When she is in love. เมื่อไหร่เธอจะรักกัน

ฉันป่าวหึงนายนะ

ตอนนี้ฉันกับครอบครัวของไม้กำลังไปเที่ยวทะเลกัน พี่เยอร์กับพี่มีนพาแฟนไปด้วยถือเป็นการแนะนำตัวกับพ่อแม่ไปโดยปริยาย

"ถึงทะเลแล้ว เย้"ฉันตะโกนอย่างสุดเสียงเมื่อถึงที่หมาย

"นี่ ทำอย่างกับไม่เคยเห็นนิยายไปได้"ไม้เดินตามมา

"แม้ก็นะ นายรู้ไหมฉันชอบทะเลมากที่สุดเลยนะ"ฉันหันหน้าไปหาเขา ฉันพึ่งรู้ว่าวันนี้ไม้แต่งตัวได้หล่อกระชากใจสาวมาก เขาใส่เสื้อแขนยาวสีขาวบางๆ ปลดกระดุ้มลงมา2เม็ดเพื่อให้เห็นซิกแพ็คนิดหน่อยใส่กางเกงขาสั้นธรรมดา

"นี่เธอมองอะไร อย่าบอกนะว่าคิดไม่ดีไม่ร้ายกับฉันอ่ะ"ไม้แกล้งทำเป็นกลัวฉัน

"จะบ้าเหรอ นายนี่"

"นี่หนุ่มสาวๆเข้าบ้านได้แล้วจ้า"เสียงของแม่ฉันเรียกไม้แล้วก็พวกพี่ๆเข้าบ้านเพื่อไปเตรียมตัว เพราะตอนเย็นนี้เราจะมีปาร์ตี้กัน

"ครับ/ค่ะ"

ฉันกับไม้เดินเข้าไปในบ้านเพื่อเตรียมแต่งตัวตอนรับปาร์ตี้เย็นนี้ ตกเย็นพ่อแม่ของฉันและไม้ช่วยกันทำอาหารย่างบาร์บี้คิวที่ริมทะเลหน้าบ้าน

"อืม นี่ไม้เห็นว่าวันนี้ลิซ่ากลับมาเมืองไทยแล้วนะ"น้านิดพูดขึ้น ฉันสงสัยจังว่ายัยลิซ่านี่คือใคร

"อ่อเหรอครับ"

"นี่ไม้ลิซ่าคือใครเหรอ"ฉันกระซิบถามไม้

"อ่อ ลิซ่าคือลูกพี่ลูกน้องของฉันนะตอนนี้ลิซ่าพึ่งจะกลับมาจากอเมริกานะ เห็นว่าจะมาที่นี่ด้วยนิ อีกประมาณ1ชั่วโมงนะจะถึงนะ"

ผ่านไป1ชั่วโมงฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งหุ่นเหมือนนางแบบมาก เขาสวย ผมยาวถึงหลังเป็นลอนๆ หน้าตาออกอเมิรกา-ไทยนิดหน่อย

"ไฮ สวัสดีค่ะ คุณน้า"ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามากอดน้านิด

"ลิซ่า นี่น้าคิดว่าเธอยังไม่มาถึงนะเนี้ย"

"แม้คุณน้าก็"อ่อ นี่คือยัยลิซ่าที่ไม้พูดถึงสินะเค้าสวยมาก หุ่นเหมือนนางแบบเลยทีเดี๋ยว

"ไฮ ไม้เป็นไงสบายดีไหม ไม่เจอกันนานเลยนะ นายดูหล่อขึ้นนะเนี้ย"ลิซ่าแซวไม้

"อืม เธอก็ดูสวยขึ้นเหมือนกันนะ"

"อืม ขอบใจนะ แล้วนี่ใครเหรอ"

"อ่อ นี่ยุ้ยนะแฟนฉันเองแหละ"

"นี่ แฟนนายเหรอ ฉันคิดว่านายจะรอฉันซักอีกนะไม้"ไม้ไม่ตอบแค่ยิ้มบางให้กับยัยลิซ่า ฉันงงกับคำพูดของลิซ่าแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร

เพราะรับประทานอาหารเสร็จทุกคนก็ต่างแยกกันเข้าที่พักโดยที่ฉันต้องนอนกับไม้

"นี่ไม้ที่ลิซ่าพูดหมายความว่ายังไงเหรอ"

"อืมป่าวไม่มีอะไรหรอกนอนเถอะ"

ตอนนี้เป็นเวลา3ทุ่มกว้่าฉันพยายามทำให้หลับให้ได้ แต่มันก็ไม่เป็นผล อยุ่ดีเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ไม้ตื่นขึ้นมาแล้วก็ไปเปิดประตุ นี่มันอะไรกันเนี้ยฉันเห็นยัยลิซ่ายืนอยู่หน้าประตู

"ไม้ คือฉันขอนอนด้วยได้ไหม คือฉันไม่กล้านอนคนเดียวฉันกลัวอ่ะ"ยัยลิซ่าทำหน้าตาน่าสงสาร

"อืม ก้ได้เพราะฉันก็นอนกับยุ้ยแค่2คนเอง"ห้ะ ไม้ตอบตกลงนี่มันอะไรกันเนี้ย

"ยุ้ยจ้ะ ฉันขอนอนด้วยคนนะคืนนี้"ฉันพยักหน้าแล้วก็ปล่อยให้เขานอนไปโดยฉันนอนข้างไม้แล้วไม้ก็นอนข้างลิซ่า  ฉันพยายามจะทำให้หลับแต่มันทำไม่ได้ อยู่ดีๆฉันก็ได้ยินเสียงใครทำอะไรสักอย่าง

ฉันหันไปก็พบว่ายัยลิซ่ากับไม้กำลังจะจูบกัน ฉันรีบลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วก็เปิดไฟขึ้น

"นี่ไม้ มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ยทำไมพวกเธอทำแบบนี้"

"เอ่อ.คือ"ไม้พูดอึ้งๆ

"ก็เรากำลังจะจูบกัน เธอมองไม่เห็นเหรอ"

"นี่เธอไม้แฟนฉันนะ เธอไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้"

"เหรอ ฉันคิดว่าไม้เป้นแฟนฉันอีก เพราะตอนที่ฉันอยู่ที่นี่ไม้เขาก็ดูจะชิดกับการจูบของฉันแล้วนะ แล้วเธออ่ะก็มาทีหลังฉันด้วย"ห้ะ มาทีหลังอะไรนะมาทีหลังงั้นเหรอ ในขณะนั้นฝนตกอย่างหนักมาก ฉันรีบวิ่งออกไปจาก ในขณะนั้นฉันไม่สามารถที่จะทำอะไรต่อไปได้ยอมโดนฝนให้เปียกอยู่แบบนั้น ไม้รีบวิ่งออกมาตามฉัน

"ยุ้ยทำไมเธอมาตากฝนแบบนี้ กี่ครั้้งแล้วที่เธฮทำให้แันเป็นห่วงแบบนี้เธอรู้ไหม!!"สีหน้าไม้ดูโกธรจัด แต่ตอนนั้นฉันไม่สนอะไรแล้วเอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว

"ป่ะ เข้าไปในบ้าน"

"ไม่ฉันไม่เข้า เชิญนายไปจูบกันต่อกับยัยลิซ่าเถอะ"

"นี่ยุ้ยเธอจะตากฝนให้เป็นปอดบวมตายรึไงห้ะ!!"

"ใช่ "

"เข้าไปในบ้านเดี๋ยวนี้!!"

"ไม่"

"เข้าไป ถ้าเธอไม่เข้าไปฉันจะอุ้มเธอนะ"

"อืมก็ได้ "พอฉันเข้าไปในบ้านเสร็จฉันก็ไม่เห็นยัยลิซ่าอีกต่อไปแล้ว

"นี่เธอทำไมเธอต้องวิ่งออกไปข้างนอกแบบนั้นด้วย เธอก็รุ้นิว่าฝนมันตกถ้าเธอเป็นอะัไรขึ้นมาฉันจะทำยังไง"

"ก็ฉันทนไม่ได้นิที่เห้นนายกับลิซ่ากำลังจะจูบกันอ่ะ"

"นี่เธอหึงฉันเหรอ><''

''จะบ้าเหรอให้หึงนายกัน''

''แล้วทำไมเธอต้องหน้าแดงด้วยอ่ะ''

''ป่าวนะ ฉันไม่ได้หน้าแดงสักหน่อย''

''นี่ยุ้ยฟังฉันนะ ฉันรักเธอคนเดียวเธอคนเดียวที่ฉันจะรัก ฉันไม่รักคนอื่นนอกจากเธอหรอกนะ ทีหลังเธออย่าทำแบบนี้อีกนะฉันเป้นห่วง เข้าใจไหมเด็กดื้อ''

''ใครเป็นเด็กดื้อของนายกันห้ะ''

''ก็คนนี้ไง''ไม้ชี้นิ้วมาหาฉัน

''บ้า้เหรอ''

''เข้าใจไหมครับ''

''อืม เข้าใจค่ะ''

''ไม้รักยุ้ยที่สุดเลย''

''บ้าคิดยังไงเนี้ย อยู่ดีๆก็มบอกรักฉัน''

''แล้ววยุ้ยรักไม้ไหม''

''ไม่รักมั้ง><''

''T-T''

''โอ๋ๆ รักค่ะ ยุ้ยรักไม้นะค่ะ><''

''ครับ''

โปรดติดตามตอนต่อไป