Last Stand Online เกมสงครามรัก วีรบุรุษนักรบออนไลน์

                                                  

          รอบๆตัวมันมืดไปหมด มีแค่แสงสว่างร่ำไรอยู่ข้างหน้า เท้าสัมผัสถึงพื้นดินที่ขรุขระเหลือเกิน มือสัมผัสได้ถึงหินผาที่ค่อนข้างแคบไปสักนิดเมื่อเรายืดแขนออกไป ตอนนี้แสงสว่างซึ่งอยู่ข้างหน้าไม่ไกลนัก ชักเท้าค่อยๆก้าวเดินช้าๆเพื่อออกมาจากข้างในนี้


          "บ้าจริง โผล่มาสภาพที่แบบนี้ด้วย" ชายหนุ่มที่สวมชุดยูนิฟอร์มนักเรียนสีนำตาลอ่อนเดินมาเรื่อยๆจนถึงทางออก


          แสงสว่างจ้าของดวงอาทิตย์สาดส่องลงมาตัวเขา จนรู้สึกแสบตาเพราะนัยน์ตาปรับตัวกับแสงไม่ทัน เพราะเพิ่งออกมาจากถ้ำเล็กๆที่เพิ่งเดินออกมา จนต้องเอามือมาบังดวงตาของตัวเอง


          เสียงน้ำตกเล็กๆไหลธานเกิดเสียงน้ำที่ไหลไปตามทาง ทุ่งหญ้าเขียวขจีทอดยาวสุดลูกหูลูกตาไปหมด


          ท้องฟ้าสีครามและปุยเมฆสีขาวลอยเอื่อยๆอย่างเชื่องช้าตามทางของมัน


          เมื่อดวงตาชินกับแสงอาทิตย์จนมองเห็นได้ถนัด ชายหนุ่มพบข้างหน้านั้นเป็นเหมือนคล้ายๆสนามประลองเป็นทางแนวยาวอยู่หางไกลพอสมควรโดยมีชั้นหินกันเป็นทางไว้ สายลมเอื่อยๆได้พัดผ่านลูบไล้ต้นคอของเขาจนรู้สึกเย็นขึ้นมานิดๆ


          "ทาร์ต...ทาร์ต นี่ฉันเอง ได้ยินแล้วตอบด้วย"เสียงของทีส กรรมการผู้จัดการสาวมั่นได้ดังกึกก้องอยู่ในหัวอย่างชัดเจนของเด็กหนุ่ม

          "ผมได้ยินแล้วพี่ทีส พี่อยู่ไหน ?"เขาพูดแล้วมองซ้ายที ขวาทีจะหาต้นตอเสียง แต่พอคิดอีกทีเสียงมันดังก้องอยู่ในหัว

          "ไม่ต้องหาฉันหรอกเพราะฉันกำลังจับตาดูนายอยู่ในนอกเกม ฉันสามารถพูดคุยได้โดยผ่านไมค์กับนายได้ ตอนนี้นายได้เข้าสู่เกม Last stand Online แล้ว ซึ่งเวลานี้ เป็นช่วง เปิดให้บริการอย่างไม่เป็นทางการ หลังสี่โมงเย็น แต่วันนี้ได้ให้นายสัมผัสก่อนที่ตัวเกมจะเปิดให้บริการอย่างไม่เป็นทางการ เพื่อหลีกเลี่ยงความวุ่นวายและนายจะได้เรียนรู้ก่อน หลังจากนี้ นายต้องเดินทางไปที่ 'The center's king arena' ซึ่งเป็นทั้งสนามฝึกซ็อมสำหรับมือใหม่และเป็นสนามต่อสู้โดยการดวลแบบตัวต่อตัว และระหว่างทางที่เดินไปที่นั้น ตามเนื้อเรื่องในเกม นายได้เจออะไรสนุกๆแน่นอน"


          ขณะนี้ ทีสกำลังพูดคุยโดยผ่านหูฟังแบบมีไมค์โครโฟนในโลกนอกเกม ซึ่งเธอกำลังจับตาดูทาร์ต ที่อยู่ในโลกของเกมแล้วผ่านหน้าจอโพโรแกรม หลายตัวโดยรอบ ภายในห้องทดสอบอีกห้อง ซึ่งเป็นห้องสำหรับดูแลและจับตามองโดยเฉพาะ

          
          "โอเค ผมต้องเดินไปทั้นั้นใช่ไหม"ทาร์ต เดินก้าวลงจากเนินต่ำๆของทุ่งหญ้า แล้วเดินไปข้างหน้า มุ่งสู่ที่หมาย


          ระหว่างที่เด็กหนุ่มเดินทางก็มีทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่ แสงอาทิตย์ส่องจ้าทำให้เขารู้สึกร้อนนิดๆ สลับต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ตามทางพอเป็นร่มเหงาได้บ้าง เขาจึงเดินพักที่ต้นไม้ต้นนั้นสักครู่หนึ่ง


          "นี่ขนาดในเกมยังร้อนได้จริงๆเหรอเนี่ย"ทาร์ตปาดเหงื่อที่ไหลย้อยตรงจากหน้าผาก ร่างกายรู้สึกเริ่มเหนียวเหนอะหนะเพราะเหงื่อไหลตามตัว


          ขณะที่เขานั่งพักอยู่ ก็มีสิ่งมีชีวิตเล็กๆ คล้ายๆภูติรูปคล้ายคล้ายคน เป็นหญิงสาวผมยาวสีขาว ความสูงขนาดเท่าฝ่ามือของเขา สวมเสื้อผ้าบางๆโปรงแสง บินเข้ามาใกล้ๆ


          "สวัสดีนะ นักเดินทาง"น้ำเสียงใสๆของเธอทาร์ตได้ยินอย่างชัดเจน เธอใช้ปีกคู่ขนาดเล็กที่อยู่ข้างหลัง บินเอื่อยๆไปมา

          "เธอเป็นใคร ?"ทาร์ตรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย ไม่เคยรู้สึกว่าได้เห็นภูติ(ที่เหมือนจริง)ขนาดนี้มาก่อน


          แต่ในความจริงแล้ว ภูติแสนบอบบางนี้ เป็นแค่ UI หรือ ส่วนหนึ่งของโปรแกรมเท่านั้น เมื่ออยู่ในโลกมิติของเกม จึงทำให้รู้สึกว่ามีตัวตนจริงๆ โต้ตอบกับคนเล่นได้ราวกับมีความคิดเป็นของตัวเอง และสามารถสัมผัสได้ด้วย

          "ฉันก็แค่ภูติตนหนึ่งที่บินผ่านมายังไงล่ะ"เธอยิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนที่จะพูดต่อ "สนใจจะฟังเรื่องเล่าของฉันไหม ?"

          "เรื่องเล่า ?"

          "ใช่แล้วล่ะ เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง" เธอบินมานั่งบนหัวไหล่ขวาของเขาก่อนที่จะเริ่มเล่า


          เธอได้เหมือนทำท่าจะโปรดอะไรสักอย่างเป็นระอองประกายใสเล็กๆ จนทาร์ตหันไปมองแล้วรู้สึกตัวอีกที ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไปจากตรงหน้า มันกลายเป็นว่าเขานั่งบนอากาศ หรือนั่งบนที่สูง....สูงมากๆ เบื้องล่างเป็นพื้นที่ของทวีป ซึ่งแยกกันเป็นห้าทวีป และมีหนึ่งทวีปตรงกลาง


          "เหว๋อ !!! "เด็กหนุ่มตกใจ คิดว่าตัวเองจะลงไป

          "ไม่ต้องตกใจ ฉันแค่แสดงภาพให้ดูเฉยๆ"เธอยิ้มให้

          "งะ...งั้นเหรอ ตกใจหมด"เขาตั้งสติก็พบว่า เขาก็ไม่ได้ตกลงไป พื้นที่เขานั่งก็ยังสัมผัสได้ว่าอยู่บนหญ้า แต่ภาพที่เขาเห็นทั้งหมดนั้น เป็นแค่ภาพที่สร้างขึ้นเท่านั้น

          "ดินแดนของ Last stand Online นั้น ซึ่งแต่ก่อนคนทั้งห้าทวีป ซึ่งปกครองในรูปแบบไม่เหมือนกัน ต่างก่อสงครามเพื่อแย่งชิงทรัพยากรและความเป็นใหญ่ในการรวมแผ่นดินให้เป็นหนึ่งเดียว...

          ...แต่ทว่า การต่อสู้ก็ยืดเยื้อมานมนานเหลือเกิน ก่อสงครามกันไปก็ไร้ซึ่งประโยชน์ ทวีปทั้งห้าจึงได้ทำสัญญาร่วมกัน ยกเลิกสงบศึก แต่ก็ยังมีคนที่กระหายในสงครามอยู่ จึงได้คิดหาวิธีที่จะหาทางออกด้วยกัน...

          ...และสิ่งที่ทำได้คือ การจัดการแข่งขันในรูปแบบของสงครามขึ้น และนั้นก็คือ สนาม The field of the last stand..."


          ภูติสาวได้สร้างภาพเปลี่ยนสิ่งที่อยู่ตรงหน้าและรอบๆใหม่ กลายเป็นสนามการต่อสู้ที่กว้างขวางมาก มีทั้งป่า ทุ่งหญ้า ถนนสามทาง ป้อมปราการ ทั้งหมดเป็นสนามขนาดใหญ๋ที่ถูกสร้างมาเพื่อการรบในรูปแบบการแข่งขันแบบทีมโดยเฉพาะ ซึ่งเป็นทางออกที่ดีที่สุด ในการที่ทำให้ความรุนแรงของสงครามลดเบาลง หนำซ้ำ เป็นการสร้างชื่อเสียงให้กับผู้ชนะเสียด้วยซ้ำ


          "พร้อมที่จะปลดปล่อยความสามารถแล้วยืนหยัดความเป็นหนึ่งใน Last stand Online หรือยังล่ะ นักเดินทาง" เธอยิ้มให้บางๆ แล้วร่างของเธอก็หายไป


          ภาพต่างๆที่เขาเห็น เข้าสู่สภาพปกติ เขานั่งอยู่บนใต้ต้นไม้ใหญ่ในทุ่งหญ็ากว้างๆเหมือนเดิม แต่หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีบางสิ่งที่พุ่งลงมาจากต้นไม้เหนือหัวของเขา


          "เฮ้ย !!?"ทาร์ตเงยขึ้นมามองก็ตกใจไม่น้อยรีบกระโดด ล้มหน้าคว่ำออกมาจากตรงนั้นอย่างหวุดหวิด


          เด็กหนุ่มพลิกตัวหันไปมองพบว่า มันเป็นสิ่งคล้ายๆคนขนาดเล็กเท่าเอวเขาได้ สวมชุดผ้าคลุมขาดๆสีเทา มีผ้าคลุมหัวถือดาบไม้ผุๆ นัยน์ตของมันฉายแสงสีเหลืองด้านในผ้าคลุมที่มองไม่เห็นหน้า แล้ววิ่งเข้ามาใช้ดาบไม้ไล่ฟันทาร์ตอีกหน


          "ตัวอะไรฟะเนี่ย !?" ทาร์ตตั้งสติแล้วลุกขึ้นมาพร้อมชักเท้าก้าวแล้ววิ่ง


          ส่วนตัวประหลาดในชุดผ้าคลุมก็ถือดาบไม้วิ่งไล่ตีราวกับว่านั้นคือเป้าหมายของมัน


          "ทาร์ต ! ระหว่างนี้จะมีทางเลือกอยู่สองอย่างคือ สู้กับมันซึ่งง่ายมาก หรือจะวิ่งไปเรื่อยๆก็ตามใจ แต่ฉันจะบอกอะไรให้สำหรับนาย การหนีแบบนี้ไม่ดีแน่นอน"ทีสกล่าวถึงทาร์ตขณะที่จับจ้องบนหน้าจอโพโรแกรม

          "ก็ได้ๆ !"ทาร์ตหยุดวิ่งแล้วหันวิ่งกลับมา ยกหมัดขวาชกเข้าหน้าตัวประหลาดเต็มๆ


          พลั๊ก !!! หมัดของเขาก็ไม่ได้ว่าจะเบา ชกหน้าใส่เป้าหมายจนมันกระเด็นกลิ้งไปแล้วมันก็นอนแน่นิ่งตรงนั้น


          "เจ็บมือชะมัด ตัวมันทำด้วยหินหรือยังไง" ทาร์ตสะบัดมือที่ปล่อยหมัดพร้อมบ่นไปด้วย

          
          เจ้าตัวประหลาดที่ซัดไปเมื่อครู่นี้ได้สลายหายไปราวกับไม่มีตัวตน


          "ถึงกับหายไปเลยเหรอ ?" ทาร์ตสงสัย แต่ก็สลัดความคิดทิ้งพร้อมเดินหน้าต่อ

          "หมัดหนักนิ ทาร์ต จริงๆแล้วก็แค่เป็นการทดสอบเล็กๆน้อยระหว่างทางน่ะ พอช่วงหลังเปิดให้บริการอย่างไม่เป็นทางการเย็นนี้ มันจะเยอะกว่านี้อีก ตอนนี้มี NPC คนหนึ่งได้เข้ามาประจำการในเกมแล้ว เขาอยู่หน้าทางเข้าของ The center's king arena เดินทางไปพบเขาได้เลย" ทีสได้พูดติดต่อเข้ามา

          "เข้าใจแล้ว" ทาร์ตพยักหน้าเบาๆแล้วเดินทางไปเรื่อยๆ


          เด็กหนุ่มชุดนักเรียนได้เดินทางมาจนถึง The center's king arena ตรงหน้าทางเข้าแล้ว ซึ่งมีชายวัยกลางคนรูปร่างกำยำแข็งแรง สูงกว่าเขานิดหนึ่ง เปลื่อยท่อนและมีมัดกล้ามแบบบุรุษ สวมกางเกงแบบนักรบและร้องเท้าเหล็ก หน้าตานั้นดูออกจะเป็นคนหน้าตาไม่ได้โหดร้ายเท่าร่างกายที่มีแต่มัดกล้าม ผมสั้นเกรียน สวมผ้าโพกหัวสีแดง ยืนกอดอกจังก้าอยู่หน้าทางเข้า เขาเป็น NPC ที่ทีสได้กล่าวไว้ก่อนหน้า ได้มาประจำการแล้ว


          "ยินดีต้อนรับสู่ The center's king arena พ่อหนุ่ม นายเป็นคนแรกที่ได้เข้ามาสู่โลกของเกมในช่วง Close beta หรือเปิดบริการอย่างไม่เป็นทางการ" เสียงห้าวๆของ NPC ผู้นี้กล่าวทักทาย

          "สะ...สวัสดีครับ นี่คนจริงๆหรือเปล่าเนี่ย"

          "ก็คนจริงๆน่ะสิ ฉันถูกจ้างให้มาเป็น NPC เชียวนะ"

          "คะ...ครับ"ทาร์ตรู้สึกประหม่านิดๆเวลาเห็นรูปร่างอันกำยำของเขา แล้วเกิดนึกภาพความน่ากลัวขึ้นมาตะหงิดๆ

          "ฉันชื่อ อดอล์ฟ เป็น NPC Tutorial และฉันก็จะสอนพื้นฐานการต่อสู้ และคำสั่งต่างๆเบื้องต้นสำหรับการต่อสู้ในเกม แล้วนายล่ะ ชื่ออะไร"

          "ทาร์ต วินด์สันครับ"

          "อดอล์ฟ หลังจากนี้ฝากดูแลเด็กคนนี้ด้วย ถ้ามีอะไรให้ช่วยติดต่อฉันได้เสมอ ฉันกำลังจับตาดูอยู่"เสียงของทีสที่ดูอยู่ภายนอกโลกของเกมนั้นไม่ได้ดังมาที่ในหัวของทาร์ตคนเดียว แต่อดอล์ฟก็ได้ยินด้วยเช่นกัน ก่อนที่จะขาดการติดต่อ

          "ทราบแล้วครับ คุณผู้จัดการ" อดอล์ฟยิ้มร่าด้วยหน้าตาที่ดูค่อนข้างเป็นมิตร

          "หลังจากนี้ผมต้องทำอะไรบ้างครับ ?"

          "หลังจากนี้เหรอ ? ตามเข้ามาข้างในสิ" NPC กล่าวแล้วเขาก็เดินเข้าไปข้างใน


          ทาร์ตเดินตามเขาเข้าไปข้างในเรื่อย ระหว่างทางก็สำรวจดูรอบๆ ภายในแห่งนี้จากจุดที่เขาเข้ามาข้างในก็คือ บริเวรจุดเกิดซึ่งภาษาที่ติดปากเรียกกันว่า ฐานนั้นเอง และเขาทอดยาวมองออกไปก็เห็นเป็นทางยาวๆ เป็นทางเดียวโล่งๆ มองเรียงจากด้านในสุดก็เป็น จุดเกิดและที่ซื้อของไอเท็มสำหรับในเกม ข้างหน้าถัดมาหน่อยก็ผลึกคริสตัลขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางของบริเวรจุดเกิด ถัดด้านหน้าจากนี้ก็มี สิ่งก่อสร้างด้านหน้า และมีป้อมปราการรูปมังกร สองตัวยืนเรียงชิดไม่ห่างกันนั้น ถัดมา มีป้อมปราการรูปอัศวินสวมชุดเกราะเหล็กขนาดใหญ่มีอัญมนีสีน้ำเงินติดที่หน้าอกทุกตัว ยืนเรียงแถวตอนลึกกัน เป็นระเบียบ ระยะห่างกันพอสมควร แล้วมองทอดยาวออกไปก็มี ป้อมปราการรูปอัศวินเช่นเดียวกัน3ตัว ซึ่งหันหน้าเข้ามาและยืนแถวตอนแบบเดียวกัน แต่อัญมณีบนตัวเป็นสีแดง และก็มีป้อมปราการรูปสิงโตสองตัวอีก และสุดท้ายก็ สิ่งก่อสร้าง กับ ผลึกคริสตัลขนาดใหญ่ตามลำดับ


          "เอาล่ะ ฉันจะฝึกคำสั่งต่างๆเบื้องต้นก่อนที่จะสอนในเรื่องการเล่นเบื้องต้นต่อไป พร้อมหรือยัง"

          "พร้อมแล้วครับ"ทาร์ตพยักหน้า

          "ตอนนี้นายไม่ใช่เป็นแค่นักเดินทาง แต่นายคือ 'ฮีโร่' ผู้เล่นทุกคนจะถูกเรียกว่าแบบนี้ทั้งหมด ฮีโร่ที่จะเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งและยืนหยัดเป็นผู้ที่อยู่เหนือทุกสิ่ง...แต่ก่อนที่นายจะเป็นฮีโร่เต็มตัว ต้องทำความรู้สึกประเภทฮีโร่กันก่อน"อดอลฟ์ดีดนิ้วจนเกิดเสียง จู่้ๆ ก็มีนักรบ5คนซึ่งเกิดจากระบบภาพฉายสามมิติเสียมากกว่า สวมชุดแตกต่างกัน ซึ่ง ยืนแอคท่าเป็นนายแบบ นางแบบให้ดู และแต่ละคนมีอาวุธแตกต่างกันไป

          
          ทาร์ตจับจ้องอย่างสนใจเพราะแต่ละคน สวย และเท่ทั้งนั้น แต่ทว่า แต่ละคนสวมหน้ากากปกปิดไว้หมดเพราะว่าจริงๆแล้วก็ถูกสร้างมาเพื่อเป็นการสื่อให้รู้ว่า ฮีโร่ หรืออาชีพคร่าวๆถ้าเทียบกับเกมแนล RPG ทั่วไปว่ามีอะไรบ้าง


          "...ฮีโร่นั้นหลักๆมี5ประเภท ซึ่งแต่ละประเภทจะมีแยกย่อยกันออกไปอีกเรียกว่า 'สไตล์' ซึ่งสไตล์นั้นเราสามารถกำหนดได้ไม่ตายตัวตามประเภทฮีโร่ที่เราถนัดและเลือกมา มีดังนี้

          ...ประเภทแรกเรียกว่า Tanker เป็นฮีโร่ที่เน้นความอึดเป็นหลัก มีพลังป้องกันที่สูงมาก เลือดเยอะ แม้จะโจมตีช้า แต่ก็ถูกทดแทนด้วยความอึดและความแข็งแกร่งสุดยอด เหมาะสำหรับเป็นแนวหน้าในการต่อสู้...

          ...ประเภทที่สองเรียกว่า Carry เป็นฮีโร่ที่เน้นการโจมตีกายภาพเป็นหลัก มีพลังโจมตีทางกายภาพสูงมาก และโจมตีได้ค่อนข้างรวดเร็ว และเคลื่อนที่เร็ว ความแข็งแกร่งอยู่ในระดับค่อนข้างต่ำ เหมาะสำหรับขาลุยและชื่นชอบการทำลายล้างรุนแรง

          ...ประเภทที่สามเรียกว่า Nuker เป็นฮีโร่ที่เน้นการโจมตีเป็นหลักเหมือน Carry แต่ฮีโร่ประเภทนี้จะเน้นการโจมตีด้วยเวทย์มนต์เป็นหลัก และสกิลหยุดเป้าหมายที่มีหลากหลายมากที่สุด แต่ความแข็งแกร่งอยู่ในระดับต่ำ เหมาะสำหรับผู้ที่ชื่นชอบการก่อกวนฝั่งตรงข้ามเป็นหลัก น่าจะเหมาะที่สุด

          ...ประเภทที่สี่เรียกว่า Supporter เป็นฮีโร่ที่บอบบางที่สุดแต่กลับมีพลังมานานที่มากที่สุด สกิลที่ใช้จะเป็นในเรื่องของการสนับสนุนทีมเป็นหลักมากกว่าที่จะเข้าไปต่อสู้ในแนวหน้า แถมเป็นตัวเดินเกมสำคัญซึ่งอาจจะทำให้ทีมเราจากเสียเปรียบกลับมาได้รับชัยชนะได้่ เหมาะสำหรับพวกที่ชื่นชอบวางแผนและคอยช่วยเหลือทีมเป็นหลัก

          ...ประเภทสุดท้ายเรียกว่า Fighter เป็นฮีโร่ที่มีการผสมผสาน สายประเภทฮีโร่มากกว่า 2 ประเภทขึ้นไป ความสามารถต่างๆนั้น จะอยู่ในทางค่อนข้างสมดุล และเล่นได้หลากหลายรูปแบบเลย มีความยืดหยุ่นสูง แต่มีข้อเสียที่ว่า การที่ไม่ได้เน้นไปทางด้านใดด้านหนึ่งนั้นแหละ และส่วนสำคัญคือ ค่้ามานานที่ไม่สูงนัก ถึงมีสกิลหลากหลายแต่ใช้มั่วๆก็ใช้ได้แค่ 1 ถึง 2 สกิลเท่้านั้น..."


          นายแบบและนางแบบจำลองทั้งหมด ได้แสดงการต่อสู้และสกิลต่างๆให้เห็นตามประเภทต่างๆ ทร์ตจับจ้องไม่วางตาก่อนที่การแสดงจะจบแล้วแล้วนายแบบนางแบบทั้งหมดก็หายไปหลังอดอลฟ์ดีดนิ้วอีกครั้ง

          "เอาล่ะ จงหยิบอาวุธมาสักชิ้น เอาที่ชื่นชอบนะ อยู่ตรงที่วางอาวุธด้านข้างที่ขายสินค้าในจุดเกิดน่ะ" อดอล์ฟชี้ไปยังร้านขายของในจุดเกิด มีแผงอาวุธซึ่งวางเรียงกันอยู่ มีตั้งแต่ ดาบไม้ อาวุธหนัก ธนู หรือกระทั้งคฑานักเวทย์ฝึกหัด เรียงอยู่ในแผง

          
          ทาร์ตไม่รู้จะเอาอะไรเขาหยิบดาบไม้ขึ้นมาแล้วเดินกลับมาหาอดอล์ฟ


          "เอาล่ะ เลือกให้ดีๆล่ะ การ Tutorial ตั้งแต่ต้นจนจบ จะมีผลต่อค่าสถานะต่างๆภายในตัวนาย การใช้อาวุธ และทักษะการต่อสู้ต่างๆทั้งหมด หรือพูดง่ายๆนายต้องเลือกประเภทฮีโร่หรือคลาสอาชีพที่นายชื่นชอบซะ ถ้าเลือกได้แล้ว นายลองเรียกคำสั่งโดยการนึกในใจ แล้วพูดในใจว่า 'สถานะ' ดูสิ"


          ทาร์ตทำตามที่เขาบอก แล้วภาพก็ปรากฎให้เห็นชัดบนหัว ซึ่งมันบอกจำนวนพลังชีวิตและพลังเวทย์มนต์ พร้อมทั้งค่าพลังต่างๆมันเข้ามาในหัวแล้วจดจำได้ทันที


          สิ่งที่ทาร์ตเห็นในหัวโดยการใช้คำสั่ง 'สถานะ' นั้น อย่างที่ขึ้นมาคือเลเวลซึ่งขึ้นเป็นเลขหนึ่งในหัว ถัมมาก็มีจำนวนพลังชีวิตที่ขึ้นเป็นตัวเลข '640/640' ตามมาด้วย ค่าจำนวนพลังมานา มีอยู่ '125/125' และหลังจากนั้น ก็จะเป็น ค่าสถานะต่างเรียงตามกันเป็น 'ค่าพลังโจมตีกายภาพ,ค่าพลังโจมตีทางเวทย์มนต์,ค่าพลังป้องกันทางกายภาพ,ค่าพลังป้องกันทางเวทย์มนต์,ความเร็วในการโจมตี,ความเร็วในการเคลื่อนที่ และสุดท้ายคือค่าโอกาสที่โจมตีอย่างรุนแรงหรือ Critical ซึ่งระบุเป็น เปอร์เซ็นต์'


          และข้อมูลรายละเอียดต่างๆปลีกย่อยของคำสั่ง สถานะ เป็นข้อมูลเข้าสู่ในหัวของทาร์ตอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาเรียนรู้และเข้าใจคำสั่งนี้อย่างรวดเร็ว


          "เอาล่ะ ดูเหมือนนายจะเข้าใจแล้วล่ะนะ คำสั่งที่สองคือ 'สัมภาระ' ซึ่งจะบอกถึงช่องไอเท็มเพิ่มความสามารถไม่ว่าเป็นชุดเกราะ อาวุธพิเศษ หรืออื่นๆ ได้ถึง6ช่อง ซึ่งซื้อมาแล้วก็จะไปรวมอยู่ในตัวนายเพิ่มความสามารถทันที และช่องไอเท็มจิปาถะซึ่งแยกออกมาต่างหาก 2ช่อง ซึ่งจะเป็นไอเท็มฟื้นฟู และไอเท็มเพิ่มความสามารถชั่วคราว รวมกันเป็น 8 ช่อง รวมถึงการบอกจำนวน coin ด้วย" อดอล์ฟกล่าว


          หลายๆอย่าง กับการใช้คำสั่งเบื้องต้น และการฝึกฝนเบื้องต้น ผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว ตั้งแต่การสอนเรื่องการเรียกคำสั่งต่างๆเบื้องต้น การซื้อของไอเท็มต่างๆ และการใช้อาวุธที่ถนัดซัดกับตุ๊กตาฟางจนชำนาญ ทักษะหรือสกิลเบื้องต้นสำหรับผู้เล่นใหม่ ซึ่งทักษะนี้หลังจากจบไปก็จะเป็นทักษะกระบวนท่าต่อสู้ติดตัวจนกว่าฝึกฝนและคิดค้นกระบวนท่าต่อสู้ของตัวเองได้แล้วมาแทนที่ในภายหลัง แต่ตอนนี้ มาถึงขั้นตอนการเรียนรู้และสร้างทักษะการต่อสู้ตามแบบฉบับของตัวเอง กับสนามต่อสู่แห่งนี้แล้ว


          หลังจากทาร์ตฝึกฝนเบื้องต้นเสร็จ อดอล์ฟก็สั่งเขาให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง จะอยู่ทางด้านหลังของร้านสินค้าซึ่งเป็นห้องที่พักผ่อนของ NPC พ่อค้า ซึ่งสำหรับการ Tutorial จะเป็นห้องสำหรับเปลี่ยนชุดของเหล่าหน้าใหม่ในเกมนี้


          เขาเข้าไปเปลี่ยน เสื้อผ้ามีอยู่แค่ห้าประเภทเท่านั้นซึ่งระบุกำกับไว้แล้ว เขารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นของนักดาบฝึกหัด เป็นเสื้อผ้าแขนสั้น สวมเกราะหนังสัตว์ ถุงมือหนังสำหรับจับตัวดาบให้มั่นคง กางเกงขาสั้น และรองเท้าหนัง ดูแล้วนึกถึงหนังย้อนยุคสมัยยุคกลางแบบผู้กล้าผจนภัยอะไรทำนองนั้นเลย


          "เอาล่ะ ฮีีโร่หน้าใหม่เอ๋ย ! นายได้เรียนรู้การฝึกเบื้องต้นมาหมดแล้ว ดูเหมือนว่านายจะสามารถใช้อาวุธต่างๆได้ดีในระดับหนึ่งสำหรับนักฝึกหัด แต่ที่ฉันประเมินแล้ว นายถนัดดาบที่สุด แต่ยังไม่ถึงช่วงสุดท้ายที่จะบอกได้ว่า นายเหมาะกับเป็นฮีโร่ประเภทอะไร....ทีนี้ก็เข้าสู่ถึงการฝีกฝนขั้นสุดท้ายคือ การทดลองต่อสู้ในสนามจริงๆแบบตัวต่อตัว โดยใช้ทักษะทั้งหมดที่ได้ฝึกฝนเบื้องต้นมาเอาชนะอีกฝ่ายให้ได้"

          "เอาชนะอีกฝ่ายแบบตัวต่อตัว ?" ทาร์ตยังสงสัยอยู่

          "ไม่ยากเลย ในสนามแห่งนี้ เป็นสนามที่สร้างขึ้นมาแบบเส้นทางเดียวเจอกัน เหมาะสำหรับการดวลแบบ ตัวต่อตัวหรือมาเป็นกลุ่มแล้วเจอกันเส้นทางเดียว การเอาชนะก็แค่บุกทำลายฐานอีกฝ่ายให้ย่อยยับก็พอ แต่ต้องผ่านป้อมปราการฝ่ายตรงข้าม ข้างหน้า 3ด่าน ทำลายสิ่งก่อสร้างแล้วทำลายผนึกคริสตัลซะ แต่ระหว่างนั้นนายก็ต้องเจอกับฮีโร่ศัตรู อย่าลืมว่าอีกฝ่ายก็ต้องโค่นล้มเรา เราต้องโค่นล้มศัตรูให้ได้ เป็นการทำให้เราทำลายฐานอีกฝ่ายได้ง่ายและได้ค่าประสบการณ์ในการเพิ่มความสามารถเราระหว่างต่อสู้ด้วย...ลืมบอกว่า ไม่ต้องห่วง คู่ต่อสู้เป็นฮีโร่ AI พัฒนาด้วยระบบคอมพิวเตอร์ นายซัดได้เต็มที่ไม่ต้องยั้งมือ"

          "ถึงจะงงๆก็เถอะ แค่้ทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าก็พอแล้วใช่มะ" ทาร์ตจับดาบไม้เรียวยาว กระฉับมือ

          "จะคิดแบบนั้นก็ได้ เอาล่ะถ้าพร้อมแล้ว ฉันจะเริ่มนับถอยหลัง สามสิบวินาทีเมื่อครบเวลาที่นับเอาไว้จะมีลูกสมุนหนึ่งชุดมี สมุนโจมตีระยะใกล้สามตัวและโจมตีระยะไกลหนึ่งตัวออกมาทุกสามสิบวินาที ส่วนรถล้อเลื่อนพิฆาตป้อมปราการจะโผล่มาร่วมกันชุดลูกสมุนหนึ่งคันทุกสามนาที และจะเพิ่มจำนวนสมุนตีใกล้หนึ่งตัวต่อหนึ่งชุดทุก ห้านาที เพิ่มจำนวนสมุนโจมตีระยะไกลทุกสิบห้านาที เอาล่ะ นับถอยหลัง !"อดอล์ฟดีดนิ้ว ทุกอย่างรอบตัวเริ่มสั่นไหว เพราะสนามแห่งนี้กำลังยกตัวลอยขึ้นสูงจากพื้นดิน


          สนามเส้นทางเดี่ยวแบบประจัญหน้ากัน The center's king arena กำลังยกตัวลอยขึ้นเหนือพื้นดินด้วยตัวของมันเองแล้วขึ้นสูงมากอย่างรวดเร็วจนเกือบขึ้นไปถึงชั้นก้อนเมฆเลยทีเดียว


          "เหวอ เหวอ !!"ทาร์ตยืนทรงตัวไม่ไหวถึงกับทรุดนั่งลงไปกับพื้น

          "ฉันเชื่อว่า หลังเปิด Close beta หน้าใหม่ทุกรายคงเหว๋อกับสนามนี้เลยทีเดียว"อดอล์ฟยืนกอดอกสบายๆแม้พื้นจกยกตัวขึ้นสูงด้วยความเร็วขนาดนี้ ราวกับว่าแค่พื้นสั่นไหวยกขึ้นฟ้าแค่นี้สบาย


          เมื่อลอยมาสูงถึงจุดหนึ่ง แทบจะชนกับก้อนเมฆ พื้นสนามถึงจะหยุด รู้สึกว่าความสูงขนาดนี้ ลมแรงชะมัด แต่ความเร็วลมบนที่สูงขนาดนี้ก็ไม่ได้ถึงกับให้คนปลิวได้แน่นอน


          บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไป มีแต่ท้องฟ้า ท้องฟ้า และก็แสงแดดเปรี้ยงๆกับสายลมที่พัดลูบไล้ผิวกายเกือบตลอดเวลา เด็กหนุ่มรู้สึกว่าเป็นอะไรที่รู้สึกสุดยอดชะมัด เขาค่อยๆลุกขึ้นแล้วมองไปรอบๆจนทั่วจึงแน่ใจว่า เราอยู่เหนือพื้นดินสูงมาก แต่ถึงไม่รู้ว่าสูงเท่าไหนก็ตาม


          "อีกสิบห้าวินาที การต่อสู้ ณ.สนาม The center's king arena จะเริ่มแล้วนะ ! เตรียมพร้อมมาที่ปากทางหน้าฐานเรา ! " อดอล์ฟตะโกนบอกแล้วเดินมาที่ปากทางฐานฝั่งตัวเอง

          "โอ้ !!" ทาร์ตเดินเข้ามายืนรอที่ปากทางหน้าฐาน ใกล้กับป้อมปราการชั้นใน พร้อมกับความตื่นเต้นนิดๆ

          "ห้า...สี่...สาม...สอง...หนึ่ง...ลูกสมุนเกิดออกมาแล้ว ลุยได้ !"อดอล์ฟกล่าวให้สัญญาณการเริ่มต้นต่อสู้


          ลูกสมุนแคระตัวขนาดเท่าเอวของเด็กหนุ่ม ใส่ชุดผ้าคลุมสีน้ำเงินจำนวนหนึ่ง มันถือดาบเล็กๆสามตัวและถือคันธนูเล็กๆอีกหนึ่งตัว มันโผล่ออกมาจาก ผลึกคริสตัลฐานของเรา ผ่านช่องมิติจากตรงนั้นออกมา เด็กหนุ่มหลับตาลงเพื่อลดความตื่นเต้นเพราะตอนนี้มือไม้เริ่มสั่นนิดๆ ปล่อยให้ลูกสมุนวิ่งนำหน้าเขาไป


          "เอาล่ะนะ ! ไม่มีอะไรต้องกลัว !" ทาร์ตลืมตาขึ้น เห็นลูกสมุนอีกฝ่ายและฮีโร่ฝ่ายตรงข้ามอยู่ไกลๆแล้ววิ่งถือดาบเข้ามมาเตรียมประจัญบานทันที


[การต่อสู้ครั้งแรกของเขาจะเป็นอย่างไรกันนะ ?]

                                                                                                    (โปรดติดตามตอนต่อไป...)