ในใจมีเทอคนเดียว

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!  พลั่กกก!!!   เพล้งงงง!!! 

"เสียงอะไรนะ"  ป้าบัวที่ทำความสะอาดบ้านอยู่   ตกใจ วิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่น  ก็เห็นเลเตอร์ที่สีหน้าตกใจไม่เเพ้กัน  หลังจากสะดุ้งจากการนอนหลับ  เลเตอร์ก็รีบสาวเท้า ขึ้นบันได  เเล้วก็พบกับหญิงสาวที่เขาอุ้มเธอกลับมาด้วยล้มกองอยู่ที่พื้น   พร้อมเศษเเจกันที่เเตกกระจาย...!!!     มือเธอมีเลือด

ไหล  เพราะถูกกระเบื้องบาดขณะพยุงตัวเองขึ้น...... 

"เป็นอะไรรึป่าววว  เจ็บมากมั๊ย" เลเตอร์ถามอย่างอ่อนโยน......

"คุณเป็นใคร    เเล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง  หรือว่าคุณลักพาตัวฉัน   กริ๊ดดดดดดด!!!!   อย่ามาจับมือฉัน"   ไลลาร้องสุดเสียงงงง   จนทำให้เลเตอร์เริ่มมีน้ำโห    " ไม่มีอยากลักพาตัวเธอหรอกกกกกกก!!!  ก็ฉันเห็นเธอเมา  จะทิ้งไว้ที่ผับก็กลัวจะโดนใครจับไปทำอะไร ยิ่งหอบของเยอะเเยะมากมายขนาดนี้ด้วย   ตัวก็เล็กนิดเดียว  ฉันไม่น่าเอาเธอมาเป็นภาระเลยจริงๆ "

"เกิดอะไรขึ้นค่ะคุณหนู  .... อ้าววว   คุณผู้หญิงตื่นเเล้วหรอค่ะ  เเล้วนั้นนน..-//-  เลือดดดดๆนี่ค่ะ  ตายเเล้ววว   เลือดออกเยอะขนาดนี้ คูนเลเตอร์ยังมีอารมณ์มานั่งชวนเธอคุย   เดี๊ยวก็ได้เลือดออกตายกันพอดี  " ป้าบัวพูดด้วยน้ำเสียงเเกมดุ  เเล้วก็เข้าไปช่วยพยุง  ไลลาลงไปทำเเผล   เเต่พอเธอยืนกลับทรุดลงไปอีก  

"โอ๊ยยย!!  เจ็บจัง  ....'''   เธอร้อง   

"เป็นอะไรอีกล่ะ  เเค่นี้เดินไม่ไหวหรอ " เลเตอร์ประชด

"ฉันเจ็บข้อเท้าอ้าาาา   รู้สึกเสีบงเเปลบๆ " ไลลาพูดด้วยสีหน้าเหยเก

"บันได้หน้าห้องมีเเค่ 3 ขั้น  เธอยังสะดุดเเล้วเจ็บขนาดนี้   ถ้าสะดุดบันไดใหญ่ๆ ไม่คอหักกลิ้งลงไปกองข้างล้างเลยหรอ"  เลเตอร์ประชดเธออีกครั้งงง   "เออๆ  ไม่ช่วยก็ไม่ต้องช่วย  ฉันเดินของฉันเองได้  ...โอ๊ยยย!!   อึก....กึกกก..."  ไลลากำลังจะล้มลงไปนั่ง กับพื้น     เเต่เลเตอร์พุ้งเข้ามาช้อนตัวเธอเเล้วสาวเท้าลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว "อ๊ายย   นี่นาย...!!  ปล่อยนะ"  ไลลาโวยวาย  "เดินไม่ได้เเล้วยังอวดเก่งอีก   ...หึๆ จะว่าไป  เธอนี่ก็ตัวหอมเหมืิอนกันนะเนี่ยยยย"  

"นายยยยยย...!!!!" 

"อย่าลามกสิค่ะคุนหนู  รีบๆเดินเข้า  เลือดหมดตัวกันพอดี"  ป้าบัว  พูดขัดจังหวะไว้ได้ทัน

หลังจากทำเเผลเสร็จ   ป้าบัวก็เสิร์ฟของว่างให้ทั้งสองคน  เนื่องจากทั้งสองยังไม่ได้กินอะไรตั้งเเต่กลับมา  

"อืมมมม   อร่อยจัง  คุนป้าทำอาหารอร่อยมากเลยนะค่ะ " ไลลาชมป้าบัวด้วยสีหน้ายิ้มเเย้ม

"รับรอง เป็นสะใภ้บ้านนี้ไม่อดตายหรอกค่าาา  คุณ...?? เอ่ออ "  "ไลลา ค่ะ  หนูชื่อไลลา  เอ่ออ? ว่าเเต่เมื่อกี๊ใครเป็นสะใภ้ใคร อะไรหรอค่ะ"   ไลลาถามอย่างงงๆ

"ก็คุณไลลาไงค่ะ    อีกหน่อยก็ต้องมาอยู่ในบ้านนี้อย่างถาวร   ไว้ถึงตอนนั้นเมื่อไหร่  เดี๊ยวป้าจะสอน ทำอาหารที่คุณเลเตอร์ชอบ  จะได้มรเสน่ห์ปลายจวัก  ไว้มัดใจสามี"  

"ห้ะ...??? หนูเนี่ยนะ จะมาอยู่ที่นี่ ??? จะมีสามี?? เอิ่มมมม  " 

"โถ่...!!! อย่า งงไปเลยค่ะ  เดี๊ยวป้าจะโทรไปบอกคุณท่านว่าคุณเลเตอร์จะมีเมียเเล้ว " ป้าบัวเดินไปหยิบโทรศัพ

"เดี๊ยวก่อนนะค่ะ ...อะไรกันเนี่ย  เลเตอร์มีเมีย  หนูเป็นเมียเลเตอร์ โทรหาโคร... อะไ......!!!!!"  ไลลาเริ่มขึ้นเสียง

"ป้าบัวครับ...  ไม่ต้องโทรหรอกเอาไว้เด๊วผมบอกเองดีกว่า " 

"ได้ค่ะๆ  เเต่อย่าช้านะเดี๊ยวเตรียมงานไม่ทัน" ป้าบัวตอบเเล้วเดินเข้าไปในครัว  

"นี่คุณ...!!!!  ตอบฉันมานะ  ว่าคนที่ป้าบัวพูดถึง  สะใภ้อะไรนั้น ไม่ใช่ฉันใช่มั๊ย????

"แล้วถ้าใช่หล่ะ...!!" เลเตอร์ตอบด้วยท่าทีมีเลศใน  ก่อนจะเอามือหยิกเเก้มคนตัวบางด้วยความเอ็นดู  เเล้วเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน

ไรเตอ  อ่านหนังสือสอบอยู่  ไม่ได้อัพหลายเดือนเลย   เรียนหนักมากๆ  คอมเเทบไม่ได้เปิด  เปนกำลังใจใหเด้วยนะ เรื่องเเรกค่ะ  ติชมอย่างสุภาพน๊าาาาาาา