Queen Girl รักร้ายๆของยัยจอมหยิ่ง (ชื่อเรื่องตั้งโดย-popoppa)

"ยืนคิดอะไรอยู่ล่ะ กลัวฉันหรือไง มอร์ฟีน" เสียงของแอ็กคอร์ด ดังขึ้น เค้าปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์เมื่อครู่

"เข้ามาสิ ฉันพร้อมแล้ว" ฉันกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอตัวเองก่อนจะเชิดหน้ายอมรับชะตากรรมของฉัน แล้ว พูดขึ้น นับว่าพวกนั้นยังให้เกียรติฉันอยู่บ้าง ที่ไม่ได้เข้ามารุมฉัน แต่ให้ฉันสู้กับแอ็กคอร์ดตัวต่อตัว ฉันยืนจ้องมองแอ็กคอร์ดอย่างไม่ละสายตา เตรียมพร้อมที่จะรับมือกับเค้าที่กำลังก้าวเท้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ เพื่อนๆอีก3 คนของ เค้าก็ยืนนิ่งมองมาทางเราสองคน ไดเล็กซ์เองก็เอา โทรศัพท์ของเค้า ขึ้นมาอัดวีดีโอไว้ แอ็กคอร์ก้าวเท้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น ใกล้มากขึ้น

 ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก หัวใจของฉันตอนนี้เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา แอ็กคอร์ด กำหมัดง้างมือขึ้นพร้อมกับเหวี่ยงมาเต็มแรง

พรึบ!

ฉันโยกตัวไปข้างหลังแล้วหลบ หมัดของเค้าได้ทัน

พรึบ พรึบ พรึบ

เค้าปล่อยหมัดออกมารัว ไม่มี ช่องว่างให้ฉันสวนกลับ ตอนนี้ฉันได้แต่ถอยหลังหนีเค้าด้วยความเร็ว ทำให้หมัดที่เค้าปล่อยมาไม่โดนตัวฉันซักหมัดเดียว

ตุบ !!!!

และแล้ว ฉันก็หลบไม่พ้นหมัดที่ปล่อยมา หมัดของแอ็กคอร์ด กระแทกเข้ากับแก้มข้างซ้ายของฉันเต็มๆ มันแรงมากจนฉันรับรู้ถึงเลือดที่ซึมอยู่ในปาก แก้มของฉันชาไม่มีความรู้สึกไปชั่วขณะ หลังจากที่เค้าเห็นว่า ฉันโดนหมัดของเค้าเต็มๆ เค้าก็ยืนยิ้มเย้ยยันฉันทันที ฉันใช้มือของตัวเองปาดเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปาก ฉันตั้งสติ มองเพ่งเล็งไปยังแอ็กคอร์ดอย่างเครียดแค้น ก่อนที่ฉันจะวิ่งเข้าไปหาเค้าในทันที พรึบ ฉันหลบ ลูกเตะที่เค้า ปล่อยออกมา เพื่อพยายามจะสกัดให้ฉันล้มลง แล้วเตะสวนเข้าไปที่หว่างขาของเค้าเต็มๆแรง และแน่นอน มันเข้าเป้า "โอ้ยยยยยยยยยยยยยย!! "   แอ็กคอร์ดแหกปากเสียงดังลั่นพร้อมกับล้มลงไปนั่งกุมเป้ากางเกงตัวเองโยกไปโยกมา ฉันไม่รอให้เสียโอกาสทองรีบ ง้างเท้าแล้วเหวี่ยงไปที่ก้านคอของแอ็กคอร์ดทันที

ตุบ!!

"โอ้ยยยย!!" แอ็กคอร์ดหงายท้องทั้งๆที่มือของเค้ายังคงกุมเป้ากาเกงอยู่ "ยืนทำเชี่ยไร ช่วยกูดิ! โอ้ยยย ไดเล็กซ์ กูยกให้มึง!!" จบคำพูดของแอ็กคอร์ด เพื่อนเค้า 2 คนก็วิ่งไปพยุงร่างเค้าขึ้น ฉันเมื่อได้ยินดังนั้นก็ หันไปหาไดเล็กซ์เพื่อรับมือกับเค้าต่อ

 "เข้ามาสิ"  ไดเล็กซ์ มองมาทางฉันด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะพูดขึ้น ฉันมองไปที่ไดเล็กซ์เพื่อหาช่องทางโจมตี แต่ไดเล็กซ์ ไม่เหมือนแอ็กคอร์ด จะให้ฉันวิ่งดุ่มๆไปเตะตรงเป้าเหมือนแอ็กคอร์ดไม่ได้ เพราะเค้ารู้ว่าฉันจะต้องเล็งตรงนั้นแน่นอน จะทำยังไงดีล่ะมอร์ฟีน จะทำยังไงถึงจะชนะ

"เห้ย ยืนนิ่งทำไมว่ะ ไม่เห็นเก่งเหมือนตอนตีน้องฉันเลย!" ไดเล็กซ์กล่าวขึ้น ฉันยังคงยืนเงียบมองหน้าเค้าโดยไม่ละสายตา "ไม่กล้าเข้ามาหรือไง " เค้าตะโกนให้ดังขึ้นเพื่อกระตุ้นให้ฉันเข้าไป แต่ฉันยังคงยืนมองหน้าเค้าที่เดิม ไม่ขยับไปไหน นั่นเป็นเพราะว่า....

ผัวะ!!!

เพื่อนของฉันอีก 4 คนย่องมาทางด้านหลังของพวกนั้น ที่ฉันยืนจ้องหน้าไดเล็กซ์ก็เพื่อไม่ให้เค้ามีสมาธิไปสนใจที่อื่น ไดเล็กซ์ โดนไม้กวาดจากมือของซาร์ซีน ฟาดเข้าไปเต็มๆที่ท้ายทอยของเค้า

"โอ้ยยยย!" เค้ารีบเอามือตัวเองกุมท้ายทอยแล้วหันไปสนใจกับเพื่อน 4 คนของฉันด้านหลัง เพื่อนอีก 2 คนที่พยุงแอ็กคอร์ดอยู่ก็รีบวิ่งไปสมทบกับ ไดเล็กซ์ จนไม่มีใครสนใจ ฉันที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม และนี่เป็นโอกาสทองของฉันอีกเช่นเดิม แน่นอนฉันเล็งสายตาของฉันไปยังหว่างขาของไดเล็กซ์ แล้ววิ่งตรงไปที่เค้าทันที

แต่แล้ว.. ในขณะที่ฉันเพิ่งจะก้าวเท้าวิ่งไปได้แค่ก้าวเดียว ก็มีมือปริศนามาคว้าข้อมือของฉันไว้

หมับ!!

 ฉันหยุดวิ่งแล้วหันไปมองเจ้าของมือปริศนานั่นทันที ก่อนจะพบกับ

 "เด็น!!"