รักได้ไหม...? นายเพลย์บอยตัวแสบ

"ไง ยัยตัวแสบ มาให้กอดหน่อยสิ" แล้วฉันก็วิ่งไปกอดพี่บัสเตอร์พี่ชายตัวแสบ

"คิดถึงจังเลยยย มาคราวนี้พี่จะอยู่กี่วันคะ?"

"มาอยู่เลย เพราะว่าพี่จะย้ายไปเรียนที่เดี๋ยวกับ อริสซ่า"

"จริงหรอคะ ดีใจจังเลยจะได้มีเพื่อนเพิ่ม"

"ฉันเป็นพี่ชายเทอนะ ไม่ใช่เพื่อน" พี่บัสเตอร์ทำสีหน้าไม่พอใจ

"อริสซ่าขอโทษ" ฉันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

"แบร่ๆ พี่ล้อเล่นน๊าาา อุ๊ยๆ ทำหน้าจ๋อยเลยย ยัยขี้แย"แล้วพี่บัสเตอร์ก็ขยี้ผมฉันด้วยความเอ็นดู

"ใครขี้แย ป่าวสักหน่อย มั่วเขาหลอกตั้งหาก แบร่ๆ สุดท้ายก็หลงกล ฮิๆ" แล้วฉันก็วิ่งขึ้นห้อง

"มาาให้จับสักดีๆนะ ยัยแม่มดตัวแสบ" พี่บัสเตอร์ทำหน้าแยกเขี้ยวใส่ฉันแล้วก็วิ่งมาจับฉัน

"มาให้โง่น่ะสิ มาเลย เดี๋ยวแม่มดจะเสกให้เป็นหนอน 555 แบร่ๆ"

 *

*

*

*ห้องรับประทานอาหาร 19.30 น.

วันนี้ฉันรู้สึกมีความสุขจัง~ เพราะอะไรน่ะหรออ วันนี้เป็นวันที่ครอบครัวของฉันอยู่พร้อมหน้ากินข้าวด้วยกันนะสิปกติไม่ก็พ่อหรือแม่ที่ติดงานส่วนพี่ชายตัวดีของฉันก็ดันไปเรียนอยู่กับเพื่อนที่ต่างประเทศ.. ทำให้ฉันกับครอบครัวไม่ค่อยมีเวลาตรงกันสักเท่าไร

"บ่นอะไรยัยตัวเล็ก" พี่บัสเตอร์พูดแล้วตักข้าวเข้าปาก

"ป่าวนิ ค่ะแล้วพี่จะเข้าไปเรียนตอนไหน"

"พรุ่งนี้เพราะว่าแม่จัดการเอกสารให้พี่เสร็จแล้ว"

''ไม่ยุติธรรมอ่ะ มีหนูคนเดียวไม่รุ้เรื่องอะไรเลยงอน!!"

"ไม่เอาน๊าา พี่ก็แค่อยากทำเซอร์ไพร์น่องเฉยๆพี่งอนน๊าา คนดี"

''ก็ไ้ด้คะ"

"พ่อว่าเรามากินข้าวดีกว่าเนอะแม่"พ่อพูดแล้วหันหน้าไปทางคุณแม่

"ใช่จ๊ะ จะได้รีบอาบน้ำนอนเตรียมตีวไปโรงเรียนพรุ่งนี้กัน"แม่พูดพร้อมกับยิ้มหวานให้ฉันกับพี่

"คะ/ครับ"ฉันกับพี่ตอบพร้อมกัน

 *หลังจากกินข้าวเสร็จฉันก็ขึ้นมาอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน ~ยังโสด โสด อยู่ตรงนี้...~ เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นเบอร์แหะ?

"ฮัลโล นั่นใครคะ?"

"ว่าไงยัยซุ่มซาม"

       เสียงคุ้นๆรึว่า....?

"นายกับดัก!!?"

"กัปตันเฟ้ย!! "เสียงตะโกนของนายกัปตันดังจนแสบหู

"เออ นั่นแหละนายเอาเบอร์ฉันมาจากไหน?"

"เธอไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่าฉันโทรมาบอกฝันดี ฝันถึงฉันบ้างล่ะ55."

"ไอ่บ้า! ใครจะฝันถึงนาย"

"okๆ ไม่กวนล่ะเจอกันพรุ่งนี้ ยัยซุ่มซ้ามของฉัน"

"ใคร?เป็นของนายมิทราบ!!"

ตุ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตาบ้า!! คิดเองเอ่อเอง แต่หารู้ไหมว่าหลังจากที่อริสซ่าวางโทรศัพท์แล้วใบหน้ากลับมีรอยยิ้มที่มีความสุขกว่าครั้งไหนๆ.. 

*

*

*