ระวังตัว! เธอจะโดนโดยไม่รู้ตัว
เขียนโดย HoneyPie
วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.15 น.
แก้ไขเมื่อ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 11.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ~เลิกเรียน~ "พี่ซีเคริลคะ หนูชอบพี่นะคะ" เด็กสาวคนหนึ่งพูด แล้ววิ่งมากอดซีเคริลแต่ถูกซีเคริลจับแขนทั้งสองข้างไว้ก่อนที่จะโดนโอบกอด ไบร์ทเดินผ่านมาเห็นจึงแอบซุ่มดูอยู่ "ทำไมละคะ หนูรักพี่นะคะ" เด็กสาวดื้อรั้นพยายามจะโอบกอดซีเคริล ไบร์ทที่แอบซุ่มอยู่คิดในใจ 'โหหหห เธอนี่กล้าจริงๆจะโอบกอดเชียวเรอะ' "แล้วยังไง เธอรักฉันแล้วยังไง" ซีเคริลพูด "ไม่ยังไงหรอกคะ ทำไมพี่ถึงไม่สนใจฉันบ้าง" เด็กสาวพูด พยายามอดกลั้นน้ำตา "ก็ฉันไม่รักเธอไง แล้วก็ยังไม่หร้อมที่จะรักใครด้วย" ซีเคริลพูดอย่างจริงจัง พลางบีบแขนสาวน้อยที่พยายามจะโอบกอดเขา "อะ..โอ๊ย! เจ็บนะคะ" เด็กสาวพูด ไบร์ทที่เห็นเหตุการณ์ถึงกับใจเสีย 'โฮ๊ะ! เขาไม่เคยรักใครเลยหรอ แล้วฉันจะเหลือหรอ' ไบร์ทคิดในใจ ซีเคริลพูดจบก็พลักเด็กสาวออกเบาๆ เด็กสาวจับแขนตัวเองทั้งสองข้างแล้วน้ำตาของเธอก็ไหลรินออกมา "ฉันขอโทษ แต่เธอคงจะเจอคงที่ดีกว่าฉัน" ซีเคริลพูด แล้วเดินจากไป เด็กสาววิ่งไปอีกทางพลางร้องไห้ไปด้วย ไบร์ทรู้สึกหัวใจสลาย 'ขนาดเด็กสาวคนนั้น หรือ ฮันนี่ ซีเคริลยังไม่เคยเหลียวมองหรือสนใจสักนิด แล้วฉันคงจะเป็นศูนย์' ไบร์ทคิดในใจ
~บ้านไบร์ท~ "เฮ้อ!..." ฉันพูดอย่างเหนื่อยใจ ที่เห็นเหตุการณ์ในวันนี้สุดๆ เหมือนเธอก็คงจะเหมือนเด็กคนนั้น "คิดแล้วก็ใจหาย จะเลิกชอบดีมั้ย" ฉันพูดอย่างครุ่นคิด นอนอยู่บนเตียงของตัวเองตลอดทั้งคืนจนเผลอหลับไป~ครอก..ฟี๊...ครอก..ฟี๊~
~บ้านซีเคริล~ ทำไมกันนะ ทำไม??? ซีเคริลเอาผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมของตัวเองที่เปียกโชกจากการอาบน้ำ เขาแต่งตัวเสร็จก็มานอนบนเตียงของตัวเอง "เฮ้อ!.." ฉันพูดอย่างเหนื่อยหน่าย "วันนี้ก็อีกแล้ว ทำไมกัน จะมีใครสักคนไหมที่เข้าใจฉัน ฉันเบื่อเหลือเกิน" ฉันพูด "ตลอดเวลามานี้ ทำไมมีคนมาสารภาพรักกับฉันตั้งมากมายแต่ทำไมฉันถึงไม่ยอมเปิดใจสักที" ฉันถามตัวเองแล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียง "นี่ ฉันบ้าไปแล้วรึไง เพราะ เธอ.." ฉันพูดพลางจับหัวตัวเอง "เพราะ เธอยัยหิมะ!!!" ฉันพูดพลางคิด "หรือว่า?? ฉันตกหลุมรักยัยหิมะกันนะ" ฉันพูดอย่างประหลาดใจตัวเอง "บ้านะ จะเป็นไปได้ไง ฉันไม่เคยพูดอะไรกับเธอเลยด้วยซ้ำแม้แต่หน้าก็ยังไม่เคยถึงแม้จะเจอกันบนดาดฟ้าก็เหอะ ฉันเห็นก็แค่ด้านหลังด้วยซ้ำ" ฉันพูดเหมือนตัวเองกำลังบ้าคลั่ง "อ๊ากกกก!! จะบ้าตาย" ฉันพูดเหมือนตัวเองจะบ้าจริงๆ "ต้อง..ต้องหยุดคิดเรื่องบ้าๆนี่ซะ" ฉันพูดพลางทำใจให้เย็นลง "เย็นลง...เย็นลง..ใจเย็นหน่อยสิซีเคริล" ฉันพูดกับตัวเอง แล้วล้มตัวนอนบนเตียง แล้วพยายามข่มตาหลับ แต่มันไม่หลับนี่สิ ฉันลุกขึ้นอีกครั้งแล้วหยิบรีโหมดข้างเตียงเปิดดูหนังว่ามีอะไรน่าดูบ้าง แล้วสักพักฉันก็เผลอหลับ...~ครอกฟี๊...ครอก..ฟี๊~ สักพักหนึ่งก็สะดุ้งขึ้นแล้วปิดหนัง นอนต่อ...~ครอก..ครอก...ฟี๊~
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ