superstar ดิฉันขอดังในฐานะผู้ชาย
เขียนโดย 
MsInD
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.34 น.
แก้ไขเมื่อ 1 เมษายน พ.ศ. 2556 19.36 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) >.9
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าของวันใหม่
ร่างของฉันนอนอยู่บนเตียงในหอพักของบริษัท
"รีเทลๆ ตื่นได้แล้วนะ ถ้าเธอนอนเยอะกว่านี้จะทำให้หน้าเธอไม่สดใสเอาได้นะ" เสียงพี่แมรี่
ก้องเข้ามาในหูของฉัน
ฉันขยิบตาสองสามทีก่อนที่จะลุกขึ้นมาจากเตียง แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ณ ห้องแต่งตัว
"เฮ้ย~~~~ " เสียงร้องของฉันดังขึ้น เมื่อพวกเขาเอาครีมสีแปลกๆทาลงบนหน้าและผิวฉัน
"รีเทลอยู่นิ่งหน่อยสิ" พี่แมรี่พูดพร้อมล็อคตัวฉันไว้แน่นๆ
"ทำไมผิวถึงกลายเป็นสีแทนหล่ะ" ฉันตกใจกับสีผิวที่คล้ำขึ้น
"ไม่ต้องตกใจ เราแค่เพิ่มความแมนก็เท่านั้น เธอมันขาวเกินชายไป"
"แล้วมันจะกลับเป็นเหมือนเดิมไหม"
"แน่นอน มันจะหายไปเมื่อโดนล้างด้วยน้ำ"
"ฮวู้~~~~ ค่อยยังชั่ว" ฉันถอนหายใจทันที
หลังจากนั้น พวกเขาก็ทำการบำรุงหน้าฉันอย่างสาระพัด จนตอนนี้ 5.30 นาฬิกาแล้ว
ตัวของฉันถูกนำขึ้นรถตู้แล้วมาส่งที่โรงแรม วันทูทรี
ด้านหลังงานเปิดตัว
"พอเธอเจอพวกทีมงานอย่าเผลอแสดงความเป็นผู้หญิงออกมาเชียวหล่ะ " ผู้จัดการของฉัน
พูดขึ้น
"เข้าใจแล้วครับ ๆ" ฉันทำตัวชิวๆ แล้วเดินออกไปแบบไม่มีจุดหมาย
ฉันเดินเล่นรอเวลาไปเรื่อยๆ "ติ๊ดๆ ตี่ ติ้ด" เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"มีอะไรครับ คุณลุง"
[มาเจอกันที่หน้าประตูหลังงานด่วน!] แล้วเขาก็ปิดโทรศัพท์ทันที
"อะไรของเขาฟร้ะ" ฉันบ่นขึ้นก่อนที่จะเดินไปตามจุดหมาย
หน้าประตู หลังงานเปิดตัว
"มากันครบเลยแหะ" ฉันพูดขึ้นเมื่อไปถึง
"ที่เรียกมาเพราะ อีก 10 นาทีงานก็จะเริ่ม แต่นั้นไม่สำคัญเท่า วงblackness จะมาที่นี่
หลอก"
"ยังงั้นก็แย่หน่ะสิครับ" คุณผู้จัดการเอ่ยขึ้น
"คงไม่ขนาดถึงแย่หลอก หรืออาจจะแย่นะ"
"วง Blackness เอ๊ะ ฉันชอบเพลงของเขามากเลยนะ" ฉันเอ่ยขึ้นกลางสถานะการณ์อัน
ย่ำแย่
"นี่ไม่ใช่เวลามาปราบปลื้ม ดีใจซะหน่อย"
"ขอโทดครับ" ฉันเงียบทันที
"แล้วเราจะทำยังไงดีค่ะประธาน"
"ไม่รู้สิ"
ฉันยืนฟังพวกเขาสนทนากันเงียบๆ
"ไม่เห็นต้องห่วงอะไรเลย" ฉันพูดขึ้นแทรกพวกเขา
"เอ๊ะ " พวกเขาหันมามองฉันเป็นตาเดียว
"จะใครหน้าไหนก็ตาม ไม่มีทางทำให้ผมหน้าแตกหลอก พวกเขาจะดังแค่ไหนก็ตาม คอยดู
ผมจะขึ้นไปเทียบพวกเขาให้ได้ และจะดังให้มากกว่านั้นด้วย พวกเขาคือคู่แข่งของผม" ฉัน
พูดอย่างมั่นใจสุดๆ
"นายได้คิดก่อนพูดไหมเนี้ยะ" ผู้จัดการของฉันเอ่ยขึ้น
"อย่าดูถูกผมนักสิ พวกคุณเลือกผมเพราะว่าคุณเชื่อมั่นในตัวผมไม่ใช่หลอ ดังนั้นผมก็จะไม่ทำ
ให้พวกคุณผิดหวัง"
หลังจากที่ฉันได้พูดออกไป พวกเขาก็เผยยิ้มและให้กำลังใจฉัน
และตอนนี้ฉันก็ได้เดินเข้าไปในงานเปิดตัวพร้อมกับผู้จัดการและตาลุง
"แชะๆ แชะๆ" แสงจากแฟรชกล้องสว่างขึ้นอย่างรัวๆ
แล้วก็มีพนักงานวิ่งเอาไมค์มาให้ฉัน
"ช่วยแนะนำตัวคุณด้วยค่ะ" ไม่ทันไรคำถามแรกก็ดังขึ้นมาทันที
"อ่อได้ครับ ผมรีเทลครับ อายุ 17ครับ"
"แล้วคุณเป็นอะไรกับประธานชินค่ะ"
"ผมเป็นหลานของเขาครับ"
"เอ่ แล้วทำไมเราไม่เคยได้ยินชื่อของคุณเลยหล่ะค่ะ"
อาการเกร็งที่พึ่งคลายไปกลับมาตีตรึงข้างในตัวฉันอีกครั้ง
"เป็นเพราะว่าเขาเป็นญาติห่างของผมครับ พอผมรู้ว่าเเขามีความสามรถทางด้านนี้ ผมจึงแนะ
นำให้เเขาเซนสัญญากับทางค่ายของเราครับ" ตาลุงตอบแทนฉัน เมื่อเห็นฉันมีอาการเกร็ง
จึงทำให้ฉันรู้สึกโล่งอกอีกครั้ง
"แล้วคุณอยู่ที่ไหนหลอค่ะ หมายถึงเรียนอยู่ที่ไหนหน่ะค่ะ"
ฉันหันขวับไปหาผู้จัดการทันที แสดงเป็นนัยๆว่า "ควรตอบยังไงดี"
"ตอบสิ่งที่ควรจะตอบ" ผู้จัดการหันมากระซิบ
"คือ ผมไม่ได้เรียนแล้วหน่ะครับ" พอฉันพูดออกไปทุกคนถึงกับอึ้ง
"ผมหน่ะสนใจในด้านดนตรีมากเลยครับ ผมจึงทิ้งทุกอย่างและหันมาสนใจดนตรี"
"โห คุณนี่สุดยอดจริงเลยนะค่ะ"
"ขอบคุณครับ"
แสงแฟรชเริ่มเบาลงเรื่อยซึ่งมันทำให้ฉันรู้ตัวว่า คู่แข่งของฉันมาถึงแล้ว
บรรดาช่างกล้องและนักข่าวเริ่มให้ความสนใจไปยังวง Blackness แต่ก็ยังมีคนส่วนนึงที่ให้
ความสนใจมายังฉัน
ฉันเริ่มหงุดหงิดแปลกๆ แต่ก็แอบดีใจที่ได้เจอคนดัง
"การที่ผมได้เป็นนักแสดงของค่าย ZM นั้น ผมภูมิใจมากครับ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เข้ามาโดย
การออดิชั่น แต่ผมก็มั่นใจว่าความสามรถของผมก็ไม่ได้ย่ำแย่ไปกว่าคนทีออดิชั่นหรีอเด็ก
ฝึกหัดแน่นอน" พอฉันพูดจบทุกคนก็กลับมาให้ความสนใจฉันเหมือนเดิม
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
