My lady. เธอคือผู้หญิงของฉัน!.

  ในที่สุดฉันก็มาถึงที่นี่สักที น้าเดือนให้ฉันมาอยู่กับคุณพ่อที่กรุงเทพน่ะ ตั้งแต่คุณแม่เสียค่าใช้จ่ายในบ้านก็มากขึ้น ฉันจึงตัดสินใจดรอปเรียนและทำงานช่วยน้าเดือน แต่น้าเดือนไม่ยอม น้าเดือนจึงให้ฉันมาตามหาพ่อที่กรุงเทพ คุณพ่อกับคุณแม่แยกทางกันตั้งแต่ตอนที่แมียังตั้งท้องฉันอยู่  ฉันรู้แค่นี้แหละ ไม่มีใครเล่าเรื่องคุณพ่อให้ฉันฟัง รู้แค่ว่า  หลังจากที่เลิกกับแม่ก็แต่งงานใหม่อีกครั้ง ท่านสืบทอดะธุรกิจของคุณปู่ ตอนนี้ท่านเป็นนักธุรกิจรายใหญ่เชียวล่ะ เห๊อะ! ถึงแม่แล้วไปได้ดี! ใจร้ายที่สุด! 

  ตอนนี่ฉันยืนอยู่หน้าบ้านของคุณพ่อ จะเรียกว่าบ้านดีรึป่าวเนี๊ย? เพราะว่ามันใหญ่มากกก ถ้าฉันเรียกว่าคฤหาสถ์จะผิดมั๊ย? น้าเดือนติดต่อกับคุณพ่อให้แล้วว่าฉันจะย้ายมาอยู่กับท่าน น้าเดือนบอกว่าคุณพ่อท่านติดต่อที่เรียนใหม่ให้แล้วล่ะ อีกสามอาทิตย์โรงเรียนจะเปิดแล้วล่ะ ตื่นเต้นจัง!

  "หนูๆ มาหาใครที่บ้านนี่หรอ?" แม่บ้านคนนึงเข้ามาถามฉัน คงเห็นว่าฉันยื่นเก้ๆกังๆอยู่นานละสิ ก็ฉันไม่กล้าเข้าไปน่ะ

  "เอ่อ หนูชื่อปีโป้คะ หนูมาหาท่านธีรเดชน์คะ"

  "มีอะไรกับท่าน? นัดไว้รึป่าว?" ป้าแม่บ้านถามต่อ

  "เอ่อ น้าเดือนติดต่อให้แล้วคะ" ป้าแม่บ้านมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย และยอมเปิดประตูบ้านให้ฉันเข้าไป

  หู๊วว! มันช่างอลังการอะโลฮ่าอะลาเล่อะไรอย่างนี้เนี๊ยะ  ยืนอึ่งอยู่ได้ไม่นาน 

  "โอ๊ยย!" ใครสักคนเดินชนฉันจากข้างหลัง

  "นี่! ยืนเซ่ออยู่ทำไมน่ะ ห๊ะ?" เธอชี้หน้าด่าฉันปาวๆ "ป้าแจ่ม! ป้าแจ่มอยู่ไหน มาหาหญิงเล็กเดี่ยวนี้น้ะ!" เธอร้องโว้ยวายลั่นบ้าน

  "นี่หญิงเล็ก เงียบเดี่ยวนี่น่ะ!" และแล้วบุคคลที่สามก็เข้ามาจากด้านหลังฉัน

  "คุณพ่อคะ  แต่นังขี่ข้านี้มันยืนเซ่อจนชนหญิงนะคะ" แล้วคุณหญิงเล็กก็โบยความผิดมาให้ฉัน

  "เอ่อ ขอโทษนะคะ คือฉันไม่เห็นคุณจริงๆนะคะ" ฉันก็เลยขอโทษเธอไปจะได้ไม่มีเรื่องต่อกันอีก

  "แล้วหล่อนเป็นใครย่ะ? เข้ามาในบ้านนี่ทำไม?" เธอถามฉัน

  "คุณผู้ชายคะ คนนี่แหละคะ" ป้าแม่บ้านคนเดิมเดินเข้ามาบอก นั้น! ก็แสดงว่าคนเมื่อกี้คือ พ่อ!?

  เงียบบบ~   ทั้งห้องโถงเงียบสนิท

  แล้วความเงียบก็สิ้นสุดลงเมื่อ...

  "นังนี่มันเป็นใครคะคุณพ่อ?" เธอถามพ่ออีกครั้ง

  "...กุมษ์ภา?" ท่านมองหน้าฉัน ท่านเดินเข้ามาหาฉัน ท่านร้องไห้ด้วยละ ท่านเอื้อมมือเข้ามาหาฉัน ท่านกอดฉัน "ลูกพ่อ.."

  "เอ๊ะ! คุณนี่มันอะไรกันคะ?" มีบุคคลที่4เข้ามา

  "คุณแม่คะ ช่วยมีนาด้วยคะ" คุณหญิงชื่อว่ามีนางั้นหรอ เธอเป็นน้องของฉัน? O.O

  "เงียบ! แจ่ม!พาปีโป้ขึ้นไปพักที่ห้อง" ท่านบอกป้าแม่บ้านที่ชื่อแจ่ม "แล้วพบกันตอน6โมงที่ห้องกินข้าว ทุกคน!~" 

  ป้าแจ่มพาฉันมาที่ห้องนอนชั้นสาม ห้องนอนของฉันอยู่ตรงกลางของชั้น ว้าววว  เหมือนในฝันเลย ในห้องตกแต่งด้วยคิตตี้และสีชมพู นี่ท่านรู้ด้วยหรอ?ว่ามันเป็นสิ่งที่ฉันชอบ ท่านให้ป้าแจ่มดูแลฉันอย่างดี พอคิดมาถึงตรงนี้ฉันกลับไม่โกรธท่านเลยที่ท่านทิ้งแม่กับฉัน ท่านคงมีเหตุผลของท่าน

  ห้องนอนของคุณพ่อ(เปลี่ยนสรรพนามบ้าง จะได้ดูคุ้นเคย555 ฉันนี่บ้าจังเลยเนอะ)อยู่ฝั่งขวาสุดระเบียง เป็นห้องนอนใหญ่ที่กว้างที่สุดในบ้าน คุณพ่ออยู่ห้องเดี่ยวกับแม่ใหญ่(แม่ของมีนา) ส่วนห้องของมีนาอยู่ฝั่งซ้ายจากห้องนอนของฉัน ชั้นสามมีแค่สามห้องนอนเท่านั้น ชั้นนี้เป็นเขตหวงห้าม มีแค่ฉัน มีนา แม่ใหญ่คุณพ่อและป้าแจ่มเท่านั้นที่ขึ้นมาบนนี้ได้ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม

  แม่สอง แม่สาม (เมียคนรองของคุณพ่อ) และลูกๆของท่านอยู่ที่ชั้นสอง ห้องแรกเป็นห้องของคุณชายใหญ่(คุณชายธันวา พี่ชายคนโตของบ้าน ลูกชายของแม่สอง) เขาเป็นคนเงียบๆ สุขุม เป็นวิศวะหนุ่มไฟแรง ห้องที่สองเป็นห้องของคุณชายเล็ก(คุณชายตุลาหรือคุณชายตุลย์ ลูกชายคนที่3ของบ้าน ลูกของแม่สาม) เพลย์บอยที่มีข่าวไม่เว้นแต่ละวัน ถัดมาเป็นห้องของแม่สองและแม่สามที่เรียงติดกัน และห้องสุดท้ายเป็ยห้องของพี่กัณฑ์(กันยา ลูกสาวคนที่สองของบ้าน เป็นลูกของแม่สาม)เธอเรียนเกี่ยวกับธุรกิจของคุณพ่อ เธอเป็นคนใจดีและรักครอบครัว  ทายาททุกคนใช่ชื่อตามเดือนเกิดน่ะ ป้าแจ่มเล่าคราวๆให้ฉันฟังแค่นี้แล้วปล่อยให้ฉันอาบน้ำแต่งตัวอยู่ที่ห้อง

  ตอนนี้6โมงแล้ว ทุกคนอยู่ที่ห้องกินข้าว ขอย้ำนะ ทุกคนจริงๆ รวมถึงคนรับใช้ คนสวน และบริการ์ดอยู่ในนั้นด้วย แต่ฉันเ็ป็นคนที่มาสายที่สุด! ซวยแล้ว!

  "นี้! ยืนเซ่ออยู่ได้ เข้ามาสิ คุณพ่อท่านรอเธออยู่นะ" มีนาเรียกฉัน

  คุณพ่อให้ฉันนั่งข้างท่านฝั่งซ้าย ส่วนฝั่งขวาก็คือแม่ใหญ่ แม่สอง แม่สามแบะพี่กัณฑ์ตามลำดับ ฝั่งซ้ายก็มีฉัน มีนา พี่ใหญ่ และพี่เล็กตามลำดับเช่นกัน

  "เอาล่ะ ทุกคน ต่อไปนี้ีปีโป้หรือว่ากุมษ์ภาจะเข้ามาอยู่ในบ้านเราในฐานะลูกสาวคนนึงของพ่อ ขอให้ทุกคนให้เกียรติปีโป้ด้วย มีอะไรก็ช่วยเหลือกันนะ" คุณพ่อพูดจบ  ทุกคนก็ขานรับพร้อมกัน "ปีโป้และมีนาจะไปโรงเรียนพร้อมกันทุกวัน ได้มั้ยหญิงเล็ก?"

  "แต่คุณพ่อคะ" มีนาคัดค้าน

  "ไม่มีแต่หญิงเล็ก ให้เกียรติพี่เค้าด้วย" แม่ใหญ่ปรามมีนา

  "ห่างกันแค่เดือนเดียว ต้องนับถือเป็นพี่ด้วยหรอคะ?" มีนาถามแบบไม่พอใจออกไป

  "หญิงเล็ก!" คุณพ่อปรามเสียงดัง

  ทั้งห้องเงียบกริบ

เฮ้ออออ  แล้วฉันจะรับมือมีนาไหวมั้ยเนี๊ย เธอคงไม่ยอมง่ายๆหรอก -3-