ลิขิตรักลิขิตฟ้า

10.0

เขียนโดย kaan

วันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 12.11 น.

  9 ตอน
  2 วิจารณ์
  13.95K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2556 21.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

8) เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

          ธีร์ ฉันขอบคุณ คุณมากนะที่ช่วยรักษาพิชญ์  ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก ไอ้พิชญ์มันก็เป็นเพื่อนและน้องชายผมเหมือนกัน อีกอย่างมันก็เป็นหน้าที่ของ  แพท แพท  คุณ  ทำไมหน้าซีดจัง ไม่สบายหรือปล่าว

ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก  นายไปดูพิชญ์เถอะนะ ไม่ต้องห่วงฉัน  แพทคุณอย่าดื้อนา  ผมรู้ว่าคุณไม่สบาย

เมื่อตอนขับรถมาผมเห็นไอถี่เลย  ให้ผมดูอาการคุณหน่อยนะ  แต่ฉัน แพท ธีร์เดินประคองแพทมายังห้องพักแพทย์ ไม่ต้องกลัวหรอกนี้ห้องหมอคนเมื้อกี้ไง  แล้วคุณถือวิสาสะ ผมบอกคุณหมอเค้าแล้ว   ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะแพท  แพทไม่ได้เป็นอะไรแล้วจริงๆ นะ  แพท ธีร์แอบข่ำ คุณเหมือนเดิมเลยนะ ยังกลัวผมให้บทบาทหมอ   ธีร์   โอเคๆๆ   ผมไม่ล้อคุณแล้ว  เขาหยีบไฟฉายขึ้นมา  อ้าปากสิแพท  ผมว่าคุณคอแดงๆๆนะ  ธีร์หันไปหยิบเครื่องมือตรวจ ธีร์  แพท ไม่ต้องกลัวหรอก ธีร์เอามือกุมที่ตรวจ  หายใจลุกๆๆแพท  โอเค เสร็จแล้ว  ขอบคุณนะ  อะไรนะ ขอบบคุณณณณณณ  เมื่อธีร์วางเครื่องมือชายหนุ่มแอบยิ้ม  คุณพาฉันไปเยี่ยมพิชญ์หน่อยนะนะ  ได้ แต่คุณต้องไปหาอะไรรองท้องก่อนนะ เดี่ยวได้ทานยาอีก  ก็ได้ค่ะ  น้องพลอยละ  เดี่ยวค่อยซื้อมาฝาก ไป 

          พิชญ์นอนหลับอยู่ โดยมีพลอยนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง   พลอยขอโทษนะค่ะ ที่ทำให้พี่ต้องมานอนอยู่แบบนี้

เพราะพลอยแท้ๆๆ 

          เสียงประตูเปิด   อ้าวพี่ธีร์  นี่ข้าว ทานซะเดี่ยวจะได้ทานยาอีก เพราะเธอเองก็ยังไม่หายดีจากการโดนตบเมื่อวาน  ค่ะ 

          ทำไมพิชญ์ยังไม่ฟื้นอีกละ  เธอหันหน้ามาถามธีร์  คงเป็นเพราะฤทธิ์ยานะ  อีกสักพักคงจะตื่น

ไม่ต้องห่วงหรอก 

          น้ำ  นั้นไงมันตื่นแล้ว นี่น้ำ  พิชญ์ พี่เป็นห่วงมากรู้ไม ถ้าเราเป็นอะไรไปพี่จะบอกคุณพ่อคุณแม่ยังไงละ 

แพทรีบเข้ากอดพิชญ์ โอ๊ย  พี่ขอโทษ  น้องพลอยละเป็นไงบ้าง แม้พอฟื้นขอเรียกหายัยพลอยเลยนะแก  ยัยพลอยปลอดภัยดี  แกละยังเจ็บแผลอยู่ไม  แกมาที่นี่ได้ยังไงวะไอ้ธีร์  แล้วแกใส่ชุด ก็โรงพยาบาลหมอไม่พอ   ข้าก็ต้องเชือดแกไงละ    ฝีมือแกเหรอวะ  ฉันว่าทำไมโคตรเจ็บ  ไอ้พิชญ์ ฉันล้อเล่น แกรู้ไมว่าตอนนั้นแกความดันต่ำมาก ตอนข้าจะฉีดยากระตุ้นมือก็ดันมาสั้น เหงื่อเนี่ยนะไหลปลาก กลัวฉันตายหรอ ก็เออนะสิ  คิดอะไรกับฉันปะวะไอ้ธีร์  ธีร์ทำตาปิ๊งๆๆ คิดสิค่ะ สองหนุ่มหัวเราะ ฉันขอบใจแกมากนะโว้ย  เออ   มาให้ข้าดูอาการแกหน่อยดิ ไม่ใช่สิ ไม่สุภาพ ข้าต้องพูดอย่างงี้สินะ ให้คุณหมอดูอาการหน่อยนะครับ อย่าดื้อนะครับคนเก่ง  ไอ้บ้า 55555  บอกตรงๆฉันเขินวะที่แกมาตรวจฉันมันแปลกๆวะ ขนลุกวะ  รีบตรวจเถอะฉันอายสาวๆวะ

55555 พลอยและแพทหลุดขำกับการหยอกล้อกับคุณหมอและคนไข้คู่ตรงหน้า  เสร็จแล้ววะ 

พรุ่งนี้ฉันจะย้ายแกไปกรุงเทพ ไหวไม่แก  อืม แล้วทางหน่วยอาสาละ ฉันโทรไปบอกทางโน้นแล้วว่าแกเกิดอุบัติเหตุ  โอเค  งั่นฉันไปทำเรื่องย้ายแกก่อนนะ  ธีร์แพทขอไปด้วยนะ  ไม่ต้องหรอก แพทจะไปซื้อของใช้จำเป็นด้วย ก็ได้  น้องพลอยอยู่เป็นเพื่อนพี่พิชญ์นะจ๊ะ เดี่ยวพี่ซื้อของมาให้ ค่ะ  ไปกันเถอะ

          ตอนนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท มองเห็นแต่ดาวเต็มท้องฟ้า ชายหนุ่มเอยขึ้นมาว่า แพทผมขอโทษสำหรับเรื่องราวที่ผ่านมานะ ผมกับเขาเราไม่มีอะไรจริงๆๆ ผมอยากให้เรากลับเป็นเหมือนเดิม ผมไม่ได้เร่งรัดคุณนะ แพทคุณ

ธีร์มองหน้าแพท  เออ  ฉันจะกลับไปคิดดูละกัน  ธีร์จับมือแพท จริงๆๆนะครับแพท  ผมดีใจที่สุดเลยธีร์ตะโกน

นายจะบ้าเหรอ ฉันอายคนอื่นเขา  อีกอย่างฉันบอกว่าจะกลับไปคิดดูก่อน ยังไม่ได้ตกลงที่จะกลับมาเหมือนเดิม

แค่คุณพูดแค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว  แต่ท้องฟ้าวันนี้สวยนะนายว่าไม  คงสู้คุณไม่ได้หรอก  แหวะ ฉันว่าเรากลับไปโรงพยาบาลได้แล้ว  ออกมานานแล้วนะ สงสารน้องพลอย    คุณว่าน้องพลอยยังไม่ค่อยแข็งแรงไม่ใช่เหรอ

 

เดี่ยวคุณต้องตรวจเช็คดูน้องพลอยด้วยรู้มั๊ย เป็นพี่ชายประสาอะไร  โอเคๆๆๆ ครับคุณผู้หญิง ไอ้ตรวจนะตรวจได้แต่ผมว่าไอ้เช็คร่างกายทุกส่วนผมว่าหน้าจะไปถึงกรุงเทพก่อนนะครับ เดินไปสิ

          พี่พิชญ์ค่ะ  พลอยขอบคุณพี่มากนะค่ะ ที่อุตสาช่วยพลอยไว้แล้วยังต้องมาเป็นแบบนี้อะ

ไม่เป็นไรหรอกครับ  พี่ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว  แล้วเราละยังเพลียๆ อยู่หรือเปล่า แล้วแผลที่หัวผากละ ออ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี่ยวพี่ธีร์พลอยให้พี่ธีร์ทำให้ละกัน

          พี่แพทซื้ออะไรมาเยอะแยะค่ะ ของใช้จำเป็นนะจ๊ะ  อาการเป็นไงบ้างตาพิชญ์ เจ็บแผลนิดหน่อยนะครับ

น้องพลอยเราไปอาบน้ำเถอะจ๊ะ เดี่ยวพี่ธีร์เค้าจะได้ตรวจแล้วเปลี่ยนผ้าพันใหม่ให้  แต่พลอยไม่ได้เป็นอะไรแล้วนะค่ะ  ตรวจหน่อยก็ดีนะยัยพลอยพี่จะได้วางใจว่าเราไม่ได้เป็นอะไร 

แต่ถ้าต้องไปเช็คร่างกายทั้งหมด เครื่องมือที่กรุงเทพน่าจะพร้อมกว่า   ก็ได้ค่ะ    

งั่นเราไปเถอะจ๊ะ  สองสาวเดินมาหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าก่อนจะเดินออกไปยังห้องพักแพทย์

ธีร์ก็เดินไปดูแผลพชร  เป็นไงบ้างวะแก เจ็บท้องวะ  คงเพราะหมดฤทธิ์ยาชาละมั่ง เออ

ว่าแต่แกละไอ้ธีร์  เป็นไงบ้างวะ เรื่องอะไร ก็เรื่องพี่สาวฉันไง

ก็ ก็  ธีร์อำอึ่ง  ฉันถามเขาว่ากลับมาเหมือนเดิมได้ไม  แล้วแพท  เออ เออ นี่ไอ้ธีร์แกรีบบอกมาเร็วๆๆ เอออยู่ได้

แพทเขาพูดว่า  ขอคิดดูก่อน  แต่ฉันเห็นรอยยิ้มแพทนะไอ้พิชญ์  จริงๆๆ นะ  ฉันไม่ได้ว่าอะไรแกสักหน่อย 

แกว่าแพทจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่วะ    ไม่รู้  ฉันชื่อพิชญ์  ไม่ใช่ชื่อแพท  ธีร์มองพิชญ์ แกต้องช่วยฉันนะ

นะนะนะนะ เออ ก็ได้วะ 

ว่าแต่แก  คิดอะไรกับน้องสาวข้าป่ะวะ  พูดอะไรของแกไอ้ธีร์  ข้ารู้นะว่าแกอะ  หยุดพูดไปเลยไอ้ธีร์  ฉันจะพักผ่อน

ออกไปได้แล้ว  แม้ถามนิดถามหน่อย

ไม่เนียนเลยวะเพื่อน  ไอ้ธีร์  พิชญ์กำลังจะเควี้ยงหมอนใส่ธีร์  เออ ข้าไปแล้ว  

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา