วิกฤตร้าย...ใจกรุ่นรัก

บทนำ

ในวันที่ฝนตก อีกห้านาทีก็จะเข้าคาบเรียนภาคบ่ายของวันนี้ ภายในโรงอาหารที่เริ่มร้างผู้คนยังคงมีเขาและเธอนั่งเงียบๆอยู่ที่โต๊ะมุมเสา สายลมพัดผ่านนำพาละอองฝนมาด้วย ทำให้บรรยากาศรอบข้างเย็นยะเยือกและเงียบมากกว่าเดิม เธอยกแขนขึ้นกอดอกเพื่อคายหนาว คิ้วขอเด็กสาวขมวดแทบจะผูกกันเป็นโบว์ เธอคิดทบทวนในสิ่งที่จะพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

‘คิดอะไรอยู่เหรอ... บัว’ เด็กหนุ่มเท้าคางมองหน้าเธอด้วยความสงสัย

‘ปะ เปล่า’

‘เปล่าอะไร... ดูสิ คิ้วขมวดจนจะผูกกันอยู่แล้ว’ เด็กหนุ่มเอื้อมนิ้วชี้ไปจรดตรงหว่างคิ้วที่ขมวดมุ่นเด็กสาว หวังจะคายมันให้ออกจากกัน

‘เทพ... ตอนนี้พวกเราอายุเท่าไหร่’

‘ก็... สิบสี่ปีไง เราอายุเท่ากันแต่เทพเกิดก่อน เทพเกิดมีนา บัวเกิดกันยา แก่กว่าบัวหกเดือน อะไรกันบัว...แค่นี้ก็จำไม่ได้เหรอ เป็นแฟนกันจะครบร้อยวันแล้วนะ ลืมได้ไง’ เด็กหนุ่มยิ้มกว้างพูดน้ำเสียงหยอกเย้า แก้มขาวๆ ขึ้นสีระเรื่อ

‘เปล่า... บัวไม่ได้ลืม บัวจำได้ ที่ถามเพราะบัวอยากคิดอะไรนิดหน่อยนะ...’ เด็กสาวตอบพรางก้มหน้าเพื่อหลบสายตาช่างสงสัยของเด็กหนุ่มที่ส่งมาให้

‘บัวคิดอะไรอยู่... บอกเทพได้มั้ย’

‘บัว...คิดว่า...’

‘...’

‘บัวคิดว่า...เราควรจะเลิกเป็นแฟนกัน’

‘ทำไม! จะเลิกทำไมบัว!’

‘บัวคิดว่า...พวกเรายังเด็กเกินไปที่จะแฟนกัน...’

‘บัวคิดว่าเราเด็กไปเหรอ...’ เด็กหนุ่มทำหน้าเศร้า

‘ใช่... เด็กเกินไป’

‘อืม...’ เด็กหนุ่มขมวดคิ้วใช้ความคิดบ้าง

‘เทพ...’

‘อะไร...’

‘เอาแบบนี้ดีมั้ย เอาไว้ถ้าเราโตขึ้นแล้ว... เราค่อยกับมาเป็นแฟนกันอีก... ก็ได้นี้นา’ เด็กสาวยิ้มกว้างพูด

‘นั้นสิ! งั้นก็ได้! ตกลง...ถ้าโตขึ้นเราจะเป็นแฟนกันอีก!’ เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับชูนิ้วก้อยขึ้น

‘จ๊ะ! ถ้าโตขึ้นเราจะเป็นแฟนกัน!’ เด็กหญิงพูดพร้อมเกี่ยวก้อยสัญญากับเด็กหนุ่มภายใต้วันฝนตกเดือนกรกฎาคม

ช่วยเม้น ช่วยเป็นกำลังใจด้วยนะคะ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

                                                                                                       นามปากกา : สุข.