Play Girl ผู้ชายอย่างนายไม่รอดมือฉันหรอก

       "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

        "เฮ้! เธอจะกรี๊ดทำไม เงียบเดี๋ยวนี้นะ!"เครยอนโวยวาย พลางเดิมมาเอามือปิดปากฉัน

       ขอบคุณพระเจ้าที่ตอนนี้เคยอนยังอยู่ในสภาพเรียบร้อยดี ไม่เปลือยท่อนใดท่อนหนึ่ง ไม่งั้นฉันเลือดพุ่งแน่ -.,-

       "ล...แล้วนายมาอยู่บ้านฉันได้ไง!"ฉันปัดมือเครยอนออก

       "บ้านเธอที่ไหน นี่มันบ้านฉัน!!"

       เออว่ะ ถึงว่าทำไมบ้านนี้มันกว้างๆแปลกๆ มีทั้งที่นอนเตียงใหญ่ๆโทรทัศน์40นิ้ว(บ้านฉันเตียงนิดเดียว นอนได้คนเดียว ทีวียังจอนูนอยู่เลย-.-) แถมมีห้องแยกเป็นห้องครัวและห้องนั่งเล่นอีก(บ้านฉัน3in1-o-;) บ้าชะมัด!

       "แล้วทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ"ฉันถามเครยอน 

       "เธอลองนึกดูสิ"เครยอนตอบ

       ทำไมหรอ....เมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้นกันน้า.....

       "ไปคิดข้างนอก ฉันจะอาบน้ำ!"

       ปังงงงงง!!!

       ฉันเดินออกมานั่งที่นอนกว้างๆ ในห้องนอนของเครยอน มือนึงก็คว้ารีมอทมาเปิดทีวี มือนึงก็คว้าโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงมากดหายัยทับทิม

       "ฮัลโหลพี่แอลตอนนี้อยู่ที่ไหนเนี่ย ทำไมทับทิมไปหาที่บ้านแล้ววไม่เจอล่ะ"ไม่นานทับทิมก็รับสาย

       "ตอนนี้ฉันอยู่บ้านเครยอนจ้ะ"

       "จริงหรอพี่!"ทับทิมถามเสียงตื่นเต้น"เป็นไงบ้าง งานสำเร็จแล้วใช่มั้ยอ่ะ ว่าแล้วเชียวพี่เก่งอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้จิ๋บจ๋อย ฮิฮิ เอ้อ! ว่าแต่เครยอนมีซิกแพกมั้ยอ่ะ ขาวหรือป่าว" โหยย ยัยนี่ยังจะมีอารมณ์มาหื่นอีกนะ=o=;

       "ยังๆย่ะ ยังไม่ได้เรื่อง คนเราจะรักกันได้เพราะเจอกันคืนเดียวเลยหรอ ฉันไม่ได้มอมยาคนนะ"

        "แหะๆ จริงสิเนอะ งั้นเอางี้ พี่อยู่ที่นั้นต่อไปส่วนเรื่องทางนี้ทับทิมจัดการเอง เพจของเราไม่ต้องห่วงนะทับทิมจัดการเอง"

        "อืม ขอบใจมากนะ"ตี๊ดๆๆ 

         แกร็กก! 

        เย้ย! ตกใจหมดเลย เครยอนเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กขยี้หัวตัวเองออกมา ส่วนเสื้อผ้าไม่ต้องพูดถึง มิดคอหอยเหมือนเดิมจ้าา

        หนอยๆ นี่มันบ้านตนเองนะ นายจะแต่งตัวสุภายไปไหนยะ!

       "นี่เธอนั่งที่นอนฉันได้ไงเนี่ย เธอยังไม่อาบน้ำนะ!"เครยอนทักท้วง

       "ทำไมล่ะ ทีเมื่อวานฉันยังนอนที่นอนนี้ได้เลย นั่งแค่นี้ทำเป็นหวง"ชิ!

       "ตอนนั้นเธอเมา ส่วนตอนนี้.." 

       ฟุบบบ!  เครยอนโยนผ้าขนหนูมาให้ฉัน

        "...ไปอาบน้ำซะ เหม็นกินไวน์จะแย่"เครยอนเอามือปิดจะมูก

        จริงหรอ? ฉันทำจมูกฝุดฝิด ได้กลิ่นไวน์จริงๆด้วย สภาพตอนนี้ฉันเน่ามากเลยอ่ะ ไปอาบน้ำดีกวา

        ย่องๆ~~~~~

        ฉันค่อยๆย่องๆเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพตอนนี้คือผ้าขนหนูผืนเดียวที่ยังจะพอปกปิดอะไรต่อมิอะไรฉันได้  พอเครยอนที่กำลังนอนดูทีวีอยู่บนที่นอนเห็นสภาพฉันเข้าจึงสดุ้งแถมยังร้องเสียงหลง

       "เฮ้ย! ทำบ้าอะไรเธอเนี่ย!!"

       "ก็อาบน้ำไง นายเป็นคนบอกให้ฉันไปอาบน้ำไม่ใช่หรอ ถามอะไรแปลกๆ"

        เครยอนลูบหน้าตัวเองอย่างเซ็งๆ"แล้วทำไมเธอไม่ใส่เสื้อในห้องน้ำ??"

        "จะบ้าหรอ! เสื้อตัวนั้นเน่าจะตายอยู่แล้วกลิ่นไวน์หึ่งเลยนะ ใครจะใส่มันลงละ"

        "เธอเลยห่อตัวด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวเนี่ยนะ!"

        "มันก็ยังดีกว่าทนใส่เสื้อเหม็นอับตัวนั้นนี่นา"

        "เฮ้ออออ!"เครยอนถอนหายใจอย่างเอือมระอา แล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อยืดแขนสั้นตัวเบิ้มตัวนึงส่งมาให้ฉัน"อ่ะ เอาไปใส่ซะ" ฉันจึงรับไว้ละเอาไปใส่ในห้องน้ำ

         ย่องๆ~~~~

         ฉันค่อยๆย่องออกมาจากห้องน้ำ เหมือนมีใครมากดรีเพล์กลับมาเหมือนเดิมเลย แต่ครั้งนี้ฉันมากับเสื้อตัวเบอเร่อเท่อยาวซะถึงเข่าฉัน คาดว่าน่าจะเป็นเสื้อของเครยอน แต่ทำไมความรู้สึกมันโล่งๆหวิวๆจังว่ะ

         เมื่อเครยอนเห็นฉันเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว จึงใช้รีมอทปิดทีวีและหยิบกุญแจรถเดินมาคว้ามือฉันออกจากห้องนี้

         "น..นี่ นายจะพาฉันไปไหน"ฉันเกาะประตูไว้ เครยอนจึงชะงักหันกลับมาตอบฉัน

        "ไปจากที่นี่ไง หรือเธอจะวนเวียนอยู่ในห้องนี้ทั้งวันด้วยสภาพนี้หรอ?"เครยอนว่าพลางมองมายังสภาพฉันที่ใส่เสื้อตัวเบิ้มคลุมเข่า ใร้ซึ่งกางเกง

        "ไม่"ฉันส่ายหัวทันที

        "ดี งั้นตามฉันมา"