นายเคยรักฉันบ้างไหม.

"โทคิ/โทคิ" ทั้งคาโอรุและฮาซูึคิต่างพูดพร้อมกันด้วยความตกใจ

"ขอโทษ.." ผมอยากขอโทษเธอนับครั้งไม่ถ้วน

"เอ่อ..โทคิงั้นข้าไปก่อนและกันคุยกันตามสบาย.." รีบชิ้งเลยสินะคาโอรุ..

#แล้วคาโอรุก็รีบเดินหายไป..

"เอ่อ..โทคิฉะ.." ...

กริ๊งงง กริ๊งงง...!!~~  [เสียงโทรศัพท์โทคิ]

"สวัสดี" เสียงคุ้นๆ..

"ฮัลโหล..ใคร ??" 

"ออกห่างจากฮาซูคิแล้วรีบมาหาผมที่ห้องกรรมการนักเรียนเดี๋ยวนี้ไม่เช่นนั้นผมจะ.." อ๊ะ..!! โยเซ มาโดเสะมันรู้ได้ยังไงว่าเราอยู่ตรงนี้หรือว่าจะ...จริงๆด้วยสนามบาส..

"รู้แล้วหระน่า..!! เดี๋ยวรีบไป"

"ฮาซูคิ ผมขอโทษ..ไปหระ" ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ผมรักคุณมากนะ..

"อ่ะ..!! โทคิ.." ไม่ได้ยิน ไม่ได้ยิน ทำเป็นไม่ได้ยินสิโทคิ..!!

ณ ห้องกรรมการนักเรียน

"มีไรว่ามา.." ผมไม่ค่อยอยากจะคุยกับโยเซ ซักเท่าไหร่หรอกนะ..

"คุณรู้ใช่ไหมมาซากุ โทคิ ว่าคุณทำอะไรลงไป.." 

"รู้..!! แล้วไงว่ะ" ตอนนี้ยอมรับอารมณ์ผมเสียสุดๆ

"แล้วไงงั้นหรอ ก็ไม่แล้วไงสิ่งที่คุณทำมันก็ต้องมีการลงโทษที่เข้าไปยุ่งกับฮาซูคิจัง.." ลงโทษ..จิ๊บๆว่ะขอแค่ไม่ยุ่งกับฮาซูคิก็พอ..

"ลงโทษอะไรว่ามาดิทำเหมือนกลัวจะทำไรก็เชิญแต่อย่ามายุ่งกับฮาซูคิ.."

"ไม่ยุ่งไม่ได้หรอกมั้ง ผมจะให้ฮาซูคิจังย้ายจากห้อง A ไปอยู่ ห้อง C" ห้อง C ห้องที่แย่ที่สุดเลยนะเว๊ย..!!

"ไม่ได้..!!"

"คุณไม่มีสิทธ์มาสั่งผมมาซากุ โทคิ ผลที่คุณทำนั้น..ผมก็เคยบอกไปแล้วว่าถ้าคุณขัดใจผม..ผมจะทำให้ฮาซูคิจังตกต่ำลงเรื่อยๆ เรื่อยๆ" โว๊ยยย...!! ไม่ไหวแล้วเว๊ยยยยยย

"นี้นายรักฮาซูคิจริงไหมว่ะเนี่ย ถ้านายรักฮาซูคิแล้วทำไมยังต้องทำกับฮาซูคิแบบนี้ด้วยว่ะ..!!" 

"ผมรักฮาซูิคิจัง ผมรักเขามาก ผมเลยอยากทำให้คุณเจ็บจนไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เธออีกไงหระ..!!" เจ็บ..แค่นี้ก็เจ็บเจียนตายแล้ว..

"โอเค..ถ้านายต้องการแบบนี้ก็ได้ฉันก็จะไม่ยุ่งกับฮาซูคิแต่มีข้อแม้ว่า.."

ขอโทษจริงๆนะค่ะ  ที่มาลง Chapter 6 ช้าพอดีติดเรียนน่ะค่ะเลยมาอัพช้าขอโทษจริงๆนะค่ะ