When she is in love. เมื่อไหร่เธอจะรักกัน
เขียนโดย 
DearDear
วันที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.27 น.
แก้ไขเมื่อ 1 กันยายน พ.ศ. 2556 17.29 น. โดย เจ้าของนิยาย
13) ไหนบอกว่ารักกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ไหนบอกว่ารักกัน
พอพวกเราเที่ยวที่k-clupเสร็จก็รีบแยกย้ายกันกลับบ้านเพราะพรุ่งนี้พวกเรามีเรียนกันต่อ พวกเขาก็ดื่มกันนิดๆหน่อยๆ แต่ก็พอกลับไหวนะ ไม้ไปส่งฉันที่บ้านโดยที่ไม่มีปัญหาอะไรเลยแม้แต่น้อย เพราะเค้าขออนุญาติแม่ฉันแล้วเรียบร้อย
"นี่ ไม้กลับบ้านไหวแน่นะ"
"อืม ไหวสิระดับฉันอยุ่แล้ว"
เช้าวันต่อมาฉันก็ไปโรงเรียนพร้อมกับไม้ตามปกติแต่นี่ทำไมอยู่ๆยัยนานาถึงมายืนรอที่หน้าโรงเรียนอ่ะเกิดอะไรขึ้น
"ไม้ ฮืออ ไม้"นานาร้องไห้แล้ววิ่งเข้ามากอดไม้
"นี่ นานาเธอเป็นอะไรหรือเปล่า"ไม้ถาม
"พ่อฉันพ่อฉันเสียแล้ว"
"ห้ะ!! เกิดอะไรขึ้นนานาเล่าให้ฉันฟังสิ"
"พ่อฉันเกิดหัวใจวายตายเฉียบพันอ่ะ เสียเมื่อวาน"ยัยนานายังคงร้องไห้ฟูมมฟายต่อไป
"เอ่อ..คือแล้วเธอจะให้ฉันทำยังไงอ่ะ"ไม้ถาม
"นายต้องแต่งงานกับฉัน"
"ห้ะ อะไรนะ!!"นั่นมันไม่ใช่เสียงของไม้หรือยัยนานาแต่มันเป็นเสียงของฉันเอง ฉันตกใจมาก แต่งงานกับฉันอะไรนิเกิดอะไรขึ้น
"ทำไมฉันต้องแต่งงานกับเธอด้วยล่ะนานา"
"เพราะพ่อของฉันบอกว่าถ้าฉันไม่มีคู่ครองพ่อฉันก็ตายตาไม่หลับฉันไม่อยากให้พ่อฉันเป้นแบบนั้นนะไม้"
"เ่อ่อ..คือ."ไม้หันมามองหน้าฉันด้วยคำถามหลายอย่าง ฉันไม่สามารถที่จะสบตากับเขาได้เพราะตอนนี้ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว
"เอ่อ...ก็ได้ฉันยอมแต่งงานกับเธอ"
ห้ะ นี่คือคำพูดที่ออกมาจากปากของไม้ใช่ไหม ใช่เค้าใช่ไหม ทำไมเค้าตอบตกลงทำไม ในขณะนั้นฉันไม่สามารถกลั้นน้ำตาให้ไม่ไหลได้
ฉันพยายามวิ่งออกมาจากที่นั่นให้เร็วที่สุด ไม่ให้เห้นภาพไม้และยัยนานาอีก
"ยุ้ย ยุ้ย ยุ้ย"ฉันได้ยินแต่เสียงไม้เรียกฉันตามหลัง แต่ฉันไม่สามารถที่จะหันไปหาเค้าได้ ฉันจะไม่ให้เค้าเห้นน้ำตาของฉันเด็ดขาด
ตกเย็นฉันรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุดเพื่อจะไม่ให้เจอไำม้ แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่คิดไม้เขามาดักรอฉันที่หน้าตึก
"ยุ้ย เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ"ไม้พูด
"เหอะ เรามีเรื่องอะไรที่ต้องคุยกันอีกเหรอ "ฉันสะบัดมือไม้ออกจากแขนของฉัน
"เมื่อเช้าทำไมเธอหนีฉันมาแบบนี้อ่ะ "
"ก็นายกับนานากำลังจะแต่งงานกันนิฉันจะไปยืนเป็นกขคงของนายได้ยังไงกัน!"
"ฉันแต่งงานกับนานาก็เพราะว่าเป็นความต้องการของพ่อนานานะ ฉันไม่ได้รักนานา"
"แต่ทำไมนายต้องตอบตกลงถ้านายรักฉัน! นายมันคนไม่จริงใจ นายก็รู้ว่าฉันรักนายแต่ทำไมนายต้องทำเหมือนให้ความหวังฉันตลอดด้วย"
ฉันสะบัดแขนไม้แล้วรีบออกมาให้เร็วที่สุดฉันไม่สามารถที่จะยืนต่อกับเค้าได้อีกแล้ว ไอ้บ้า ฉันเกลียดนาย
โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
