My Love ฉันเกลียดเธอ! KangBow

“ดี!!”  แล้วจู่ๆ นายกั้งก็จัดการแบกตัวฉันขึ้นพาดบ่าอย่างง่ายดาย ก่อนที่นายนั่นจะแบกฉันไปทิ้งในรถ แล้วก็ขับออกไปอย่างเร็ว!

“คุณหนูจะไปไหนคะ!!” ป้าน้อมวิ่งออกมาพร้อมกับตะโกนเรียก

เป็นจังหวะที่คุณท่านกลับมาพอดี

“มีอะไรเหรอน้อม?”

“คุณหนูคะ ไม่รู้พาหนูโบว์ออกไปไหน?”

“อะไรนะ! มันเป็นอะไรของมันอีกละ!! โทรไปหามันสิ”

“คะ คุณท่าน!”

เมื่อรถที่ขับออกมาไกลเกินพอก็มาหยุดลงที่ไหนสักแห่ง ที่ฉันไม่คุ้นมันเลย แล้วสักพักนายนั่นก็ลงจากรถ ก่อนที่มันจะมาเปิดประตูลากตัวฉันลงมา!

“ลงมานี่!” ก้าวแรกที่ฉันเดินลงจากรถ ฉันรู้สึกสังหรณ์ยังไง เหมือนกับฉันจะโดนลากมาฆ่า! ยังงั้นแหละ

“นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย?”  ซึ่งฉันมองไม่เห็นอะไรแม้แต่นิดเดียวนอกจากป่า

“เดิน!!”  แล้วนายนั่นก็ฉุดกระชากฉันเดินไปอย่างโซซักโซเซ

“ช่วยด้วย!! ใครก็ได้ช่วยฉันที”

“ร้องไปก็ไม่มีคนช่วยหรอกน๊า! รีบเดิน!” 

“ฉันไม่ไป! พาฉันกลับบ้านเถอะ ขอร้องละนะ”  ฉันอ้อนวอนทั้งน้ำตา แล้วจู่ๆนายนั่นก็กระชากฉันเข้ามากอด

“ฉันพาเธอกลับแน่! แต่ก่อนกลับเธอจะต้องเสียตัวให้กับฉัน หึ! หึ!”

“ไม่เอา! ปล่อยฉันนะ!!! ช่วยด้วยยยยย!”  นายนั่นกระชากแขนฉันเดินต่อไป ในขณะที่ตอนนี้แขนของฉันมันจะหลุดอยู่แล้ว

ทางบ้าน

“โทรไม่ติดเลยคะ คุณท่าน?”

“หายหัวไปไหนของมันอีกละ”

“ป้าว่ารออีกสักพักดีกว่าคะ เผื่อคุณหนูจะกลับมา”

“อืมม งั้นก็ได้”

ผลึ่กกกก!  ร่างกายของฉันโดนหมอนั่นผลักลงบนพื้นดินกลางป่า ที่ไหนก็ไม่รู้  ส่วนตัวฉันรีบกระเถิบตัวหนีโดยเร็ว

“จะหนีไปไหนหรอ? ยังไงก็ไม่พ้นอยู่ดี” ในขณะที่ฉันกระเถิบตัวหนี นายนั่นก็ยิ่งรุกเข้ามาใกล้ตัวฉันเรื่อยๆ

“อย่าเข้ามาใกล้ฉัน! อออกไป”  ฉันตวาดเข้าเต็มหน้าหมอนั่น

“เธอไม่เคยมอบความรักให้ฉันเลย! ทั้งๆที่ฉันรักเธอมาก!” หมอนั่นพูดบวกกับน้ำตาเริ่มซึมเบ้าตา

“ฉันไปรักกับนายตอนไหน ห๊ะ!” แล้วอยู่ๆมันก็บ้าขึ้นแล้วหมอนั่นก็ผลักฉันให้นอนลง พร้อมกับมันที่นอนทับร่างฉันอยู่

“เธอบอกฉันเองนิ ว่าเธอจะรักฉันคนเดียว!!!”

“ฉันไปบอกตอนไหน!! ออกไปเดี๋ยวนี้!!”

“งั้นก็ดี! เดี๋ยวเธอจะได้รู้หมด!ว่ามันเป็นยังไง!!” แล้วหมอนั่นก็ทิ้งใบหน้าหล่อของมันมาจูบไซ้ซอกคอของฉันอย่างบ้าคลั่ง

“ช่วยด้วยยยยย!!”  มือทั้งสองข้างของเธอทุบตีใบหน้าของเขาให้ออกไป 

“อือออ! ไอ้เลววว! ออกไปนะ” หมอนั่นไซ้ไปไซ้มาอย่างไม่หยุดละความเลว คราวนี้มือของฉันตีหน้านายนั่น ก่อนที่มันจะเงยหน้าทนไม่ไหว

“ดิ้นนักใช่มั้ย!!” แล้วนายนั่นก็ฝักกระเป๋ากระโปรงของฉัน ก่อนที่เอาผ้าเช็ดหน้าออกมา แล้วจัดการมัดมือฉันได้ข้างนึง แล้วอีกข้างมันก็เอาของมันมามัดมืออีกข้างของฉันไว้อย่างแนบแน่น

“ไอ้เลว! นายปล่อยฉันออกไปนะ!”  แล้วตอนนี้สิ หมอนั่นปลดกระดุมเสื้อมันออกไปหมดแล้ว ไม่มีอะไรแล้ว ฉันที่นอนอยู่ใต้อำนาจของหมอนั่นกลัวจนตัวสั่นน้ำตานี่ไหลเป็นปีปๆแล้วก็ว่าได้

“ตาของเธอแล้วสิ อยู่นิ่งๆสิ ฉันจะถอดให้ หึ!หึ”

“ปล่อยฉันไปเถอะ!อย่าทำแบบนี้เลยนะ” ฉันอ้อนวอนอย่างหนัก แต่นายนั่นกลับไม่ฟังอะไรเลย มันก้มหน้ารุกไปตามซอกคอขาวๆของฉันอย่างเดียว และมือของนายนั่นก็จับปกเสื้อฉันก่อนที่มันจะดึงกระดุมหลุดไปสามสี่เม็ด ซึ่งมันเผยให้เห็นหน้าอกของฉันเลยละ

“ฉันขอร้องละ อย่าทำแบบนี้เลย!!” แล้วนายนั่นก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบสัมผัสกับเนินอกของฉันต่อ มือทั้งสองข้างกลับไม่ว่างเลย นายนั่นลูบไล้สอดใส่บีบสัมผัสอย่างบ้าและป่าเถื่อนนัก

“อือออออ แม่!! ช่วยโบว์ด้วย!” นายนั่นเริ่มเลื่อนใบหน้าลงไปเรื่อย ก่อนที่จะหยุดลงบนหน้าท้องที่แบนราบของฉัน มันก็ไม่รอเปล่า สูดสัมผัสอย่างสุดอารมณ์ มือนายนั่นเริ่มจะไล้ลงไปส่วนขาเรียวของฉันก่อนที่นายนั่นจะสอดล้วงเข้าไปในกระโปรงตัวเล็กๆนั่นแล้ว

“นายจะทำอะไร! หยุดเดี๋ยวนี้น๊า!!!อือออ”  แล้วมือนายนั่นก็ลากออกมาพร้อมกับเกงในตัวจิ๋วของฉัน

หม้ายยยยยย!