ในใจมีเทอคนเดียว

"ก็วันนี้คุณหญิงกะคุณผู็ชายจะเข้ามานะสิค่ะ"

"ห้ะ...!!  อะไรนะครับป้า พ่อกับแม่จะเข้ามาทำไมไม่บอกก่อน  ทำไมถึงครบกำหนดเร็วแบบนี้นะ..."

ชายหนุ่มหน้าเสีย ไม่เป็นอันกินอาหารเช้าแสนอร่อย เนื่องจากเค้าได้กลัดกลุ้มเรื่องที่สำคัญมากๆที่กไลังจะมาถึงในตอนเย็น

"ป้าก็ลืมบอกคุณหนูว่าท่านจะเข้ามาวันนี้  ท่านโทรมาบอกป้าตั้งแต่เมื่อวานเเล้ว  แต่คุณหนูไม่ว่างลงมาข้างล่างเลย   ป้าก็เลยไม่มีโอกาสได้บอก"  

"โอเคครับป้า.....เดี๊ยวเย็นนี้ผมจะรีบกลับละกัน  จะได้อยู่ทานอาหารเย็นกะพ่อเเม่ด้วย"

"เอ่ออ....ค..คุณหนูค่ะ ...."

"ครับป้าบัว    มีอะไรก็พูดมาเถอะครับ ผมจะรีบไปประชุม"

"เเล้วคุณไลลาละค่ะ   ตกลงคนนี้เเน่ๆใช่มั๊ยเอ่ย   ...."

ชายหนุ่มเงียบเเล้วหันไปยิ้มให้กับแม่บ้านคนสำคัญก่อนจะหยิบเสื้อสูทที่พาดบนเก้าอี้เเล้วเดินออกไปขึ้นรถ และขับไปทำงาน..." 

เวลาบ่าย 3 โมง 

               เวลาบ่ายแก่ เลเตอร์หลังจากที่ปรุชุมเสร็จ เค้าก็รีบเคลียเอกสารเร่งด่วนที่รอการอนุมัติจากเค้า เเละฝากงานที่เหลือไวเกับเลขาคนสนิท ก่อนจะรีบออกมาจากที่ทำงาน   เค้าตรงไปที่ห้องเสื้อสุดหรูหราร้านประจำ  เเละเลือกซื้อเสื้อผ้าผู้หญิง ชุดลำลองมากมาย ชุดออกงานอีก2-3 ชุด เเละไม่ลืมที่จะซื้อชุดชั้นในราคาเเพง  ที่สุดเเสนเซ็กซี่ กลับไปด้วย

 เลเตอร์มองดูถุงจากห้องเสื้อสุดหรูที่มีมากมายจนเกือบล้นรถยนต์ของเค้า แล้วนึกถึงหญิงสาวเเสนสาว  ที่มีร่างกายน่ามองสวมใส่ชุดพวกนี้อยู่บ้าน  เดินไปเดินมาช่างมีความสุขเสียนี้กระไร

         ร่างสูงจอดรถหน้าบ้านของตนเองในเวลาเกือบ 5 โมงเย็น เเล้วเดินลงจากรถอย่างรีบร้อน

"ป้าบัวครับ  เดี๊ยวช่วยเอาถุงเสื้อผ้าขึ้นไปเก็บบนห้องไลลาด้วยนะครับ ....... "

"ได้ค่าคุณหนู....."

"แล้วเธออยู่บนห้องมั๊ยครับป้าบัว...??????"

"อ้ออ ...... คุณเธอไม่อยู่ที่ห้องหรอกค่า   อยู่ที่ริมสระนู้นแน่ะ  ตื่นมาก็ไปนั่งรับลมได้สักพักแล้วละจ๊ะ.."

ชายหนุ่มหันทิสทางการเดิไปที่สระว่ายน้ำหลังบ้าน  ที่ตกเเต่งเรียบง่ายท่ามกลางธรรมชาติ เเล้วเห็นหญิงสาว ในชุดเกาะอกผ้าฝ้าย กระโปรงยาวถึงเข้า  กำลังนั่งเอาขาเเกว่งน้ำในสระอย่างสบายอารมณ์  

"หายแล้วหรอ   ถึงมานั่งตากลมแบบนี้.....????"  ร่างสูงถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

คนตัวเล็กที่ไม่ได้ระวังตั้งเเต่เเรก  พอได้ยืนเสียงของเขาร้องทักก็ตกใจลุกพรวดพพราดขึ้นทันทีจนเกือบจะตกสระ   ไวกว่าความคิด  ชายหนุ่มที่จ้องเธออยู่แล้วก็เข้ามารั้งข้อมือบางเอาไว้เเล้วดึงเข้าหาตัวอย่างเเรง  จนร่างเล็กของไลลา ลอยตามแรงดึง ล้มลงไปนอนทับกันบนพื้น

"โอ้ยย....นี่คุณ   มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง  เกือบตกลงไปแล้วมั๊ยละ...." 

ไลลาพูกว่าคนตัวสูงอย่างโมโห  ก็เธอเพิ่งจะหายไข้ ตกลงไปมีหวังเป็นหนักกว่าเดิมเเหง 

"ว่าผมคนเดียวก้ไม่ถูกนะ  คุณนั้นเเหละ มานั่งอะไรริมสระห้ะ..!!  ตากแดดตากลมอยู่ได้   คิดว่าตัวเองเเข็งแรงนักสิ๊..."

สองร่างที่นอนทับกัน ต่างใช้คำพูดฟาดฟันกันไม่หยุด จนกระทั้ง

"คุณหนูค่ะ......  คุณท่านทั้งสองจะถึงเเล้วนะค่ะ.."

"ครับป้า กำลังจะไป...."

ชายหนุ่มตะโกนบบอกอย่างใจเย็น

"นี่คุณ  ใคร??  อะไรจะมา??  ฉันไม่เห็นรู้เรื่อง.."

"นี่คุณช่วยลุกออกไปก่อนได้มั๊ย????   หนักจะแย่  "

"ว่าฉันหนักหรอ....นี่เเน่ะๆ.."  หญิงยางกดทับเรืองร่างสะโอดสะองโถมตัวลงไปที่ชายหนุ่มอย่างเต็ม   วึ่งเธอไม่รู้เลยว่าเหตุผลที่ให้เธอลุกออกจากเขาไม่ใช่เรื่องของน้ำหนักตัวที่เบาหวิวของเธอ  แต่เป็นเนินอกอวบอิ่มที่ดันเบียดจะชิดหน้าเขาอยู่รอมล่อนี่ตางหาก 

"นี่คุณ....ถ้าคุณไม่ลุก  ผมจะปล้ำคุณเดี๊ยวนี้แหละ..." ชายหนุ่มพูดบอกเธอจนเเถบจะกระซิบ เเล้วส่งสายตาชำเลืองมองเนินอกของเธอ   หญิงสาวที่รู้สึกตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ก็ร้องโวยวายใส่เขาทันที   "คุณ...!!!!!  ไอบ้า!!!!  ไอ ลามก!!!....."   

"เอ้า  ก็คุณเบียดสะขนาดนั้น  จะไม่มองผมก็คงเสื่อมสมรรถภาพเเล้วหล่ะ..."   เลเตอร์ตั้งสติได้ก่อนจะพูดกับสาวน้อยตรงหน้า ที่ตอนนี้ หน้าเเดงเป็นลูกตำลึงไปแล้ว 

"แล้วตกลงใครจะมา....คุณไม่เห็นบอกฉันเลย..." 

"เเม่กับพ่อผม จะมาทานข้าวด้วยน่ะ...." 

"ห้ะ...!!   ตายหล่ะ  งั้นฉันไปข้างนอกสักพักละกัน จะได้ไม่หลบกวนคุณกับครอบครัว..."

"ไม่ต้อง.... คุณอยูทานข้าวด้วยกันเนี่ยแหละ..."

"คุณหนู...ท่านทั้งสองมาถึงเเล้วค่ะ..." 

ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะปฏิเสธชายหนุ่มก็ดุงมือเธอมาจับไว้เเล้วออกเเรงให้เธอเดินตามเค้าไป  อย่างขัดๆ เพราะเธอฝืนตัวไว้  กว่าจะถึงโต๊ะอาหารก็เล่นเอาเลเตอร์เหงื่อตก

"พ่อกับเเม่สวัสดีครับ..."  เลเตอร์ไหว้บุพการีเเล้วเข้าไปกอดท่านทั้งสอง 

  "ว่าไงไอเสื้อ  งานเรียบร้อยมั๊ย"  ผู้ชายที่ดูสูงวัยด้วยอายุเเต่ดูดีมีภูมิฐาน ถามลูกชายตัวเองอย่างเป็นกันเองตามประสาพ่อลูก

"สบายมากครับพ่อ  ผมซะอย่าง.."  เขาตอบอย่างมั่นใจเเละเดินมาจูงมือไลลาเข้าไปที่โต๊อะอาหาร

"พ่อครับเเม่ครับ  นี่ไลลา ครับ     ไลลานี่พ่อกับแม่ผม "

ไลลาไหว้พ่อกับเเม่ของเลเตอร์ด้วยอาการงงๆ  เเล้วนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆชายหนุ่ม

"ตกลงคนนี้หรอลูก.......หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู  ลูกแม่นี่หาไได้ไม่เบาเลยนะ"

"ครับเเม่คนนี้เเหละ  แต่ผมเกรงว่าเธอจะไปพร้อมนะสิครับ  เเม่ช่วยพูดกับไลลาหน่อยสิครับ"

ชายหนุ่มเกลี้ยกล่อมผู้เป็นแม่ มีแต่ไลลาที่ดูงงๆกับทุกๆอย่างที่เกิดขึ้น

"หนูไลลาพร้อมเเล้วใช่มั๊ย เเม่จะได้เตรียมงานเลย.." 

สาวน้อยยิ่งงเข้าไปใหญ่  เเล้วสะกิดเเขนชายหนุ่มข้างๆ

"คุณก็ตอบเเม่ไปสิว่าคุณพร้อม  เราคุยกันเเล้วไม่ใช่หรอ.?????"

"อ้อ...ค่ะ  พร้อม พร้อมเสมอเลยค่ะ..." เธอตอบไปแบบงงๆเพื่อให้มันผ่านๆไป เพราะเธอไม่ชอบความกดดันเท่าไหร่นัก

"ดีจ้า.....อาทิตหน้าเลยนะเลเตอร์  เเม่หาฤกษ์ไว้เเล้ว  เราจะได้พาหนุไลลาไปเที่ยวเมืองนอก  อ้อ...เเม่เลืกเพรชไว้เเล้วนะ เดี๊ยวลูกวัดไซตืนิ้วเเล้วเอาไปให้ที่บริษัททำเลยนะ เเม่สั่งไว้เเล้ว.."

"คุณก็ไปยุ่งกะลูกมันมาก   ให้มันทำเองบ้างเถอะ..."  คนเป็นพ่อพูดขึ้น เพราะกลัวว่าลูกตัวเองจะทำอะไรไม่เป็น "เเหม...ลูกชายคนเดียวเเต่งงานทั้งที  จะไม่ให้ยุ่งก้อะไรอยู่..."

"ห้ะ....อะไรนะ  เเต่งงานหรอ......?"  ไลลาที่ตกใจสุดขีดถึงกับเด้งตัวจากเก้าอี้เเล้วพ่นคำถามใส่ชายหนุ่มเเละครอบครัว  

"เดี๊ยวเราค่อยคุยกัน  รอให้ท่านกลับไปก่อน.." เลเตอร์กระวิบเบาๆ ให้ได้ยินกันสองคนทำให้เธอต้องนั่งลงตามระเบียบ 

"ใช่จ้า  เเต่งอาทิตย์หน้าเลยนะลูก   เเม่อยากอุ้มหลานจะเเย่เเล้ว..." 

หายไปเกือบ 1 ปี นานมากกกกกกคร่าาาาาาาาาาาาา 5555555  ไม่ได้เข้ามาดูเลย ไรขอโทษ  งานเยอะมากเลยที่ รร. ปิดเทอมจะมาอัพละ *-* เพิ่งคิดได้หรอ 

เป็นกำลังใจให้ด้วยน๊าาาาา