ทำไงดี ฉันแอบรักรุ่นน้อง

             ...พักเที่ยงที่โรงเรียน...   ฉันและอาร์มเดินมากินข้าวด้วยกัน เพื่อนๆหันมามองฉันด้วยความประหลาดใจ ว่าเกิดอะไรขึ้นทำมัยหวานกับอาร์มได้มาคบกันใหม่    ฉันกับอาร์มมารักกันเหมือนเดิมเพราะฉันรู้สึกว่าสงสารอาร์ม เราเคยรักกันมานานถึง2ปี จะให้ลืมกันง่ายๆคงยากมาก ฉันพูดกับอาร์มว่า

น้ำหวาน: อาร์ม หวานขอโทษนะ ที่นอกใจอาร์มไปคบกับชายอ่ะ ขอโทษนะที่ทำให้อาร์มเสียใจอ่ะ

อาร์ม: ไม่เป็นไรหรอก เรื่องมันก็ผ่านมานานล้ะ คิดเสียว่าเราฝันร้ายก็แล้วกันน้ะ

น้ำหวาน: ขอบคุณนะที่ยังรัก ยังรอหวานอยู่อ่ะ

อาร์ม: อาร์มรักหวานมากอาร์มก็ต้องรอหวานอยู่แล้วล้ะ  

                     (แล้วอาร์มก็ยื่นหน้ามาตรงแก้มของฉันแล้วหอมแก้มฉันเบาๆ)

     ฉันได้แต่ยิ้มอย่างเขินอาย  พอฉันกินข้าวเสร๊จฉันก็ไปวิ่งเล่นกับอาร์มที่กลางสนาม  

เล่นไปเล่นมาฉันเหนื่อยมากเลยนั่งพัก  อาร์มเดินมาถามว่า

อาร์ม: เหนื่อยแล้วหรอ ?

น้ำหวาน: อื้ม..  เหนื่อยมากเลยอ่ะ O.o  

อาร์ม: งั้นเดี๋ยวอาร์มมาน้ะ รออาร์มอยู่ตรงนี้น้ะ อย่าไปไหนล้ะ

น้ำหวาน: จ่ะ เดี๋ยวหวานรออาร์มอยู่ตรงนี้น้ะ

     อาร์มวิ่งไปซื้อน้ำให้ฉัน แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าของอาร์มไปชุบน้ำแล้วเอามาเช็ดหน้าของฉัน

อาร์มเอาน้ำให้ฉันดื่มตอนฉันดื่ม อาร์มก็คอยเช็ดหน้าให้ฉันด้วย ฉันรู้สึกว่า ฉันผิดเหลือเกินฉันมันโง่เหลือเกินที่เคยทิ้งคนๆนี้ไป ฉันรู้สึกผิดฉันเลยพูดกับอาร์มว่า

น้ำหวาน: อาร์ม  หวานขอโทษนะ ที่เคยทิ้งอาร์มไปอ่ะ ต่อไปนี้น้ะ หวานจะไม่นอกใจอาร์มอีก หวานจะรักอาร์มคนเดียวและจะรักอาร์มตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลงจ่ะ 

อาร์ม: ให้มันจริงอย่างที่พูดเถอะ สาธุ !!

น้ำหวาน: ปากดีจังเลยเน๊าะ อย่างงี้มันต้องโดน

                 (ฉันยื่นปากน้อยๆของฉัน ไปประกบกับปากของอาร์มอย่างอ่อนโยน)

  ฉันก็ไม่รู้ตัวว่าฉันทำอย่างนั้นได้ยังไง อาร์มเขินฉันก็เขินไม่แพ้อาร์มเหมือนกัน ^^   

      1 ปี ผ่านไป  ฉันก็ยังรักอาร์มไม่เปลี่ยนและอาร์มก็รักฉันเหมือนกัน

เราสัญญากันว่า เราจะรักกันตลอดไป !!

จบบริบูรณ์จ่ะ