My Love ฉันเกลียดเธอ! KangBow
เขียนโดย 
Kangbow_only
วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.08 น.
แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 13.27 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ฉันไม่กิน #2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ฉันจะทบทวนสมองเธอให้ใหม่ไง ว่าเมื่อก่อนเราเป็นอะไรกัน” ทั้งสองมือของเขาเริ่มจะปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกทีละเม็ดทีละเม็ด
“ช่วยด้วย!! ช่วยด้วย!”
“มานี่!!” หญิงสาวร่างเล็กโดนจับขาแล้วลากเข้ามาใกล้บวกกับร่างใหญ่ของเขาขึ้นคร่อมเธอไว้
“ไอ้เลว ฉันจะฆ่านาย! ออกไปเดี๋ยวนี้นะ! อือออ ช่วยด้วยยย!” แกร้กกกก!! กรี๊ดดดดด!! เสื้อบางๆของฉันถูกหมอนั่นฉีกไปครึ่งนึง ซี่งมันเผยให้เห็นเนินอกที่ขาวนิ่มของฉัน ปึกกกกก!! ขาอันเรียวยาวถีบหมอนั่นตกจากเตียง แล้วฉันก็ไม่รอช้ารีบวิ่งลงจากเตียงกำลังจะเปิดประตู แต่นายกั้งรีบวิ่งเข้ามาตะกรุบร่างฉันก่อนมันจะจัดการเหวี่ยงไปบนเตียงอีกรอบ พลึ่กกกก!!! แล้วหมอนั่นก็จัดการขึ้นบนร่างฉันก่อนที่มันจะระดมจูบซอกคอฉันไปทั่ว
“ช่วยด้วย!! เอาไอ้บ้า!นี่ออกไปนะอืออออ” มันยังคงไม่หยุดบ้า เพราะอารมณ์ดิบเถื่อนหมอนั่นไล้เลียไปยังเนินอกของฉันที่ไม่มีใครเคยได้แม้แต่สัมผัสมัน
ปึง!!! ปึง!! สักครู่ก็มีเสียงเคาะประตูลั่นสะนั่น
“ไอ้กั้ง!! เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ แกเอาหนูโบว์มาเดี๋ยวนี้”
หมอนั่นที่กำลังมีความสุขกับเนินอกของฉันก็ชะงักขึ้นมา
“อยู่เงียบๆ แล้วอย่าร้องเข้าใจมั้ย!!ลุกขึ้นมานี่!!” แล้วก็ลากโบว์เข้าไปในห้องน้ำ
“เข้าไปหลบซะ!!” ผลักผู้หญิงร่างเล็กเข้าไปในห้องน้ำ
“ถ้าแหกปากร้องลั่นแม้แต่นิดเดียว!ฉันจะฆ่าเธอแล้วตัดเป็นชิ้นๆ” ฉันที่ตอนนี้นั่งฟังหมอนั่นพูด สายตามันเหมือนกับอยากจะฆ่าฉันจริงแหละ
ปึงๆๆๆ!!! ไอ้กั้ง! เปิดประตู ปึง!
“มีไรดึกๆดื่นครับพ่อ! ผมจะนอน”
“แกเอาโบว์ไปไว้ที่ไหน!ห๊ะ!”
“ยัยนั่นอยู่กับพ่อทุกเวลานิ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม”
“แกแน่ใจนะว่า โบว์ไม่ได้อยู่ในห้องแก”
“คงจะหนีกลับบ้านไปแล้วมั่ง”
“กลับบ้านเหรอ?”
ทางด้านโบว์
ถ้าเกิดหมอนั่นกลับมามีหวังต้องกลายเป็นเมียมันแน่ ฉันต้องร้อง
“ช่วยด้วย! ช่วยด้วยยยยยยย!!” พ่อและกั้งเมื่อได้ยินก็ชะงัก
“นั่นมันเสียงโบว์นิ แกเอาโบว์มาไว้ที่นี่จริงๆสินะ” ไม่รอช้าพ่อรีบวิ่งเข้ามาตามเสียงก็มาเจอโบว์อยู่ในห้องน้ำ
“ท่านคะ ช่วยโบว์ด้วย”
“นี่!แกทำอะไรเขา”
“ก็จะทำเหมือนพ่อไง!” ผั๊วะ!! หมัดหนักๆของผู้เป็นพ่อต่อยเข้าหน้าลูกชาย
“เลว! ไอ้ลูกไม่รักดี! ไสหัวออกไปจากบ้านฉันเลย ออกไป๊!!”
“ผมไม่ไป! เชิญพอพาเมียออกไปจากห้องได้แล้วไป”
“ลุกขึ้น! ไปกับป๋าไป” แล้วพ่อก็ประคองโบว์ลุกขึ้น กั้งได้แต่ยืนจ้องหน้าโบว์อยากกับจะฆ่า!
“เธออยู่ไม่สุขแน่!”
วันรุ่งขึ้น
“หนูอย่าไปเลยนะ อยู่กับป๋าที่นี่แหละ” โบว์ที่ตอนนี้ถือกระเป๋าเสื้อผ้ากำลังจะออกจากบ้าน
“ถ้าท่านอยากให้โบว์อยู่ที่นี่ โบว์ต้องได้นอนห้องคนเดียวไม่ใช่เหมือนเมื่อคืน”
“ได้จ่ะ ได้ๆ เดี๋ยวป๋าจัดให้”
“แล้วถ้าท่านทำกับหนูเหมือนเมื่อคืนอีก หนูจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก”
“โอเคคะ ป๋าจะไม่ทำแบบนั่นอีก”
“น้อม พากระเป๋าหนูโบว์ไปเก็บนะ จัดห้องให้หนึ่งห้องด้วย” สั่งแม่บ้าน
“คะ คุณท่าน”
“โอเคนะ หนู งั้นเดี๋ยวป๋าไปทำงานก่อน”
“ค่ะ” แล้วพ่อก็ขึ้นรถไปทำงาน
“คุณหนูโบว์คะ วันนี้จะทานอะไรดีคะ”
“โห ป้าน้อม ไม่ต้องเรียกคุณหนูโบว์ก็ได้คะ เรียกโบว์เฉยๆก็พอคะ”
“แต่…..คุณท่าน”
“ไม่ต้องแต่คะ ถ้าคุณท่านว่าอะไร เดี๋ยวโบว์บอกเอง”
“งั้นเดี๋ยวป้าไปทำอาหารเช้าให้นะคะ”
“เดี๋ยวโบว์ช่วยคะ”
“ไม่เป็นไรคะ หนูไปนั่งรอก่อนป้าทำแป๊ปเดียว^^”
“555 งั้นก็ได้คะ” แล้วแม่บ้านก็เข้าครัวไป
กั้งที่เดินลงมาจากบันได ก็เห็นโบว์นั่งอยู่บนโซฟา
“ถ้าจะกินข้าวก็เชิญไปหากินด้านนอก!” โบว์ชะงักเมื่อได้ยินเสียง ก็รีบหันไปมอง
“ป้าน้อม!!กับข้าวทำแค่ผมคนเดียวคับ!คนนอกไม่เกี่ยว”
“แต่…คุณหนูคะ”
“นี่!! ฉันเจ้านายนะ! สั่งอะไรก็ต้องทำ!”
“แต่คุณท่!!”
“นี่! ป้ายังอยากมีที่ซุกหัวนอนมั้ย ถ้าอยากก็ทำตามที่ผมสั่ง”
“ถ้าหิวก็ไปตลาด อยู่ใกล้ๆบ้าน เดินไปเอง คงไม่ตาย!หรอกนะ” โบว์ยังคงนั่งไม่พูดอะไร
“ตรงนี้ มันที่นั่งของฉัน! ไม่เหมาะกับเมียน้องอย่างเธอ! ลงไปนั่งข้างล่าง” โบว์ยังคงจ้องหน้ากั้ง
โบว์ทนไม่ไหวก็รีบลุกจากโซฟา แล้วจะเดินออกไป แต่กั้งขัดขึ้นอีก
“ถ้าจะนอนอาศัยอยู่ที่นี่ ก็อย่านิ่งดูดายนะ ทำงานซะบ้าง ห้องส้วมอะไรก็ขัดๆทำความสะอาดซะบ้าง!”
แล้วก็เดินออกไป
“โทรหาแม่ดีกว่า” ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด!!
“ฮัลโหล! แม่คะ! โบว์คิดถึงแม่โบว์อยากกลับไปหาแม่นะ”
“มึงจะกลับมาทำไม! อยู่ที่นั่นแหละสบายอยู่แล้ว แค่นี่นะ” ตู๊ดดดดดดด!
“อาหารเช้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
