sunshine princess

“เซ.............”  เสียง ขาดหายไปทันที ที่เปิดประตูเข้าไป เจอเข้ากับหญิงสาวร่างเล็กจนเจ้าตัวต้องขมวดคิ้ว ก่อนจะ ลำดับเหตุการณ์ได้ แล้วส่งยิ้มหวานให้สาวน้อยตรงหน้า

“ มันเป็นคำสาป” เสียงหวานหยดย้อย ตอบกลับมาอย่างสั่นๆ  ความโกรธพุ่งสูงปรี้ด เมื่อนึกไปถึง คนที่เป็นต้นเหตุให้ตนเองต้อง ตกอยู่ในสภาพนี้   ทำเอาอีกคนที่ตอนนี้ความตกใจ หายไปแล้ว  ขำพรืด ออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

“ แกก็น่ารัก ดีนิ่ “ ว่าพลาง เชยคางมนของหญิงสาว ขึ้นมาสบตา ของตน ที่กำลังสั่นระริก ด้วยความขบขัน

ผลั๊วะ

สาวน้อยปัดมือ ออกอย่างแรง จนชายหนุ่มเซ หากเป็นเวลาปกติแล้ว เค้าคงไม่วายล้มลงไปกองที่พื้นเป็นแน่แท้

“ สนุกมากไหม คาลอส” สาวน้อยพูดพร้อมกับส่งสายตาเขียวปั๊ด ไปให้ สายตาที่บ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังโกรธสุดๆ แต่ในสายตาของ คาลอส แล้ว มันกลับดูน่ารักซะมากกว่า จนเจ้าตัว ต้องกลั้นหัวเราะ จนตัวเกร็ง

“ ไม่เอาน่า เซธ เอ๊ะ ไม่ใช่สิ ชื่อนี้คงใช้ไม่ได้ อืมๆ” พูดพร้อมกับ จับคางตนเองอย่างครุ่นคิด อยู่พักนึง ก่อนเจ้าตัวจะยิ้มกริ่ม” งั้นเอาชื่อนี้แล้วกัน  เซธิน่า เป็นไง 5555 “  ว่าจบก็หัวเราะ แบบเอาเป็น เอาตาย จนน้ำตาไหลเป็นทาง ฝ่ายคนฟังจึงได้แต่ กัดฟัน กรอดๆ ด้วยความโมโห 

“ คาลอส “ เสียงที่บ่งบอกชัดเจนว่าเจ้าตัวกำลังจะฟิวส์ ขาด จนคนที่หัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย ต้องหยุดลงทันที

“ โอเคๆ ฉันไม่ล้อแกแล้ว ก็ได้ แล้วแก จะทำยังไงต่อไป “ อารมณ์ที่เปลี่ยนเป็นจริงจังกะทันหัน แต่ก็ไม่วายส่งรอยยิ้มกรุ้มกริ่มมาให้ จนคนตัวเล็กต้องมองหน้า

“เซดดริก ส่งข่าวไปที่เอสเซนเทรียสแล้ว”   ให้มันได้อย่างนี้สินะ ไม่ว่าจะอยู่ในร่างไหน มันก็ยังพูดน้อยเหมือนเดิม ความคิดที่คาลอสได้แต่ส่ายหน้ากับความวางมาดของเพื่อนคนนี้

“ แล้ว ไม่มีวิธีแก้คำสาป ได้เลยหรอ”

“มี”  คำตอบสั้น ง่ายได้ใจความ

“ยังไง” เอา วะ ในเมื่อมันสั้นมา เค้าก็ต้องสั้นกลับสิ

“จุมพิตจากเจ้าหญิงแห่งชีวิต” คำตอบที่ทำเอาคนฟังตาโต ก่อนจะถอนหายใจอย่างปลงตก ไม่ต่างจากคนตอบที่ตอนนี้ สีหน้าเรียบเฉยแสดงอาการกลุ้มใจอย่างปิดไม่มิด

“ ทางตัน ..... แกก็รู้ ว่าเจ้าหญิงแห่งชีวิตนั่น มีตัวตนอยู่จริงๆหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่.... ฉันว่า แกเป็นแบบนี้ก็ดี นะเวลล์ จะได้มีสีสัน มีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง 555”  เจ้าตัวว่าจบก็รีบใส่ตีนหมา ออกจากห้องทันที ถ้าเพียงแต่ช้ากว่านี้นิดเดียว รับรองเลยว่าคงไม่ใช่ประตูแน่ที่จะโดนฤทธิมีสั้นเล่มงามเข้าให้

“ข้าแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ โปรดรับฟังคำขอของข้า ถ้าหากนางผู้นั้นมีตัวตนอยู่จริง ขอให้ข้าหานางพบด้วยเถิด” มือน้อยทั้งสองข้างจับที่ขอบหน้าต่าง แหงนหน้ามองพระจันทร์ที่เต็มดวงด้วยสายตาเว้าวอน  ก่อนจะถอนหายใจ