superstar ดิฉันขอดังในฐานะผู้ชาย

"รีเทล~~ รีเทล~~" สรวงสวรรณ์ของฉันหายวาบไปทันทีเมื่อมีเสียงของผู้จัดการมาเรียก

 

"โอ่ย~  บ่ายแล้วหลอครับ " ฉันบิดตัวไปมา

 

"อื้ม เอาชุดนี้ไปเปลี่ยนสิ" ผู้จัดการยื่นชุดกีฬามาให้ฉัน

 

"ครับ" ฉันรับชุดมา แล้วเดินไปเปลี่ยนในห้องน้ำ

 

ฉันเปลี่ยนชุดแล้วไปที่ห้องฝึกซ้อม

 

"ห้องนี้ว่างพอดี เดี๋ยวครูของเธอจะมานะ ฉันขอตัวไปเตรียมอย่างอื่นก่อน"

 

"ครับ"

 

"อ้อ  อีกอย่างจะมีเด็กฝึกหัดค่ายเราเรียนด้วยนะ"  แล้วผู้จัดการก็เดินออกไป

 

แล้วฉันก็ล้มตัวนั่งลงบนพื้น

 

"แกร่ก" เสียงคนเปิดประตูดังขึ้นทำให้ฉันรีบลุกขึ้นทันที

 

คนหลายคนเดินเข้ามาในห้อง

 

"สวัสดีครับ" อย่างแรกฉันก็เอ่ยสวัสดีเขาก่อนเลย

 

"สวัสดีค่ะ ฉันเปนครูสอนร้องเพลง ส่วนนี่เด็กๆในค่ายค่ะ"

 

"ครับ"

 

"คุณรีเทลใช่ไหมค่ะ"

 

"ใช่ครับ"

 

"ฉันชื่อลีจินค่ะ "

 

"ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

 

"เด็กๆ นี่คุณรีเทล คนที่ค่ายเราจะเปิดตัวในอาทิตย์หน้า"

 

"สวัสดีค่ะ/ครับ" ทุกคนพูดพร้อมกัน 

 

"ยินดีที่ได้รู้จักกันนะครับทุกคน" ฉันโบกมือทักทายพวกเขา

 

"งั้นอย่างแรกเลย คุณรีเทลช่วยร้องเพลงให้ครูฟังสัก1ท่อน ได้ไหมค่ะ"

 

"ได้ครับ  งั้นผมร้องเลยนะครับ"

 

"ค่ะ"

 

"~And im so sick of love songs

 

So tired of tears

 

So done with wishing you were still here

 

Said im so sick of love songs so sad and slow

 

So why cant I turn off the radio?        " ฉันร้องเพลง so sick ให้เขาฟัง

 

"แปะๆๆ~" พอฉันร้องจบทุกคนก็ตบมือ

 

"เสียงของคุณดีจริงๆ"

 

"ขอบคุณครับ"

 

"แต่ขาดอยู่อย่างเดียว"

 

"อะไรหลอครับ"

 

"เวลาคุณร้องเพลง คุณต้องแสดงออกถึงความหมายของเพลง มันจะทำให้เพลงดูลึกซึ้งขึ้น"

 

"ครับ"

 

"การร้องเพลงไม่ใช่แค่ร้องให้เพลงจบๆไป แต่การร้องเพลงเป็นการดึงดูดให้คนฟังชอบ และ

 

ติดใจ"

 

"ครับ ผมเข้าใจแล้วครับ"

 

"คุณช่วยบอก สิ่งที่คุณคิดเวลาร้องเพลงหน่อยได้ไหมครับ"

 

"ครับ  เวลาผมร้องเพลง ผมมักจะเติมเต็มสิ่งใหม่ๆที่ทำให้เพลงดูน่าสนใจขึ้น แต่ผมมักจะร้อง

 

เพลงโดยไม่ค่อยสนความหมาย เพราะในแต่ละวันผมมักจะเหนื่อยกับการทำงาน และเมื่อมา

 

ร้องเพลง  มันทำให้ผมดูไม่ค่อยเต็มที่สักเท่าไร  แต่ตอนนี้ผมมีกำลังใจมาก ผมจะพยายาม

 

ทำให้เต็มที่ ที่สุดครับ

 

"ค่ะดีมากเลยค่ะ  งั้นคุณลองรวบรวมกำลังใจและความตั้งใจของคุณแล้วลองร้องเพลงท่อน

 

เดิมดูซิค่ะ"

 

ฉันนิ่ง เงียบๆ ก่อนที่จะทำใจให้สงบ แล้วค่อยๆปล่อยเนื้อเพลงออกมาทีละท่อนๆ

 

"สุดยอดมาก คุณสามารถทำสำเร็จภายในครั้งเดียว"

 

"ขอบคุณครับ"

 

"คุณครูค่ะ คือ ถ้าครูสอนเสร็จแล้วพวกเราขอคุยกับพี่รีเทลได้ไหมค่ะ" เสียงของผู้หญิงคนนึง

 

ดังขึ้น

 

"ได้สิ  ตอนนี้เขาได้ผ่านการสอนของวันนี้ไปแล้ว เป็นอันว่าเราสอนจบแล้ว"

 

"จบแล้วหลอครับ" ฉันทำหน้างง เมื่อการสอนจบลงอย่างรวดเร็ว

 

"ใช่จ่ะ แต่พรุ่งนี้คุณต้องมาเรียนอีกนะค่ะ"

 

"ครับ"

 

"งั้นคุยกับพวกเด็กๆไปก่อนนะ ครูขอตัวก่อน"

 

"ครับ" แล้วครูลีจินก็เดินออกไป

 

"พี่รีเทลค่ะ" เสียงของผู้หญิงคนเมื่อกี้ดังขึ้น

 

"ครับ มีอะไรจะคุยกับพี่หลอครับ" ฉันเดินไปนั่งใกล้ๆเด็กกลุ่มนั้น

 

"คือ พี่สุดยอดมากเลยนะค่ะ" เธอชูนิ้วโป้ให้ฉัน

 

"ขอบคุณมากครับ"

 

"พี่เนี๊ยะหล่อมากเลยนะ ถ้าสูงอีกหน่อยหละก็ สุดยอดไปเลย"

 

"ฮ่าๆ งั้นหลอ " ฉันยิ้มกว้างให้เธอ

 

"โอ้ย พี่อย่ายิ้มอย่างงี้สิค่ะ"

 

"ทำไมหลอ" ฉันทำหน้างง

 

"พี่ยิ้มอย่างงี้เดี๋ยวหัวใจฉันก็วายตายกันพอดี"

 

"ฮ่าๆๆ ขนาดนั้นเลยหลอ"

 

~อย่าพึ่งท้อ อย่าพึ่งท้อ รอดูข้อความคุณก่อน~ เสียงข้อความโทรศัพท์ดังขึ้น

 

[ถ้าเรียนเสร็จแล้ว ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว หลังจากนั้นลงมารอที่ห้องรับแขกชั้นล่างสุด] จาก ผู้

 

จัดการ

 

"งั้นพี่ไปก่อนนะ พอดีมีงานด่วนหน่ะ"

 

"ค่ะ แล้วเราจะได้คุยกันอีกนะค่ะ"