รักฉันนั้น...เพื่อเธอ

ความผูกพันในวัยเยาว์ก่อเกิดเป็นความรักอันบริสุทธิ์แสนสวยงาม เขาจะทำอย่างไรถ้าจะต้องเลือกระหว่างผู้หญิงคนเดียวที่เป็นหนึ่งในดวงใจ จะปล่อยเธอไปหรือจะยื้อเอาไว้อย่างนี้

ตัวอย่างบางตอน ของ "เมฆ vs แพรวา"

         ”เจ็บนะ!!” แพรวาสะดุ้งตกใจร้องเสียงดังแว๊ด

           “มือไม่มีหรืองัยใช้เท้า...เป็นผู้หญิงนะแพรน่ะ” เมฆว่าหันมาทำหน้าดุ แพรวานอนจ้องหน้าเมฆตาไม่กระพริบนึกด่าอยู่ในใจ 

           “ก็เมฆมาขวางทำไมล่ะ!!” เสียงแป๋นๆ ดังขึ้น เถียงอย่างไม่พอใจตามประสาคนที่ถูกตามใจจนเคยตัว เมฆหันกลับมามองแพรวาที่จ้องหน้าเขาอย่างไม่ยอมแพ้รู้สึกไม่ชอบใจ 

           “ขวางแพรก็บอกมาดีๆ ซิ!!” เมฆเสียงเข้มขึ้นคล้ายจะปราม

           “แพรไม่เห็น!!..ตาไม่ได้อยู่ที่ตีนนี่จะรู้ได้ยังงัย!!@!” แพรวาเถียงฉอดๆ เคนหน้าเหวอหันมามองแพรวาอย่างอึ้งๆ พูดไม่ออก เพราะไม่เคยเจอแพรวาลุคนี้เลยจริงๆ เหลือบมองชัฏที่สีหน้าเรียบสนิทเมฆถึงกับฟิวร์ขาด 

           “แพรวา!!!...มันจะมากไปแล้วนะ!..นิสัยหยาบคายแบบนี้เอามาจากไหนกัน!!!” เมฆลุกขึ้นเดินไปหาแพรวาตาลุกวาว แพรวารีบลุกขึ้นหันหลังทำท่าจะวิ่งหนี เมฆก้าวสามทีตามมาจับคอเสื้อแพรวาไว้ได้ทัน 

           “ปล่อยนะ!!. เมฆมาว่าแพรก่อนทำไมล่ะ!! ฮึก..ฮึก” เด็กดื้อยังคงเถียงคำไม่ตกฟาก 

           “เมฆไม่ได้ว่าแค่บอกดีๆ..ขอโทษเมฆมาเดี๋ยวนี้เลยนะแพรวา!!” เมฆพูดเสียงแข็ง 

           “ไม่!!!..ฮืออ.ฮืออ.เมฆมาตีแพรก่อนทำไมล่ะ.ฮึก..!!!” 

           “ถ้าไม่ให้ตี ทีหลังแพรก็อย่าทำแบบนี้อีกซิ..ขอโทษเมฆมา!!!” เมฆบอกอย่างโมโห ตีเค่นี้มันจะอะไรกันนักหนาน้อยกว่าที่โดนไอ้เคนตบกะโหลกยังไม่เห็นจะโกรธเลย 

           “ไม่!!!ทำไมเมฆต้องตีแพรด้วย ฮึก ฮึก!!” แพรวาไม่ยอมแพ้เสียงเครือยกมือป้ายน้ำตาที่เอ่อคลอก่อนจะทุบเมฆสียงดังตุบๆๆ จนเมฆต้องดึงบุหรี่ออกจากปากถือไว้มือนึง อีกมือหันมาคว้ามือแพรวาไว้ เสียงดังแว๊ดๆ กับท่ากระทืบเท้าเหมือนเด็กของแพรวาทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาพากันหันมามอง เคนมองชัฏที่ค่อยๆ เดินไปหยิบเสื้อที่กองอยู่มาสะบัดสองทียกขึ้นสวม 

           “แพร..บอกให้ขอโทษเมฆเดี๋ยวนี้!” 

           “ปล่อยนะ ฮือ..ฮือ” แพรวายืนร้องไห้สะอื้นพยายามดึงมือออก  

            “ปล่อย” เสียงบอกเรียบๆ ทำให้เมฆชะงักหันมามอง

ตัวอย่างบางตอนของ "เคน vs ชัฏ"

           “เจอหรือเปล่า?” เมฆถามด้วยความร้อนใจ

            “ไม่เจอ..มึงกินข้าวกันก่อนละกันเดี๋ยวกูมา..ยืมรถหน่อยซิ” เคนหันมาหาชัฏที่กลับมานั่งนิ่งทำเป็นทองไม่รู้ร้อนจนเคนอารมณ์เสีย 

              “หูแตกหรืองัย!! กุญแจอยู่ไหน!!...ใส่ชุดแบบนั้นจะกลับบ้านได้ยังงัยกระเป๋าตังค์แพรกับโทรศัพท์อยู่ในรถ..ถ้าเกิดอะไรขึ้นมึงจะรับผิดชอบไหวเหรอ!!!” เคนแหกปากเสียงดังด้วยความโมโหเพราะเห็นชัฏยังนิ่งเฉย เคนเลยน๊อตหลุด 

             “ดี!!! ตัดให้ขาดนะไอ้ชัฏ กูก็เบื่อมึงเต็มทนแล้วเหมือนกัน!!!” เคนบอกเปิดประตูออกมาจากห้อง เมฆตกใจหน้าซีดมองชัฏที่ยังนั่งนิ่งเหมือนคนไร้ความรู้สึก แต่เมฆรู้ว่าชัฏเจ็บ...

ตัวอย่างบางตอนของ "ชัฏ vs แพรวา"

          “ชุดนอนนั่นก็สวยดี แพรไม่เห็นชัฏใส่ชุดนอนใส่แต่เสื้อกล้าม”

           “ไม่ชอบชุดนอน มันถอดยากกกกกกกกก” ชัฏแกล้งก้มหน้ามากระซิบข้างหูแพรวาก่อนจะขโมยจูบขมับให้ชื่นหัวใจโดยที่เจ้าตัวไม่ทันรู้ตัวก็ส่งเสียงแจ๋วๆ จนชัฏหัวเราะขำ 

          “ไอ้บ้าเอ้ย! ชุดนอนที่ไหนถอดยาก ถอดยากใครจะเอามาทำเป็นชุดนอน ทีชุดนอนที่ชัฏซื้อให้แพรแต่ละตัวกระดุมติดไปถึงคอหอย ขาก็ยาวไปถึงตาตุ่มแพรยังไม่บ่นเลย..ไม่รู้หล่ะ คืนนี้แพรจะให้ชัฏใส่ชุดนี้..แล้วแพรก็จะเอาชุดนั้นด้วย คิก คิก” แพรวาบอกเดินลิ่วไปตรงที่แขวนชุดนอนน่ารัก หยิบชุดนอนที่เป็นกระโปรงผ้าฝ้ายสายเดี่ยวสีขาวมีลูกไม้ระบายที่ชายกระโปรงน่ารัก 

          “หยุด หยุด..หยุด ขืนแพรใส่ชุดนี้ชัฏไม่ปล่อยให้รอดไปถึงพรุ่งนี้แน่ วางลงเดี๋ยวนี้เลย!” ชัฏบอกหน้าแดง แพรวาเขย่งเท้ามาพูดข้างหูชัฏ

          “นั่นน่ะ มันอยู่ในแผนของแพรเลยนะ จ่ายตังค์ด้วย!!” 

          “โอ๊ย! แพรตะโกนมาได้! แก้วหูตะแตกมั๊ยเนี่ย!” ชัฏบอกขยี้หูไปมาหน้างอ หันไปมองแพรวาที่เดินถือชุดนอนสองชุดไปที่แคชเชียร์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี หันมาหาชัฏ 

         “จ่ายตังค์เซ่ ชักช้าจริง!!” แพรวาหัวเราะคิก คิก ขำคนที่เดินหน้าหงิกควักเงินสดออกมาจากกระเป๋า แพรวาชะโงกไปดูเงินในกระเป๋าก่อนจะหันไปยิ้มกับแคชเชียร์ที่ยืนยิ้มมองหนุ่มหล่อยื่นเงินมา พนักงานสาวเหลือบมองชัฏด้วยความชื่นชมแพรวาแอบมองอมยิ้มขำรับถุงเสื้อผ้ามาจากพนักงานขายเดินนำหน้าออกไปก่อน ชัฏรีบเดินตามไปดึงคอแพรวาจนถอยหลังมา กระซิบลงข้างหู 

          “เน่!..นั่นก็แผนชัฏเหมือนกัน..ถ้าคืนนี้แพรไม่ยอมใส่ ชัฏจะจับใส่เองกับมือเลยหล่ะ!” 

          “ใส่อยู่แล้ว อุตส่าห์ซื้อมาไม่ใส่ได้งัย เร็วซิไปซื้อขนมก่อน!” แพรวาบอก 

          “เดินช้าๆ ก็ได้ ขาสั้นยังจะรีบเดินอีก!” 

          “พูดมาได้ว่าขาสั้น..ขายาวกว่านี้ก็เป็นผู้ชายแล้ว!” 

          “พูดก็ไม่เพราะ ไม่มีความอ่อนหวานซักกะติ๊ด!!. 

          “เน่!!!..ถ้าว่าแพรอีกคำเดียว แพรจะไม่ไปค้างกับชัฏแล้วนะ!” 

          “ว่าที่ไหนกัน..เขาเรียกว่าติเพื่อก่อต่างหากล่ะ..เดินให้เป็นผู้หญิงหน่อยแล้วก็พูด ชัฏคะ ชัฏขา อะไรแบบเนี้ย เป็นรึเปล่า” ชัฏพูดทำหน้าเซ็ง นั่งมองแพรวาที่ก้มๆ เงยๆ อยู่ที่หน้าตู้เค้ก  แพรวาท้าวสะเอวหันหน้ามามอง ก่อนจะเดินกลับมาหาชัฏที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ มือนึงจับบ่าอีกมือจับหน้าผาก ชัฏเงยหน้ามามอง 

          “ทำอะไรน่ะ?” 

          “วัดไข้?” 

          “วัดทำไม ไม่ได้ป่วยซะหน่อย!”

          “ก็นั่นน่ะซิเห็นทำท่าเหมือนคนป่วย...พูดเพ้ออยู่ได้!!” แพรวาบอกเดินกลับไปดูเค้กต่อเห็นชัฏนั่งเงียบไม่พูดแหย่ก็อมยิ้มขำคนขี้งอน สั่งเค้กกับพนักงาน 

          “ชัฏจะเอาอะไรรึเปล่า?”

          “……...” 

          “ท่าทางจะไม่อยากกิน งั้นน้องคะ พี่เอาช็อคโกแล็ตกับมะพร้าวนี่สองชิ้นค่ะ”  แพรวาบอกเดินมานั่งรอที่เก้าอี้ตรงข้ามชัฏที่นั่งเงียบๆ   

          “นี่..ขอโทษ แพรจะพูดเพราะๆ จะเดินช้าๆ จะทำตัวเป็นสาวน้อยน่ารัก พอใจยัง?”

           “………."

           “ไม่ชอบเหรอ..นั่นน่ะซิสาวน้อยน่ารักมันอินโนเซ้นท์ไปหน่อย เปลี่ยนเป็นนางแมวยั่วสวาทดีกว่าเมื่อกี๊เห็นชุดนอนลายเสือเซ็กซี่เป็นบ้าเลย…ถ้าแพรใส่ชุดนั้นแล้วมานวดให้ชัฏน่ะ เอ่อ..เฮอะ เฮ้ย!! ตกใจหมดเลย” แพรวากำลังเคลิ้มนึกอะไรเพลินๆ ชัฏยื่นหน้ามาจนแทบจะจูบกับแพรวา

           “กลับบ้านกันเถอะ”

ตัวอย่างบางตอนของ "ชัฏ vs แพรวา"

           “ตอนแรกแพรก็ไม่ได้เป็นอะไร แพรแค่แกล้งไอ้นี่นิดเดียวเองมันก็เดินหนีแพร ไม่รู้จะรีบอะไรนักหนา แพรวิ่งตามไม่ทันไปเหยียบไม้หักขาแพรเลยเจ็บแบบเนี้ย..โอ๊ย!.เจ็บนะ!” แพรวาบอกยกมือตีมือชัฏที่กำลังกดขาแพรวาสงสัยว่าเจ็บตรงไหนอีก คนอื่นพากันอึ้งๆ ไม่รู้จะโทษใครดี

            “ให้แพรง้อตั้งนานก็ไม่ยอมพูดกับแพร..เมื่อกี๊ก็พูดไม่ดีกับแพรอีก.. ฮึก..” แพรวาบอกสะอื้นด้วยความน้อยใจเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อครู่ ยกมือป้ายน้ำตาที่ไหลหยดลงมาแหมะๆ เคนทำหน้าไม่ถูกเพราะตอนนี้หน้าชัฏเริ่มเปลี่ยนมาเป็นสีแดงสลับขาว คนอื่นๆ เลยพากันหายใจไม่ทั่วท้องไปด้วย

             “เอ่อ..แพร..ดูท่าจะเจ็บเยอะ ไปใส่ยาก่อนดีกว่านะ!”

             “แพรจะไม่พูดกับมันจริงๆ ด้วย ฮึก!” 

             “เอ่อ..ไม่พูดก็ไม่พูดลุกขึ้นไปใส่ยาก่อนป่ะ” เคนบอกดึงแพรวาลุกขึ้น

             “กูพาไปเอง” ชัฏบอกเสียงเรียบ เคนหันมามองหน้าชัฏค่อยๆ ปล่อยแขนแพรวา

             “ไม่ต้องมาจับแพรเลยนะ!!” แพรวาตวาดเสียงดังเหมือนฟ้าผ่าปัดมือชัฏยุ่งไปหมด เคนแอบกลืนน้ำลาย

             “ชัฏขอโทษ” ชัฏบอก จับแขนแพรวาแน่นจนแพรวารู้สึกเจ็บแต่ฤทธิ์ก็ยังเยอะอยู่ส่งเสียงแว๊ดๆ ยังดังมาเป็นระยะ

             “แพรแค่แกล้งนิดเดียวทำไมต้องโกรธแพรด้วย!”

             “ชัฏขอโทษ”

             “ฮึก ฮึก แพรอยู่กับชัฏแพรก็เจ็บทุกที”

             “ขอโทษนะ..แพรอย่าร้องซิ!”

             “ชัฏบีบแขนแพร แพรเจ็บนะ!!” แพรวาบอกแว๊ดๆ  ชัฏตกใจรีบปล่อยมือปรากฏรอยแดงห้านิ้วที่รอบแขน คนจับแทบอยากจะบ้าโดนนิดโดนหน่อยไม่ได้เลย…ยังกะแก้ว…ชัฏนึกในใจค่อยๆดึงแพรวามากอดท่าทางอ่อนโยนเพื่อนๆที่มองอยู่พากันถอนใจอย่างโล่งอก หลังจากแพรวาสงบลงชัฏค่อยๆ ดึงแพรวาออกมาก้มหน้าจูบหน้าผากเนียนสวยที่ตอนนี้มีแต่เหงื่อซึมไปทั่วใบหน้าค่อยๆ หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดให้ เพื่อนๆ รุ่นพี่ที่มองอยู่หันมามองหน้ากันทำท่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก….ตกลงมันเป็นแฟนกันใช่หรือเปล่าวะ!!...

             “ชัฏขอโทษ” เสียงบอกอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

             “แพรเจ็บแผล ฮึก ฮึก”

             “ป่ะ..ชัฏไปทำแผลให้ ชัฏขอโทษ..แพรอย่างร้องนะ” 

   โปรดติดตามความรักของพวกเขาได้...ใน

 รักฉันนั้น...เพื่อเธอ