superstar ดิฉันขอดังในฐานะผู้ชาย
เขียนโดย 
MsInD
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.34 น.
แก้ไขเมื่อ 1 เมษายน พ.ศ. 2556 19.36 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) >.4
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความFor'Retail
หลังจากที่ฉันทานเค้กหมดแล้ว ฉันก็มาต่อด้วยน้ำหวานที่เย็นฉ่ำ
"เอ่อ...คุณครับ เราขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมครับ" เสียงของผู้ชายคนนึงดึงขึ้นจากข้าง
หลังฉัน
"อ่อ...ได้ค่ะ" ฉันตอบรับพวกเขาอย่างแปลกใจ
"ได้ค่ะ" ผู้ชาย2คนนั้นพูดพร้อมกันทันที และทำท่างงยกใหญ่
"มีอะไรหรือป่าวค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ" ผู้ชาย2คนนั้นทำหน้างงก่อนที่จะนั่งร่วมโต๊ะกับฉัน
"ขอบคุณครับ"
"เชิญคุณลุงพูดได้เลยค่ะ" เมื่อพวกเขานั่งลงฉันก็บอกให้พวกเขาพูดทันที
"ลุงเลยหลอครับ"
"อ่อค่ะ ลุงคงรุ่นเดียวกับพ่อหนูแหละค่ะ"
"เอ่อ งั้นเข้าเรื่องเลยละกัน หนูเป็นผู้หญิงหลอ"เขาเริ่มต้นด้วยการถามเพศของฉัน
"ใช่ค่ะ เป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนผู้หญิงเอาซะเลย"
"โอ้ ฉันไม่อยากเชื่อเลย" ลุงคนนั้นหันไปบอกผู้ชายอีกคน
"พวกคุณคงคิดว่าหนูเป็นผู้ชายหล่ะสิท่า"
"ก็แน่นอนหน่ะสิ หนูหน่ะเหมือนผู้หญิงในร่างของผู้ชายมากเลย" เขาทำหน้าจริงมากเมื่อพูด
ถึงเพศฉัน
"ใครๆ เขาก็คิดกันทั้งนั้นแหละค่ะ"
"ดูไปเนี๊ยะ หน้าหนูคมเหมือนผู้ชายคนนึงที่กำลังดังมากในตอนนี้"
เมื่อลุงคนนั้นพูดขึ้นทำให้ฉันนึกถึงสิ่งที่แม่เคยบอกไว้
[ลูกมีหน้าตาที่คมเหมือนพ่อของลูกมากเลยนะ เวลาแม่มองลูกมันก็ทำให้แม่นึกถึงพ่อทุกที]
พ่อของฉันฝันอยากจะเป็นดารา เลยโดนคุณปู่ของฉันไล่จากบ้านตั้งแต่ฉันยังไม่เกิด
"คุณว่าไหม คุณผู้จัดการ" ลุงคนนั้นถามไปที่เพื่อนของเขา
"เหมือนมากครับ เหมือนคุณซันมากเลยครับ"
"เขาชื่อซันหลอค่ะ" ฉันถามเขาทันทีเมื่อ คนคนนั้นชื่อเหมือนพ่อฉัน
"ใช่ครับ เขาเป็นนักแสดงรุ่นใหญ่หน่ะครับ"
"แล้วจะเจอเขาได้ที่ไหนหล่ะค่ะ" (เขาต้องเป็นพ่อฉันแน่ๆ)
"ดูเหมือนคุณจะสนใจเขานะครับ"
"นิดหน่อยค่ะ"
"ถ้าอยากเจอเขาตัวเป็นๆหล่ะก็ ก็ต้องเป็นดาราหรือไม่ก็นักข่าวหล่ะครับ คนพวกนี้จะได้
เจอบ่อยครับ"
"หลอค่ะ" ฉันทำท่าหมดหวังแบบเนิ่นๆ
"หนูนี่ พอมองไกลแล้วเหมือนเป็นผู้ชายที่หล่อมาก แต่พอมองใกล้ๆแล้ว ทำให้ลุงเห็น
เสน่บางอย่างในตัวหนู " ลุงคนนั้นพูดขึ้นมาหลังจากที่มองฉันอยู่นาน
"งั้นหลอค่ะ"
"หนูเนี๊ยะ มีความสามารถด้านร้องเพลง หรือดนตรีไหม"
"พอมีอยู่ค่ะ"
"ตุ๊บ! ว่าแล้วไงหล่ะ" เขาทุบโต๊ะทันทีเมื่อฉันบอกว่าตัวเองมีความสามารถ
"หนูเล่นกีต้าได้ เล่นเบสได้ แล้วก็กลองค่ะ ตอนที่เรียนรุ่นพี่เป็นคนสอนให้ ส่วนร้องเพลง
มีคนบอกว่าเสียงหนูก็ ok เพราะเสียงหนูจะออกห้าวๆหน่อยค่ะ"
"โห นี่ไม่ได้เรียกว่าพอมีความสามารถแล้วนะเนี้ยะ" ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้จัดการเอ่ยขึ้น
"ค่ะ ขอบคุณที่ชมค่ะ"
"หนูพูดเหมือนไม่ได้เรียนแล้วเลย" ตาลุงเอ่ยถามฉัน
"ค่ะ หนูไม่มีตังค์จ่ายค่าเทอม ส่วนโรงแรมนี่เพื่อนของหนูที่เป็นลูกเจ้าของโรงแรมเขาเป็น
คนเปิดห้องให้หนูอยู่เองค่ะ เพราะหนูไม่มีที่ไปค่ะ" (แล้วเราจะบอกเขาทำไมวะ - -")
"โห คงลำบากน่าดู แล้วหนูไม่อยากเรียนหลอ"
"ไม่อยากแล้วค่ะ หนูทำงานจนชินแล้วค่ะ แต่หนูก็อยากทำงานที่มันได้เงินเยอะๆนะค่ะ"
"เฮ้อ งั้นเอาไงเอากันวะ"
"มีอะไรหลอครับบอส"
"รอฟังแล้วกัน หนูอยากเป็นดารารึป่าว"
"ก็อยากเป็นอยู่หลอกค่ะ แต่หนูไม่อยากฝันลมๆแล้งๆ"
"หนูลองมองหน้าลุงดู แล้วลองนึกดูว่าเคยเห็นลุงในที่ไหน"
ฉันมองไปที่หน้าตาลุงนั่น แล้วลองนึกย้อนดู แล้วมันก็มีอยู่ ตึ้บ หนึ่ง
"หนูเคยเห็นลุงตามใบของค่ายดารา แล้วก็ตามในทีวี เอ๊ะหรือว่า คุณจะเป็นคนดัง"
"ลุงเป็นคนบริหารค่าย Zm เอง"
"โห จริงหลอค่ะ"
"ลุงอยากให้หนูช่วยอะไรลุงหน่อย เป็นงานที่ได้ตังค์เยอะเลยทีเดียว"
"งานอะไรหลอค่ะ " ฉันทำท่าสนใจไม่น้อย
"ลุงจะปั้นเธอให้เป็นนักร้อง แต่เป็นในฐานะผู้ชาย"
ตอนแรกก็ดีอยู่หลอก แต่พอมีคำว่า แต่ นำหลังนี่สิ
"หา!" ฉันกับคุณผู้จัดการเอ่ยเป็นเสียงเดียวกัน
"มันพูดยากอยู่หลอก แต่ฉันอยากให้หนูคิดดู" ตาลุงพูดพร้อมหยิบนามบัตรเขาให้ฉัน
"ถ้าเธอเซ็นสัญญากับทางเรา เธอจะได้เงินจากบริษัทอีก 5ล้านด้วยนะ"
"หู 5ล้าน" ตาและหูฉันเบิ่งทันที
"ถ้าหนูสนใจ พรุ่งนี้มาที่บริษัทฉันได้เลยนะ"
ฉันไม่ได้ตอบอะไรเขา เพียงแต่ทำท่าขุนคิดอยู่กับตัวเอง
"งั้นเราขอตัวหล่ะ ไปกันผู้จัดการ" แล้วลุงนั่นก็ลุกจากโต๊ะออกไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
