Eve in Mystery book อีฟกับหนังสือแห่งความลึกลับ

หลังจากที่อีฟแอนโทนี่และบลูม ได้เลือกเปิดประตูสีแดงเเล้ว ทั้งสามคนก็ได้พบเจอกับความมืดและร่วงลงมาด้านล่าง ทั้งสามคนไม่รู้เลยว่าต่อไปจะต้องพบเจอกับอะไร

แล้ว "ประตูแห่งความตาย" ที่คุณตาแอนดรูได้บอกไว้จะน่ากลัว กันมากเท่าไหร่เชียว คนบังการเหล่านั้นมีแผนการอะไรที่ได้เตรียมไว้แก่ "ผู้ที่ถูกเลือก" ให้เข้ามาในนิทานลึกลับเล่มนี้ แล้วทั้งสามจะพบเจอใครอีกไหมนะ?


ทั้งสามคน ได้ตกลงมาในสถานที่แห่งหนึ่ง สถานที่แห่งนั้นปกคลุมไปด้วยหิมะที่ตกลงมาเบื้องล่าง ต้นไม้ไร้้ใบที่เหี่ยวแห้งไปพร้อมกับความหนาว เมฆครื้มในฤดูหนาวที่สร้างความวังเวงให้ทั้งสามคนไม่น้อย 

     
      "โอ๊ย! ที่นี่มันที่ไหนกัน?" ฉันตกลงมาจากความมืดเมื่อกี้นี้
      "โอ๊ย! คุณตาบ้านั่นมันเล่นอะไรเนี่ย?" แอนโทนี่ 
      "ปวดหลังจัง ><" บลูม
      "พอจะมีที่ให้พักบ้างไหมนะ" ฉัน
      "ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ!" นกสีัดำคาบซองจดหมายสีแดงมา พร้อมกับนกอีกตัวที่นำกระเป๋าเป้มาให้
      "จงตามหาผู้ที่ถูกเลือกทั้งหมด 2 คนในประตูสีแดง จากซิลเวีย" บลูมเปิดข้อความอ่าน 
      "มันหมายความว่าอะไรกันบลูม?" ฉันถาม
      "คงจะหมายถึง คนที่เข้ามาในโลกหนังสือเช่นเดียวกับเรา" บลูม
      "เน่! พวกเธอสองคน ในกระเป๋ามีแผนที่ด้วยนะ รวมถึงเสื้อกันหนาวด้วย อ่ะรีบใส่ซะ" แอนโทนี่ยื่นเสื้อมาให้
      "ฉันว่า มันเริ่มแปลกขึ้นเรื่อยๆเเล้วสิ?" ฉัน
      "ยังไงหล่ะ?" บลูม
      "จากนิทานเด็กๆ ตอนนี้มันไม่ใช่นิทานแบบนั้นแล้ว.. เหมือนมีคนบงการเรื่องนี้ทั้งหมด" ฉัน
      "ฉันก็คงคิดเหมือนเธอเพราะที่นี่มันดูไม่ปลอดภัยมากเลย" บลูม
      "เรามาดูแผนที่กัน!" แอนโทนี่เดินมาพร้อมกับสะพายกระเป๋าเป้และกางแผนที่ออก แผนที่นี้ลักษณะทำด้วยกระดาษสีน้ำตาลเก่าๆ 
      "ทางทิศเหนือของพวกเราทั้งสามคน มีหมู่บ้านด้วยนะ!" บลูม
      "งั้นเราไปกันเถอะ" แอนโทนี่
      "ตึก ตึก ตึุก ตึุก!" เสียงฝีเท้าของพวกเรากำลังวิ่งไปสู่หมู่บ้านที่ไม่ไกลมาก



     
       และในที่สุดพวกเราทั้งสามคนก็วิ่งจนมาถึงหน้าหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่นี่มีหมอกปกคลุมเพราะตอนกลางคืนเเล้ว มีบ้านไม่ค่อยมาก ฉันพอจะมองเห็นแสงจากหลอดไฟและคบเพลิงอยู่บ้างเล็กน้อย

     
      "ฟึบ ฟึบ ฟึบ!" พวกเราค่อยๆย่องเท้าเข้าไปในหมู่บ้าน
      "หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไอ่หมาป่า!" เสียงของผู้ชายคนหนึ่งในหมู่บ้านดังขึ้น
      "หยุดก่อน! พวกเราไม่ใช่มาป่า..คือว่า พวกเราเพียงแต่หลงทางมาเท่านั้น!" บลูม
      "เป็นโชคดีของพวกเจ้านัก ที่ไม่ไำด้โดนหมาป่าจับกินซะก่อน!" ผู้ชายร่างกำยำมีผมสีทองใส่ชุดกันหนาวดูเก่าๆพูด
      "รีบๆเข้ามาในบ้านนิซะ ก่อนที่จะโดนหมาป่าจับกิน!" คุณยายตะโกนจากบ้าน 
      "ตึก ตึก ตึก!..แอ๊ด ปั๊ง!"เสียงฝีเท้าของเราทั้งสามคนและเสียงของประตูดังสนั่น
      "พวกเจ้ามาทำอะไรกันที่นี่ รู้ไหม? หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านที่อันตราย มักจะมีมนุษย์หมาป่ามาคร่าชีวิตคนบ่อยครั้งนะ!" คุณยายผมหยิกสีเทาใส่ชุดสีน้ำตา่ลพร้อมผ้ากันเปื้อนสีขาวเอ่ย
      "พวกเราถูกส่ง...อุ๊บ! oXo!" เมื่อฉันกำลังจะพูดแอนโทนี่ก็เอามือมาปิดปากฉัน
      "แค่บังเอิญหนะครับ" แอนโทนี่
      "งั้นเรอะ! รู้ไหม? จะมีซักกี่คนเชียว ที่บังเอิญมาถึงที่นี่ได้พวกเจ้าช่างโชคดียิ่งนัก!" คุณยายผมหยิกคนนั้น
      "ว่าแต่คุณยายชื่ออะไรครับ" แอนโทนี่
      "ยายหนะเรอะ! ยายชื่อ 'เกรนเจอร์ แคทเทอร์'แล้วพวกหนูๆหล่ะ?"
      "อ๋อ ผมหรอครับ แอนโทนี่ เเวนเดอร์ ครับ" แอนโทนี่
      "หนูชื่อ บลูม เมรี่เลิฟ ค่ะ" บลูม
      "หนูชื่อ อีฟ อีฟเธอร์เรีย โฮปเปอร์ค่ะ" ฉัน
      "เดี๋ยวยายไปเอาน้ำชาร้อนๆมาให้นะ" คุณยายเกรนเจอร์
      "ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ คุณยาย" บลูม
      

บ้านนี้เป็นบ้านไม้กระท่อม ไม่สิ ไม่เฉพาะบ้านนี้เท่านั้น แต่เป็นทุกๆบ้าน..ภายในบ้านมีกองไฟอันอบอุ่นอยู่..มีโต๊ะสำหรับรับแขกที่ทำจากไม้ และด้านในคงจะเป็นห้องครัว..


ข้างๆโต๊ะรับแขกนี้ที่พวกเราทั้งสามคนนั่งกันอยู่ มีหนังสือหลายเล่มที่น่าสนใจ ฉันหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมา และก็อ่านมัน


มันเป็นเรื่องที่อธิบายเกี่ยวกับ หนังสือแห่งความลึกลับเล่นหนึ่ง บอกไว้ว่า เมื่อใครเข้าไปในหนังสือเล่มนั้นเเล้ว จะไม่มีวันออกมาได้ นอกจากจะต้องฆ่าหญิงสาวคนนั้น เธอคือผู้ที่บงการเรื่องนี้ทั้งหมด เธอมีสมาชิกอีกสามคน รวมเธอด้วยเป็นสี่


วิธีการฆ่าหญิงสาวคนนั้นก็คือ...

อย่างแรก อุ้งเท้าของหมาป่า ในประตูสีแดง
อย่างที่สอง แหวนของอลิซ ในประตูสีน้ำเงิน
อย่างที่สาม เส้นผมของเมดูซ่า ในประตูสีม่วง
อย่างที่สี่ สร้อยของแวมไพร์ในคฤหาส ในประตูสีเทา
อย่างที่ห้า หนังสือเวทย์ของแม่มดดำ ในประตูสีดำ

นำของที่ได้มารวมกันและใช้หนังสือเวทย์ของแม่มดดำร่ายเวทย์หลอมรวมกันเป็นหนึ่ง


   "บลูม..แอนโทนี่..ลองอ่านหนังสือเล่มนี้ดูสิ มันคือสิ่งที่เราจำต้องทำทั้งหมด" ฉัน
   "สิ่งของทั้งห้าอย่างนี่หนะหรอ ทำไมแต่ละอย่างนี่ดูเหมือนจะไปเอามายากทั้งนั้นเลยนะอีฟ"
แอนโทนี่
   "ถ้าเราไม่ทำ..เเล้วจะออกจากที่นี่ได้ยังไงกัน!! --*" บลูม
   "-0-*" แอนโทนี่
   "น้ำชามาเเล้ว เด็กๆ" คุณยายเกรนเจอร์
   "ขอบคุณค่ะ" บลูม
   "พวกเจ้าอ่านอะไรกันเรอะ?" คุณยายเกรนเจอร์
   "หนูอ่านหนังสือที่วางอยู่บนชั้นค่ะ" ฉัน
   "นั่นหนะหรอ พวกเจ้าอยากได้ไหม ข้าให้พวกเจ้าเลยนะ เพราะข้าไม่ค่อยได้อ่านมันเเล้ว!" คุณยายเกรนเจอร์
   "ขอบคุณค่ะ พวกเราจำเป็นมากเลย ที่จะต้องใช้มัน" บลูม
   "งั้นเรอะ ข้าไม่เห็นว่ามันจะจำเป็นตรงไหนเลยนี่" คุณยายเกรนเจอร์
   "เอาหล่ะ พวกเจ้าไปนอนกันได้เเล้ว..นี่มันก็ค่ำมากเเล้วหล่ะ" คุณยายเกรนเจอร์
   "เเล้วนอนตรงไหนคะ" บลูม
   "พวกเจ้าขึ้นไปชั้นสองเลย" คุณยาย
   "แล้วคุณยายยังไม่นอนหรอคะ" ฉัน
   "อีกซักพักหนะ" คุณยาย
   "โชคดีนะคะ..ฝันดีเด็กๆ" พวกเรากล่าวลาและคุณยายเกรนเจอร์ก็เช่นกัน
   

และเเล้วพวกเราก็เดินบนได้ไม้ขึ้นไปที่ละนิด พอถึงชั้นสองพวกเราก็เดินไปตามทางเดิน แล้วเข้าไปในห้องขนาดใหญ่อยู่ เจอเตียงอยู่ 5 เตียงมันช่างเยอะเหลือเกิน ซึ่งพวกเราก็ไม่รู้ว่าจะมีใครมานอนอีก

   "ฝันดีนะ แอนโทนี่ บลูม" ฉันอวยพร
   "ฝันดียัยอีฟ...ฝันดีอีฟเธอร์เรีย" ทั้งสองคนอวยพรพร้อมกัน 


แล้วทั้งสามคนก็หลับตาลง อีฟได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ซึ่งก็เป็นสิ่งที่พวกเขาจะต้องทำคือ ตัดอุ้งเท้าของหมาป่าในประตูสีแดงนี้ ทั้งสามคนจะพบเจอกับอะไรอีก เเล้วจะได้เจอผู้ที่ถูกเลือกหรือเปล่านะ?