รักได้ไหม...? นายเพลย์บอยตัวแสบ
เขียนโดย poppyloveam
วันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.13 น.
แก้ไขเมื่อ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2558 23.40 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) จุดเริ่มต้น..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ....ความฝัน..เป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึก.. และฉันรู้สึกถึงความ สุข เศร้า น้ำตา รอยยิ้ม อ้อมกอด...ของใครสักคน
มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ฉันได้พบกับเขา...
ลมหนาวกระทบกับผิวขาวชมพู..เนียน ริมฝีปากแดงเหมือนรูปเชอร์รี่ จมูกโด่งเข้ารูปกับหน้าหวาน..
'' อะ..แฮ่ม!! เม่ออีกแล้วนะ อริสซ่า"
"อะไรเล่า ไม่ได้เม่อสักหน่อย." ฉันพูดพร้อมกับดื่มน้ำส้ม
"หรอ จ๊ะ แล้วแฟนหนุ่มเธอล่ะไปไหน? " ดริ้งเพื่อนสาวพูดพร้อมกับยิ้มเลห์นัย
"ใครแฟนไม่มีหรอก เธอก็รู้ว่าคนที่จะมาใช้ตำแหน่งนี้้ จะมีก็คงอีกนาน" ฉันพูดพร้อมยิ้ม
"หรอจ๊ะ ฉันรู้แล้วว่าเพื่อนฉันนะ สวยเลือกได้ "
" จ๊ะว่าแต่.... ฟอ แฟนเธอล่ะไปไหน? "
" ไม่มีหรอกย่ะ ผู้ชายสมัยนี้เขาก็เริ่มที่จะโตเป็นสาวกันแล้ว คงหายากล่ะที่นี้ เทอก็อย่ามัวแต่เลือกเดี๋ยวจะไม่มีเหลือที่เป็นผู้ชายแท้"
" จ้าๆ แม่นักรัก.55 "
"มัวแต่พูดรีบขึ้นห้องกันเถอะ "ดริ้งพูดพร้อมขยับแว่นแล้วก็หอบหนังสือขึ้นตึกเรียน
" ฉันช่วยไหม ..?"
" ขอบใจจ๊ะ เพื่อนสุดเลิฟ"
..**ฉันกับเพื่อนสาวหอบหนังสือเดินขึ้นตึกเรียนระหว่างนั้นก็พูดเล่นกันไปเรื่อยๆ ตลอดทางเดิน.. พอขึ้นมาชั้นที่ 3 อาคารเรียนของฉัน ภาพที่เห็นคือ ผุ้ชายคนหนึ่งกำลังจุ๊ปกับผู้หญิง.. น้องม.2 เอ้อสภาพน่าสะเหลือเกิน !! - -*
ฉันกับดริ้งหันหน้ามาเชิงให้กัน ผ่านตา ว่า..รีบเดินเหอะ ดริ้งพยักหน้าเป็นเชิง ตอบตกลง
หลังจากที่ฉันเดินผ่านมาแล้ว ยัยดริ้งก้บ่นตลอดทาง จนถึงห้องฉันและยัยดริ้งนั่งลงที่ประจำของเรา 2 คนแล้วก็มีรุ่นพี่คน 1หน้าก็ดูดีนะ แต่น่ะยังไง ใครๆก็รู้ว่าหน้าตาดุดีใช้ได้แันก็ไม่มีทางปฎิเสธหรอก.. 55
" น้อง อริสซ่าครับ ดอกไม้ "
"ขอบคุณค่ะ พี่...? "
"พี่ชื่อกอฟล์ คับ"
"อ่อ ค่ะ"
"งั้นพี่ไปก่อนนะคับ "
" ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ "
สิ้นคำพูดของฉันพี่กอฟล์ก็หน้าแดง ใหญ่เลยแล้วก็เดินออกจากห้องไป..**
." ฮั่น แน๋ ได้ดอกไม้อีกแล้วหรอกแกอ่ะ "
"เอาน่าๆ ก็แค่ดอกไม้ไม่มีอะไรมากหรอก"
"หรอ... แกลองดูที่ใต้โต๊ะแกสิ '" ยัยดริ้งงพูดพร้อมกับส่งสายตาลงไปที่ใต้โต๊ะ ในนั้นมีทั้ง ช็อกโกแลต ตุ๊กตาหมี จดหมายรักบ้าง อะไรอีกมากมาย..
"เอาน่า เดี๋ยวฉันยกให้แกหมดเลย อย่าบ่นนะ." ยัยดริ้งบ่นที่ไรเป็นต้องยาวทุกทีไม่รู้เก็บกดมาจากไหน
"เคๆ ไม่บ่นก็ไม่บ่นช็อกโกแลตในนั้นต้องเป็นของฉันคนเดียวนะ"
" จ๊ะ."
ฉันกับยัยดริ้งพูดเล่นกันสักพัก อาจารย์ก็เข้าห้องเรียน..
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ