รักจำเป็น

                                      บทที่1-เตรียมตัวรับมรดก(แก้คำสะกดแล้วน่ะค่ะ )

เสียงฟีเท้าตังป๊อปแปปป๊อปแปปในโรงจอดรถมืดและอาจจะไม่มีใครเข้ามาได้ถ้าไม่มีกิจ เธอชักปืนขึ้นเตรียมตัว พร้อม เสียงการเต้นของหัวใจค่อยๆเต้น ตุ๊บ ๆ ๆ ๆ เธอโพล้หน้าออกไป

“อีตาบ้า นี้คุณเองหรอฉันก็ตกใจหมดเลยแทนที่จะส่งเสียงหรืออะไรก็ได้นี้เล่นมาเงียบๆ” หญิงสาวโวยวายใหญ่เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ตัวเองรอคอย

“ถ้าผมตะโกนเข้ามาแล้วมันไม่ใช้คุณล่ะ นี้หรอมืออาชีพ” ชายหนุ่มส่ายหัวพร้อมกันเก็บฟืนแล้วเดินออกจากโรงรถเล็กๆแห่งนี้

“ทำเป็นบ่น ไหนบอสบอกว่านายไม่คอยชอบพูด โฮ้....ที่แท้ก็เก๊กนี้เอง” สาวสวยเดินตามหลังพร้อมกับโหวกเหวกโวยวาย “เออ เมื่อนายก้าวออกจากโรงจอดรถนี้แผนการของเราจะเริ่มทันที” เธอพูดตบหลังแล้วรีบเดินแซงหน้าไป

ห้างดังใจกลางเมืองที่คนนับร้อยมาเดินตากแอร์เล่นในวันหยุดยาวอย่างงี้ ไม่เว้นกระทั่งทายาทธุรกิจพันล้านและสาวสวยสุดฮอตในแวดวงไฮโซคุณริลิน

“ ที่รักค่ะลินอยากกินอาหารร้านนี้อ่ะค่ะ ลินว่ามันน่าทานดีเราทานร้านนี้กันน่ะค่ะ” สาวสวยกระโปรงยาวสีแดงสดที่ใครได้มองถึงกับติดตาไปห้าวันเจ็ดวันทีเดียว อ้อนสุดที่รักของเขา

‘กริ่งๆ กริ่งๆๆๆๆ’

“เอาสิคุณอยากทานอะไรก็เลือกเลย เดี๋ยวผมขอรับโทรศัพท์ก่อนแล้วจะตามเข้าไป” ชายหนุ่มนักธุรกิจร่างสูงใหญ่เอ่ยก่อนจะหยิบโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดที่เขาฮิตๆ กันในตอนนี้ออกมา

“ครับพ่อ”

‘แกอยู่ไหนเนี้ยอีก10 นาที เขาจะประชุมกันและ มารอได้แล้วถ้าคราวนี้แกมาช้า ฉันจะไม่ช่วยพูดกับคุณพ่อให้แกแล้วน่ะโว้ย’

“โธ่พ่อ ผมพึงทำงานเสร็จ ยังไม่ได้ทานข้าวเลยครับ ผมทานเข้าเสร็จแล้วจะรีบตามไปน่ะครับพ่อ”

‘เลือกเอาจะกินข้าวหรือจะเอามรดก’ ‘ตู๊ดๆๆๆๆๆ’ เขาว่าโทรศัพท์พร้อมเดินออกจากร้านทันที

“ทำไมไอ้ลูกตัวดีของฉันยังไม่มาอีก คุณพ่อก็จะเริ่มแล้วด้วย” ชายผู้เป็นพ่อเดิน ๆ ไป เดินมา อยู่หน้าห้องประชุมอย่างเป็นห่วงและแล้วเลียงที่ขาดหวังก็ดังขึ้น

“มาแล้วๆ ครับพ่อ ปู่เริ่มยังครับ” ชายหนุ่มผู้พึงมาเยือนรีบวิ่งมาหาบุลคลผู้เป็นพ่อแล้วถามคำถาม

“ยัง ๆ แต่เดียวคงจะมา โชคดีที่แกกินใกล้ๆ บริษัทไม่งั้นละ งานเข้าแน่” เขารีบเดินเข้าไปในห้องประชุมทันที

“อ้าวไหน ๆ ทุกคนก็มากันครบแล้วงั้นผมเริ่มพูดเลยแล้วกัน ผมนายอัครเดชา เจริญมริราช ผมคิดว่าตัวผมเองยังคงอยู่บนโลกใบนี้ได้อีกไม่นาน เพราะฉะนั้นผมจึงขอแจ้งว่าผมจะสละตำแหน่งประทานบริษัทสักที และผมเองก็มีลูกมีหลานเยอะเช่นกันผมจึงต้องการคนที่พร้อมที่สุดสำหรับตำแหน่งนี้ เอาละผมต้องการคนที่มีครอบครัวพร้อมหรือที่ว่าคือไม่มีปัญหาเรื่องครอบครัวเพื่อให้แน่ใจว่าจะมีทายาทต่อๆ ไป และต้องมีหุ้นในบริษัทเกิน10% ชึ่งเรื่องนี้คงไม่มีปัญหาเพราะหลายๆ ผมก็คงมีเกินกันอยู่แล้ว เห็นชอบกันว่าอย่างไงบ้าง” เขา นายอัครเดชา เจริญมริราชเจ้าของบริษัทนำเข้าอัญมณีที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยมีรายได้ต่อไปเป็นร้อยร้อยล้านประกาศสิ่งที่ทุกคนรอค่อยออกมา

“ตาครับอย่างงี้ผมก็ได้เลยหรอครับครอบครัวผมพร้อมทุกอย่างผมมีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายและก็กำลังจะมีลูกแค่นี้ผมก็ได้เป็นประทานบริษัทคนใหม่แล้วหรอครับ” นักธรุกิจหนุ่มร่างสูงใหญ่ นายรัชวี เจริญมริราช ลูกชายคนเดียวของลูกสาวนายอัครเดชา เจริญมริราชถาม

“ฮาๆๆๆ ถ้าเป็นอย่างที่เจ้าพูดจริงๆ ก็ง่ายเกินไปตารัช คนที่มีคุณสมบัตินั้นครบแล้วก็จะต้องทำอีกอย่างหนึ่งด้วย” เขาเอ่ยออกมาเพื่อตั้งคำถามในใจทุกคนบ้าง

“แล้วอะไรล่ะครับอีกอย่างที่ปู่ว่า” คราวนี้ได้โอกาสเขาพูดบ้างนายธัสสิดล เจริญมริราชหลานชายคนโปรดของเขา

“ดีมากที่ถาม ก็คือพวกเธอต้องทำรายได้บริษัทให้ได้มากที่สุดในรอบปีใครทำได้ฉันจะสละตำแหน่งนี้ทันทีพร้อมกับหุ้นในบริษัทด้วย” เขาปิดข้อคร่องใจของทุกๆคน “ปิดประชุมแค่นี้ ใครมีคำถามอะไรถามผมได้โดยตรง” เขาเดินออกจากห้องประชุมโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น หรือว่าที่เขาทำแบบนี้ก็เพราะว่าต้องการอะไรบางอย่าง หรือว่าเขาต้องการให้………………….

ปล เป็นไงบ้างค่ะชอบเรื่องนี้กันไหม มีตัวละครออกมาอีกแล้ว