I love you my friend ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนเธอแล้ว
เขียนโดย littleC
วันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.50 น.
แก้ไขเมื่อ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 14.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) บทนำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ณ สวนหลังโรงเรียนแห่งหนึ่ง ที่ตอนนี้ทั่วบริเวณคลาคล่ำไปด้วยมวลดอกไม้หอม กลิ่นดินถูกพัดโชยมาพร้อมกับใครคนหนึ่ง เธอเดินเข้ามานั่งตรงม้าหินอ่อนตัวโปรด อย่างสดชื่น (?) จะว่าอย่างงั้นก็ไม่ค่อยถูกเท่าไหร่ เพราะเธอยังหาวอยู่เลย ด้วยวันนี้เธอมาเช้ากว่าปกติมาก ทั้งบรรยากาศที่น่านอนขนาดนี้ ทั้งลมหนาวที่คอยพัดอยู่เรื่อยๆ กลิ่นหอมของดอกไม้รอบตัวที่โชยมาพาให้เคลิ้มฝันอย่างยิ่ง และในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหว หญิงสาวฟุบหน้าลงกับโต๊ะ โดยที่มีแขนทั้งสองข้างคอยรับเอาไว้ เธอตกลงสู่ห้วงนิทราอย่างง่ายดาย แต่เธอคงจะมีความสุขมากกว่านี้หากไม่มีมารมาผจญเข้าเสียก่อน
"นิดนึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง" เสียงทุ่มต่ำลากเสียงเรียกชื่อเธอยาวอย่างอารมณ์ดี พร้อมทั้งส่งรอยยิ้มสดชื่นมาให้
หญิงสาวได้ยินเสียงเรียกได้ไม่ชัดเจนนัก คงเพราะอาการงัวเงียจากการลืมตาตื่นที่ไม่ค่อยเต็มใจนัก ตอนนี้ใบหน้าหวานถูกระบายไปด้วยความหงุดหงิดที่ถูกขัด จนคิ้วแทบจะชนกัน แววตาจากดวงตาหวานบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่ากำลังไม่พอใจอย่างมาก หญิงสาวจ้องตอบชายหนุ่มแทนคำพูด เล่นเอาชายหนุ่มเปลี่ยนสีหน้าไปเลย เพราะรู้ดีว่าลางร้ายกำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้เค้าแล้วววววววว
"มีอาราย ฉันจาาานอนนนนน" น้ำเสียงของนิดนึงดูงัวเงียๆสุดๆ จนชายหนุ่มแอบโล่งใจ นึกว่าจะถูกฆ่าตายแต่เช้าซะแล้ว เพราะใครๆก็รู้ว่าพอเธอคนนี้หงุดหงิด หรือโมโหอะไร เธอจะสลัดร่างนางฟ้าผู้ใจดีออกไปจนหมดสิ้น ฮึ่ย~~~ ยิ่งคิดยิ่งสยอง
"เป็นไรของแกเนี่ย ทำอย่างกับคนไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาจากไหน" ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างกวนๆ ไม่รู้เลยว่ากำลังจะถูกลางร้ายกลืนกินอยู่แล้ว หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเค้าอีกครั้ง ก่อนจะตอบกลับอย่างเสียอารมณ์สุดๆ
"ฉันจะนอน แกช่วยอยู่เงียบๆได้มั้ย" นิดนึงตอบด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความขัดใจมากขึ้น จนชายหนุ่มไม่กล้าถามต่อ เค้าจึงเดินมานั่งเงียบๆที่ม้านั่งฝั่งตรงข้าม หยิบโทรศัพท์และหูฟังขึ้นมาอย่างเงียบที่สุดๆเท่าที่จะทำได้ เพื่อไม่ให้รบกวนหญิงสาวอีก เค้านั่งฟังเพลงพร้อมทั้งมองใบหน้าหวานของหญิงสาวตรงหน้าไปด้วย 'ทำไมเธอถึงน่ารักอย่างนี้นะ' ชายหนุ่มอมยิ้มหวานไปกับความคิด ที่ชั่งตรงกับหัวใจเค้าเหลือเกิน เค้านั่งมองเธออยู่เนิ่นนานด้วยความไม่รู้จักเบื่อ แต่แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นมองมองเค้าเช่นกัน เค้าถึงกับตกใจ ตั้งรับแทบไม่ทัน แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา เค้าเสี่ยงจ้องตากับเธอ ทั้งที่เธออาจจะรู้ความในใจของเค้า อาจสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่เค้ามีให้เธอก็ได้ เค้าไม่กลัว หากเธอจะไม่ยอมรับมัน
-------------------------------------------------------------
เป็นไงบ้างค่ะ กับนิยายเรื่องแรกของเค้า
อาจจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่เค้าแต่งด้วยใจเลยล่ะ ช่วยวิจารณ์เค้าด้วยน๊าาาาาาาาาา
เค้าจะได้เอาไปปรับปรุง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ