ระวังตัว! เธอจะโดนโดยไม่รู้ตัว

ตอนนี้ฉันรู้สึกแฮปปี้หลายๆ เพื่อนๆจากที่เคยนินทากลับกลายมาเป็นมิตรกันเหมือนเดิม โอ้วว! ขอบคุณสวรรค์มากๆๆเลย YOY ตอนนี้ฉันมีเพื่อนสนิทที่สุดก็คือ มิน ตอนนี้มีความลับอะไรก็บอกหมดเพราะเป็นเพื่อนสนิทกันมากกว่าใครๆ 555 เช่น เก็บความลับของมินที่มินเคยอวกแตกใส่หน้ารุ่นพี่ที่มินชอบ มินบอกว่า นั่นเป็นเหตุการณ์ที่น่าอายที่สุดที่เคยมีมา 5555 ขำๆตลกจริงๆ ตอนนี้ฉันกำลังรอมินที่กำลังเก็บของอยู่..."มิน! งั้นเด๋วฉันลงไปรอข้างล่างนะ" ฉันบอกมิน "จ้าๆ รอด้วยนะ แปปนึงนะ" มินพูดชะเงิกหน้า "555 จ้าๆ" ฉันพูดจบก็เดินลงบันไดไปและการที่ไม่ดูตาม้าตาเรือเลยสะดุดตกบันไดไป "ว้ายยยย! ><" ตุบ! และตอนนี้ฉันก็ตกมาอยู่ในอ้อมกอดของใครคนหนึ่ง "เธอเป็นอะไรไหม" เสียงของคนคนหนึ่งที่ช่วยฉันไว้ เสียงชั่งหวานเหลือเกินนน ฟินนน>///< "อ่ะ...เอ่อ...ไม่เป็นไรคะ ขอบคุณนะคะ" ฉันผละออกจากตัวเขา "ไม่เป็นไรคับ" พอพูดจบก็เดินขึ้นบันไดปั๊ป เอ่อ..น่าจะอยู่ต่ออีกสักพักนะ กำลังฟินนนเบยย ฉันยืนอยู่ตรงนั้นสักพัก แล้วมินก็ลงมา "เฮ้! มัวมาทำอะไรอยู่เนี่ยย" มินพูดโบกไม้โบกมือ "ห๊ะๆ..ป่าวๆ ฉันก็มารอแกไง" ฉันพูด "อ๋อหรออออ" มินลากเสียง "ใช่สิยัยบ้า ไปกันเถอะ" พูดจบฉันก็เดินลงไปทันที แล้วมินก็หัวเราะเดินตามลงมา

บ้านของมิน (มาทำการบ้าน)

พอฉันทำการบ้านเสร็จก็นั่งเหม่อ ปล่อยให้มินพร่ำเรื่องอะไรของเธอก็ไม่รู้อยู่นานสองนาน "เฮ้ย! ไบร์ทฟังกันบ้างไหมเนี่ย" มินพูด เหม่อออ.... "เฮ้ย! ยัยไบร์ท" มินพูดแล้วเอาปากกาเคาะหัวฉัน "ห๊ะๆ มีอะไร" มันได้ผลแห๊ะ "นี่แกเป็นอะไรรึป่าว เห็นเหม่อๆ" มินถาม "ป่าววว ไม่ได้เหม่อ ใครเหม่อละย๊ะ" ฉันพูดและลบสายตา "แนะๆ มีอะไรแล้วไม่บอกฉันแน่เลย ยัยไบร์ทบอกมานะย๊ะ" มินพูดอย่างกะอยากรู้มากมาย "เอ่อ...ฉันเจอคนคนหนึ่งตอนอยู่บันไดอ่า.." ฉันพูดแบบเขินๆ >///< "ห๊ะ! ใครกันอ่ะ บอกมานะ" มินอยากรู้ๆ ฉันก็เลยเล่าเหตุการณ์ไป "เรื่องก็เป็นงั้นแหละ" ฉันพูด "อ่าว..แล้วแกจะสนใจทำไม รึแกปิ๊งเข้าแล้ว" เหมือนมินจะรู้นะว่าฉันปิ๊ง เฮ้อ..ชื่อก็ยังไม่ได้ไม่รู้ว่าจะได้เจอแบบนั้นอีกไหมน้า...