my superstar รักใหม่ของยัยทับทิม

      จริงสิ! ฉันจำได้ว่าเคยแพ็กกระเป๋าไว้นี่นา เนื่องจากฉันชอบย้ายไปนอนบ้านนู้นบ้านนี้บ่อยๆจึงต้องแพ็กไว้เพื่อความสะดวกน่ะ ถ้างั้นฉันคงต้องขอความช่วยเหลือจากหมอนั้นแล้วละทีนี้

     "นี้..ดราก้อนนายยังอยู่รึป่าว"ฉันตะโกนเรียกออกไป

     "อะไรเธออีก ห้ะ!"

     "คือว่า...ฉันลืมเอาเสื้อผ้าเข้ามาในห้องน้ำอ่ะ นายช่วยเอากระเป๋าเป้สีเลือดหมูที่วางอยู่ในเก๊ะข้างๆเตียงให้ฉันหน่อยสิ นะๆ ช่วยหน่อยๆ"

     "เหอะ! เรื่องแค่นี้เอง เธอก็ออกมาเปลี่ยนเสื้อข้างนอกก็ได้นี่นา "

     ว๊ากก หมอนี่คิดอะไรอยู่เนี่ย -[]-;

     "จะบ้าเหรอ นายก็อยู่นะ!"

     "ฉันไม่แอบดูอะไรของเธอหรอกน่า เธอคิดว่าฉันโรคจิตขนาดนั้นเลยรึไง"

     ฉันคิดไว้เยอะกว่าที่นายรู้สึกล่ะกันย่ะ!

     "ถ้านายยังไม่ฟังฉัน ฉันก็จะเน่าตายในห้องน้ำนี่แหละ เข้าใจ๊"

     "เออๆ ก็ได้โว้ย ยุ่งยากจริง"ดราก้อนสบถอย่างเสียดาย"อ่ะ รับไปสิ"ดราก้อนถือกระเป๋านั้นมากระแทกประตูห้องน้ำ

     "นายหันหน้าไปทางอื่นด้วยนะ!"

     ไม่ใว้ใจๆ

      "จะเอาหรือไม่เอา"

      อย่าเร่งเซ่! ฉันหาผ้าเช็ดตัวมาคลุมตัวไว้(ปลอดภัยไว้ก่อน)และแอบๆในซอกประตูก่อนที่จะเปิดประตูและยื่นเพียงมือออกไปรับกระเป๋าที่ดราก้อนยื่นมาให้ ฉันรับมันและปิดประตูทันที

     ผ่านไป20นาที..

     ฉันพยายามอย่างมากที่จะแต่งตัวในห้องน้ำ โดยที่ไม่ให้มันเปรียกพื้นห้องน้ำที่เต็มไปด้วยน้ำทั่มขังจากการอาบน้ำเมื่อกี้นี่ และในที่สุดฉันก็แต่งตัวเสร็จจนได้ ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับกระเป๋าเป้ใบนั้นเดินมาในห้องนอนมาวางไว้ที่เดิม และเดินไปนั่งโซฟาข้างดราก้อนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนหลับไปอยู้บนโซฟา

     กรี๊ดดดด เวลาผู้ชายหลับนี่มันหล่อจริงๆเชียว ทั้งดวงตาคมคายขนตาเป็นแพรที่กำลังปิดสนิทอยู่ตอนนี้ ตัดกับจมูกโด่งๆใบหน้าเกลี้ยงขาวสะอาด โอ้ยย มองใกล้ๆแล้วฉันจะเป็นลม ><ฉันมองเขาโดยที่ตอนนี้หน้าฉันขยับเข้าหาเขาเรื่อยๆอย่างไม่รู้ตัว ฉันจึงรีบขเถิบตัวออก แต่..

    "นี่ไง! จับได้แล้ว"จู่ๆดราก้อนก็ลืมตาขึ้นมา แถมยังใช้สองมืออันแข็งแรงของเขาดึงตัวฉันเข้ามาในระยะประชิด ขณะที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัว

    "กรี๊ดดด ปล่อยนะ"ฉันร้องเสียงหลง  พลางใช้มือตัวเองดันหน้าอกของดราก้อนเพื่อจะดันตัวออก แต่ไม่เลยดราก้อนไม่ลดแรงดึงฉันเลยแม้แต่น้อย จนตอนนี้เราสองคนอยู่ในสภาพที่เรีกง่ายๆว่า เรทมากก

    ฉันอยู่บนร่างของดราก้อนที่จับฉันอยู่ เราสองคนอยู่บนโซฟา!!

    กรี๊ดดดดด อยู่ในที่ที่มันดีกว่าโซฟาไม่ได้เรอะ! เอ้ย!ไม่ใช่สิ ฉันต้องออกไปจาดสภาพนนี้ต่างหากล่ะ

    "นายทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ!!"ฉันดุดราก้อน

    "ไม่ ฉันไม่ปล่อย ขอกอดหน่อยไม้ได้หรอ ที่รัก"

    'ที่รัก' อ๊ายย ขนลุก!

     "ไม่ได้ ปล่อยฉันนะ นี่นายไม่ได้หลับหรอกหรอ!!"

     "ใช่ ฉันแกล้งหลับน่ะ เธอนี่หลอกง่ายจริง"

      แกล้งหลับหรอ ไอ้เวรรรร!!

      เอี๊ยดดดดดด

      ขณะที่เรากำลังเล่นสงครามในการกอดกันอยู่? ฉันพยายามทั้งถีบทั้งตีดราก้อนให้ปล่อย แต่ดราก้อนก็ทั้้งกอด และก็กอด! จู่ๆประตูห้องนังเล่นก็เปิดขึ้น เราสองคนจึงชะงักมองไปยังประตูแล้วต้องตกในเมื่อ บุคคลตรงหน้าประตูคือ พี่แอลมอน และเครยอนที่ถือถุงมากมายมาในห้อง พี่ทั้งสองคนยืนอึ้งมองพวกเราในสภาพอยู่บนโซฟา!

     OoO----->พี่แอลมอน

     O_O;---->เครยอน

     =[]=;--->ดราก้อน

     "ไอ้ดราก้อน!"

     "พี่เคร!!" ทั้งดราก้อนและเครยอนตะโกนอย่างพร้อมเพรียงกัน จนฉันเริ่มรู้สึกงงๆขึ้นมาทันที 

      ย...อย่าบอกนะว่าสองคนนี้ เกี่ยวข้องอะไรกันน่ะ!!