The Tale Of Lilian.

      บทนำ [00]

     เฮอลิออนเกลียดความเหลาะแหละของเซอนาร์ฉันใด เซอนาร์ก็เกลียดความแข็งทื่อของเฮอลิออนฉันนั้น

     เซอนาร์ในที่นี้คือบุตรชายขุนนางเก่าแก่ท่านหนึ่ง โดยมีเอกลักษณ์คือเส้นผมสีทองวาวกับใบหน้าเสเพลเสียไม่มี นัยน์ตาของอีกฝ่ายสีฟ้าเข้มพร้อมใช้มุ่งมองหญิงสาวทั้งหลายในราชอาณาจักรให้มาติดกับ จัดได้ว่าเป็นคนหน้าตาดีพอๆกับชื่อเสียงด้านลบของเขา เรื่องนี้ท่านเสนาบดีเคยปวดหัวเมื่อสามปีที่แล้ว ก่อนจะชินไปเองตอนปีนี้ซึ่งเขาอายุครบสิบเก้า

     ส่วนอีกคนคือนักรบต่ำศักดิ์คนหนึ่งของกองทัพ อาจเป็นเพราะตระกูลเขาไม่ได้สูงส่งอะไร เมื่อเทียบเทียมกับหลายๆคนในทหารชั้นสูง แต่สิ่งที่แน่นอนกว่าว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรม นั่นคือฝีมืออันเยี่ยมยอดในเรื่องเพลงดาบกับการปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ความมีระเบียบในชีวิตและความยึดมั่นต่อกฏเกณฑ์ (ดูได้จากเส้นผมสีทองจางของเขาที่ไม่แตกปลายเลย) ซึ่งได้พบกับเซอนาร์ในร้านเหล้าแห่งหนึ่งที่พวกเพื่อนๆในกองทัพบังคับพาไป

     จริงอยู่ที่เฮอลิออนจะชกหน้าบุตรชายขุนนางชั้นสูงเพราะฝ่ายนั้นเอาแต่รุกไล่หญิงสาวใสซื่อคนหนึ่งที่หน้าร้าน แต่ท่านเสนาบดีกลับดีอกดีใจ นึกไม่ถึงว่าจะมีคนดีๆในอายุเพียงยี่สิบห้าปีที่กล้ามาเรื่องกับบุตรชายตน จึงแนะให้เซอนาร์ผูกมิตรกับอีกฝ่ายไว้ให้มาก ทั้งยังอำนวยตำแหน่งหลายๆด้านแก่ชายหนุ่มอีกด้วย

     แม้ในข้างต้นจะกล่าวว่าทั้งสองฝ่ายเกลียดกันอย่างกับอะไรดี ทว่า...พวกเขายังสามารถพูดคุยกันได้ประหนึ่งสหายเลยทีเดียว อาจเพราะเซอนาร์ฉลาดทันคนและช่วยไม่ให้นักต้มตุ๋นหลอกเอาเงินเขาไปง่ายๆ ส่วนเฮอลิออนช่วยดึงคุณชายตระกูลสูงให้วิ่งหนีฝีเท้าพวกคนรักของผู้หญิงที่เขาไปแทะโลมได้ทันมาหลายครั้งหลายครา

     สิ่งที่เซอนาร์รักกว่าอิสตรีทั้งหมดทั้งมวลคือไปป์ เขายอมโดนขังคุกและเจอแต่ผู้คุมชายหน้าตาเหี้ยมๆเพียงอย่างเดียว ดีกว่าโดนริบไปป์สีเงินขลิบทองประจำตัวไป

     คืนนี้ท่านเสนาบดีจำต้องอยู่ประชุมดึกกับพระราชาอีกแล้ว รวมทั้งเป็นอีกคืนที่เด็กหนุ่มพบว่าสาวๆล้วนแต่สนใจคณะกายกรรมกลางเมือง การเลี้ยงมื้อเย็นสหายกึ่งศัตรูอีกสักมื้อคงไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร “ได่ยินว่าเจ้าเกือบต้องเข้าร่วมกองทัพตีแดนมนตราแห่งซัลกาซาร์งั้นหรือ คิดหรือเปล่าว่าตัวเองโชคดีที่เกิดช้าไปหนึ่งปี?"

     สำหรับคนอื่น พวกเขาคงคิดว่าเฮอลิออนต้องโกรธประโยคนั้นมากแน่ เพราะนักรบหนุ่มคิดเสมอว่าตัวเองควรจะไปรบเพื่ออาณาจักรได้ตั้งนานแล้ว การฝึกซ้อมเพื่อเป็นกองหนุนแบบนี้ไม่มีประโยชน์เลยสักนิด กว่ากองหนุนลำดับของเขาจะเข้าสู้ สงครามมากมายก็จบไปตั้งนานแล้ว โดยเฉพาะเสร็จจากศึกของเผ่านักรบกับแดนซัลกาซาร์ ทุกอย่างคงสงบสุขต่อไปได้อีกหลายสิบปี หากไม่มีเรื่องอื่นมาแปรสถานการณ์เสียก่อน

     แต่พวกเขาที่คิดแบบนี้คงจะคำนวณผิดไป นักรบหนุ่มชินชากับอุดมการณ์ความคิดอันเหลาะแหละของเด็กหนุ่มเต็มที เขารู้ดีว่าเซอนาร์กำลังจะบอกว่าโชคดีที่ได้รักษาชีวิตอันสงบสุขไว้ ไม่ต้องออกแรงเหนื่อยจับดาบขึ้นต่อสู้ ส่วนสำนวนเรื่องอื่นๆที่แลดูแดกดันเล็กน้อย คงเป็นผลจากคำพูดไม่คิดเสียมากกว่า

     เฮอลิออนจิบไวน์แดงเล็กน้อยแล้วมองใบหน้าหวานของบุตรชายขุนนาง “เจ้าอยากถามเรื่องเจ้าหญิงหรือ”

     ใครๆก็รู้ว่าพระราชาได้ของกำนัลชิ้นงามเป็นบรรณาการจากซัลกาซาร์มา นางเป็นเจ้าหญิงผู้มีใบหน้าแสนสวยและอ่อนโยน เส้นผมสีทองประดับประดาอย่างงดงาม ราวกับหลุดมาจากเทพนิยายหรือนิทานปรัมปราก็ไม่ปาน สมกับเป็นเจ้าหญิงแห่งแดนมนตราและเหล่าเวทมนตร์อันเหนือจินตนาการจริงๆ น่าเสียดายที่เรื่องแบบนี้เกี่ยวข้องกับชั้นเชิงและการวางกำลังรบอย่างเหมาะสม

     “ใช่ๆ เจ้าหญิงองค์นั้นแหละ เจ้าหญิงลิเดเรีย” สีหน้าของเซอนาร์ดูเปรมปรีดิ์ “อา...ถ้าท่านพ่อกลับมาเมื่อไหร่ ข้าจะขอไปพบหน้านางสักหน่อย ยังไม่ถึงพิธีแต่งตั้งเป็น...เอ่อ...พระสนมนี่นา ใครๆก็สิทธิ์อยากยลโฉมทั้งนั้นแหละ”

     “เหรอ” เฮอลิออนกล่าวเบาๆ ก่อนจะสังเกตเห็นลังเลบางอย่างของคู่สนทนา ซึ่งยื่นแขนให้เขาดูร่องรอยที่ทาสหญิงเผ่านักรบทำไว้ มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาแพ้เพศอ่อนแออย่างสตรี และยอมรับว่าตัวเองไม่ได้ออมมือแม้แต่น้อย ใช่ว่าจะไร้ความเป็นสุภาพบุรุษจนเอาจริงได้ทุกขณะจิต แต่เพราะนางไม่ยอมเปิดช่องให้เขาออมมือเลยต่างหาก

     อร่องรอยนั้นเขียนเป็นสัญลักษณ์บางอย่างรูปดอกกุหลาบตูมสีน้ำเงินเข้ม

     “ข้าไปพบพวกทาสหญิงเผ่านักรบมา เพราะคิดว่าพวกนางน่าจะ...เอ่อ...เป็นทาสที่ดีได้ แล้วก็ได้ยินกิตติศัพท์ว่าหนึ่งในนั้นสวยมากด้วย เส้นผมของนางเป็นสีดำยาวละเอียด นัยน์ตาสีม่วงเข้ม สวยจริงๆ” เขากล่าว “มีเรื่องบางอย่างที่ทำให้ข้าสู้กับนาง แน่ล่ะ! ข้าไม่อยากสู้กับผู้หญิงสักนิด! แต่พอนางจะลงมือสังหาร ข้าเลยบอกว่าจะยอมช่วยนางออกจากคุกก็ได้ แต่พวกเจ้าว่าดอกไม้แบบนี้มันมีความหมายอะไรในทางทหารหรือเปล่า”

     เฮอลิออนส่ายหน้า เขาเรียนรู้สัญลักษณ์และสัญญาณต่างๆมานักต่อนัก ยังไม่เจอลายดอกกุหลาบสีน้ำเงินเข้มแบบนี้เลย ไม่แน่ว่านี่อาจเป็นสัญลักษณ์เฉพาะในเผ่าก็ได้ นางเป็นทาสของเผ่านักรบที่มีความแข็งแกร่งสูง หากไม่แพ้แก่อาณาจักรนี้เสียก่อน บางทีอาจจะเป็นที่หวาดเกรงของใครหลายๆคนเลยก็ได้ ชัยชนะครั้งนี้ไม่โปร่งใสนักหรอกนะ แต่ทุกสงครามล้วนมีลูกเล่นสกปรกแฝงอยู่ทั้งนั้น

     เซอนาร์จิ้มเนื้ออบขึ้นมาเคี้ยวเป็นการใหญ่ “ข้าล่ะกลัวจริงๆว่ามันจะเป็นสัญลักษณ์ของสามี ขอทีเถอะ...แค่นี้ท่านพ่อก็จะสั่งริบไปป์ข้าอยู่แล้ว อย่าให้ท่านต้องยึดมันไปจริงๆเลย”