The Love อลวลวุ่นรักของนายตัวแสบ

เช้ามืดวันต่อมา

"กริ๊งงงงงงงง"

"ตุบ"

"โอ๊ย วันนี้วันหยุดจะรีบปลุกทำไมเนี่ย" ร่างเล็กบ่นอุบอิบพร้อมกับเอาผ้าห่มคลุมหัว

...

"เห้ย!!! วันนี้มิวย้ายบ้านนี้หน่า สายแล้วๆๆ" ร่างเล็กฉุดคิดขึ้นได้ จึงรีบไปคว้าผ้าเช็ดแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำ 

หลังจากแต่งตัวเสร็จ ร่างเล็กไปปลุกแม่ของตน แล้วลากแม่ไปหาคนที่กำลังจะย้ายบ้านหนี

แต่...

"เอี๊ยดดด"

"โครม!!!"

ร่างบางลอยข้ามฟ้า รองเท้าแตะสองข้าง กระเด็นไปคนล่ะทิศละทาง

"เค้ก!!! "เสียงของผู้เป็นแม่ เรียกชื่อของลูกน้อยอย่างสุดเสียง พร้อมกับวิ่งเข้าไปโอบเอาร่างที่เต็มไปด้วยเลือด พร้อมกับรีบส่งโรงพยาบาล

ณ บ้านของมิว

เด็กหนุ่มได้แต่มอง นาฬิกา รอเวลาแล้วเวลาเล่า

"มิว...มิวสิค เค้กคงยังไม่ตื่นน่ะลูก นี้ก็สายมากแล้ว เดี๋ยวรถจะติด รีบไปกันเถอะน่ะ"

"แปบนึงครับ แม่ มิวขอรออีกแปบนึง เค้กเขาคงอาบน้ำอยู่ครับ" 

"จ๊ะ แม่ให้อีก 5 นาทีน่ะ ถ้าเค้กเขาไม่มา เราต้องไปแล้วน่ะลูก"

"ครับ"เด็กหนุ่มตอบกลับอย่างแผ่วเบา

ในขณะที่ รถค่อยๆเลื่อนออก เด็กหนุ่ม...ได้แต่มองที่กระจกรถ หวังว่าจะมีใครสักคน วิ่งตามมา...แต่ก็ได้แต่หวัง

"วี้ ว่อ วี้ ว่อ "(สมมุติว่ามันคือเสียงรถพยาบาลน่ะครับ ช่วยเข้าใจด้วย) เสียงรถพยาบาล ดังอยู่ตรงหน้ารถของพวกเขา ในขณะที่เจ้าหน้าที่ กำลังแบกร่างเล็กๆของใครบางคน

"พ่อจ๊ะ...มันเกิดอะไรขึ้นหรอ???"

"สงสัยรถจะชนน่ะจ๊ะแม่"

"ลูกใครกันล่ะนั้น น่าสงสารจริง ตัวแค่นี้ถูกรถชน"

"อย่าว่าเขาเลย ปล่อยให้เป็นเรื่องของเจ้าหน้าที่เขาเถอะ เรารีบไปกันดีกว่า"

เสียงสนทนาระหว่างพ่อกับแม่ของมิวพูดขึ้น

ณ โรงพยาบาล 

"คุณหมอค่ะ...ลูกของดิฉันเป็นอย่างไรบ้าง..." แม่ของเค้กถามคุณหมอด้วยความเป็นห่วงลุกของตน

"ตอนนี้ลูกของคุณ...พ้นขีดอันตรายแล้วครับ...แต่ว่า..."

"แต่อะไรค่ะหมอ???"

"ลูกของคุณอาจจะสูญเสียความทรงจำบางอย่างน่ะครับ...เพราะสมองของเขาได้รับการกระแทกอย่างรุนแรง"

"โถ่...เค้กลูกแม่" เสียงของผู้เป็นแม่ ร้องไห้ลั่นห้อง ICU

"ใจเย็นๆน่ะครับ คุณแม่ ผมรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันทำใจลำบาก..."

"ค่ะ...ฮึก เค้ก น้องเค้ก"

ตุบ!! ร่างของแม่เค้กสลบ ลงไปกองกับพื้น

"พยาบาล ครับ พยาบาล มาดูแลคนไข้หน่อยครับ คนไข้หมดสติ"

เช้าวันต่อมา

"ที่นี้ที่ไหนเนี่ย???"เสียงของแม่เค้กพูดขึ้น

"โรงพยาบาลครับ!!!" 

"คุณหมอค่ะ ดิฉันเป็นอะไรค่ะ แล้วลูกชายของดิฉันล่ะค่ะ"

"ใจเย็นๆครับ คุณแค่ช็อกและหมดสติไป ส่วนลูกของคุณ พักฟื้นอยู่ห้องข้างๆนี้ครับ"

"ดิฉันขอไปเยี่ยมลูกได้มั้ยค่ะ???"

"ได้ครับ ตอนนี้ลูกของคุณน่าจะกำลังเช้ดตัวอยู่"

"ค่ะ...ขอบคุณค่ะ"

ก๊อก กีอก ก๊อก

"เค้ก...แม่เข้าไปน่ะลูก..."

"เชิญครับ...แม่"

"เค้ก...เค้กยังจำแม่ได้หรอลูก..."

"เอ้า!! ทำไมแม่ถามแบบนั้นครับ เค้กก็ต้องจำแม่ได้สิ :)"

"แม่ดีใจจังเลย แม่นึกว่าลูกจะลืมแม่ซ่ะแล้ว คุณหมอบอกว่า ลูกได้รับแรงกระแทกอย่างหนัก อาจทำให้ลูกเสียความทรงจำบางส่วนไปน่ะ"

"จริงหรอครับ?? ผมว่าแล้ว ทำไมเหมือนลืมเรื่องอะไรบางอย่างไป..."

"เอาน่ะลูกๆ ลูกไม่ลืมแม่แค่นี้...แม่ก็ดีใจแล้วจ๊ะ"

"ครับ....ผมรักแม่น่ะครับ"

"แม่ก็รักลูกจ๊ะ"

Writer...แฮ่ๆ หายไปนานเลยขอโทษน่ะครับ ใครยังติดตามอยู่ ช่วยมาคอมเม้นด้วยน่ะครับ :)