When she is in love. เมื่อไหร่เธอจะรักกัน

-

เขียนโดย DearDear

วันที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.27 น.

  23 ตอน
  2 วิจารณ์
  26.36K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 1 กันยายน พ.ศ. 2556 17.29 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) ยังไม่พร้อม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ยังไม่พร้อม

เช้าวันต่อมาฉันตื่นเช้าเพื่อให้ไปโรงเรียนให้เร็วที่สุด ฉันเดินทางประมาณ15นาทีก็ถึงบ้านแล้วฉันขึ้นไปบนห้องเพื่อนสนิทของฉันแตงโม เดินเข้ามาทักฉันว่า


"ยุ้ย วันนี้ไปกินข้าวเที่ยงกันนะ"แตงโมถาม

"อืม โอเค"

และเวลาเรียนก็ผ่านไปอย่างสวยงามกริ๊งของโรงเรียนดังขึ้นมาถึงเวลาพักเที่ยง ฉันและยุ้ยเดินไท่โรงอาหารเพื่อไปกินข้าววันนี้ทำไมคนดูเต็มโรงอาหารแปลกๆนะ อยู่ดีฉันก็เห็นพวกไม้กับเพื่อนๆเค้าอยูที่โรงอาหารพวกเขามาได้ยังไงกันนะ

"แตงไทยทำไมพวกไม้มาโรงเรียนเราได้ล่ะ"ฉันหันไปถามแตงไทย

"อ่อ วันนี้โรงเรียนเรามีกิจกรรมนะ ไม้ก็เลยมา"แตงไทยตอบ

ฉันและแตงไทยรีบเดินออกมาจากโรงอาหารให้เร็วที่สุดเพราะข้างในโรงอาหารคนเยอะมาก และร้อนมากด้วย

พอเลิกเรียนเสร็จฉนก็ลงมาที่ข้างล่างตึกเพื่อเตรียมตัวกลับบ้านวันนี้ฉันไม่ได้ให้พี่เยอร์มารับเพราะฉันว่าฉันจะเดินกลับบ้านเอง

"บายๆ ยุ้ยพรุ่งนี้เจอกัน"แตงไทยตอบ

"จ้าๆ"

ในขณะที่กำลังเดินกลับบ้านนั้นอยุ่ดีๆฝนก็ตกลงมาอย่างหนักมากแต่ตอนนั้นฉันก็กำลังจะวิ่งกลับบ้านแต่สายตาของฉันกำลังไปสะดุดกับอะไรบ้างอย่างเข้า ฉันเห็นผู้หญิงกับผู้ชายคู่หนึ่งกำลังเดินกางร่มไปด้วยกัน ฉันมองทางข้างหลังมันคุ้นๆมากเลยนะ เหมือนไม้มาก พอพวกเขาหันหน้ามาช่เลยไม้กับนานาเค้ากำลังเดินกลับบ้านด้วยกัน

ในขณะนั้นฉันไม่สามารถทำอะไรได้ได้แต่ร้องไห้เดินตากฝนกลับบ้าน ฟ้าก้ร้องน่ากลัว แต่ตอนนั้นฉันไม่รู้อะไรเลยไม่ได้ยินอะไรเลยทุกอย่างดูเงียบสงบไปหมด

"ยุ้ย ทำไมเธอมาเดินตากฝนแบบนี้เห็นไหมเปียกหมดเลย"เสียงผู้ชายคนนั้นเหมือนเสียงของไม้มากฉันหันไปและพบว่าเค้าคือไม้

"อย่ามายุ่งกับฉัน นายไปดูแลนานาเถอะฉันไม่เป้นอะไรหรอก"

"นี่ เธอเป็นอะไรของเธอเนี้ยถ้าเธอเป็นอะไรไปพ่อแม่เธอจะเสียใจขนาดไหนรู้ไหม"

"มันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับนาย"ทันทีที่ฉันพูดประโยคนี้จบฉันก้รีบวิ่งไปที่บ้านทันทีฉันถึงบ้านพี่เยอร์กำลังจะไปรับฉันที่โรงเรียนพอดี

"ยุ้ยเป็นอะไรทำไมเดินตากฝนมาแบบนี้ เดี๋ยวก็เป็นไข้หรอก"พี่เยอร์ถามด้วยความเป็นห่วง

"พี่เยอร์ยุ้ยไม่เป็นไข้หรอก ยุ้ยปกติดี"

"ปกติบ้าอะไร เดินแทบจะไม่ได้ขนาดเนี้ยนะ"

"สงสัยเป็นเพราะที่ไปเห็นภาพบาดตาบาดใจนั้นอีกสินะ"

"พี่เยอร์ยุ้ยไม่คิดเลยว่ายุ้ยจะรักเค้าขนาดนี้ ยุ้ยพยายามลืมเค้าแล้วแต่ทำไมมันลืมไม่ได้อ่ะ"

"ทำใจเถอะยุ้ย ทำยังไงไม้เค้าคงไม่รักยุ้ยหรอก เค้ามีแฟนอยู่แล้วนะ"

"ยุ้ยยจะพยายามนะ พี่เยอร์ ฮืออ"

โปรดติดตามตอนต่อไป

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา