ห่างรักไม่ห่างร้าย จากยัยตัวร้ายถึงนายตัวแสบ

กริ๊งงง กริ๊งงง

       “ฮัลโหล”ฉันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงงัวเงียแล้วมองนาฬิกาดิจิตอลที่บอกเวลา 00:30 น. ใครมารบกวนเวลานอนของฉันกันเนี้ย

       [อีฟไหนว่าวันนี้จะมาแดนซ์กับพวกเราไง]เสียงแหลมๆ ชวนแคะขี้หูดังมาตามสายพร้อมเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม

       “หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ขนาดนี้ กรุณาติดต่อใหม่ด้วยค่ะ”ฉันเอ่ยออกไปแล้วทำท่าจะวางสาย

         [หยุดเลยยัยอีฟ นี้แก!แกเป็นคนบอกเองนะว่าจะมาแดนซ์กับพวกเราอ่ะ หนุ่มๆ กำลังรอแกอยู่นะ]แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่ยอมแพ้แฮะ

         “มินจ๋า อีฟง่วงนอนจริงๆ อีฟอยากนอนอะ”ฉันใช้ลูกอ้อนแทน แล้วกลิ้งตัวไปกลิ้งตัวมา “แล้วอีกอย่างนี้มันเที่ยงคืนกว่าแล้วนะ พี่เฟ่คงได้เทศน์ฉันแน่ๆ”ฉันโอดครวญ [ไม่รู้ล่ะ แกเป็นคนบอกเองว่ามาได้แน่นอน ดังนั้นแกต้องมาฉันอุตสาห์นัดหนุ่มๆ มาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ เดียวเปเพื่อนสุดเลิฟของแกจะไปรับ]ยัยมินไม่ใจอ่อนแถมยังพูดเสียงแข็งแกมบังคับให้ฉันต้องลุกขึ้นไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้าทำผม “แล้วสถานที่ล่ะ”ฉันถามเสียงอ่อย เลือกชุดสำหรับไปท่องราตรีกับหนุ่มๆ ที่ยัยเพื่อนตัวดีอุตสาห์นัดมา [ผับ Z มาเร็วๆล่ะยัยวายร้ายคาสโนวี่]ยัยมินพูดเสียงเจ้าเลห์ เอ่อ!…คุณเพื่อนค่ะมันชวนให้ไม่น่าไปอย่างยิ่งยวดเลยนะค่ะ =_= ฉันอยากจะบอกอย่างนี้แต่เพื่อนรักของฉันดันวางสายไปซะแล้ว อ่า…คุณฟังไม่ผิดหรอก ยัยวายร้ายคาสโนวี่ก็คือฉันเอง ทำไมถึงเรียกอย่างงั้นน่ะเหรอ คุณลองกลับไปอ่านบทนำสิแล้วคุณจะรู้ แล้วบวกกับนิสัยที่เหวี่ยง วีน เอาแต่ใจตัวเอง หัวดื้อ อ๊ะๆฉันจะไม่บอกนิสัยด้านลบของฉันล่ะ ฉันมีชื่อว่า อีฟฟี้ อายุ 17 ปี เป็นเพศแม่นะจ๊ะ ตอนนี้ฉันกำลังแต่งตัว แต่งหน้า ทำผม อยู่เพื่อเตรียมตัวไปแดนซ์กับเหล่าผองเพื่อนแล้วคุณสงสัยใช้มั้ยล่ะว่าฉันอายุแค่ 17 แต่เข้าผับได้แล้วน่ะ แหม!...มันก็ง่ายนิดเดียวยัยมินเป็นลูกสาวเจ้าของผับ Z เท่านั้นเอง เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วฉันก็แอบย่องเบาลงไปข้างล่างลงไปรอโยเปเพื่อนรักนั้นแหละ ฉันหยิบรองเท้าส้นสูงสีดำแล้วเดินออกไปรอข้างนอก “ยัยอีฟ”เสียงเย็นๆ ดังออกมาจากทางข้างหลัง ฉันหันไปมองอย่างเคยชินแล้วปะเข้ากับสายตาคมที่ส่งรังสีอำมหิตมาให้ เฮือก! ซวยแล้วไง พี่อีฟเฟ่O[]o “มีอะไรเหรอค่ะ”ฉันถามเสียงสั่น ภาวนาให้พี่เฟ่แค่ละเมอหรือไม่ก็มันเป็นแค่ภาพลวงตา “แต่งสวยจังนะ จะไปไหนน่ะ-*-”พี่อีฟเฟ่ถามเสียงเขียว ซวยแล้วไงยัยอีฟพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็หยุดความพิโรธของคุณพี่อีฟเฟ่ไม่ได้แล้วT0T “ปะ…ไปงานวันเกิดเพื่อนToT”ฉันโกหกเสียงอ่อย ทำหน้าตาให้ดูเหมือนเด็กซื่อๆ ที่จะไม่มีวันเข้าผับ เข้าบาร์แต่ความจริงแล้วกลับเข้าออกมันเป็นว่าเล่น ฮุๆ “เพื่อนเกิดบ่อยจังนะ”พี่อีฟเฟ่พูดเสียงเรียบ นั้นแสดงว่ากำลังความพิโรธของคุณพี่กำลังจะระเบิดแว้ว “ก็อีฟมีเพื่อนเยอะนี้น่า…พี่เฟ่ก็รู้”ฉันพูดเสียงแข็งไม่ให้พี่อีฟเฟ่จับพิรุธได้ แต่มีเหรอที่พี่ชายฝาแฝดนามว่าอีฟเฟ่จะจับพิรุธของฉันไม่ได้ “คิดว่าพี่โง่เหรออีฟ”พี่อีฟเฟ่ตวาดเสียงดัง เพราะป๊ากับม๊าไม่ได้อยู่บ้าน พี่อีฟเฟ่เลยต้องคอยดูแลฉันจึงรู้จักนิสัยของฉันดีมากกว่าใคร “อีฟกำลังจะไปกับผมครับพี่เฟ่”เสียงทุ้มนุ่มดังออกมาจากหน้าประตูรั่ว พวกเรา 2 พี่น้องหันไปมองปรากฎร่างราวกับเทวดามาเดินดิน โอ้พระเจ้า!ขอบคุณจริงๆ ที่ส่งโยเปมาทันการณ์ “เปเหรอ ถ้าไปกับเปพี่ก็หายห่วง…แล้วนี้กำลังจะไปไหนกันล่ะ”พี่อีฟเฟ่พูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลายแต่ไม่วายยังถามอย่างสงสัย “พาไปผับ Z ครับพอดีเป็นวันเกิดของโอร้าครับ”โยเปพูดยิ้มๆ พี่อีฟเฟ่พยักหน้าเข้าใจแล้วหันมามองฉันส่งสายตาดุแบบคุณพ่อไว้หนวดมาให้ “อีฟอย่าดื่มเยอะล่ะ แล้วไม่ต้องรับเครื่องดื่มจากคนแปลกหน้านะเข้าใจ๊”พี่เฟ่พูดจบก็เดินขึ้นข้างบนไป “พี่เฟ่รู้ตัวแสดงว่าเธอย่องเบาไม่เก่งเลยนะ น้ำหนักขึ้นล่ะสิถ้า”โยเปหยอกล้อ ฉันทำหน้าดุใส่เพื่อนรัก “แกนี้นะ ถ้ามาช้ากว่านี้ฉันคงได้โดนโซ่ล่าม โดนโบยด้วยแหงมๆ”ฉันทำน้ำเสียงโอดครวญแล้วรีบวิ่งไปขึ้นรถจาร์กัวสีดำมันวาวคันงามของโยเปทันที “อีฟก็พูดเกินไป พี่เฟ่ไม่ใช้คนโหดขนาดนั้นหรอกนะ”โยเปส่ายหัวให้กับความโอเวอร์ของฉันแล้วสตาร์ออกรถทันที “เปก็พูดได้สิ เปไม่ได้ตกอยู่ในสถานะการณ์แบบอีฟนี้-3-”ฉันทำปากจู๋แล้วพูดอย่างไม่พอใจ “ครับๆ เปขอโทษครับท่านหญิง”โยเปพูดยิ้มๆ แล้วหันไปสนใจถนนต่อ โยเปเป็นเพื่อนกับฉันตั้งแต่สมัยประถม โยเปหล่อนะ ดวงตาสีดำขลิบออกแววเย็นชาแต่กับฉันจะแสดงแววตาอ่อนโยนอยู่เสมอ คิ้วเข้มแต่ไม่หนานัก มีขนตาที่เป็นแพงอนยาวล้อมกรอบดวงตาสีดำขลิบน่าหลงใหลคู่นั้น จมูกโด่งเป็นสัน ปากหนาสีชมพู โครงหน้าก็เป็นรูปไข่ล้อมกรอบด้วยผมสีดำที่จัดแต่งให้ดูเรียบร้อยขึ้นซึ้งปกติโยเปมักจะไม่เซตผมหรอกนะ “ถึงแล้ว”โยเปพูดเสียงนุ้ม ฉันหันไปมองที่ผับอืม…ยังเหมือนเดิมก็ไม่ได้แตกต่างจากที่มา ครั้งที่แล้วหรอกนะ=_= แล้วมันจะหาเรื่องฉลองอะไรอีกล่ะ “ยัยมินฉลองเรื่องอะไรเหรอ”พอฉันก้าวส้นสูงลงแตะพื้นปุ๊บฉันก็ถามปั๊บ “อ่า…เรื่องนั้นฉันก็ไม่รู้”โยเปพูดจบก็เดินนำฉันไปทันทีแล้วถึงยังไงโยเปก็ยังต้องเดินจูงมือฉันอยู่ดี=_=^^(เห็นเราเป็นเด็กสินะ) ภายในผับ Z จังหวะเพลงที่เสียงดังและเร่าร้อนทำให้มนุษย์ที่อยู่ภายในผับต่างดิ้นกระแดวๆ คล้ายๆปลากระดี่ขาดน้ำ ฉันกับโยเปต่างพยายามแทรกเหล่าปลากระดี่ทั้งหลายเพื่อไปที่โต๊ะ VIP อ่า…รู้สึกคนเยอะจัง “ยัยอีฟทางนี้!!!”ยัยมินตะโกนเรียกพลางโบกไม้โบกมือมาด้วย ฉันกับโยเปจึงเดินเข้าไปแล้วมองเหล่าคนที่นั่งเบียดกัน อย่างน้อยก็เหลือที่ให้ฉันกับโยเปได้นั่งบ้างล่ะนะ “เอาล่ะ เรามาดูกันว่าแก๊งของเราขาดใครไปบ้างอืม…เริ่มจากฉัน จัสมิน โอร้า ฟาเรีย แอล์ น้ำฟ้า โตเกียว มิงมิง แจ๊กสัน ลูกสน โยเป และสุดท้ายยัยวายร้ายคาสโนวี่ของเราอีฟฟี้!!><”พอสิ้นเสียงการเรียกชื่อฉันเท่านั้นเสียงโห่ร้องของบรรดาผู้ชายหน้าหล่อที่ยัยมินอุตสาห์หามาก็ดังกระหึ่มคล้ายเปิดม๊อบเลยล่ะ “เอาล่ะ พวกเราวันนี้เป็นวันเกิดของโอร้าเพื่อนรักของพวกเรา โอร้ากำลังจะแก่ขึ้นอีก 1 ปีแล้วว”ยัยมินพูดติดตลกทำเอาเพื่อนๆ คนอื่นๆ ตลกไปด้วย “ฉันจะไม่พูดมากแล้วล่ะขอให้ทุกคนสนุกกับปาร์ตี้นี้ให้เต็มที่นะจ๊ะ^.<”ยัยมินพูดจบก็ลากคู่ควงของตนออกไปเต้นกระแดวๆ ทันที “อีฟครับ”เสียงทุ้มๆ เอ่ย!ชื่อฉันออกมาฉันหันไปมอง “มีอะไรเหรอ”ฉันถามอย่างไม่ใส่ใจ อ่า…สวยก็ลำบากเงี้ย “ไม่เต้นเหรอครับ”หมอนั้นถาม ฉันมองห้าหมอนั้อย่างเหม็นเบื่อให้ตายสิ เป็นคนที่น่าเบื่อจริงๆ “ฉันไม่ชอบเต้นน่ะ”ฉันบอกปัด แล้วหยิบวอดก้าขึ้นมาจิบ “ทำไมไม่แทนตัวเองว่าอีฟล่ะครับ ดูน่ารักดี”หมอนั้นยังตื้อไม่เลิก พยายามชวนฉันคุย “ฉันจะแทนกับคนที่ฉันไว้ใจเท่านั้นแหละ หมดข้อสงสัยแล้วใช้มั้ย”ฉันพูดจบก็กรีดยิ้มร้ายใส่คนหน้าหล่อที่ทำหน้าเหวออย่างปิดไม่มิด “เชิญ”ฉันผายมือไปทางเก้าอี้ตัวอื่น หนุ่มหล่อคนนั้นลุกขึ้นอย่างหัวเสียแล้วไปหลีหญิงคนอื่นต่อ “ไม่น่าเชื่อว่าคาสโนวี่จะปฏิเสธคนเข้ามาจีบ”มิงมิงพูดขำๆ แล้วเดินกรัดกรายมานั่งข้างๆ ฉันหล่อนเป็นคนที่ดูดี ดูเยือกเย็น น่าค้นหาประมาณพวกลึกลับ แต่แปลกที่ฉันกับหล่อนกับสนิทกันมากกว่าใครในกลุ่ม “ฉันกำลังแหวกแนวนี้น่ามิง เธอก็รู้ว่าฉันคือใคร”ฉันยิ้มออกมาแบบอ้อนๆ “ให้ตายสิ ยัยวายร้าย…โอเคฉันแพ้พนันเธอ เธอสามารถทำให้คนเข้ามาจีบหน้าเหวอได้ภาย ใน 3 นาที เธอนี้แหวกแนวจริงๆ”มิงมิงพูดหัวเสียพร้อมหยิบของที่ใช้พนันออกมามันคือไวน์ 1000 ปี อ่า…รสชาติจะเป็นยังไงนะ “ฉันน่ะดวงดีกว่าที่เธอคิดนะมิงมิง”ฉันพูดจบก็หยิบขวดไวน์นั้นเทลงไปในแก้วพร้อมละเมียดละไมมัน “ถ้างั้นฉันขอพนันอีกครั้งแต่คราวนี้มันจะไม่เหมือนเดิม”มิงมิงเอ่ย!ขึ้นมาขนาดที่ฉันกำลังจิบว์ชั้นเลิศ แล้วรอยยิ้มของเธอช่างไม่น่าไว้ใจเอาซะเลย “อะไรล่ะมิงมิง”ฉันถามอย่างไม่สนใจทว่าในใจกับร้อนรุม “เธอลองทำให้หนุ่มคาสโนว่าสุดฮอตที่โรงเรียนของเรายอมบอกรักเธอสิ”มิงมิงเอ่ย!ขึ้นนั้นทำเอาไวน์ที่ดื่มเข้าไปแทบพุ่งออกมาเป็นฝอยน้ำ “ฉันไม่พนัน“ "โอ่!ให้ตายสิแล้วไวน์ 3000 ปีที่ฉันอุตสาห์ซื้อมาจะเอาไปให้ใครดีล่ะเนี้ย”มิงมิงพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเลห์แต่ข้อเสนอของเธอกลับทำเอาฉันตาวาว “ก็ได้ ฉันยอมพนันโดยวางเดิมพันเป็นเบอร์ของพี่อีฟเฟ่”ฉันเอ่ย!ขึ้นนั้นทำให้มิงมิงตาวาวบ้าง แล้วเรา 2 คนก็จับมือกันเป็นสัญญาระหว่างเราว่าการเดิมพันครั้งนี้เป็นอันเรียบร้อย “เราไปแดนซ์กันดีกว่า”มิงมิงพูดขึ้น “แล้วจะรอช้าอยู่ทำไมล่ะ”ฉันเอ่ย!เสียงใส “งั้นไปกันเลยยยย”มิงมิงพูดจบก็วิ่งเข้าไปที่เต้นทันที ฉันจะรีบวิ่งตามไปแล้วปล่อยสเต๊ปแดนซ์อย่างเมามัน

                                           ใครว่าฉันไม่ชอบเต้น…

                                 อุ๊ย!ตายลืมไปว่าเราเป็นคนบอกเอง…

                                           แต่มันก็เพื่อการพนัน…

                                                      :)

No.2:เธอลองทำให้หนุ่มคาสโนว่าสุดฮอตของโรงเรียนเรายอมบอกรักเธอสิ

                                         *****************************