เมื่อไหร่ เราสองคนจะได้รัก...กัน
เขียนโดย mook_kamontip
วันที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.16 น.
แก้ไขเมื่อ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 21.44 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ความรู้สึก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันที่จะไปค่าย ที่เกาะสมุย
บนรถทัวร์
อ้น:แบมบี้แกลงไปเช็คชื่อยัง(อ้นถามแบมบี้ที่นอนซบไล่ตัวเองอยู่ข้างๆ)
แบมบี้:หึ(พูดแบบไม่ลืมตา)
อ้น:แล้วใครลงไปเช็คชื่อ
แบมบี้:...
(อ้นมองแบมบี้ที่ซบไล่ตัวเองอย่าง ยิ้มๆ)
อ้น:น่ารัก...(พูดเบาๆ)
แบมบี้:อะไรน่ะ(พูดพร้อมหลับตา)
อ้น:อะไรพูดไร ไปๆลงไปข้างล่างได้แล้ว(อ้นพูดพร้อมปลุกแบมบี้)
แบมบี้:หลบไปสิจะลงไปแล้ว(แบมบี้พูดพร้อมยืนขึ้น)
2คนนี้ก็เดินมาหาเพื่อนๆข่างล่าง
อ้น:น้องๆครับขึ้นรถได้แล้วครับ
เชอรีน:ทุกคนจะมี่ที่นั่งของตัวเองน่ะดูที่ด้วยน่ะค่ะ
(ทุกคนก็ขึ้นรถกันเรียบร้อย หาที่นั่งเจอทุกคนแล้ว)
แบมบี้:น้องๆค่ะ ตอนนี้เวลา6.00น เราจะไปถึง9.00น นะค่ะ
9.00น ณ เกาะสมุย
(ทุกคนก็ลงมาจากรถหมดทุก ก็เดินไปที่พัก)
ดิว:น้องๆครับพวกพี่ทั้ง6คนนี้จะเป็นคนคลุมพวกน้อง จนกว่าจะจบการค่ายเสร็จ และพอเราทำกิจกรรมค่ายเสร็จเรา
จะอยู่เที่ยวเกาะสมุยอีก1วัน
ทุกคน:เย้ๆ
ตั้ม:ห้องพักของเราจะแบ่งเป็น ห้องนึง คนละ3คน ชายๆ หญิงๆ นะครับ
บูรณ์:เอาเป็นว่าตอนนี้เวลา 9.30น เราจะให้น้องๆพักแล้วตอนเวลา 4.00น คือ4โมงเย็น มาเจอกันที่ชายหาด
เดี๋ยวพวกพี่ๆจะยืนรออยู่
แบมบี้:เดี๋ยวเราเอากระเป๋าไปเก็บแล้วลงมากินข้าวน่ะค่ะแล้วจะไปที่ไหนก็เชิญ
(ทุกคนก็กินข้าวเสร็จแล้วก็แยกย้ายไปทำอย่างอื่นต่อ)
ณ ริมชายหาด
(เสียงเพลงอันบรรด้วยกีต้า ดังขึ้น)
เธออยู่สูง แสนไกลจากตรงนี้ ฉันเข้าใจดี เราต่างกัน
แต่บังเอิญ เธอมีหัวใจให้ฉัน เรารักกัน ฉันโชคดี
โชคดีที่ฉันมีเธอ ที่พร้อมจะเคียงข้างกัน เดินดินด้วยกัน แต่อย่าเลย
แค่รออยู่ตรงนั้น จะปีนขึ้นไปหา ไม่ต้องลอยลงมา อยู่บนฟ้านั่นแหละดี
เป็นดาวประดับฟ้า รอคนรักจริงคนนี้ ต้องมีสักวัน จะไปให้ถึงที่ตรงนั้น ไปอยู่เคียงข้างเธอ
อ้นร้องเพลงเหมือนให้ใครสักคน พร้อมพูดว่า
อ้น:ฉันไม่สามารถรักเธอได้หรอก...
ณ เวลาที่จะทำกิจกรรม
ทุกคนก็มานั่งเป็นวงกลม ทั้งหมด
แบมบี้:เอาล่ะทุกคนก่อนที่จะทำกิจกรรม เราไปฟังเพลงซักสองสามเพลงจากพี่อ้นกับพี่ดิวดีกว่า
อ้น:งั้ันขอเวลาแป๊ะนึงนะเตรียมตัวก่อน
ดิวกระซิบกับอ้นว่า...
ดิว:ไออ้นกูรู้นะว่ามึงคิดอะไรอยู่ (ทำหน้าจริงจัง)
อ้น:คิดไรว๊ะ (พูดพร้อมหยิบกีต้าขึ้นมา)
ดิว:มึงอย่าคิดว่ากูไม่เห็น
อ้น:มึงเห็น... แสดงว่ามึงรู้แล้วดิ (ทำหน้าตกใจ)
ดิว:กูรู้ทุกอย่างแหละกูรู้จักมึงตึ้งแต่เด็กๆกูจะไม่รู้จักนิสัยมึงได้ไง (พูดพร้อมหัวเราะ)
อ้น:เออ...แต่กูไม่สามารถรักเค้าได้หรอก
ดิว:เออๆ...แล้วแต่มึงแล้วกัน
อ้น:น้องๆครับพวกพี่พร้อมแล้วนะครับใครจะเอาเพลงไรบอกพี่ได้นะ
....
?:พี่อ้นครับเกินตัวครับ
ดิว:ไออ้นตรงมึงเลย(กระซิบอ้น)
อ้น:พร้อมแล้วนะครับ 123
ไม่ใช่ไม่รู้ว่าต้องเจ็บ
แต่ฉันมันเก็บหัวใจที่มีไม่ไหว
ไม่ได้ดีพอเหมือนเหมือนใคร
ไม่ใช่คนที่เธอจะต้องมอง
แต่ห้ามสมองไว้ไม่อยู่
ก็รู้เธอเปรียบเหมือนดาวที่ควรคู่ฟ้า
จะให้คนบนดินไปคว้ามา
จะไปมีปัญญาได้ยังไง
แม้หัวใจแหลกละเอียดตั้งแต่เริ่มมอง
ก็จะลองสักทีให้มันรู้ไป
รู้ยิ่งปีนป่ายสูงไปเท่าไร
ตกลงมาอาจตายก็ไม่กลัว
ฉันมันทำอะไรเกินตัว อาจดูไม่เจียมหัวใจที่ไปรักเธอ
รู้ว่าต้องเจ็บ แต่พร้อมที่จะเจอกับความเสียใจ
เอื้อมมือไปอาจไม่ถึงดาว
เกิดมาสักคราวต้องลองให้มันรู้ไป
จะตายก็ตายด้วยหัวใจ ที่มันรักเธอ
กว่าจะจบนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ