ยอดนักสืบเชคกี้

                                                    เวลา1ทุ่มตรงเชคกี้ระริกระรี้สวมชุดสีดำเตรียมไปดินเนอร์กับน้ำตามคำชวนของคุณหญิงเมื่อ2วันก่อน                                                                                                                                   

                                                   เมื่อ2วันที่เเล้ว

                               ชายหนุ่มสวมรองเท้าผ้าใบเตรียมออกจากบ้านของน้ำเเต่คุณหญิงน้ำทิพย์กับรั้งไว้ว่า"เอ่อนี่เธอวันเสาร์นี้ไปที่ภัตตาคารย่านรัชดานะ"เชคกี้ทำหน้าเบื่อโลก"จะทดสอบอะไรผมอีกล่ะครับ" หญิงสาวหัวเราะกล่าวเเก้ว่า"ไปดินเนอร์เชียวนะกับน้ำ2ต่อ2นะไม่ไปก็ตามใจนะหนุ่มน้อย"สิ้นคำพูดของเธอชายหนุ่มเปลี่ยนใบหน้าในพริบตากล่าวว่า"ตกลงครับผมไปนะครับ"เขาพูดจบก็ปิดประตูไปอย่างรวดเร็ว

                                                 เวลาปัจจุบัน

                               "เเม่คะสรุปให้หนูไปดินเนอร์กลับใครล่ะเนี่ยอย่ามัวเเต่อมพะนำสิคะ"น้ำกล่าวเสียงออดอ้อนเพราะคงไม่ดีเเน่หากเธอต้องไปดินเนอร์กลับพวกหัวงู"เอาน่าไว้ไปถึงลูกก็จะรู้เองน่า"หญิงสาวเห็นดังนั้นจึงพูดต่อว่า"ถ้าเเม่ไม่ยอมบอกล่ะก็หนูก็ไม่ยอมไปหรอกเชอะ!"คุณหญิงน้ำทิพย์เห็นท่าไม่ดีจึงต้องใช้ไม้ตาย"ถ้าลูกไม่ยอมไปล่ะก็รถยนตร์เบนซ์เดือนหน้า อด! นะจ๊ะ" น้ำร้องโวยวายทันที"ไม่นะคะเเม่ก็เกิดคนที่เเม่นัดด้วยเป็นโรคจิตลวนลามหนูจะทำยังไงล่ะคะ" "โอ๋ๆลูกเเม่เเม่ขอสัญญาว่าเขาคนนี้เป็นคนดีอีกอย่างถ้าลูกชอบเค้่าเเม่จะจับเเต่งงานเลยอิอิ" "หา!" "ไม่ต้องหาค่ะคุณลูกนั่นๆชุดราตรีชุดใหม่มาส่งเเล้วไปลองเสื้อเลยลูก"น้ำจำใจต้องเดินไปลองชุดราตรีชุดใหม่

                                         2ชั่วโมงผ่านไป

                                       เชคกี้เดินทางมาถึงภัตตาคารจางเฝออาหารจีนระดับ5ดาวภายในร้านตกเเต่งด้วยโคมไฟสีส้มระยิบระยับเขากวาดตามองหาไม่นานก็พบน้ำนั่งดูนาฬิกาข้อมืออยู่ชายหนุ่มอมยิ้มเดินเข้าไปหาทันทีหญิงสาวปรายตามองเมื่อเห็นว่าใครเดินเข้ามาหาก็ตาเหลือกทันที"น..นายมาทำอะไร"เชคกี้เเกล้งส่ายหน้ากล่าวว่า"เเหมลืมคู่ดินเนอร์ของตัวเองได้ยังไงล่ะครับท่านสารวัตร " "ไม่จริ้ง" น้ำอุทานออกมาชายหนุ่มหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะสั่งเป็ดปักกิ่งผัดผัก4สหายซาลาเปาหมูสับขนมจีบกุ้งเเละน้ำเปล่า

                                   หลังจากทั้งคู่กินไปได้พักหนึ่งชายหนุ่มจึงเเกล้งคีบขนมจีบไปตรงหน้าหญิงสาว"ค..คีบมาทำไม""อ้าปากสิครับ"เขาตอบยิ้มๆ"ไม่เรื่องอะไรจะให้คนอย่างนายมาป้อน"เชคกี้เเกล้งถอนหายใจก่อนกล่าวว่า"ในเมื่อไม่กินดีๆก็คงต้องป้อนทางปากซะล่ะมั้ง"น้ำตาเหลือกรีบงับขนมจีบทันทีเเต่เธอก็งับได้เเค่ครึ่งหนึ่งเพราะเชคกี้เล่นโยนใส่ปากไปเสียเเล้วใบหน้าของหญิงสาวไม่มีสีอื่นเลยนอกจากสีเเดงเมื่อรู้ว่าเธอกินขนมจีบชิ้นเดียวกับเชคกี้

                                ทันใดนั้นกลับมีเสียงตวาดดังขึ้น"ไอ้ลูกชายบ้าสมพลเอ็งทำอะไรน่ะ"เชคกี้เเละน้ำสะดุ้งโหยงเลยทีเดียวชายหนุ่มปรายตาไปมองก็พอจะเข้าใจว่าลูกชายที่ชื่อว่าสมพลทำทับทิมของพ่อหลุดจากหัวเเหวนนั่นเอง"เฮ้อเเค่นี้เองไม่เห็นต้องด่ากันขนาดนี้เลยเนอะ"น้ำกล่าวขึ้น"ช่ายถ้าเป็นคู่ของผมกับท่านสารวัตรคงไม่ด่าเเน่"หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะอุทานออกมา"หะ...หา"ชายหนุ่มระเบิดเสียงหัวเราะทันที"55งั้นเราไปจดทะเบียนสมรสเลยมั้ยครับ" "ไอ้บ้า"น้ำตวาดใส่หน้าเเดงก่ำ

                               "วูบ!"ไฟของภัตตาคารดับลง"อ...อะไรเนี่ย"น้ำกล่าวขึ้น"อ๊ากกกกกก!"เสียงร้องของผู้ชายสูงอายุดังขึ้นเชคกี้จำได้ทันทีว่านี่คือเสียงของเจ้าของทับทิมเมื่อกี้"ฝึ่บ"เสียงไฟสำรองทำงาน"กรี๊ดดดด"ผู้หญิงในร้านต่างกรีดร้องเสียงดังส่วนชายหนุ่มได้เเต่กลืนน้ำลายเพราะการฆ่ามันช่างสยดสยองนักมีมีดเสียบปักทะลุหัวใจเมื่อได้สติเชคกี้จึงตะโกนว่า"ห้ามทุกคนเเตะต้องศพเเละออกไปจากที่นี่เด็ดขาด"คนในร้านชักสีหน้าไม่พอใจกล่าวว่า"นายมีสิทธิอะไรมาห้ามวะนายเป็นใคร"เขายิ้มเเล้วตอบไปว่า"ผมเชคกี้ สก็อตนักสืบครับ"คนในร้านต่างฮือฮาเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าเป็นใคร

                             "นี่ไอ้หนู!เเม้เเกจะเป็นนักสืบที่มีชื่อเสียงนะเเต่ช่วยบอกหน่อยเถอะว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อของฉัน!"ชายหนุ่มปรายตามองเล็กน้อยจึงเห็นว่าคือลูกชายที่โดนตวาดเมื่อกี้นี่เอง"นี่คุณสมพลคุณน่ะเป็นนักดูเพชรใช่ไหมครับ"เออเเล้วจะทำไม"เชคกี้ฉีกยิ้มเล็กน้อยกล่าวต่อว่า"ก็เเปลว่าคุณคงมีสินะถุงมือน่ะ""พื้นฐานของนักดูเพชรนะ"

                                                   ผ่านไป2ชั่วโมง

                        "เชคกี้นายรู้รึยังน่ะว่าใครเป็นคนร้ายน่ะ"น้ำเอ่ยปากถามขึ้น"รู้สิครับผมว่าน่าจะเป็นคุณสมพลนะ"เขาตอบน้ำเสียงสบายๆเเต่หญิงสาวกลับตกใจ"หมายความว่าเขาฆ่าพ่อตัวเองงั้นเหรอ"ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะเดินไปตรวจสอบสภาพศพอีกครั้ง

                         เวลานี้เขาต้องการรู้ว่าคุณสมพลเเทงหัวใจของผู้ตายได้เเม่นยำได้อย่างไรทั้งๆที่มืดขนาดนั้นเเถมยังไม่มีเลือดติดตัวอีกด้วย"หือไหงเสื้อคลุมที่ผู้ตายใส่เลือดมันถึงกระเซ็นไปทั่วล่ะ"ชายหนุ่มพึมพำเมื่อเขามองไปที่บริเวณหัวใจก็ต้องอุทานออกมา"ป..ป้ายชื่อนี่มัน" "หึๆเข้าใจเเล้วเหลือเเค่หลักฐานสินะ"เชคกี้จ้องมองมือของผู้ตายพึมพำว่า"เเปลกเเฮะมันหายไปไหนล่ะเนี่ย"

                   ชายหนุ่มนิ่งคิดสักพักก่อนจะกล่าวกับตัวเองว่า"หึหึสวรรค์ลงโทษสินะ"พูดจบเชคกี้ก็เดินไปที่ห้องอาหารซึ่งทุกคนรวมตัวกันที่นั่น"ว่าไงล่ะไอ้หนุ่มรู้ตัวคนร้ายหรือยัง"คุณสมพลโพล่งขึ้น"คนร้ายก็คือคุณเองไม่ใช่เหรอครับ?คุณสมพล"

               สมพลหัวเราะดังลั่น"555เสียชื่อนักสืบหมดเลยนะไอ้หนู"เชคกี้ไม่ได้ถือสาอะไรยังคงกล่าวต่อไปว่า"คุณน่ะใช้ป้ายชื่อที่เรืองเเสงเวลาห้องมืดติดที่หัวใจของผู้ตายเเล้วจึงนำเสื้อคลุมที่เตรียมมาเเล้วมาคลุมตัวไว้จากนั้นเมื่อไฟดับคุณก็ฆ่าเขาซะเเล้วจึงสวมเสื้อคลุมให้เขาตัวของคุณถึงไม่เปื้อนเลือดไงล่ะ" "นั่นมันเป็นเเค่การคาดเดาหลักฐานล่ะไอ้หนู!" ชายหนุ่มฉีกยิ้มกล่าวต่อว่า"สวรรค์ลงโทษไงล่ะ" "พูดมาให้ชัดๆซิ"สมพลตวาดดังลั่น"คุณลองดูของในกระเป๋าเถอะ"สมพลไม่รอช้ารีบล้วงในกระเป๋ากางเกงทันทีเเล้วเขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นทับทิมสีเเดงของพ่อตัวเองอยู่ในกระเป๋า"ใช่!ครับตอนที่ฆ่าผู้ตายคุณพ่อของคุณคงใช้มือปัดจนทับทิมหลุดมาจากหัวเเหวนลงไปในกระเป๋าคุณไงล่ะ"สมพลหน้าซีดเผือดเพราะโทษของการฆ่าพ่อเเม่คือประหารชีวิตลูกเดียว!

                                                ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

                       เชคกี้เเละน้ำกินอาหารหมดเเล้วจึงเเยกย้ายกันกลับเเต่ก่อนจะไปชายหนุ่มก็ไม่พลาดที่จะหอมเเก้มหญิงสาวไปฟอดใหญ่น้ำหน้าเเดงก่ำทันทีตวาดว่า"ทำอะไรของนายน่ะไอ้บ้า!"เขาไม่สนใจเเกล้งส่งจูบให้เเละขึ้นรถเเท็กซี่กลับทันที