รักแท้ยัยป้า...คือผม (ยัยป้า...กินเด็กฮ่าๆ)

ตังจึงรับกระดาษกำหนดการต่างๆที่น้องสาวตัวดี พิมพ์มาจากอินเตอร์เน็ต ในนั้นบอกรายระเอียดต่างๆ อย่างครบถ้วน ว่าจัดแสดงอะไร ที่ไหน อย่างไร ไว้อย่างชัดเจน

“ตาต้น…เสร็จยังลูก ป้าว่าเดี๋ยวเราจะสายกันนะ” สตางค์ร้องเรียกหลานชายพร้อมทั้งมองนาฬิกา

“ครับบบบ….ต้นเสร็จแล้ว ดีใจจังวันนี้ได้ไปเที่ยวกับป้าตัง” เสียงตอบนั้นดังชัดเจน แต่ยังไม่เห็นร่างของต้นเสียงเลย

“เสร็จแล้วก็ลงมาซิลูก”  

ต้นเป็นหลานชายที่เธอรักมาก ทั้งรักทั้งสงสารเป็นจับใจ แม้เจ้าต้นจะไม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์เหมือนเด็กคนอื่น แต่ถ้าพูดถึงเรื่องความรักที่เขาได้รับแล้ว เธอมั่นใจว่าหลานชายคนนี้นั้นได้รับจากครอบครัวศิวาลักษณ์ ไม่น้อยไปกว่าใครแน่นอน

“ครับบบบ” เด็กชายวัย 6 วัย วิ่งลงมาจากบันไดด้วยอาการตื่นเต้น ต้นเป็นเด็กที่น่ารัก ช่างพูดช่างจา ขี้อ้อน เพราะสิ่งพวกนี้จึงทำให้สตางค์ยิ่งรักหลานชายคนนี้มาก

วันนี้เป็นวันเสาร์ ที่ 12 มกราคม ซึ่งเป็นวันที่เด็กๆมีความสุขกัน เช่นเดียวกับเจ้าต้นหลานชายแสนซนคนนี้ด้วย

“….กระผมในนามของกองทัพอากาศ……” เสียงของพิธีเปิดงานดังก้องไปทั่วงาน ไม่เพียงแค่เสียงเท่าแต่การพูดเปิดงานนั้นแสนจะยื้อยาวซึ่งสังเกตได้จากระเวลาในการพูด และผู้คนที่ต่างไม่มีใครฟังเสียงนั้นเลย เช่นเดียวกับเจ้าหลานตัวแสบของเธอ

“ป้าตังครับ…ทำไมเขาพูดนานจัง ต้นไม่อยากฟัง ต้นอยากดูเครื่องบินแล้ว” เจ้าหลานชายบอกไปตามประสาเด็ก

“ ฮ่า….อะไรกันจ๊ะ แค่นี้อดทนไม่ได้แล้วหลานของป้าแล้วจะเป็นทหารได้ไหมเนี๊ย” สตางค์แกล้งหลานชายเล่น

“ได้แน่ครับ…เรื่องจิ๊บๆ สบายมาก” เจ้าหลานชายตั้งหน้าตั้งตาตอบอย่างเอาเป็นตาย แต่กลับสร้างเสียงหัวเราะให้เธอ ไม่รู้ว่า สองป้าหลานคุยกันนานแค่ไหน จนเกือบทำให้พลาดการบินปล่อยควันสีธงชาติ ซึ่งเป็นสิ่งที่เจ้าหลานชาย ชื่นชอบ ภาพที่เห็นเบื้องหน้าคือ มีเครื่องบินเล็ก 3 ลำ บินวนไปวนมากแล้วก็บินเป็นแถวตรงทั้ง3 ก็ปล่อยควันสีออกมา ลำที่อยู่ซ้ายและขวามือนั้นปล่อยควันสีแดงและสีขาว ส่วนลำกลางปล่อยควันสีน้ำเงิน ภาพที่เห็นอยู่สร้างความตื่นเต้นให้กับเด็กๆจำนวนมากรวมทั้งเจ้าหลานชายตัวแสบด้วย เจ้าหลานชาย ปากก็พูดเสียงเจียวจ้าว มือก็ทั้งจับทั้งดึงแขนของเธอ เพราะความตื่นเต้น หลังจากการแสดงนี้จบนั้นก็มีการแสดงเครื่องบินอีกหลายอย่าง มันยิ่งสร้างความตื่นเต้นให้เจ้าตัวแสบ ไม่เว้นการขึ้นไปบนเครื่องบิน

“ว่าไงครับ…เจ้าหนูวันนี้สนุกไหมครับ” เสียงของทหารอากาศคนหนึ่ง ถามเจ้าต้น

“ครับ…สนุกที่สุดเลยครับ โตขึ้นผมจะเป็นทหารให้ได้เลย” เจ้าหลานชายตอบด้วยความมั่นใจ จึงทำให้นายทหารอากาศยิ้มแล้วมองไปที่สตางค์ เพราะเขาเข้าใจว่าเธอเป็นแม่ของเด็กคนนี้ ตามมรรยาทเธอจึงยิ้มตอบ

“แล้ววันนี้มากับคุณแม่หรอกครับ” นายทหารหนุ่มถามไปด้วยความอยากรู้

“เปล่าครับ…มากับคุณป้า” เจ้าต้นตอบเสียงใส เมื่อสิ้นเสียงตอบแล้ว นายทหารหนุ่มก็หันมาขอโทษสตางค์เป็นการใหญ่

“ต้องขอโทษจริงๆนะครับที่เข้าใจผิด” เขารูปสึกแปลกๆหลังจากที่ได้ฟังคำตอบจากเด็กชายคนนี้ ทำไมทำให้เขารู้สึกชื้นใจแบบบอกไม่ถูก เพียงแค่ได้ยินว่า เธอไม่ใช่แม่ของเด็กคนนี้

“ไม่เป็นไรคะ” สตางค์ตอบและยิ้มให้ตามมรรยาท

“ไป..ต้นป้าว่าเราไปทางโน้นดีกว่า” สตางค์ชี้มือไปอีกฝั่งแล้วหันมาพูดกับทหารหนุ่มว่า

“ขอตัวนะคะ”

“ครับ” นายทหารหนุ่มตอบพร้อมยิ้มให้เธอ ทั้งที่ใจจริงอยากที่จะเป็นคนพาเธอและหลานเดินดูรอบๆ แต่ก็เป็นไปได้แค่ความคิดเท่านั้น

………………………………………………………………………………

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ มีอะไรแนะนำกันได้ ^_^

แวะมาพูดคุยกันได้นะคะที่ https://www.facebook.com/nawa5411