Warrior of God พระเจ้าขาส่งพวกเขามาทำไม!!!

..เขา..

..มักบ้าบิ่นเสมอ..

กล้าตายอย่างกับว่าจะฟื้นคืนชีพมาอีกครั้ง เพราะ พระเจ้าเป็นผู้ทำให้มันเกิดใหม่ได้อย่างเเปลกประหลาด..

CHAPTER 7

ปกป้อง

ฉันเลือบหน้าไปดูมนุษย์ที่กระโจนลงมาจากด่านฟ้าโรงเรียน 0..0

"ฮิเมะ!!!!"

"ฉันไม่เป็นไรน๊า ไฟนั่นมันเกิดบ้าอะไรเเล้วเนี่ย คราวที่เเล้วก็ออกมาไปบอกไม่กล่าว คราวนี้ทำให้ฉันบินได้อีก"

เขาเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้ เขากระโจนมาทั้งที่ตัวเองไม่ได้มีเครื่องไม้เครื่องมืออะไรที่ทำให้บินได้หรือไงน้า บ้าจริงๆ.....

"ฮิเมะ ริว!!!!!!" เสียงเพื่อนดังมาจากข้างบน

"อยู่นี่!!!!" อินุอิจิตะโกนขึ้นไป

"เออ!!!" พวกเขาชะโงกหน้าออกมาจากริมด่านฟ้า

"เเล้วพวกนายเห็นไอตัวบ้าเเถวนั่นไหม?!"

"มันไปเเล้วเเหละมั๊ง"

อินุอิจิดึงมือฉันทำให้เขากับฉันพุ่งขึ้นไปข้างบน

"0..0" ทุกคนต่างหันมาหาฉันเเล้วพูดด้วยน้ำเสียงเดียวกัน

"เปลวไฟเเห่งความหวัง"

"มันโดนคลายผนึกเเล้วหรอ" รันคุพูดด้วยน้ำเสียงเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา

"พวกนายอย่าตกใจสิ" โฮชิหันมาหา รันคุ นานะ ชิโรโกะ

"จริงสิ ฮิเมะยังไม่รู้อะไรนิ" ชิโรโกะ

"นายก็เล่าสิ โฮชิ" อินุอิจิ

"ได้ เรื่องมีอยู่ว่า ไฟที่ปรากฏอยู่บนร่างของเธอน่ะ มันคือไฟของโลกใบนี้ ไฟสีขาวเป็นยันต์ไล่พวกปีศาจจากโลก 'Nova' เป็นโลกในกระจก มันเริ่มอาละวาดเพราะต้องการจะจับเธอไปทำลาย เเล้วยังเป็นไฟของมารขาว"

"..." ฉันอึ้งไปสักพัก

"เอาละ รันคุ นานะ ชิโกะ พวกนายไปเก็บกวาดซากไป"

โฮชิ หันมาหาฉันกับ อินุอิจิ

"ริว นายพาฮิเมะ กลับบ้านสิ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเเล้ว"

"อืม"

"เดี๋ยวสิ โฮชิ ที่บอกว่า มารขาว คือ...."

"หึ้ม เดี๋ยวเธอก็รู้เองเเหละ"

"........."

...........บ้าน.........((วัด))

"ชิโระ คุโระ พวกนายอย่าลืมปกป้องเจ๊จอมเพ่อพวกนายด้วยนะ"

"ขอรับ พี่ชาย"

...........ดึกเเล้วจร้า.........

ตู้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

"คุโระ ชิโระ ได้ยินเสียงไรไหม"
ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี...เลย

"ขอรับ"

ฉันเดินออกไปนอกวัดเเล้วก็เห็นมันอีกครั้ง..............เเต่คราวนี้.....

มันตัวใหญ่กว่าเดิม.....

"ฮ้ากกกกกกก!!!" เสียงคำรามของมันดังกังราวยิ่งกว่าคราวเก่า

"เจ๊!!!!!" 2 เเฝดตะโกนพร้อมเปลี่ยนร่างเป็นจิ้งจอกไฟกับน้ำ (มั๊ง)

"พ....พะ...พวกนาย"

"เห้ย เเบบนี้ก็เเย่สิ" -..-

"อินุอิจิ!!!!!!"

"ไม่ใช่ฉันคนเดียวหรอกน้า พวกนี้ก็ตามมาด้วยเเหละ ฮาฮ่า" เขาพูดพล่างชี้นิ้วหาพวก อมเเล้วดูดไอติม ชิวๆ เหมือนมาปิกนิก

"ฮิเมะจางงงงง!!!"

"ยังจะมาทำระรื่นอีก ปล่อยให้ 2 คนนั้นสู้กับเจ้าตัวบ้านั้นเนี่ยนะ!!!"

"นั้นสินะ งั้นลีดเดอร์ฝากด้วยนะ" อินุอิจิระรื่นปาก

"อืม"

โฮชิ เพ่งมือไปที่เจ้าตัวยักษ์นั้นเเล้วจู่ๆ ดินจำนวนมากจากพิ้นดินก็ผุดมาครอบร่างเจ้ายักษ์ใหญ่หน้ากะโห่ อักษรต่างด้าวมากมายโผล่มาเต็มพื้นดินจนครอบร่างเจ้ายักษ์นั้นเเต่.....น้องชายทั้ง 2 โดนร่างเเหไปด้วย

"ชิโระ คุโระ"

"โฮชิ นายรีบคลายสิ" รันคุพูด

"ไม่ได้"

"ทำไมล่ะ"

"......."

ฉัน......

...ต้องทำอะไรซักอย่าง....

ฉัน....มีเเค่น้องชายเเค่ 2 คนเท่านั้น....เพราะฉะนั้น

ฟึ่บ!!!!!!!

ไฟสีขาว.......

"โฮชิ"

"หืม.."

"ฉันจะสู้กับมันเพราะฉะนั้นปล่อยโดมดินซะเถอะ"

"......" โฮชิคลายมือออก

เจ้ายักษ์สิงโตนั้นก็วิ่งพล่างมาตรงหน้าฉัน

"ให้ตายเสะ........!!!!!! เจ้ายักษ์กินนี่หน่อยเป็นไง" ฉันตะโกนพล่างพร้อมเหวี่ยงหว้านหางจระเข้ใส่เจ้ายักษ์นั้น

"ฮ้ากกกก!!!!"

"สม โทษฐานที่เเตะต้องน้องฉัน"

"เจ๊!!!!!"

"ชิโระ คุโระ พวกนายไม่เป็นไรใช่ไหม"

"ครับ!!!"

................

................

"อย่างนี้นี่เอง..นายต้องการเเบบนี้ใช่ไหม"

"หืมม..."

"เพราะนายอยากให้ฮิเมะปลดพลังนั้นขึ้นมา ถึงได้จงใจมัดเจ้าเเฝดนั้น ใช่ม๊า"

"พูดอะไรน่ะ ริว ไปเถอะ"

"ไปไหน"

"ไปนอน"

"หึ่ม"

..................

..................

"เออ นี่ ฮิเมะ คืนนี้พวกเรานอนบ้านเธอนะ"

"ไปนอนบ้านนาย ไป๊! อินุอิจิ!!!"

ปล. เอิ่มมมมมมมม ไรเตอร์หัวตันอยู่จ๊ะ นางเอกไรเตอร์ยังเล่นตัวเหมือนเคย เสนอเเนะได้นะจ๊ะ ช่อง comment เลื่อนไปข้างล่างนะจ๊ะ