหว่างสองวิทยาลัย และชีวิตในรั้ววิทยาลัย เอสโคด ก็เริ่มขึ้น

    “สะ......สวัสดีครับ...ผะ...ผะ....ผมชื่อ เฟรซ!!! เอ่อ......อายุ16ครับ ถึงจะน้อยไปนิดแต่ก็เป็นนักศึกษาปี3นะครับ!!!!!!” เฟรซเริ่มแนะนำตัวหน้าห้องด้วยความตื่นเต้นแต่การพูดของเขากลับไม่เป็นที่ยอมรับเท่าไหร่นัก

    สายตาของเหล่านักศึกษาหลังห้องจ้องมองมายัง เฟรซ เหมือนต้องการจะหาเรื่อง

แต่เหตุการณ์ในช่วงเช้าก็ผ่านพ้นไปได้จนถึงตอนบ่าย

เฟรซเดินออกจากห้องเรียนอย่างเบื่อหน่าย แต่ความเบื่อหน่ายนั้นต้องเปลี่ยนไปเมื่อร่างใหญ่ทั้งหลายยืนรอรับน้องใหม่อยู่เบื้องหน้าเขาแล้ว  ไม่มีสาเหตุและเหตุผลใดๆเหล่านักศึกษาหลังห้องทั้งหลายตรงเข้าทำร้ายเฟรซผู้ไร้ทางสู้ ผู้คนที่ผ่านไปมาก็เดินหลบๆออกเพราะต่างคิดว่าไม่ใช่ธุระของตัวเองที่จะต้องไปหาเรื่องใส่ตัว

   “ฟรอซ !!” เวทย์น้ำแข็งขนาดใหญ่วิ่งมาตามพื้นแช่แข็งขาของพวกคนที่กำลังทำร้ายเฟรซ ทำให้เฟรซหนีออกมาได้

   “นี่พวกนายคิดจะทำอะไรน่ะ หมอนี่เป็นนักศึกษาย้ายใหม่ไม่ใช่รึไง?” อาเรฟคือเจ้าของเวทย์นั่นเอง เขาเข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดีจึงช่วยไว้ได้ทัน

น้ำแข็งของอาเรฟสลายตัวลงอย่างรวดเร็วแสดงถึงความต่างชั้นของอาเรฟและนศ.ปี3กลุ่มนั้น

   “อะไรกัน? พวกเราแค่จะสอนกฎระเบียบในวิทยาลัยให้ก็เท่านั้นเอง” คนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น

    “กฎหมู่สิไม่ว่า สิ่งที่พวกนายทำถ้าหมอนี่รายงานไปละก็คงจบไม่ดีแน่ หยุดแค่นี้เถอะน่าไม่งั้นมันจะเป็นปัญหาใหญ่นะ” อาเรฟพยายามพูดกล่อม

 “ปากดีจริงนะไอ้ปี1 เดี๋ยวจะทำให้เจียมตัวไปตลอดเลยคอยดู!!!!!” คนหนึ่งในกลุ่มใช้CBพุ่งเข้ามาหาอาเรฟตรงๆ

 ฉับพลันสายลมสีดำทะมึนตัดผ่านระหว่างทั้งสองคนไปทำให้นศ.ปี3คนนั้นถอยฉากกลับไป

    “เห้ยยยยยย พวกแกทำอะไรเด็กปี1หนึ่งฟระ!!! พวกปี3หัดทำตัวให้มันดูเป็นผู้ใหญ่ซะมั่งสิ เพราะแบบนี้ไงวิทยาลัยเรามันถึงเสื่อมโทรมไปทุกวัน” รองประทานนักเรียน บีนเดินเข้ามาห้ามได้ทันเวลาเขากวาดสายตามองเหล่าปี3ตรงหน้าแล้วแสยะยิ้มออกมา

    “ไง คุณรองประทานวันนี้ฉายเดี่ยวสินะแก......”

“รุ่นพี่ครับ จัดการพวกมันเลยดีกว่ามันหยามอำนาจรุ่นพี่............อ้าว!?” ยังไม่ทันที่อาเรฟจะพูดจบประโยค พ่อฮีรั่ว หันหลังวิ่งแบบไม่คิดชีวิตทิ้งพวกอาเรฟให้ยืนอ้าปากค้างกัน

เฟรซและอาเรฟไม่มีทางเลือกจึงต้องวิ่งหนีตามโดยมีพวกปี3ไล่มาติดๆ

   “รุ่นพี่ทำไมไม่ จัดการพวกมันไปละครับ!!!!”

“นายจะบ้ารึไงอาเรฟ พวกมันเกือบ30คนแล้วให้ฉันไปลุยคนเดียว ก็เละสิเดี๋ยวการเสียสละตัวเองเพื่อคนอื่นบางทีมันก็ไม่เท่แล้วนะเห้ย!!” (ยิ่งเป็นฉันด้วยแล้วละก็)

     “แต่ถ้าวิ่งต่อไปมันสุดทางแล้วนะครับ!!!!”

 “ห๊ะ!? ทางนี้ไม่ใช่ทางไปตึก4เรอะ?” บีนหันมาถาม

     “นี่คุณ............รอดปี1มาโดยไม่รู้จักทางเดินวิทยาลัยได้ยังไงล่ะเนี่ย!!!!” เสียงของอาเรฟตะโกนลั่นทำเอาผู้คนแถวนั้นหันมามองเป็นตาเดียว

  เฟรซวิ่งนำพวกบีนไปด้านหน้ากระโดดยันกำแพงไว้แล้วเรียกCBที่พวกเราเองก็คาดไม่ถึงออกมา มันคือ บาซูก้า สีดำขนาดพอตัว

  เฟรซยิงบาซูก้าออกไปใส่ด้านหน้าของพวกที่วิ่งตามมาแรงระเบิดทำให้พื้นสั่นไหวไปเลย แต่ยังคงมีสองคนที่ยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวต่อภาพตรงหน้า และก็ยังพูดอะไรไม่ออกอีกด้วย.....

หลังจากความวุ่นวายช่วงพักกลางวันได้ผ่านพ้นไปพวกอาเรฟก็พากันมานั่งพูดคุยกันที่ใต้ร่มไม้

    “นี่นาย.....มีอาวุธหนักขนาดนั้นจะไปกลัวพวกมันทำไมเนี่ย? รู้มั๊ยฉันวิ่งหนีลืมตายเลยนะเมื่อกี้เนี่ย.....” บีนพูดเชืองต่อว่าเบาๆ

“ขอโทดทีครับ....คือ......คือ.....ผมกลัวว่าถ้าใช้มันไปอาจถึงตายได้นะครับ” เฟรซตอบกลับท่าทางเกร็งๆ

  “นศ.ของS-codeถ้าอยู่ในเขตวิทยาลัยยังไงก็มีAuto-Spell ป้องกันอันตรายที่ถึงชีวิตอยู่แล้วล่ะน่าไม่ต้องห่วงหรอก”

 “เอ่อ......ว่าแต่ถามอะไรอย่างสิ ทำไมนายถึงถูกส่งตัวมาเรียนที่นี่กะทันหันแบบนี้ล่ะ?”

อาเรฟถามแทรกขึ้นมา

     “ผม......ถูกตัวมาที่นี่เพราะต้องหนีจากคน คนหนึ่งน่ะครับ อ้า.....ใช่แล้วผมหนีมา” เฟรซตอบวกวน

   “งั้นก็แปลว่าคน คนนั้นคงจะหวังอะไรไม่ดีนักสินะ” บีนมองไปบนท้องฟ้าแล้วถอนหายใจออกมา

เสียงสัญญาณบอกเวลา13นาฟิกา ทำให้ทั้ง3หยุดการสนทนาลงแล้วแยกย้ายกันขึ้นเรียนทั้งที่ยังคุยกันไม่จบเรื่อง