Bonjour สวัสดี ฤดูฮาเฮ อลเวง อลวน

6.00น.เช้าวันแรกของการปิดเทอมที่ยาวนานที่บ้านอันสงบ(น้อย)ของฉัน และนั่นก็คือเวลาเดิมๆที่ฉันต้องอัญเชิญร่างกายของฉันลงมาจากเตียง อาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปช่วยกิจการของที่บ้าน "ก๋วยเตี๋ยวไก่สะท้านปฐพี เดลิเวอรี่ถึงบ้านทันใจ" ฉันล่ะเพลียกับชื่อสโลแกนที่ร้านจริงๆ ก็ไม่เข้าใจจริงๆเล๊ยว่าบ้านฉันทำไมต้องตั้งกฎบ้าๆอะไรก็ไม่รู้ เกิดเป็นลูกบ้านนี้ห้ามตื่นสาย!!! ตลกสิ้นดีหกโมงเช้านี่นะสาย ปิดเทอมทั้งทีก็อยากนอนตื่นสายบ้างอะไรบ้าง ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนกัน ฉันเคยถามแม่ว่าทำไม? คำตอบที่ได้คือ 'นอนกินบ้านกินเมืองรู้ไหมรายได้หายไปเท่าไหร่แล้ว ช่วยกันทำมาหากินกันหน่อย' เฮ้อ!!!นี่แม่หายใจเข้าออกเป็นเงินเป็นทองไปซะหมดเลย นี่แหละคือโอกาสที่ฉันจะต้องหางานช่วงปิดเทอม ฉันไม่ต้องขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่งก๋วยเตี๋ยวจนหัวฟูบ้างไม่ฟูบ้าง ฉันไม่ต้องเดินเสริ์ฟก๋วยเตี๋ยวจนขาขวิดเพราะแม่ไม่ยอมจ้างพนักงานเพราะกลัวเปลือง ฉันไม่ต้องฟังเสียงบ่นของป๊ากับแม่และน้องชายจอมกวนประสาทชอบแกล้งฉันตลอดเวลา และที่สำคัญฉันต้องหาเงินไปคอนเสริ์ตนักร้องเกาหลีให้ได้ อ๊ายยยยยย ฉันต้องหางานทำ

~Sorry, Sorry, Sorry, Sorry~ เสียงโทรศัพท์ของชั้นดังขึ้น โห เพื่อนซี้โลกสวยของฉันโทรมาแต่เช้าเลย "ฮัลโหล ว่าไง ยายลิลลี่ฉันว่าจะโทรไปหาแกอยู่พอดีเลย ฉันว่าจะชวนแกเรื่อง...."

"อะ อะ แองจี้!!! ชั้นมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง เรื่องด่วนมาก แกไม่ต้องพูดอะไร แล้วฟังชั้น เมื่อคืนนี้ฉันฝันว่า แกทิ้งฉัน แกกำลังทิ้งเพื่อนซี้อย่างฉันไป แล้วแกก็กลายเป็นคนละคน เป็นใครก็ไม่รู้ที่ฉันไม่รู้จัก แกในฝันมันน่ากลัวมากเลยนะ ฮือ ฮือ ฮือ"

"นี่!!! เพ้อเจ้อป่ะเนี้ย แกชอบดูแต่หนังผี หนังลึกลับ คิดมากน่ะ ความฝันนะเว้ยแก นี่ที่แกรีบโทรมาเพราะเรื่องนี้นี่นะ ขอบคุณมากค่ะคุณเพื่อน ฉันตื่นเต้นจังเลย"

"แกไม่เชื่อฉันสินะ แต่แกห้ามทิ้งฉันนะ สัญญานะแก แกไปไหนฉันไปด้วย" "ลิลลี่แกเป็นแบบนี้อีกแล้วนะไม่มีใครทิ้งแกทั้งนั้นแกรีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วเตรียมเอกสารพร้อมที่จะไปสมัครงานแล้วเจอกันหน้าห้างฯ11โมงนะ"

"โอเคๆ แล้วเจอกัน"

ฉันล่ะกลุ้มกับยายลิลลี่จริงๆเป็นคนที่ชอบฝันอะไรแปลกๆอยู่เรื่อย เพ้อเจ้อเป็นที่หนึ่ง ฉันกับลิลลี่รู้จักกันมาตั้งแต่อยู่ในท้องแล้วมั้ง เพราะพ่อกับแม่เราเป็นเพื่อนกัน แต่แล้วตอนลิลลี่ อายุได้12ขวบ พ่อ แม่ของเธอก็ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ เธอรอดราวกับปาฏิหารย์ แต่เธอก็ต้องสูญเสียความทรงจำไป ป้าของลิลลี่เลยต้องรับเลี้ยงดูเธอตั้งแต่นั้นมา เธอดูเป็นคนแปลกๆแต่ถึงตอนนี้ฉันก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่าเธอเป็นอะไร สงสัยเพราะความจำเสื่อมนั่นแหละอาจจะเพี้ยนๆบ้างก็ไม่น่าแปลก และเธอก็ไม่มีเพื่อนที่ไหนเลยนอกจากฉัน แต่สิ่งที่เธอไม่เคยเปลี่ยนไปเลยคือความมีน้ำใจและเสียสละเพื่อฉันมาโดยตลอด มองโลกในแง่ดีมาก ฉันเลยเรียกเธอว่าเพื่อนซี้โลกสวย

"แม่วันนี้หนูจะไปสมัครงานนะ นัดกับลิลลี่ไว้แล้ว เย็นๆคงกลับ อ่อแล้วก็ไม่ต้องรอกินข้าวนะ โอเคค่ะ ขอบคุณค่ะ ไปก่อนนะคะป๊า แม่"

ฉันรีบจ้ำอ้าวออกจากบ้านอย่างเร็วที่สุด แม่กับป๊ายังคงยืนงงและอ้าปากหว๋อเพราะว่า ถามฉันไม่ทัน ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้คงต้องนั่งตอบคำถามอีกยาว ในห้างสรรพสินค้า

"เราจะไปสมัครงานกันร้านไหนอ่ะ แองจี้"

"ฉันก็ไม่รูเหมือนกันอ่ะ ถามๆเอาตามร้านก็แล้วกัน เดี๋ยวก็ได้เองแหละ มากับแองจี้ซะอย่าง ไม่ต้องกลัวได้อยู่แล้ว ฮี่ฮ่า"

ร้านSwensen's "พี่คะรับสมัครพนักงานไหมคะ ให้พวกหนูทำอะไรก็ได้ค่ะ ไม่ว่าจะเป็น กวาดร้าน ถูร้าน ซักผ้า ล้างจาน แคชเชียร์ เรียกลูกค้า ยกของ ทำไอศครีม รีดนมวัว ทำหมดเลยค่ะ " ฮี่ฮ่า ฉันพรีเซนต์ตัวเองดีขนาดนี้ไม่ได้ให้มันรู้ไป

"เอ่อ น้องค่ะพี่เข้าใจนะว่าน้องอยากทำงานนะ แต่ว่าร้านพี่ไม่ต้องรีดนมวัวนะ เอ่อ แล้วที่สำคัญ พนักงานเต็มแล้วจ๊ะ"

"อ่าว ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ"

ร้านMc Donald's "พี่คะ พวกเราสองคนมาสมัครงานค่ะ ให้พวกเราทำอะไรได้หมดเลยนะคะ ไม่ว่าจะเป็น..."

"เอ่อ พี่คะ คือมีตำแหน่งว่างไหมคะ" ลิลลี่พูดแทรกขึ้นมา

"พนักงานเต็มแล้วค่ะ"

"อ่อไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ เป็นไงแองจี้ ถ้าฉันไม่พูดแทรกไปแกคงได้ร่ายยาวอีก คราวนี้จะพูดอะไรล่ะ หนูเชือดไก่ได้ ล้มวัวเก่ง ปลูกผักไว้ทำเบอเกอร์ได้ค่ะ จริงๆเลยแก"

"แหมก็ไม่ขนาดนั้นซะน่อย เอาไงต่อดีอ่ะ เอ๊ะ!!!นั่นป้ายรับสมัครงานร้านขนมปังนี่ ฮี่ฮ่า ไปสมัครเร็วๆๆๆ"ในที่สุดความพยายามของพวกเราก็สำเร็จขอให้พวกเราสมัครได้ด้วยเถิด เพี้ยงๆๆ

"พี่คะรับส...."

"รับจ๊ะจะเริ่มงานวันไหน พรุ่งนี้เลยก็แล้วกันนะ เวลาเที่ยงครึ่ง มาทั้งสองคนนี่แหละแต่งตัวให้เรียบร้อยเสื้อนักศึกษา กางเกงดำ ติดเน็ท รองเท้าดำ ถุงเท้าดำ แต่งหน้าให้สวยงาม เอกสารก็เอามาให้พี่ได้เลยนะ Bonjour ยินดีต้อนรับจ๊ะ"

OMG พระเจ้าช่วยกล้วย2หวี พูดเร็ว เร็วยิ่งกว่าความไวแสง อะไรยังไง ทุกอย่างดูงงไปหมด แต่ก็ดีใจที่ได้งานซะที ฮี่ฮ่า ฮูเร่ ฮูร่า

"ขะ ขะ ขอบคุณพี่มากนะคะที่รับพวกเราทำงาน หนูจะตั้งใจทำงาน หนูจะ..."

"เอ่อ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้พวกเราจะรีบมานะคะ ขอบคุณมากค่ะ" ยายลิลลี่เจ้าเดิม พูดตัดบทเหมือนเดิม และรีบลากฉันออกมา เฮ้อ!!!ขอฉันหน่อยเดียวก็ไม่ได้ ยังไงพรุ่งนี้แล้วสินะ เริ่มงานวันแรก ตื่นเต้นจัง คอนเสริ์ตเกาหลีจ๋ารอฉันก่อนนะ ฉันสัญญาว่าจะรีบไปหาเล้ย