หญิงสาวในตำนาน กับ นายแวมไพร์เย็นชา(อยากแต่งเฉยๆNOรางวัล)
เขียนโดย 
mameigo11
วันที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.40 น.
แก้ไขเมื่อ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2556 21.57 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ฉันไม่กลัวหรอกน่าธรรมดา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ(อ่านบทนำกันก่อนนะ ><)
"งั้นกลับบ้านกัน"
ปริ้นท์ชวน
"อืม"
ฉันก้มหน้าเพราะไม่กล้าสบตาและมองหน้าเขาเพราะยังมีเลือดติดที่ขอบปาก
"เป็นอะไรเลดี้"
ฉันลุกขึ้นแล้วเดินคู่เข้าไป
"ปริ้นท์นายช่วยเช็ดออกก่อนได้ไหมเลือดนั่นน่ะ"
สุดท้ายฉันก็บอกสิ่งที่ติดค้างในใจไป ปริ้นท์เช็ดเลือดที่ขอบปากออกไปแล้วเดินไปที่หลังเวที
"นั่นไง เลดี้ กับปริ้นท์มาแล้วครับพี่ดีด้า"
ไลน์ตะโกนบอกผู้จัดการสุดสวยสวยแบบ ผู้ชายข้ามเพศ อ่ะนะ
"ต๊าย ตายน้องปริ้นท์ ไปไหนมาค่ะ ให้น้องเลดี้เขาไปตามเนี่ยไม่ดี้นะค๊าาา"
พี่ดีด้าเดินมาหยุดที่หน้าฉันกับปริ้นท์แล้วก็พูดฉอดๆๆๆๆๆ แบบตักเตือน
"ขอโทษครับผมเดินมาดูอะไรแถวนี้น่ะครับ"
ปริ้นท์ตอบแบบเย็นชาเหมือนทุกครั้ง
"คราวหน้าอย่าลงมาก่อนนะ แฟนๆ เขารออยู่แน่ะ ไปแจกลายเซ็นกันก่อนสงสัยครอสนั่งมือหงิก แล้วล่ะ"
พี่ดีด้าก็เดินออกไปฉันกับปริ้นท์ก็เดินๆไปไปนั่งข้างครอสแล้วก็มีคนมากรูขอลายเซ็นตรึม
"ไปไหนมาล่ะปริ้นท์"
ครอสถามแบบอารมณ์เสียเพราะนั่งแจกลายเซ้นคนเดียวตั้งนาน
"ไปเดินเล่นน่ะ"
ปริ้นท์ตอบพลางเซ็นลายเซ็นไป ฉันก็นั่งเซ็นๆๆๆๆๆไป ยิ้มไปตามมารยาท ถึงจะเป็นยิ้มแบบเจื่อนๆก็เถอะ
"ขอถ่ายรูปได้ไหมค่ะ"
หญิงสาวหน้าตาน่ารักถามฉันตอนที่ฉันยื่นรูปของวงที่มีลายเซ็นฉันปริ้นท์ไลน์ ครอส และชิน
"ได้สิค่ะไปรอทางนั้นก่อนนะค่ะส่วนใครจะถ่ายรูปไปรอมุมนั้นก่อนนะค่ะ ^^"
ฉันยิ้มและผายมือไปทางขวาแล้วหลายๆคนก็กรูกันไป
"สวัสดีค่ะพี่เมโลดี้ หนูเป็นแฟนตัวยงของพี่เลยนะค่ะ หนูชื่อ รีอา นะค่ะ"
เด็กสาวรีอาแนะนำตัวเองให้ฉันรู้จักฉันก็ยิ้มไป
"ยินได้รู้จักค่ะน้องรีอา"
ฉันยื่นมือไปเพื่อให้น้องเขาจับ น้องเขาก็ทำหน้าดีใจออกนอกหน้าแล้วเช็ดมือตัวเองแล้วจับมือฉัน
"ขอบคุณน้องมากนะค่ะที่ติดตามพี่"
ฉันบอกน้องคนนั้นไป
"ค่ะ"
พอฉันเซ็นเสร็จก็เดินออกไปแล้วโดดโลดเต้น หลังจากถ่ายรูปเสร็จก็พอกันกลับบ้านซึ่งเป็นบ้านของวง
Satan the brutal โดยเฉพาะ ฉันก็เดินไปนั่งที่โซฟาแล้วซักพักปริ้นท์ก็นั่งตรงข้ามฉัน
"ไม่กลัวฉันจริงๆใช่ไหม"
ปริ้นท์เอ่ยประโยคถาม
"อืม"
ฉันตอบกลับไป
"ว่าไงนะ"
ปริ้นท์ถาม
"ฉันไม่กลัว นายหรอก น่าธรรมดา จะตายไป"
ฉันลุกขึ้นแล้วนั่งข้างๆปริ้นท์แทน
"ไม่กลัวจริงพิสูจน์ดิ"
ปริ้นท์ตอบฉันแปลกใจที่ปริ้นท์มีน้ำเสียงเจ้าเล่ห์แทนน้ำเสียงเย็นชา
"ยังไงล่ะ"
ฉันตอบ
"หอมแก้มฉันทีหนึ่งแล้วจะเชื่อ"
ปริ้นท์บอกฉันแล้วทำแก้มป่องๆ
"เอ่อ...อืม"
ฉันไม่รู้จะทำหรือไม่ทำดี
'เอาไงดีล่ะแต่เราไม่กลัวแล้วนี่น่า'
ฉันก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มเขาทีหนึ่งดีนะไลน์ ครอส ขึ้นไปนอนแล้ว ชินก็ยังไม่มา นี่ก็ ตี2 แล้วเนอะ
"ฉันถามจริงนายเป็นตัวอะไร"
ฉันถามให้หายสงสัย
"แวมไพร์"
ตอนต่อไปเดี๋ยวมาอัพให้น้า BY มามีโกะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
