ในเงาใจ (The shadow)
เขียนโดย 
tofu_baby
วันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.29 น.
แก้ไขเมื่อ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 18.01 น. โดย เจ้าของนิยาย
12) EP 16
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
...16…
ระหว่างที่ธีธัชกำลังจิบกาแฟอย่างสบายใจ
ต้นน้ำก็เข้ามาในห้องทำงานของเขาด้วยสีหน้าเรียบแฉย
แต่ก็เป็นสัญญาณว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเขาแน่...
ธีธัชรับหนังสือพิมพ์ในมือของต้นน้ำมาอย่างงงๆ
เพราะนอกจากข่าวเศรษฐกิจเขาจะไม่อ่านข่าวอย่างอื่น
“อะไรของนายห๊ะต้น”
“นายก็ลองอ่านดูสิ..นายธี”
ธีธัชรับหนังสือพิมพ์ในมือของต้นน้ำมาอ่าน
ในคอลัมน์ซุบซิบไฮโซ...
ชายหนุ่มกวาดสายตาไปยังคอลัมน์ดังกล่าว
ก่อนจะหันมาตอบเลขาฯ หนุ่ม อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร
“ก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลย ก็แค่ข่าวไร้สาระ”
“งั้นแสดงว่านายยังไม่ได้เปิดมือถือสินะ
ป่านนี้น้องขวัญคงกดจนมือแทบนิ้วซ้นแล้วมั้ง
และคนที่หูชามาตั้งแต่เช้าแทนนายก็คือฉันไง
ทีนี้นายจะจัดการยังไง”
“โทษว่ะเพื่อนที่ทำให้นายต้องลำบากเพราะฉัน”
“เออ แต่นายต้องจ่ายคืนฉันด้วยล่ะ”
“ฉันให้นายมื้อใหญ่เลย โทษฐานที่ทำให้นายหูชา ที่ไหน วันไหน นัดมาเลยต้น”
“ฟังดูก็โอเคนะ หึหึ”
เลขาหนุ่มสนใจข้อเสนอของธีธัชขึ้นมาทันที
นานแล้วสินะ ที่เขาแทบไม่ได้ไปสังสรรค์ที่ไหนเลย
...
2 วันต่อมา
รับขวัญบังเอิญเห็นนายสังวาลอดีต รปภ.
ที่เพิ่งโดนไล่ออกไปเมื่ออาทิตย์ก่อน
แอบมาหาสายสมรเพื่อขอเงิน
“แม่เอาเงินมา”
“อะไรของเอ็งวะไอ้เหิน เมื่อวานเอ็งก็มาขอ
เอ็งอย่าลืมนะว่าเอ็งยังมีคดีติดตัว
ดีเท่าไหร่ที่เขาแค่ไล่เอ็งออก ไม่ถึงกับขึ้นแจ้งความ
ดีไม่ดีข้าอาจจะโดนไล่ออกไปด้วย”
“เออ เอามาเยอะๆ สิ ฉันจะได้ไม่โผล่มาที่นี่อีก”
สายสมรจำใจควักเงินในกระเป๋าแล้วส่งให้ลูกชาย
ดูเหมือนรับขวัญจะนึกอะไรดีๆ ออก
“ถ้าเตือนแล้วยังกล้ายุ่งกับพี่ธี แบบนี้คงต้องสั่งสอนให้ไปทำงานไม่ได้สัก 3-4 วันสินะ”
หญิงสาวยิ้มเหี้ยมที่มุมปาก แววตาฉายแววริษยาออกมา
+++++
เย็นวันเดียวกันนั้น เป็นเวลากลับบ้านตามปกติของกตัญชลี
แม้ว่าที่พักของเธอจะอยู่ไม่ไกลจากบริษัท
แต่ก็ต้องเดินเข้าไปในซอยเกือบหนึ่งกิโล
อยู่ๆ ก็มีชายฉกรรจ์ 2 คน ขับรถจักรยานยนต์ออโตเมติกยี่ห้อดัง
ป้วนเปี้ยนรอบๆตัวเธออยู่หลายรอบ จากสัญชาตญาณของเธอ
กำลังบอกว่าตัวเธอเริ่มไม่ปลอดภัย
“ให้พวกพี่ไปส่งมั้ยจ๊ะ น้องสาวคนสวย”
หนึ่งในชายฉกรรจ์พูด
“ไม่ดีกว่า”
เธอตอบ ก่อนรีบจ้ำอ้าวออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด
“แต่พวกเราอยากไปส่งนี่”
ชายอีกคนพูด พร้อมกับกระชากตัวกตัญชลีให้ติดกับกำแพง
และพยายามจะทำร้ายเธอ แต่มีหรือที่สาวดีกรีนักกีฬาจะยอม
เธอถีบชายหนุ่มตรงหน้าเต็มแรง ก่อนจะหันไปจัดการชายอีกคน
ชายคนแรกที่โดนถีบดึงมีดสั้นออกมาจากกางเกง
และหวังจะทำร้ายเธอ
“พวกแกต้องการอะไรจากฉันเงิน รึของมีค่าอะไรก็บอกมาสิ”
“พวกเราก็แค่อยากให้แกไปทำงานไม่ได้ก็เท่านั้น”
“ห๊ะ? ว่าไงนะ”
หญิงสาวเรียกสติและความกล้าให้กับตัวเองเต็มที่
ก่อนจะใช้ศิลปะการป้องกันตัวออกมาใช้
คนร้ายคนแรกนอนร้อนครวญคราง
หลังโดนลูกเตะ Brazilian kick
“หนอยแก นังบ้า เข้ามาเลย ถ้าแกไม่กลัวเสียโฉม”
คนร้ายทำทีกวักมือเรียกหญิงสาว ที่กำลังกำหมัดแน่น
เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ธีธัชขับรถผ่านมาเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี
เขารีบลงจากรถหรูลงไปช่วยกตัญชลีทันที
“เธอไม่เป็นไรนะ”
“ค่ะ”
และจังหวะที่ธีธัชไม่ทันระวังตัวคนร้ายก็เข้ามาถึงตัวชายหนุ่ม
แต่เขาหันหลบได้ทัน แต่ก็ต้องแลกหมัดกันไปมากับคนร้ายอยู่นานสองนาน
ดีที่ไม่นานนักรถตำรวจสายตรวจก็ขับผ่านเข้ามา ณ จุดเกิดเหตุ
และคนร้าย 2 คนก็รีบขับรถหนีหายไปในความมืด
“คุณธี”
“เธอไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม”
“ค่ะ ลีไม่เป็นไร แต่หน้าคุณ”
หญิงสาวชี้ไปที่หางคิ้วที่มีรอยแตกและเลือดไหล
ด้วยสีหน้าและท่าทางที่ดูตกใจ แต่เขาก็ยิ้มให้เธอแทน
“ทีนี้คงต้องให้ใครสักคนช่วยทำแผลให้แล้วล่ะ”
ไม่นานหญิงสาวก็พาเจ้านายหนุ่มมาถึงอพาร์ทเม้นท์ของเธอ
ห้องของหญิงสาวถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ
เธอพาเขามานั่งรอที่โซฟายาวหน้าทีวี
ก่อนจะไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมาจากในตู้
“เจ็บมากมั้ยคะ เพราะลีแท้ๆ คุณถึงต้องมาเจ็บตัวแบบนี้”
กตัญชลีพูดไปทำแผลที่ฟกช้ำบนใบหน้าของเขาไป
เขาจ้องเธอแทบไม่กระพริบตา จนเธอแทบทำอะไรไม่ถูก
“อย่างผมคงต้องไปฝึกบู๊อีกเยอะ
แผลแค่นี้น่ะไม่เจ็บหรอก แต่แผลที่อื่นมันค่อนข้างสาหัส
จริงไหมหนูลี”
แม้จะเป็นคำพูดเรียบๆ จากปากของเขา
แต่มันทิ่มแทงใจของเธอเป็นที่สุด
“งั้นไปโรงพยาบาลดีกว่านะคะ”
“ไม่ต้อง”
ชายหนุ่มดึงสาวร่างบางให้มานั่งลงที่ตักของเขา
เธอรู้สึกเหมือนตัวร้อนวูบขึ้นมาทันที
ทันทีที่ได้สติ เธอรีบลุกขึ้นยืน
แต่ก็ยังช้ากว่าแขนล่ำกำยำของเขา
ที่โอบรัดเอวบางเอาไว้แล้วช้อนร่างบางให้มานั่งที่ตักของเขาตามเดิม
“คุณไม่ควรทำแบบนี้นะคะ ปล่อยค่ะ
ไม่อย่างงั้นคุณจะเจ็บตัวได้”
ลมหายใจอุ่นๆ ที่รดต้นคอของเธอ
ทำให้เธอรู้สึกกระสับกระส่ายยิ่งกว่าเดิม
“อยู่อย่างนี้สักพักไม่ได้หรอ”
“ฉันเตือนคุณแล้วนะคะ คุณธีธัช
จะปล่อยมั้ยคะ”
เธอใช้ศอกกระทุ้งเข้าที่ท้องของเขาอย่างแรง
“โอ๊ย”
เขาร้องโอดครวญ เธอรีบลุกขึ้นหนีให้ห่างจากธีธัช
เพราะการอยู่ใกล้เขาชักอันตรายสำหรับ(ใจ)ของเธอ
และเธอก็ต้องตกใจมากเป็นเท่าตัวที่พบว่ามีเลือดไหลออกมาจากต้นแขน
ข้างหนึ่งของเขา
“คุณธี ที่แขนคุณมีเลือดนี่คะ ขอลีดูแผลหน่อยนะคะ”
เธอรีบไปดูเขาด้วยความเป็นห่วง
มีแผลโดนมีดถากไปที่แขน และลึกประมาณ 3 เซนติเมตร
เป็นแนวยาว
“ทำไมไม่บอกลีคะ ว่าคุณโดนแทง”
“ก็อยู่กับคุณ ผมก็ลืมเจ็บไปเลยน่ะสิ”
ชายหนุ่มยิ้มจนตาหยิบหยี
ส่วนกตีญชลีก็ทำหน้าดุๆ ให้เขาแทน
เธอรู้สึกโกรธเขาจึ้นมาจริงๆ
เมื่อวัดไข้ดูและรู้ว่าเขามีไข้อ่อนๆ เธอก็รีบกุลีกุจอต้มข้าวต้ม
และหายาให้เขาทาน ใจหนึ่งก็นึกอยากจะไล่ให้เขากลับบ้านไป
แต่เพราะเขาดูอ่อนเพลียเกินกว่าจะลุกเดินไปไหนได้ด้วยซ้ำ
เธอต้องชั่งใจอยู่นานกว่าจะยอมให้เจ้านายหนุ่มนอนพักที่ห้องของเธอ
...เธอยิ้มขำๆ เมื่อเสื้อทีมฟุตบอลทีมโปรดสัญชาติเยอรมันตัวโคร่ง
กับกางเกงบอลที่เธอชอบใส่นอน เขาจะใส่มันได้อย่างพอดิบพอดี
“คืนนี้ต้องรบกวนด้วยนะหนูลี”
เขาพูดก่อนจะค่อย ๆ หลับไป
โซฟานุ่มๆ ของเธอกลายเป็นที่นอนชั่วคราวของชายหนุ่มไปแล้ว
เขาดูเด็กกว่าอายุจริงซะอีกเมื่อเห็นว่าเขาหลับไปแล้ว
เธอเลยไปจัดการซักรีดเสื้อผ้าให้เขา
…17…
“ไม่นะกตัญชลี เธอห้ามไปชอบคุณธีธัชเด็ดขาดนะ
เขาเป็นทั้งเจ้านาย และน้าชายของเพื่อน
อีกอย่างเขาก็มีแฟนแล้ว”
กตัญชลีพยายามข่มใจให้ไม่ให้คิดถึงธีธัช
แต่ยิ่งคิดเท่าไหร่ก็ยิ่งสับสน
เธอตัดสินใจโทรไปหาที่พึ่งทางใจของเธอในที่สุด
“คุณใจดีค่ะ ลีเองค่ะ”
ธีธัชที่กำลังหลับไปได้ไม่นาน อยู่ๆ เขาก็สะดุ้งโหยงและรีบลุกขึ้นมารับโทรศัพท์แทบไม่ทัน
เขารีบคลุมโปง และดัดเสียงเป็นโทนเสียงที่ดูนุ่มกว่าปกติ
“ว่ายังไงลูกสาวของฉันกตัญชลี”
“ขอโทษนะคะที่ลีโทรมารบกวน แต่ลีมีเรื่องจะปรึกษาค่ะ”
“อื้ม ได้สิ เรื่องอะไรล่ะ”
“ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ลีแค่...”
ธีธัชคุยกับกตัญชลีอยู่นานสองนาน กว่าที่เธอจะเป็นคนชิงวางสายไปก่อน
เล่นเอาคนป่วยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่นานกว่าจะหลับไปอีกคน
+++++
เมื่อตื่นมาเข้าห้องน้ำกลางดึกธีธัชเห็นกตัญชลีนอนหลับสนิทอยู่
แทนที่เขาจะกลับไปนอนตรงโซฟาตามเดิม
เขากลับมานั่งข้างๆ เตียงของเธอแทน
นิ้วยาวสัมผัสไปที่เส้นผมที่ปรกหน้าของเธอ
เจ้าของห้องดูนอนหลับสบาย โดยไม่รู้ว่ามีใคร
มานั่งจ้องเธออยู่อย่างอารมณ์
“เจ็บแต่คุ้มเหมือนกันนะ”
ชายหนุ่มบอกกับตัวเอง
ก่อนจะเผลอจุมพิตจองที่นวลแก้มเนียนๆ ของเธอ
“ไอ้ธีเอ๊ย มานิสัยเสียตอนอายุ 30 จนได้ หึหึ
ผิดที่เธอนะกตัญชลี ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้”
ไม่นานเขาก็เผลอฟลุบหลับที่ข้างเตียงของเธอ
+++
...18…
เช้าวันเสาร์ที่อากาศแจ่มใส
กตัญชลีค่อยๆ ลืมตาตื่น และพลิกตัวไปมา
อย่างสบายใจ อยู่ๆ สายตาคู่สวยก็หันไปเจอกับอะไรบางอย่างเข้า
...ธีธัชนั่งหลับอยู่ข้างเตียงของเธอเอง
ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างขึ้น ก่อนจะค่อยๆ ลุกจากเตียงและเอาผ้าห่ม
มาห่มให้เจ้านายหนุ่มอย่างเบามือ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
