นายเคยรักฉันบ้างไหม

บ้านป๊อปปี้ ฟาง

ฟาง : ป๊อปไปไหนมทำไมกลับบ้านดึกจัง

ป๊อปปี้ : งานเยอะน่ะ

ฟาง : งานเยอะหรือว่าแอบไปเที่ยวไหน

ป๊อปปี้ : โถ่ ฟางคร๊าบป๊อปทำงานจริงๆนะ

ฟาง : ก็ได้ ฟางเชื่อ

ป๊อปปี้ : ขอบคุณคร๊าบ

แล้วป๊อปก็หอมแก้มฟาง

ฟาง : นายกินไรมายัง

ป๊อปปี้ : ยังครับ

ฟาง : งั้นกินข้าวผัดละกัน ฟางทำไวให้

ป๊อปปี้ : งั้นป๊อปไปกินข้าวก่อนนะ

ห้องกินข้าว

ระหว่างที่ป๊อปปี้กำลังกินข้าวอยู่

ฟาง  : ป๊อปฟางมีอะไรจะบอก

ป๊อปปี้ : อะไรหรอคร๊าบ

ฟาง : เออคือว่าฟางท้องได้สองเดือนแล้ว

ป๊อปปี้ : ป๊อปขึ้นห้องก่อนนะ

พอฟางพูดจบป๊อปก็ทำท่าไม่พอใจแล้วก็เดินขึ้นห้องไป

ฟาง : ป๊อปทำไมนายถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้

พอฟางล้างจานเสร็จฟางก็เดินขึ้นไปบนห้อง

ห้องนอน

พอฟางเปิดประตูเข้าไปก็เจอป๊อปปี้นอนหลับอยู่ ฟางจึงไปอาบน้ำ แล้วมานอนพอฟางนอนไปสักพักก็มีอ้อมกอดอุ่นมากอดจากข้างหลังนั้นก็คือป๊อปปี้นั้นเอง

ฟาง : ป๊อปปล่อยฟางนะ

แล้วฟางก็เริ่มร้องไห้

ป๊อปปี้ : ฟางร้องไห้ทำไม

ฟาง : ป๊อปไม่ต้องมาสนใจฟางหรอก

ป๊อปปี้ : สนสิเราเป็นแฟนกันนะ

ฟาง : ขนาดฟางท้องป๊อปยังไม่สนใจเลย

ป๊อปปี้ : ป๊อปขอโทษ ก็ป๊อปยังไม่พร้อมนิ

ฟาง : ไม่พร้อมเรื่องอะไร ป๊อปบอกฟางมาสิว่าป๊อปไม่พร้อมเรื่องอะไร

ฟางตะโกนใส่ป๊อปปี้

ป๊อปปี้ : ฟางใจเย็นๆสิคร๊าบ

ฟาง : นายก็บอกมาสิว่านายไม่พร้อมเรื่องอะไร แล้วนายก็อย่างบอกนะว่าเรื่องเงินนายเป็นถึงเจ้าของบริษัท

ป๊อปปี้ : ป๊อปขอโทษ เลี้ยงลูกของเรานะ

แล้วป๊อปปี้ก็กอดฟาง

ฟาง : นายพูดจริงนะ

ป๊อปปี้ : จริงสิคร๊าบ