DIARY LOVE ไดอารี่น้อย บันทึกความทรงจำแห่งรัก

''ขอเชิญกลับบ้านได้คะ''อาจารย์ผู้หญิงวัยชรานิดนึงกล่าวบอกนักศึกษาก่อนจะกลับบ้าน 

''หาววววววว'' ใครนะชั่งกล้าหาวเสียงดังอย่างนี้ ฉันหันไปมองตามเสียงหาวอันสุดแสนจะทุเรศนั้น

''นายเคลวินนนนนนน!''

''หวัดดี เรียนบัญชีหรอเหมือนกันเลย''หมอนั้นพูดลอยหน้าลอยตาเหมือนไม่ได้ทำอะไรกับฉันไว้

''นี้นายอย่าคิดว่าเป็นเจ้าของแห่งนี้แล้วจะมาทำอะไรก็ได้ตามใจชอบนะ นายนะทำให้หัวเข่าฉันเป็นแผลแล้วก็โดนพวกผู้หญิงด่า แถมยังมาส่งเสียงหาวของนายอันน่ารำคาญนั้นอีกด้วย!''

''โว้ยยย อะไรนักหนาวะ ฉันไปทำอะไรเธอตอนไหน คิดดูนะถ้าเธอไม่มาคุยกับยัยมิลาเรื่องจะเกิดมะ ถ้าเธอไปสอบชิงทุนที่อื่นเรื่องจะเกิด ถ้าเธอไม่มากระโดดดึงหูฉันก่อนเรื่องจะเกิดมะ หะ หะ หะ!?''

''นายตะโกนใส่ฉันหรอ...''มาแล้ว ฮิฮิ >m< ถ้าไม้ตายของผู้หญิง จุดอ่อนของผู้ชาย น้ำตาเท่านั้นน้ำตาฉันหยุดลงมาเป็นสายทำเอาหมอนั้นทึ่งไปเลยฮิฮิสมน้ำหนา แหมแล้วนักศึกษาพวกนี้ก็ชอบมามุงดูจังไม่ใช่เรื่องของตัวสักหน่อย 

''เห้ยเธอร้องไห้ทำไมเนี้ย''

''นายว่าฉัน...''

''หนูแดง!!''เสียงมิลาตะโกนเรียกฉันดังสนั่นทำเอานักศึกษาที่มุงอยู่หันไปตามๆกัน

''มิลาาา ฮืออออ''ฉัน(แกล้ง)ร้องไห้แล้วกอดมิลาไว้

''อย่าร้องๆมากับฉันนะ''มิลาบอกพร้อมพยุงฉันขึ้น

''ส่วนนายไอเคลวินมานี้ๆเลยย''

ในห้องพัก มิลาและเคลวิน

''หนูแดงร้องไห้ทำไม''มิลาถาม

''เคลวินว่าฉัน...''

''เคลวินว่าหนูแดงทำไม!''

''มันมาด่าฉันก่อนอะแก!!''

''ฉันด่าอะไรนาย นายทำฉันถูกหมายหัวจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆอยู่ก็เพราะนาย ฮือออ''

''ก็ถ้าเธอไม่มาที่นี้ก็คงไม่เกิดหรอก''

''แล้วใครใช้ให้นายสร้างที่นี้ขึ้นมาละ!''

''STOP YOUR MOUTH!''มิลาตะโกนเสียงลั้นห้อง

''ฉันจะไปซื้อของข้างนอกนายปรับความเข้าใจกันไปก่อนละกันนะ''มิลาบอก

''เดี๋ยวสิมิลา จะไปไหนนะเพื่อน!''ฉันตะโกนหามิลา

''เรียนผูก ต้องเรียนแก้เองนะจ้ะ''มิลาตะโกนบอก โธ่มิลาา~

''นี้ สรุปเธอจะขอโทษฉันไหมเนี้ย''

''ฝันไปเถอะ''

''เออ งั้นฉันจะขอโทษแทนก็ได้ แต่ถ้าฉันขอโทษเธอก็ก้าวออกไปจากโรงเรียนนี้ซะแล้วอย่ากลับมาอีก''

''ฉันไม่เชื่อหรอกว่านายจะทำจริง''เฮอะอย่ามาหลอกให้ยากเลย- -*

''ฉัน ทำ จริง'' หมอนั้นพูดพร้อมเอาเอกสารมอบตัวของฉันขึ้นมาแล้วเตรียมที่จะประทับตรา ไล่ออก

''ดะ เดี๋ยว''

''ทำไมกลัวหรอ''

''ไม่ใช่กลัวแต่ฉันแค่''

''แค่อะไร''

''แค่ คิดว่าถ้าฉันขอโทษก็น่าจะดีกว่า ที่สำคัญฉันก็เป็นเด็กเรียนดีถ้านายไล่ฉันฉันก็ไปต่อที่อื่นได้สบายๆ''

''อ๋อ หราา~''หมอนั้นกวนประสาท ฮึ่ม

''ใช่ ขอโทษ'' ฮึ่มสะใจนายหรือยังละ! 

''ปรับความเข้าใจได้หรือยังจร้าา~''เสียงมิลานี่

''ได้แล้ว!''ฉันตะโกนไป ด้วยความงอน ปนน้อยใจที่หล่อนทิ้งฉันไว้กับตาบ้านี้

''เคลวินกลับบ้านก่อนวันนี้ฉันมีนัดกินติมกับเพื่อนใหม่'' มิลาบอกเคลวิน

''บาย สาวเหนือ''เคลวินมองหน้าฉันพร้อมส่งยิ้มอันชั่วร้ายมาให้ฉัน โอ๊ยยยยจะบ้าตาย!

''ไปกินติมกันเถอะ หนูแดง''

''ไม่ไปแล่ว :(''

''ทำไมงอลหรอ''มิลาถามฉันด้วยน้ำเสียงแปลกๆ

''ช่ายย เธอทิ้งให้ฉันอยู่กับหมอนั้นงะ''

''เธอรู้มะว่าฉันทำนายดวงได้''

''ไม่รู้ ไม่ชี้:3''

''อย่าตกใจนะ ถ้าฉันจะบอกว่า อีกหนึ่งเดือนหนูแดงกะเคลวินจะรักกัน''

''ห๊ะ ห๋าาาาาาาาาาาาาาา~~~!''

''เชื่อฉันเถอะ ;)''

''แล้วฉันจจะรู้ได้ไงว่าเธอทำนายแม่นจริงๆ''

''วันนี้เธอโชคร้ายที่หลับในห้องเรียนโดนอาจารย์เอาชอคยัดปาก''

''หวายยย อย่าพูดสิเดี๋ยวคนอื่นได้ยิน''

''ที่นี้จะเชื่อฉันได้ยัง"

''โอเค เชื่อก็เชื่อ...''

''เดี๋ยวฉันขับไปส่งนะ''

''จ้ะ จ้ะ''

บนรถของมิลา

รับโทรศัพท์หน่อยเจ้า มีคนโทรมาเจ้า~

''ฮัลโหล''

''เรียนเป็นไงบ้างก็ดีนะ''

''ซาร่าละ'' เอี๊ยดดดดดดดดดด

''แปปนึงนะซาร่า''

'เบรกทำไมมิลา'

'เธอคุยกับคนชื่อซาร่าหรอ'

'อื้มทำไมหรอ'

'มีรูปปะ'

'มี คนนี้ไง'

'อั๊ยยะ! คุยโทรศัพท์ต่อไปเถอะ'

'จ้ะๆ'

''ฮัลโหล ซาร่า''

''ใครนะ''

''อ๋อมิลานะ''

''มิลาหรอ..''

''อื้ม มิลาที่เป็นน้องของเคลวินเจ้าของโรงเรียนฉันนะ''

''อื้ม..แค่นี้ก่อนนะ''

''เสียงเธอดูหงอยๆไปนะ ซาร่า''

''ช่างเหอะๆ แค่นี้นะ พี่ฉันมาแล้ว''

''จ้ะ''

''อ๊ะถึงแล้ววว''ฉันบอกมิลา

''เอี๊ยดดดดด''

''โชคดีนะ''

''จ้ะบ้ายบาย''

ฉันบอกมือลามิลาแล้ววิ่งขึ้นห้อง  กินข้าวอาบน้ำและสุดท้าย

                              เข้าสู่ห้องนิทรา..