[[coz luv’s distract]]>>เพราะรักมันกวนใจ

[[coz luv’s distract]]>>01

พี่รหัส

หลังจากที่ผมสงบสติอารมณ์ตัวเองไม่ให้ไปทำร้ายร่างกายไอ้พี่ต้นในวันนั้น เป็นเหตุทำให้ผมในหลายอาทิตย์ต่อมาจนถึงวันนี้ ยังคงใช้ชีวิตเรียนๆเล่นๆตามประสาเด็กม.4สายภาษาที่ไม่ค่อยมีอะไรให้เครียดมากอย่างคนอื่นๆ ตอนนี้ผมมีเพื่อนแล้วนะครับทุกคน! ถ้าคุณยังจำไอ้บ้าไร้มารยาทตัวหนึ่งในวันปฐมนิเทศนั่นได้..ใช่แล้ว! ไอ้เสาไฟฟ้าหน้าขาวนั่นแหละครับ~ อ้าว ผมยังไม่ได้บอกพวกคุณหรอกเหรอ ว่ามันหน้าตาเป็นยังไง..เอ่อ ถ้าจะให้ผมนั่งบรรยายลักษณะของผู้ชายด้วยกันอย่างละเอียดก็ออกจะแปลกๆ...ผมขอให้คำนิยามมันว่า ‘เสาไฟฟ้าหน้าขาว’ ก็แล้วกัน ที่เหลือคุณจินตนาการกันเอง ถนัดอยู่แล้วนี่~ อ๋อ..คุณแค่อยากรู้ว่ามันหล่อไหมงั้นเหรอ? เหอะ! ผมหล่อกว่ามันละกันน่า>W<..แต่ไหงสาวๆถึงกรี๊ดมันมากกว่าผมอ่ะ=_=!..ผมว่าขอจบหัวข้อนี้ไปเถอะ อ้อ! มันชื่อ ‘ภีม’ ครับ เรียนอยู่แผนศิลป์-คำนวณ ส่วนที่มันมาเป็นเพื่อนกับผมได้ยังไงน่ะเหรอครับ..เรื่องมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เอาไว้ว่างๆจะให้มันมาเล่าให้ฟังก็แล้วกัน...ถ้ามันอยากเล่าให้ฟังล่ะนะ ฮ่าๆๆ

“พี่รหัสของมึงใครวะไอ้โร” ผมยังไม่ได้แนะนำตัวให้รู้จักกันเลยนี่! ผม นายรณพีร์ ชื่อเล่น โรเช่ครับ~ หรือจะเรียกผมว่าโรเหมือนเพื่อนๆก็ได้ ไม่ถือ>W<~

“ไม่รู้ดิ ยังไม่ได้ไปหาเลย>_<”

ผมตอบไอ้ภีมส่งๆไป แล้วก้มลงอ่านนิยายในมือต่อ..อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นสิ! มันก็แค่นิยายแนวสืบสวนสอบสวนที่เป็นภาษาอังกฤษทั้งเล่มเท่านั้นเอง~ ไม่ใช่นิยายรักกุ๊กกิ๊กหรอกน่า=W=

“พรุ่งนี้ก็ได้เวลาส่งลายเซ็นพี่รหัสแล้วนะโว้ย! เดี๋ยวก็โดนรุ่นพี่ทำโทษซะหรอกO[]O!!”

สาววายนามว่ามิ้มโวยวายเสียงดังแล้วฉกหนังสือออกจากมือผมไปหน้าตาเฉย ถ้าถามว่าสาววายคืออะไร ผมขอให้คำอธิบายสั้นๆว่าเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง ที่เรายากจะเข้าใจครับ=_= วันดีคืนไม่ดีมันก็จะจินตนาการฉากอีโรติกของผู้ชายอย่างเราๆ กับเพื่อนสนิท หรือไม่ก็อะไรซักอย่าง ดูเธอจะมีความสุขมากกับการจินตนาการนั้น ...มิ้มมันบอกกับผมว่ามันเคยจิ้นก้อนหินกับเม็ดฝนด้วยล่ะคุณ...น่ากลัวจริงๆ ที่มันทำเนียนมาเป็นเพื่อนกับผมก็เพราะจะได้เชียร์ให้ผมเป็นเกย์ได้ถนัดยังไงล่ะครับ- -“ มันเรียนภาษาเหมือนผมนี่แหละ ยิ่งเจอหน้ากันทุกวันผมยิ่งซึมซับคำพูดแปลกๆของมันมาใช้ในชีวิตประจำวันจนชินแล้วล่ะฮะ..แต่เมื่อกี้มันพูดว่าอะไรนะ???

“ลายเซ็นอะไรอ่ะ?” เผี๊ยะ!! ไอ้มิ้มตบแขนผมอย่างแรงแล้วมองผมด้วยสายตาน่ากลัว อ๊าก~! มันจะฆ่าผมแล้ว>o<

“ถ้าแกยังจะทำตัวซึนแบบนี้อีกรอบชั้นจะมัดมือมัดเท้าแกแล้วเอาไปโยนให้แก๊งเสือไบหลังโรงเรียนตุ๋ย!!!” แก๊งเสือไบหลังโรงเรียนคือชื่อที่ไอ้มิ้ม และไอ้ภีม รวมหัวกันตั้งขึ้นให้กับกลุ่มพี่ม.6กลุ่มนึงที่ชอบไปนั่งสูบบุหรี่แถวๆหลังโรงเรียนบ่อยๆ ทีแรกผมก็งงครับว่าทำไมต้องชื่อนี้เลยถามดู ไอ้ภีมมันบอกว่าหน้าหื่นแบบนี้เอาไม่เลือกหน้าชัวร์ ส่วนไอ้มิ้มก็ยืนยันอีกทีว่าเป็นไบแน่ๆ..ด้วยเรดาร์ตรวจจับความวายของมัน(เนี่ยนะ?!?)..เอาเป็นว่าตอนนี้ผมก็เรียกกลุ่มพี่ๆเขาด้วยชื่อที่ไอ้พวกนี้มันตั้งนั่นแหละครับ=_=

“..ที่ถามนี่ซีเรียสนะ-_-! ลายเซ็นอะไร?” สาววายตัวแม่ทำท่าฮึดฮัด แล้วพยักเพยิดให้ไอ้ภีมเป็นคนพูด ไอ้เสาไฟมันดูจะหงุดหงิดกับความชิลล์ของผมซะเหลือเกิน=^=

“ลายเซ็นพี่รหัสไง แต่กิจกรรมนี้สายกูไม่มี สายวิทย์-คณิตไม่มี โครงการพิเศษก็ไม่มี จะมีก็แต่สายภาษาของมึงนั่นแหละที่เล่นอะไรน่ารำคาญแบบนี้ กำหนดส่งลายเซ็นคือพรุ่งนี้ ใครไม่มีโดนทำโทษ ส่วนโทษอะไร..กูบอกไม่ได้ มันเป็นความลับของรุ่นพี่เขา”

“=[]=!” ทั้งผมทั้งมิ้มต่างก็อึ้งพอกัน ยายมิ้มออกอาการมากหน่อยเพราะไม่นึกว่าคนอย่างไอ้ภีม ผู้แม้แต่แดดแยงตานิดเดียวก็บ่นว่ารำคาญมันจะรู้ลึกรู้จริง รู้ไปจนถึงวิธีทำโทษที่เจ้าตัวแม่งก็บอกเองว่าเป็นความลับ ส่วนผมก็ออกแนวไม่อยากเชื่อหูตัวเอง ว่าไอ้ภีมมันจะร่ายยาวแบบนี้โดยที่ไม่มีการสบถ หรือทำหน้ายุ่งซักนิดอะเมซิ่งไทยแลนด์สุดๆO.O!

“พวกมึงเป็นเหี้ยไรกัน ทำหน้าอย่างกับเจอผี-*- แม่ง!” ป้าบ! ป้าบ! และผมกับมิ้มก็โดนไอ้ภีมโบกหัวคนล่ะทีข้อหา..ข้อหาไรวะ!!

“เหี้ย~! ตบหัวกูทำไมวะ!!” ยายมิ้มมองไอ้ภีมตาเขียว ส่วนเจ้าตัวแค่ยักไหล่กวนตีนแล้วตอบกลับแบบเหี้ยๆตามสันดานมัน- -“

“หมั่นไส้ มีปัญหาไรป่ะน้อง~!”

“เหยดดดดดด~! ไอ้ภีม วันนี้ถ้ากูไม่ได้จับมึงมัดมือมัดตีนไปโยนให้เสือไบหลังโรงเรียนทำเมียอย่าเรียกกูว่าสาววาย2UPเลยเมิ๊งงงงงง~!!!” และขออย่าได้ใส่ใจกับคำพูดของมิ้มมันเลย เพราะจนถึงตอนนี้บางคำผมยังฟังไม่รู้เรื่องเลยครับว่ามันแปลว่าอะไร.. เหอะๆ

ผมปล่อยให้ไอ้สองตัวนั่นตีกันไปพลางๆ ตอนนี้คงต้องรีบตามหาพี่รหัสของตัวเองก่อนล่ะครับ~ ผมหยิบเศษกระดาษที่เก็บไว้ในกระเป๋าตังเปื่อยๆของตัวเองออกมาดู รหัสนักเรียนห้าหลัก ผมว่ามันหาง่ายมากเลยนะ แค่เดินไปถามรุ่นพี่ม.5ซักคนสองคนเขาก็คงจะรู้แล้ว เพราะสายภาษาที่ผมเรียนทุกคนค่อนข้างจะสนิทกันดีครับ เดินไปไหนก็เจอคนรู้จักได้ง่ายๆ อ๊ะ! นั่นมันพี่ฟงนี่นา~! ผมจะถามหาพี่รหัสจากพี่แกนี่แหละเย่ๆ>W<~~

“พี่ฟง~~”

“อ้าว! น้องที่กิจกรรมปฐมนิเทศคนนั้นนี่~ ว่าไงครับ^_^”

“พี่รู้จักคนที่มีรหัสนักเรียนอันนี้มั้ยอ่ะครับ=o=?” ผมส่งเศษกระดาษในมือไปให้พี่แก พอพี่เขาเห็นก็ยิ้มร่าเหมือนคนบ้าแล้วหันไปกวักมือเรียกเพื่อนที่ยืนอยู่แถวๆนั้นมา..อ้าวเฮ้ย! เพื่อนพี่แกที่ว่ามันคือไอ้พี่ต้นนี่หว่า มาได้ไงเนี่ย=[]=!

“มีไรวะ?..อ้าว น้อง^^ หวัดดี” หวัดดีกับผีสิ ผมไม่อยากเจอมันเลยอ่ะ เห็นหน้ายิ้มๆของมันแล้วตีนกระตุกยังไงบอกไม่ถูก

“ไอ้ต้น กูเจอน้องรหัสมึงละ^_^” พี่ฟงพูดแล้วชี้มาที่ผม ไอ้พี่ต้นหุบยิ้มฉับเลยครับพี่แกทำหน้านิ่งๆแล้วมองผมหัวจรดเท้าอีกสี่ห้ารอบเหมือนตอนเจอกันครั้งแรกแล้วพูดเรียบๆ

“มึงชื่ออะไร-_-” ท่าทางจะโกรธน่าดูล่ะครับ เพราะไอ้พี่รหัสอะไรเนี่ยมันจับตั้งแต่วันปฐมนิเทศนู่น จนพรุ่งนี้เขาจะเอาลายเซ็นพี่รหัสไปส่งกันอยู่แล้วผมยังไม่ได้โผล่หน้ามายืนยันหรือมาขอลายเซ็นพี่แกเลย โอเคผมผิด..แต่พอนึกย้อนดูดีๆ ไอ้พี่ต้นนี่มันกวนตีนผมไว้เหมือนกันนี่หว่าถือว่าเจ๊ากันไปละกัน~ ผมขอเริ่มต้นใหม่กับไอ้รุ่นพี่คนนี้..เริ่มด้วยแสดงนิสัย(สันดาน)ที่แท้จริงของตัวเองเลยละกันนะวะฮ่าๆๆ

“พี่อยากรู้ไปทำไมเหรอครับ? ยังไงซะผมก็ไม่ได้ชื่อเดียวกับพ่อแม่ของพี่หรอกวางใจเถอะ”

“แต่กูกลัวว่ามึงจะชื่อเหมือนเหี้ยที่บ้านเนี่ยดิ-_- ลำบากกูเปลี่ยนชื่อสัตว์เลี้ยงใหม่อีก” มันทำหน้าสะใจที่กวนตีนผมกลับได้ แต่ผมว่าแค่นี้จิ๊บๆมากครับ

“ไม่ต้องห่วงพี่ ผมไม่ได้ชื่อต้นหรอก..อุ๊บ>x<~! พี่ชื่อเหมือนเหี้ยเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ”

“มึงหลอกด่ากูเหรอ-_-*!!” คุ้นๆมั้ยครับกับประโยคนี้..ผมล่ะเบื่อจริงๆเลย พี่แกดูไม่ออกรึไงวะ ว่าผมด่ามันตรงๆ ไม่ได้หลอกด่าซักหน่อย

“เปล่า=_=..ผมก็แค่พูดตามที่คิด”

“เฮ้ย! พอๆ จะทะเลาะกันให้ได้อะไรขึ้นมา!!..น้องครับ พี่ว่าอย่าไปกวนตีนไอ้ต้นมากเลย เรายังต้องขอลายเซ็นพี่เขามาส่งอีกไม่ใช่รึไง..ส่วนมึง ไอ้ต้น! ถ้ามึงยังกวนน้องเขาไม่เลิกกูจะรายงานพฤติกรรมกับป๊ามึง..เข้าใจที่พูดมั้ยทั้งสองคน^^*” ไอ้พี่ต้นพยักหน้าแล้วขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะปรับสีหน้าเหมือนปกติ..ผมหมายถึงว่าทำหน้านิ่งๆเหมือนเจอกันทีแรกนั่นแหละครับ เห็นแล้ว ‘รมณ์บ่จอยเลยผม!!

“-_-ขอทราบชื่อด้วยครับน้อง”

“โรเช่ครับ” ผมก็ยังคงเป็นผม ใครกวนตีนมาผมก็กวนตีนกลับ..ใครพูดดีมาผมก็พูดดีด้วย

“พี่ชื่อต้นนะ..แต่พี่ว่าเธอคงรู้แล้ว-0-..เรื่องลายเซ็นพี่ขอโทษด้วยนะครับ มีเหตุผลที่จะให้ไม่ได้จริงๆ” เฮ้ย! ได้ไงอ่ะ>^<* ผมมาตามหาพี่รหัสก็เพื่อไม่ให้โดนรุ่นพี่ลงโทษนะ!! ทำแบบนี้เท่ากับแกล้งผมชัดๆ

“เหตุผล? เหตุผลอะไรเหรอครับ?”

“เหตุผลก็คือ..ไม่อยากให้ไงครับ^_^” เหยด!! ไอ้พี่ต้น ไอ้รุ่นพี่เฮงซวย ไอ้_วย ไอ้..!!!!

“อย่าแกล้งน้องเล่นดิมึง!=*=..^^” พี่ฟงดุไอ้พี่ต้นก่อนจะหันมายิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตรแล้วเดินแยกออกไปอีกทาง ตอนนี้จึงเหลือผมกับไอ้พี่ต้นที่ยังยืนด้วยกันอยู่ ไอ้พี่ต้นฉีกยิ้มเย็นแล้วมองผมด้วยความสะใจ.. ดูก็รู้ว่ากำลังคิดอะไรเหี้ยๆอยู่อ่ะT^T

“จะให้ผมทำยังไงล่ะครับพี่ถึงจะให้ลายเซ็น=_=”

“กูขอคิดดูก่อน อีกสามวันค่อยบอก”

“จะบ้าเหรอพี่! ผมต้องส่งลายเซ็นพี่พรุ่งนี้นะ!!” ผมขึ้นเสียงใส่ไอ้พี่ต้นด้วยความไม่พอใจอย่างแรง..ทำไมต้องแกล้งกันแบบนี้ด้วยวะเนี่ย อย่าให้รู้นะว่าบ้านมันอยู่แถวไหน ผมจะไปเผาแม่ง!!

“นั่นมันเรื่องของเธอ ไม่เกี่ยวกับพี่นี่นา^^”

“มีอะไรแย่กว่านี้อีกมั้ยวะ!” ผมเผลอสบถออกมาอย่างลืมตัว=[]=..ชิบหายแล้วT_T

“เธอว่าไงนะ?” ไอ้พี่ต้นถามผมเสียงต่ำ..นึกว่าจะกลัวเรอะ~! เหอะ คนอย่างผมไม่มีกลัวเฟ้ย>_<~

“เอ่อ..ผมบอกว่าดีใจจังเลยที่มีพี่เป็นพี่รหัส” ผมไม่ได้กลัวมันซักหน่อย อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนี้นะ=^=*

“โทษที..พี่ไม่มีรสนิยมชอบตุ๊ด กระเทย เกย์ เสือไบ..พี่ชอบผู้หญิงครับ^^”

..

..

..

..

เหยด!!! มันเล่นกูอีกแล้วT_T ใครก็ได้เห็นใจผมหน่อยเถ๊อะ~~!!!!

++++++++++++++++++++++++++++

“มีอะไรแย่กว่านี้อีกมั้ยวะ!”

“เธอว่าไงนะ?”

“เอ่อ..ผมบอกว่าดีใจจังเลยที่มีพี่เป็นพี่รหัส”

“โทษที..พี่ไม่มีรสนิยมชอบตุ๊ด กระเทย เกย์ เสือไบ..พี่ชอบผู้หญิงครับ^^”

++++++++++++++++++++++++++++